Casus belli…
Η πολιτική αυτή έχει στο στόχαστρο τη νεολαία, χτυπάει τις ανάγκες και τα δικαιώματα μας σε εκπαίδευση και εργασία. Παρά τη νίκη του φοιτητικού κινήματος που με τη μαζικότητα και τη δυναμικότητα του κατάφερε να μην αναθεωρηθεί το αρ.16 και το Σύνταγμα, η κυβέρνηση επιλέγει να επαναφέρει το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων από τη πίσω πόρτα μέσω της κοινοτικής οδηγίας της ΕΕ, παραβιάζοντας έτσι το Σύνταγμα. Το γεγονός αυτό, ειδικά σε μία τόσο οξυμένη περίοδο αποτελεί casus belli για τη νεολαία.
Η αναγνώριση των κολεγίων ως τριτοβάθμια εκπαιδευτικά ιδρύματα θα πιέσει και τα δημόσια πανεπιστήμια να λειτουργούν έχοντας τα ως πρότυπο. Αυτό σημαίνει την εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων ( δίδακτρα, επί πληρωμή συγγράμματα, 4ετή επιχειρησιακά πλάνα κ.α.) Επαναφέρεται έτσι στο προσκήνιο ο νόμος της αξιολόγησης αλλά και συνολικά η αλλαγή του τρόπου λειτουργίας του πανεπιστημίου με βάση τα κριτήρια της αγοράς. Η αναγνώριση των κολεγίων ως τριτοβάθμια ιδρύματα μεταφράζεται επίσης σε αναγνώριση των επαγγελματικών τους δικαιωμάτων και εξίσωσή τους με αυτά των δημοσίων τελικά προς τα κάτω. Επιχειρείται δηλαδή ο περαιτέρω κατακερματισμός της σπουδάζουσας νεολαίας σε αποφοίτους πολλών ταχυτήτων καθώς και η αποσύνδεση του πτυχίου από τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα. Ο νέος απόφοιτος και μελλοντικός εργαζόμενος καλείται ατομικά να διαπραγματευτεί με τον εκάστοτε εργοδότη τους όρους με του οποίους θα δουλεύει. Η κατάσταση αυτή που διαμορφώνεται μας πιέζει διπλά καθώς βγαίνοντας απ’ αυτή τη σχολή έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον ΑΣΕΠ ο οποίος απαξιώνει τα πτυχία μας αφαιρώντας την πραγματική τους αξία ώστε το πτυχίο να μην απαιτεί τη μόνη προϋπόθεση για δουλειά , οδηγώντας έτσι τους αποφοίτους στην εργασιακή περιπλάνηση και ανασφάλεια.
Η επίθεση στην εκπαίδευση δε σταματάει εδώ. Πρόσφατα η εφημερίδα της κυβέρνησης ανακοίνωσε την υιοθέτηση και ενσωμάτωση απ’όλα τα πανεπιστήμια του πρότυπου εσωτερικού κανονισμού βγάζοντας από το καπέλο το λαγό, δηλαδή το νόμο πλαίσιο. Ο πραξικοπηματικά ψηφισμένος αυτός νόμος που έχει απονομιμοποιηθεί από τη πλειοψηφία των κομματιών της εκπαίδευσης αλλά και ολόκληρη τη κοινωνία, έρχεται ξανά στο προσκήνιο μέσα από τη λίστα συγγραμμάτων και τον εσωτερικό κανονισμό. Στο νέο πανεπιστήμιο που οραματίζονται ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Ευρωπαϊκή Ένωση περιλαμβάνεται η περικοπή των δωρεάν βιβλίων, η εισαγωγή manager και οι αλλαγές στα προγράμματα σπουδών σε αντιδραστική κατεύθυνση, η κατάργηση του ασύλου και των συνδικαλιστικών ελευθεριών, αφού στα πειθαρχικά συμβούλια θα στέλνονται όσοι δεν υπακούν και προτείνουν τη συλλογική πάλη.
Υποστηρικτές αυτής της πολιτικής στέκονται η ΔΑΠ αλλά και το δεξί της χέρι η ΠΑΣΠ. Η ΔΑΠ μετά από πολύ καιρό αποφάσισε να παίξει το ρόλο της ως κυβερνητικός εκπρόσωπος «προτείνοντας» τη συνολική πρόταση που έχει η ΝΔ για την εκπαίδευση. Δε φοβάται να μιλάει πια ανοικτά για περικοπή συγγραμμάτων και για τη συνολική κατάργηση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης.
Η ΠΑΣΠ πάρα τις αγωνιστικές κορώνες που μας πουλούσε ένα προηγούμενο διάστημα, αδυνατεί να παίξει το ρόλο της αντιπολίτευσης. Δε μπορεί να κάνει λόγο για υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης τη στιγμή που ήταν το ΠΑΣΟΚ το πρώτο κόμμα που πρότεινε ιδιωτικά πανεπιστήμια και μιλούσε για βιβλιοκάρτα. Ακριβώς για αυτό το λόγο η στάση της είναι αντιφατική, αφού στη πράξη επιλέγει να μη μπαίνει στις γενικές συνελεύσεις αλλά και να κάνει ό,τι μπορεί για να τις σαμποτάρει.
Η ΠΚΣ από την άλλη, όσο κι αν καταγγέλλει τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ τελικά δεν δίνει κάποια ουσιαστική αγωνιστική διέξοδο, πέρα από τη συσπείρωση γύρω από το κόμμα.Τη στιγμή που οι αγώνες και η κλιμάκωσή τους είναι ο μόνος δρόμος, η ΠΚΣ απαντάει με αποκλιμάκωση, με τρανταχτό παράδειγμα το γεγονός ότι στις 17 Νοέμβρη, την ημέρα της αντιιμπεριαλιστικής παλλαικής πορείας η σχολή μας ήταν ανοιχτή! Ενσωματώνει την ήττα, αφού αποδέχεται ότι τίποτα δε μπορεί να αλλάξει σήμερα, κανένας αγώνας δε μπορεί να φέρει κατακτήσεις, αλλά μόνο μέσω της ενίσχυσης του ΚΚΕ.
Η ΑΡΕΝ, παρόλο που μιλάει για αγώνες και κινήματα στην ουσία εκφράζει τη πολιτική του ΣΥ.ΡΙΖ.Α και δε μπορεί παρά να είναι προσκολλημένη στο πως θα διαχειριστεί και θα εκπροσωπήσει στο κοινοβούλιο και τελικά θα καρπωθεί στις εκλογές τον όποιο αγώνα γεννιέται.
με στο μέλλον που μας ετοιμάζουν, ή θα ξαναβγάλουμε τις ανάγκες μας στο προσκήνιο, κλιμακώνοντας τον αγώνα μας με μαζικές συνελεύσεις, διαδηλώσεις και καταλήψεις, ως μέσο για τη νικηφόρα έκβασή του. Είναι τώρα η ώρα να συνδεθούμε με τα υπόλοιπα κομμάτια της εκπαίδευσης, με τους μαθητές, τους δασκάλους και τους καθηγητές, που πλήττονται επίσης και απαντούν με αγώνες και απεργίες. Είναι τώρα η ώρα να βρεθούμε στον ίδιο δρόμο με τους εργαζόμενους και τα πληττόμενα κομμάτια όλης της κοινωνίας που ασφυκτιούν στη νέα πραγματικότητα των μεταρρυθμίσεων που γίνονται στο όνομα της οικονομικής κρίσης. Να βαδίσουμε ξανά στο δρόμο τον λιγότερο περπατημένο, στο δρόμο του ανυποχώρητου αγώνα, χρωματίζοντας τον με τα όνειρά μας για ένα διαφορετικό μέλλον που θα ανταποκρίνεται στις δικές μας ανάγκες και προσδοκίες.
Όλοι στη Γενική Συνέλευση του συλλόγου μας, την Τρίτη 25 Νοεμβρίου, στις 12 στην ΑULA.
