Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Ρυθμικοί βηματισμοί

Η φετινή επέτειος της 25ης Μαρτίου έρχεται σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης όπου οι ταξικές αντιθέσεις οξύνονται και το κράτος με διάφορα μέσα προσπαθεί να τις αμβλύνει τονώνοντας το εθνικό φρόνημα, πράγμα που άλλωστε αποτελεί πάγια τακτική του. Τώρα έχει σημασία να ψηλαφίσουμε την ιστορική πραγματικότητα έτσι όπως αυτή περνάει μερικές φορές στη σφαίρα της λήθης. Το σχολείο και το κράτος παρουσιάζουν την 25η Μαρτίου ως ημερομηνία ορόσημο της παλιγγενεσίας του έθνους και μαζί με τη θρησκευτική γιορτή του Ευαγγελισμού συνθέτουν τους δύο βασικούς άξονες της ιδεολογίας του νεοελληνικού κράτους. Τα γεγονότα της Ελληνικής Επανάστασης πρέπει να ειδωθούν σ’ ένα ιστορικό πλαίσιο τόσο ως προς τα γεγονότα που προηγήθηκαν όσο και ως προς αυτά που ακολούθησαν.

Το σχολείο καλλιεργεί τον εθνικό μύθο διαστρεβλώνοντας γεγονότα και επινοώντας τον εχθρό του έθνους, σε αυτήν την περίπτωση τον Τούρκο. Τόσα χρόνια μαθαίνουμε για το παιδομάζωμα, ότι ήταν πάγια τακτική της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ενώ στην πραγματικότητα σταματάει για τους χριστιανικούς πληθυσμούς της βαλκανικής στα μέσα του 17ου αιώνα. Το οθωμανικό κράτος κέρδιζε αρκετά χρήματα με τον κεφαλικό φόρο που πλήρωναν μόνο οι αλλόθρησκοι πληθυσμοί της οθωμανικής επικράτειας, επομένως δεν τους ήταν χρήσιμοι οι εξισλαμισμοί. Αντίθετα, παρατηρείται το εξής φαινόμενο: οι Χριστιανοί να δίνουν τα παιδιά τους για γενίτσαρους για να τους εξασφαλίσουν καλύτερο μέλλον. Επίσης, στην Οθωμανική επικράτεια επιτρεπόταν η ίδρυση ελληνικών σχολείων, πράγμα που στοιχειοθετείται και από διοικητικά έγγραφα και καταρρίπτει τον ελληνικό εθνικό μύθο του κρυφού σχολειού.

Ακόμα και τα γεγονότα της Επανάστασης στρεβλώνονται από το σχολείο όσον αφορά τον κοινωνικό της χαρακτήρα. Συγκεκριμένα, αποσιωπείται το ότι λαϊκά στρώματα των επαναστατών απαιτούσαν να σκοτώσουν τους προεστούς και να υπάρξει αναδασμός της γης, κάτι που αποφεύχθηκε ύστερα από παρέμβαση του Κολοκοτρώνη, ο οποίος είπε χαρακτηριστικά ότι αυτό θα προκαλούσε αντιδράσεις των Ευρωπαίων και θα χαρακτήριζαν την Ελληνική Επανάσταση ως ένα κίνημα Καρμπονάρων ή Ιακωβίνων. Επιπρόσθετα, δεν αναφέρεται η στάση του Πατριαρχείου που αρχικά αφόρισε τους επαναστάτες ούτε το ότι ο ανώτερος κλήρος δεν ήθελε να ανατραπεί η υπάρχουσα κοινωνική δομή μιας και του είχε δοθεί ο ρόλος του αρχηγού του γένους. Ο εμφύλιος κατά τη διάρκεια της Επανάστασης αναφέρεται στα σχολικά βιβλία επιγραμματικά με στόχο να εμπεδωθεί από το μαθητή μια εθνική ενότητα τα χρόνια εκείνα.

Αναπόσπαστο κομμάτι του εορτασμού της 25ης Μαρτίου και επιστέγασμα της ιδεολογίας που παράγεται στο σχολείο αποτελεί η παρέλαση. Οι παρελάσεις, θεσμός που εισήχθη επί Μεταξά, στο όνομα του πατριωτικού φρονήματος, κυοφορούν επικίνδυνα, ρατσιστικά, αναχρονιστικά στοιχεία: ομοιόμορφη στολή, διάκριση σε ψηλούς και κοντούς, άσχημους και όμορφους, άριστους και κακούς μαθητές. Η σημαία νομιμοποιείται μόνο στα χέρια του Έλληνα, λες και είναι ον ανώτερης καταγωγής και συνείδησης, κι έτσι εντείνεται το ήδη υπάρχον κλίμα εθνικισμού και ξενοφοβίας, όταν στα σχολεία της χώρας μας ένα πολύ μεγάλο μέρος μαθητών είναι μετανάστες. Αυτός είναι και αυτοσκοπός των παρελάσεων: η καλλιέργεια της ομοιομορφίας και της πειθάρχησης υπό το άκουσμα πατριωτικών εμβατηρίων.

Πρέπει να καταργηθεί το παρωχημένο και μουσειακό κατασκεύασμα των μαθητικών παρελάσεων και να αντιμετωπίζουμε την ιστορία του σήμερα και του χθες δημιουργικά και κριτικά, με ανοιχτά τα μάτια και ψηλά το κεφάλι, γιατί μόνο έτσι θα χαράξουμε εμείς οι ίδιοι με τους δικούς μας όρους την ιστορία του αύριο, για τη ζωή που θέλουμε, για τη ζωή που μας αξίζει μέσα από συλλογικούς αγώνες, διεκδικήσεις, αλληλεγγύη, σεβασμό!

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Ο πόλεμος ξεκίνησε... 'Η θα πληρώσουμε εμείς ή θα πτωχεύσουν αυτοί!

Με τη μαζική συμμετοχή τους στην πανεργατική απεργία της περασμένης Πεμπτης 11/03 έδειξαν την αντίδρασή τους στην επίθεση που έχουν εξαπολύσει από κοινού Κυβέρνηση-ΕΕ χιλιάδες εργαζόμενοι. Το συλλαλητήριο που έγινε στην Αθήνα, με τεράστια συμμετοχή του κόσμου, έκανε φανερή την απόφαση των εργαζομένων να βάλουν φρένο στα αντιδραστικά αντιλαϊκά μέτρα. καθώς και στα σχέδια του κεφαλαίου να φορτώσει στις πλάτες του κόσμου της δουλειάς την κρίση του.

Φυσικά η απάντηση της κυβέρνησης στον κόσμο που κατέβηκε ανεξάρτητα στον δρόμο δεν ήταν αλλή από αυτή της βίας και της καταστολής. Πέρα από την προκλητική παρουσία της αστυνομίας και τα κύματα χημικών και δακρυγόνων που έπνιξαν τους διαδηλωτές, το αποκορύφωμα ήταν στην αρχή της πορείας και στην προσυγκέντρωση των πρωτοβάθμιων σωματείων στο Πολυτεχνείο στην Πατησίων όταν διμοιρίες των ΜΑΤ στο ύψος της Σολωμού έκοψαν κυριολεκτικά στα δύο τον κόσμο που ήταν συγκεντρωμένος ρίχνοντας χημικά και χειροβομβίδες κρότου λάμψης και εισβάλλοντας ανάμεσα στους διαδηλωτές.

Είναι πλέον φανερό πως στην μάχη για τη καταστρατήγηση κάθε δικαιώματος των εργαζομένων ο εχθρός είναι πολλαπλός και έχει και πολλούς συμμάχους, είναι η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την πλήρη σύμπλευσή της ΝΔ και του ακροδεξιού ΛΑΟΣ, η ΕΕ και οι κατευθύνσεις της και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) αλλά και ο υποταγμένος εργοδοτικός συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που διαπραγματεύεται με τις δυνάμεις του κεφαλαίου.

Τώρα που στο όνομα της διεξόδου από την κρίση, της μείωσης του ελλείμματος και της εθνικής σωτηρίας προσπαθούν όχι μόνο να περάσουν τα πιο σκληρά μέτρα των τελευταίων δεκαετιών αλλά και να μας στερήσουν κεκτημένα που έχουν κατακτηθεί μέσα από χρόνιους αγώνες του λαϊκού κινήματος, τώρα είναι η στιγμή να αντιδράσουμε, όχι μόνο για να πάρουν πίσω τα μέτρα τους αλλά για να διεκδικήσουμε τη δουλειά την παιδεία και τη ζωή που μας ανήκει.

Σε αυτή την κατεύθυνση ο Σύλλογος Φοιτητών Φιλοσοφικής πήρε στην συνέλευσή του απόφαση για συμμετοχή στην ανεξάρτητη προσυγκέντρωση και πορεία με τα Πρωτοβάθμια Σωμματεία και τους Φοιτητικούς Συλλόγους και για κατάληψη της σχολής την ημέρα της απεργίας και την επόμενη.Ο σύλλογός μας πρέπει σε αυτή την κρίσιμη στιγμή να παραμείνει σε αγωνιστική τροχία σε συντονισμό με τις δυνάμεις της εκπαίδευσης και της εργασίας. Το δίλημμα έχει πια τεθεί! Ή θα παλέψουμε με ενωτικούς, νικηφόρους, εργατικούς και νεολαιίστικους αγώνες, ή θα αφήσουμε τον αντεργατικό οδοστρωτήρα να σαρώσει ό, τι μας έχει απομείνει.

Όλοι/ες στην πορεία την Τρίτη 16/03 στις 6μμ στα Προπύλαια με τα α’βάθμια σωματεία, τη ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ!



Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Εσεις με φιέστες και εμείς με αγώνες για δημόσια δωρεάν εκαπίδευση

Βραβείο υποκρισίας και οπλοφορίας από την κα Διαμαντοπούλου και την ηγεσία του Υπ. Παιδείας έλαβαν οι εκατοντάδες εκπαιδευτικοί που ακύρωσαν τη σημερινή φιέστα του Υπουργείου Παιδείας προβάλλοντας τα πραγματικά προβλήματα τη σημερινού σχολείου. Η Πανελλήνια Ένωση Αδιόριστων Εκπαιδευτικών, το Συντονιστικό Ωρομίσθιων Εκπαιδευτικών και μόνιμοι εκπαιδευτικοί διαμαρτυρήθηκαν για την παρατεταμένη αδιοριστία, την απλήρωτη εργασία χιλιάδων ωρομίσθιων εκπαιδευτικών εδώ και ένα χρόνο, για τη σύμπτυξη τμημάτων, τις απολύσεις και το κλείσιμο σχολείων. Το Υπουργείο Παιδείας με απίστευτα υποκριτικό τρόπο διοργανώνει φιέστες για το νέο σχολείο…μόνο που το νέο σχολείο είναι παλιό, πέρα και έξω από τις ανάγκες μαθητών, εκπαιδευτικών και γονιών. Ξαναγυρίζουμε στους 30 μαθητές ανά τάξη, με περικοπές μισθών και επιδομάτων, με ουσιαστική κατάργηση των μόνιμων διορισμών…, ένα σχέδιο διάλυσης της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης.

Οι προθέσεις του Υπουργείου Παιδείας έγιναν σήμερα ξεκάθαρες, όταν με την ανοχή της ίδιας της Υπουργού, άνθρωποι της προσωπικής της φρουράς που οπλοφορούσαν, επιτέθηκαν στους διαμαρτυρόμενους εκπαιδευτικούς. Με όπλα δε γίνεται διάλογος, κα Διαμαντοπούλου.

Δηλώνουμε απερίφραστα ότι θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για αυτά που μας ανήκουν. Τα μαθήματα, κα Διαμαντοπούλου δίνονται στις τάξεις και στους δρόμους και όχι σε illustration αμφιθέατρα.

Διεκδικούμε:

· Μόνιμους μαζικούς διορισμούς στο δημόσιο σχολείο

· Κατάργηση της ωρομισθίας και της ελαστικής εργασίας. Άμεση αποπληρωμή των δεδουλευμένων.

· Καμία κατάργηση του πίνακα προϋπηρεσίας

· Όχι στο διαγωνισμό του ΑΣΕΠ και το Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας

Καλούμε όλους τους συναδέλφους, αδιόριστους, ωρομίσθιους, αναπληρωτές

- στην αυριανή κοινή συνέλευση του Συντονιστικού Ωρομισθίων και της Π.Ε.Α.Ε., 6μ.μ., στα γραφεία της ΔΟΕ, (Ξενοφώντος 15α, Σύνταγμα)

- στην απογευματινή πορεία της Τρίτης 16/3, 6μ.μ. στα Προπύλαια Πανεπιστημίου


Συντονιστικό ωρομίσθιων εκπαιδευτικών και Πανελλήνια Ένωση Αδιόριστων Εκπαιδευτικών

Δείτε το video εδώ!

Παρασκευή 12 Μαρτίου 2010

Γενική Συνέλευση στις 10/03

Την Τετάρτη 10/03 πραγματοποιήθηκε Γενική Συνέλευση του συλλόγου φοιτητών Φιλοσοφικής παρά το σαμποταζ των ΠΑΣΠ και ΔΑΠ, που δεν καταδέχτηκαν να εμφανιστούν. Υπερψηφιστηκε το ανοιχτό ενωτικό πλαίσιο , πρόταση της Ενωτικής Πρωτοβουλίας ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ που συνδιαμορφώθηκε με την Αρεν με 146 ψήφους έναντι του πλαισίου του Μ.Α.Σ με 127 ψήφους. Σύμφωνα με αυτό ο σύλλογος αποφάσισε:
  • 3ήμερη κατάληψη της σχολής από την Τετάρτη 10/3 εως την Παρασκευή 12/03,
  • την συμμετοχή του στην πανεργατική απεργία με προσυγκέντρωση στο Πολυτεχνείο με τα α'βάθμια σωματεία,
  • την συμμετοχή του την Τρίτη 16/3 στις εργατικές κινητοποιήσεις
  • νέα γενική συνέλευση εν όψει προκύρηξης εργατικής απεργίας.

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

Όλοι/ες στην Γενική συνέλευση του συλλόγου στις 10/03 στην aula!

«Προστατευμένη οικονομία», «λεφτά υπάρχουν», «ισόνομος Ευρωπαίος εταίρος», «εκτός κινδύνου»…
Σας θυμίζουν κάτι; Αυτές είναι μόνο μερικές από τις φράσεις που άκουγαν οι εργαζόμενοι και η νεολαία στην Ελλάδα το προηγούμενο διάστημα τόσο από την παρούσα κυβέρνηση όσο και από την προηγούμενη. Αυτά που αποδεικνύονται όμως σήμερα είναι λίγο διαφορετικά. Φαίνεται πλέον ξεκάθαρα ότι προστατευμένες από την ΕΕ οικονομίες δεν υπάρχουν καθώς εκτός του ότι η κρίση πλήττει ανεξαιρέτως όλες τις χώρες της ΕΕ, επιπλέον σε περίοδο κρίσης γίνεται απόλυτα σαφής ο ρόλος της. Είναι αυτός του σκληρότερου δυνάστη των αναγκών και δικαιωμάτων των εργαζομένων, ενώ ο ρόλος του «προστάτη» μάλλον περιορίζεται στην προστασία των συμφερόντων των επιχειρηματιών και του κεφαλαίου ευρύτερα. Για τα λαϊκά εισοδήματα βέβαια ούτε λόγος. Ενώ για τα λεφτά που υπήρχαν – ο πλούτος που οι εργαζόμενοι παρήγαγαν- αυτά έχουν ήδη καταληστεφθεί και σειρά τώρα έχουν τα μελλοντικά λαϊκά εισοδήματα.
Αυτή τη στιγμή επιλέγει να επισκεφθεί την Ελλάδα ο ευρωπαϊκός επίτροπος για την οικονομία Ολι Ρεν. Σε μία στιγμή που τεράστια κομμάτια της κοινωνίας έχουν περάσει κάτω από το όριο της φτώχειας, οι δείκτες ανεργίας είναι οι υψηλότεροι των τελευταίων δεκαετιών ενώ οι μισθοί οι χαμηλότεροι. ο Ευρωπαίος επίτροπος έρχεται να αποτελέσει το άλλοθι της κυβέρνησης και του ντόπιου κεφαλαίου για το νέο γύρο επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα. Αυτός περιλαμβάνει μία σειρά από μέτρα που φαντάζουν τουλάχιστον εφιαλτικά για τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Μείωση μισθών, αύξηση της φορολογίας, ουσιαστική απελευθέρωση των απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και σταδιακή κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού είναι μόνο μερικές από τις πτυχές του περιβόητου “Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης”(ΠΣΑ) που φέρνει με τη συνδρομή της ΕΕ το κεφάλαιο. Ο Ευρωπαίος επίτροπος φεύγοντας και αφού είχε δώσει γραμμή για την άμεση εφαρμογή των μέτρων στην κατά τα άλλα... “ανήμπορη να αντιδράσει” κυβέρνηση ευχήθηκε στην ελληνική κοινωνία “καλό κουράγιο” προϊδεάζοντας μας για το τι θα ακολουθήσει...
Γίνεται έτσι ξεκάθαρος και ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε αυτό το παιχνίδι δισεκατομμυρίων που έχει στηθεί πάνω στις πλάτες εργαζομένων και νεολαίας. Είναι ο ρόλος του διεκπεραιωτή της “βρόμικης δουλείας” για τις κυβερνήσεις και το κεφάλαιο σε κάθε χώρα της ΕΕ. Είναι ο μπαμπούλας που στέκεται πάνω από τους λαούς απειλώντας τους με ακόμα σκληρότερα μέτρα σε περίπτωση που αυτοί αρνηθούν με τους αγώνες τους να πληρώσουν την κρίση πού το κεφάλαιο δημιούργησε. Είναι ο μοχλός πίεσης από πλευράς κεφαλαίου ώστε αυτό να βγει από την κρίση με ακόμα μεγαλύτερά κέρδη από αυτά που άμεσα επιδιώκει ( μείωση μισθών και συντάξεων, αγορά χρεοκοπημένων επιχειρήσεων, ακόμα και ολόκληρων χωρών, για ένα κομμάτι ψωμί κλπ). Πιέζει ώστε να εγκαθιδρυθεί και να παγιωθεί ένα νέο μοντέλο εργαζόμενου πειθαρχημένου και πειθήνιου ο οποίος δε θα διεκδικεί από το φόβο να χάσει τη δουλειά του και το ελάχιστο εισόδημα που τώρα έχει. Ενός εργαζομένου επισφαλή και ουσιαστικά ανασφάλιστου συνεχώς επανακαταρτίσιμου, χωρίς σταθερή δουλειά και εισόδημα, χωρίς συλλογικά δικαιώματα και διεκδικήσεις και ανταγωνιστικού απέναντι στους συναδέλφους του ώστε να εξασφαλίσει τα προς το ζην. Μιας αντίστοιχης νέας μοντελοποίησης φοιτητή ο οποίος βάση του Ατομικού Φακέλου Προσόντων θα τρέχει συνεχώς να μαζέψει μονάδες από κι από κει ώστε να γίνει πιο ανταγωνιστικός στην αγορά εργασίας. Χωρίς εργασιακά δικαιώματα και πλήρως επανακατασκευή για τις ανάγκες της αγοράς.

ΑΓΩΝΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ , ΑΝΑΤΡΟΠΗ!
Αυτές οι λέξεις σίγουρα θυμίζουν κάτι. Θυμίζουν το μεγαλειώδες φοιτητικό κίνημα των τελευταίων χρόνων που κατάφερε να κατεβάσει δεκάδες χιλιάδες φοιτητές στο δρόμο για τη διεκδίκηση των συγχρόνων αναγκών και δικαιωμάτων τους και το μπλοκάρισμα της συνταγματικής αναθεώρησης. Θυμίζουν την εξέγερση του Δεκέμβρη του '08 που ανέδειξε τη δυνατότητα της νεολαίας να εξεγείρεται όταν απειλείται το μέλλον της και η ίδια της η ζωή. Παρότι προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο υπάρχει και άλλος δρόμος πέραν του ατομικού και ότι ο συλλογικός δρόμος και η αλληλεγγύη είναι ο μόνος τρόπος να διεκδικούμε τα δικαιώματα μας. Τέλος θυμίζουν τις μάχες του εργατικού κινήματος για το ασφαλιστικό και τις πιο πρόσφατες για το σύμφωνο σταθερότητας που δείχνουν ότι μόνο μέσα από μαζικό αγώνα διάρκειας μπορούν να ανατραπούν το σύμφωνο σταθερότητας και τα μέτρα που φέρνουν ΕΕ- κεφάλαιο .
ΑΓΩΝΑΣ :Για τα σύγχρονα μορφωτικά και εργασιακά μας δικαιώματα
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ: Στον αγώνα των εργαζομένων και όλων των αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας από τη σκοπιά της αυριανής μας εργασιακής προοπτικής.
ΑΝΑΤΡΟΠΗ: Του σύμφωνου σταθερότητας και όλων των αντιλαικών μέτρων που φέρνουν.
Ο μόνος δρόμος είναι η οργάνωση του φοιτητικού και εργατικού κινήματος μέσα από τις δομές που ανέδειξαν οι αγώνες του προηγουμένου διαστήματος. Μέσα από τις συνελεύσεις και το συντονισμό τους, το μαχητικό πολιτικό περιεχόμενο, τις απεργίες, τις καταλήψεις και τις διαδηλώσεις.
Για ένα μαζικό κίνημα ανατροπής και απάντησης στην επίθεση που δεχόμαστε.
Για τη σύνδεση του αγώνα εργαζομένων και φοιτητών στη βάση των κοινών τους αναγκών και δικαιωμάτων.
Για ένα μαχητικό κίνημα νεολαίας και εργαζομένων που θα θέτει στο στόχαστρο τα νέα αντιλαικά μέτρα αλλά και αυτούς που τα φέρνουν.