Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015

Ανακοίνωση ΕΑΑΚ για το εργατικό ατύχημα στην Ιατρική 14/12/15

Όπως έχει ήδη γίνει γνωστό τις προηγούμενες μέρες ο μοναδικός(!) ταριχευτής των πτωμάτων της Ιατρικής Σχολής Αθηνών -ο οποίος είναι εδώ και ένα μήνα ανασφάλιστος και απλήρωτος- ενώ είχε ξεκινήσει διαδικασία ταρίχευσης στο ανατομείο, υπέστη καυστικά εγκαύματα σε θώρακα και πρόσωπο από φαινόλη και φορμόλη με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο Γεννηματά, όπου ευτυχώς διέφυγε τον κίνδυνο. Στην διαδικασία της ταρίχευσης βρισκόταν μαζί του και ένας πτυχιούχος Ιατρικής κατόπιν εντολών της Διεύθυνσης του Εργαστηρίου, χωρίς να έχει καμιά εξειδίκευση και καμιά σχέση με το αντικείμενο. Η αντιμετώπιση από τους υπεύθυνους, αντί της άμεσης διακομιδής του συναδέλφου στο νοσοκομείο, ήταν η παραίνεση για συνέχιση της δουλειάς τους, λες και δε συνέβαινε τίποτα. Μετά το συμβάν οι υπεύθυνοι της έδρας της ανατομίας και η διοίκηση της σχολής  προσπαθούν να ρίξουν την ευθύνη στον ίδιο τον εργαζόμενο ενώ σαν λύση στο πρόβλημα της ελλιπούς στελέχωσης πρότειναν ακόμα και το να έρχονται φοιτητές να βοηθούν! Ο εργαζόμενος αν και δούλευε εδώ και 12 χρόνια και ήταν ο μόνος ταριχευτής της σχολής, γεγονός που καθιστά την εργασία του πάγια και διαρκή ανάγκη για το ΕΚΠΑ, ήταν συμβασιούχος ενώ για τον Νοέμβρη δούλευε και απλήρωτος. Σε εμάς αυτό δεν προκαλεί καμία εντύπωση. Οι άνθρωποι που αποποιούνται τις ευθύνες τους και κατηγορούν έναν εργαζόμενο που βρίσκεται στο νοσοκομείο είναι οι ίδιοι που πριν 3 χρόνια πολεμούσαν με κάθε τρόπο την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ ,οι ίδιοι που υποστήριζαν ότι οι εργαζόμενοι είναι υπεραρκετοί, οι ίδιοι που ενώ έβλεπαν το πρόβλημα κρατούσαν το στόμα τους κλειστό για να υπερασπιστούν τα δικά τους συμφέροντα. Γιατί θεωρούσαν πιο σημαντικό το να ανεγερθεί νέο αμφιθέατρο στην Ιατρική (προφανώς για λόγους πρεστίζ) από το να θέτουν κάθε μέρα σε κίνδυνο τη ζωή ενός ανθρώπου.

Το ατύχημα αυτό είναι ένα ακόμα εργατικό ''ατύχημα'' στις μέρες μας που έρχεται να προστεθεί στη λίστα με τα τρία πρόσφατα εργατικά δυστυχήματα στα ορυχεία της ΔΕΗ, το εργατικό ''ατύχημα'' σε βιομηχανική περιοχή της Κομοτηνής, το εργατικό δυστύχημα στο ορυχείο της Μαυροπηγής στην Κοζάνη κλπ. Η αντιλαϊκή επίθεση που συνεχίζεται με το τρίτο μνημόνιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, διαμορφώνει συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα για τον κόσμο της εργασίας και τη νεολαία. Τα δικαιώματα των εργαζομένων για ασφάλεια, μισθό, οχτάωρο, που έχουν κατακτηθεί με σκληρούς αγώνες καταπατούνται συνεχώς με την εργοδοτική τρομοκρατία, τους μισθούς πείνας, τα εξαντλητικά ωράρια να έχουν γίνει καθημερινότητα. Η εφαρμογή των πολιτικών της ΕΕ που βάζουν τα κέρδη πάνω ακόμα και από τις ανθρώπινες ζωές, δημιουργει ένα καθεστώς ασφυξίας ιδιαίτερα για τη νεολαία, η οποία βλέπει το μέλλον της στην ανεργία ή στην καλύτερη περίπτωση στην ελαστασφάλεια.

Το ατύχημα αυτό ειναι απόρροια αυτών των πολιτικών, αλλά και της πλήρους αδιαφορίας των Πρυτανικών αρχών και της Συγκλήτου, του Κοσμήτορα, του Προέδρου της Ιατρικής σχολής αλλά και του υπευθύνου καθηγητή του συγκεκριμένου εργαστηρίου. Και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο εμείς τους θεωρούμε υπεύθυνους και τους καλούμε να αναλάβουν το πλήρες των ευθυνών που τους αναλογούν όχι μόνο για το συγκεκριμένο γεγονός, αλλά και για τις άθλιες συνθήκες εργασίας που γνωρίζουμε ότι επικρατούν και σε άλλα εργαστήρια του ΕΚΠΑ. Οι άθλιες συνθήκες υγιεινής του εργαστηρίου είναι γνωστές καθώς επίσης και το ότι τα μηχανήματα που χρησιμοποιούνται είναι ελλιπώς συντηρημένα. Ο ίδιος ο εργαζόμενος έχει διαμαρτυρηθεί αρκετές φορές δίχως όμως να ενδιαφερθεί κάποιος για την ασφάλειά του. Η όλο και αυξανόμενη υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων και η έλλειψη προσλήψεων είναι σύμφυτες με χαμηλούς μισθούς, απάνθρωπες εργασιακές συνθήκες καθώς και έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης για το εργατικό δυναμικό. Παρόμοια ατυχήματα  θα μπορούσαν να συμβούν σε οποιοδήποτε εργαστήριο ,σε οποιδήποτε τμήμα του πανεπιστημίου ,σε οποιονδήποτε εργαζόμενο-θύμα της πολιτικής μείωσης των κατάλληλων εξοπλισμών και του προσωπικού. Στην κατάσταση αυτή που διαμορφώνεται, εμείς οι φοιτητές οφείλουμε να βρεθούμε στο πλάι των εργαζομένων, να συντονιστούμε με αυτούς και να δώσουμε κοινούς αγώνες ενάντια σε αυτούς που πίσω από τη φράση ''δεν υπάρχουν λεφτά'' κρύβουν την αδιαφορία και την αναλγησία τους, ενάντια σε κάθε καταπάτηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών μας, ενάντια στις πολιτικές των κυβερνήσεων και της ΕΕ που σκοτώνουν.

Δεν θα  επιτρέψουμε να συμβεί ξανά οποιοδήποτε ατύχημα σε εργαζόμενο του πανεπιστημίου! Απαιτούμε άμεση εφαρμογή των αποφάσεων της Συγκλήτου της 11ης/12 σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα.

·         Να υποβληθεί άμεσα δελτίο αναφοράς εργατικού ατυχήματος από το ΕΚΠΑ
·         Να κλείσει τώρα το Ταριχευτήριο και να ξεκινήσουν εργασίες επισκευής του, προκειμένου να εξασφαλισθεί η λειτουργία του με συνθήκες που διασφαλίζουν την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων σε αυτό
·         Να αναληφθούν από το ΕΚΠΑ τα έξοδα της θεραπείας του συνάδελφου και να συνεχισθεί ακώλυτα η μισθοδοσία του για όλο το διάστημα που επιβάλλεται τόσο από τη θεραπεία του όσο και από τις εργασίες επισκευής του Εργαστήριου
·         Να  λυθεί άμεσα το πρόβλημα της σύμβασης και της μισθοδοσίας του εργαζόμενου, που για το Νοέμβριο εκκρεμεί ακόμη
·         Να ληφθεί μέριμνα για τη διασφάλιση των συνθηκών υγιεινής και ασφάλειας σε όλους τους χώρους εργασίας του ΕΚΠΑ
·         Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζομένους του Πανεπιστημίου με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα και περίθαλψη



ΕΑΑΚ σε ΑΕΙ-ΤΕΙ

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2015

«Εθνικός διάλογος για την παιδεία» ή αγώνας τώρα για τις ανάγκες μας;

Την επικαιρότητα κατακλύζουν τίτλοι όπως «Ξεκινά στη Βουλή ο εθνικός διάλογος για την παιδεία» ,ενώ πράγματι ο υπουργός παιδείας Ν.Φίλης δε σταματά να μιλά γι’ αυτόν τον «εθνικό διάλογο», όπου «θα ακούγεται η εμπειρία και η φωνή των καθηγητών». Γι’ αυτήν την «ανοιχτή δημοκρατική συζήτηση» που σκοπό θα έχει την «αξιοπιστία της δημόσιας εκπαίδευσης», την «δημοκρατική και συνεργατική λειτουργία του σχολείου», την «εξάλειψη του ανταγωνισμού», την «αντιμετώπιση της κρίσης», την «αναγέννηση της ελπίδας» και τελικά την «συνολική ανάπτυξη της χώρας». Ωραία ακούγονται όλ’ αυτά. Όμως τι είναι στην πραγματικότητα αυτός ο εθνικός διάλογος και ποια η σκοπιμότητά του;

Πρώτ’απ’όλα, για να αντιληφθούμε καλύτερα τι είναι αυτός ο εθνικός διάλογος πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτή η πρακτική δεν είναι καινούργια, αλλά έχει μια μακρά ιστορία. Μια ιστορία που αποδεικνύει ότι ο διάλογος που εξαγγέλλουν γίνεται πυροσβεστικό στα χέρια κάθε κυβέρνησης για να σβήσει τα κινήματα όταν δυναμώνουν απέναντι σε συντηρητικά μέτρα που ψηφίζονται. Με άλλα λόγια είναι ένα όχημα, ένα εργαλείο, ένας ανασχηματισμός της κυβέρνησης, της αστικής τάξης για να φέρει αντιδραστικές αλλαγές, να επιβάλει το νέο τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων, της ασφάλισης, της περίθαλψης κ.τ.λ. Και ειδικά για την παιδεία ένα νέο νομοσχέδιο πλήρως  προσαρμοσμένο, από την “επιτροπή διαλόγου” στις επιταγές των μνημονίων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ναι κύριε Φίλη, μάς τα’ χουν ξαναπεί...

Πράγματι εθνικός διάλογος για την παιδεία έχει ανακοινωθεί και το 1986 από τον τότε υπουργό παιδείας Αντ. Τρίτση με σκοπό την επιβολή αντιδραστικών αλλαγών στην εκπαίδευση, οι οποίες οδήγησαν τελικά και στην απεργία διαρκείας στις εξετάσεις του 1988.

Επίσης, το 1991 με τις μαζικότατες πανελλαδικές μαθητικές κινητοποιήσεις να έχουν προηγηθεί και με την δολοφονία από την ΟΝΝΕΔ του καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα να έχει ταράξει ολόκληρη την Ελλάδα, ανακοινώνεται ξανά εθνικός διάλογος για την παιδεία. Ένας διάλογος που έφερε ξανά αντιδραστικές αλλαγές όπως οι αντιεκπαιδευτικές τριμηνιαίες επαναληπτικές εξετάσεις στην Ε’ και ΣΤ’ δημοτικού.

Αργότερα, το 1995 με υπουργό παιδείας τον Γ.Παπανδρέου συγκροτείται το Εθνικό Συμβούλιο Παιδείας, που αρχίζει  τη λειτουργία του από το 1999 μετά τις μεγάλες και συνεχείς κινητοποιήσεις μαθητών και εκπαιδευτικών ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές αλλαγές του τότε υπουργού παιδείας Γερ. Αρσένη.

Και το 2005 έρχεται η Μαριέττα Γιαννάκου να ανακοινώσει την εκκίνηση ενός ακόμη εθνικού διαλόγου για την παιδεία. Ο διάλογος αυτός έφερε σε όλο το εύρος της εκπαίδευσης δραματικές αλλαγές, που με τη σειρά τους οδήγησαν στις απεργίες νηπιαγωγών και εκπαιδευτικών, καθώς και στις μεγάλες κινητοποιήσεις του φοιτητικού κινήματος και στην νίκη των αγώνων.

Παρόμοια τακτική χρησιμοποίησαν και οι υπουργοί της περιόδου 2007-2014 (Στυλιανίδης, Μπαμπινιώτης, Διαμαντοπούλου, Αρβανιτόπουλος) με βασικό στόχο τις περικοπές και την ιδιωτικοποίηση. Ακόμα και ο Λοβέρδος, μέσα στη μικρή θητεία του,  πρόλαβε να ανακοινώσει την έναρξη ενός αναγκαίου εθνικού διαλόγου.

Ο νέος εθνικός διάλογος που εξαγγέλλει ο Φίλης έρχεται να συνεχίσει αυτήν την τακτική και να επιβεβαιώσει για ακόμη μια φορά τη λειτουργία του. Με σημαία το διάλογο ως «έθνος» και τη «δημοκρατία» μας ρίχνει στάχτη στα μάτια και δημιουργεί  την εικόνα της «καλής δημοκρατικής κυβέρνησης» που δέχεται και συνθέτει με μια ομάδα εμπειρογνώμων κι έτσι μάλιστα γλιτώνει και την αποκλειστική ευθύνη για τις συνέπειες των μέτρων που θα πάρει.

Για ποιο έθνος όμως μάς μιλάνε;
Αυτό που μας χωρίζει ή μας ενώνει δεν είναι το έθνος. Πολύ απλά γιατί δεν είμαστε όλοι το ίδιο σε μια χώρα, είτε μας εντάσσουν στο επίσημο «έθνος», είτε είμαστε μετανάστες. Οι φοιτητές που πληττόμαστε και η εργατική νεολαία δεν έχουμε τίποτα το κοινό με τον κάθε Έλληνα βιομήχανο, με τον κάθε Έλληνα εφοπλιστή, με τον κάθε Έλληνα μεγαλοεπιχειρηματία. Αντίθετα στην πραγματικότητα ο «εχθρός» μας βρίσκεται εντός και εκτός «των πυλών» και είναι όλοι αυτοί: οι εργοδότες, οι καπιταλιστές, η κυβέρνηση, η ΕΕ και το κεφάλαιο. Ή εμείς ή αυτοί!

Και για ποια δημοκρατία μάς μιλάνε; Πού είναι η δημοκρατική συζήτηση όταν μεταφέρουμε τις αποφάσεις των γενικών μας συνελεύσεων στις πρυτανείες και μάς κλείνουν τις πόρτες; όταν πηγαίνουμε στο υπουργείο παιδείας και μάς φέρνουν τα ματ; Πολύ απλά, η δημοκρατία εκεί δεν υπάρχει γιατί δεν τους εξυπηρετεί. Και επικαλούνται την έννοια της δημοκρατίας μόνο όταν πρόκειται για τα δικά τους συμφέροντα και όχι τα δικά μας. Μα «κύριε υπουργέ» θα ‘πρεπε να ξέρετε ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο αντιδημοκρατικό απ’ το ότι κόβετε κι άλλα χρήματα από την παιδεία, από το ότι βάζετε δίδακτρα, απ ‘το ότι κόβετε τις παροχές μας, απ’ το ότι υπονομεύετε με κάθε τρόπο τις συλλογικές μας διαδικασίες, απ’ το ότι σχεδιάζετε συγχωνεύσεις και κλεισίματα τμημάτων, απ’ το ότι θυσιάζετε στο βωμό της ιδιωτικοποίησης και του κεφαλαίου κάθε έννοια δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Έτσι κι αλλιώς τα μέτρα για την παιδεία έχουν ήδη ψηφιστεί με το 3ο μνημόνιο!

Και εδώ ακριβώς φαίνεται ότι ο εθνικός αυτός διάλογος σε καμία περίπτωση δεν θα καθοριστεί από τις ανάγκες μαθητών, φοιτητών και εκπαιδευτικών αλλά θα είναι πλήρως εναρμονισμένος με τα μνημονιακά μέτρα, τις επιταγές του ΟΟΣΑ και της ΕΕ.

Αυτή είναι η παιδεία που θέλουν: Ένα εκπαιδευτικό σύστημα που με σημαία την επιχειρηματικότητα και την καινοτομία δημιουργεί ένα πανεπιστήμιο για της ανάγκες του κεφαλαίου. Μετά από τα τόσα φροντιστήρια που πληρώσαμε ερχόμαστε σε ένα πανεπιστήμιο κατακλυσμένο από ιδιωτικές επιχειρήσεις και εργολαβίες. Εργολαβίες στη θέρμανση, στη σίτιση, στο ηλεκτρικό, στις καθαρίστριες, σε όλα. Ερχόμαστε σε μια σχολή με ένα αντικείμενο γνώσης τέτοιο,το οποίο όπου δεν μπορεί να προσαρμοστεί και να απαντήσει στις ανάγκες των επιχειρήσεων, αξιολογείται ως «ανεπαρκές», ως «άχρηστο», ως «μικρό» και συγχωνεύεται και κλείνει με ένα σχέδιο Αθηνά (όπως η Φιλοσοφική). Ερχόμαστε σε ένα πανεπιστήμιο για τους λίγους, αφού πολλοί που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν τις παροχές αναγκάζονται να παρατήσουν τις σπουδές τους, για να βγουν στην αγορά εργασίας. Αυτή είναι η παιδεία τους. Ένα σύστημα που σε μαθαίνει να συμβιβάζεσαι και να μην διεκδικείς. Ένα μοντέλο φοίτησης ανταγωνιστικό που σε αναγκάζει να σκέφτεσαι μόνο την προσωπική σου επιβίωση και ανέλιξη υποβαθμίζοντας και καταργώντας κάθε συλλογική έννοια.

Εμείς όμως όχι μόνο δεν θέλουμε αυτήν την παιδεία, αλλά οραματιζόμαστε και χτίζουμε μια άλλη
. Ένα άλλο πανεπιστήμιο που θα απαντά στις δικές μας ανάγκες. Ένα πραγματικά δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο που θα χρηματοδοτείται πλήρως απ το κράτος έτσι ώστε να καλύπτει όλες του τις διδακτικές και ερευνητικές ανάγκες και οι φοιτητές να μην χρειάζεται να βάζουν ούτε ένα ευρώ από την τσέπη τους. Ένα πανεπιστήμιο που δεν θα χωρίζει την εκπαίδευση σε ανώτατη(ΑΕΙ) και κατώτατη (ΤΕΙ) και άρα θα διαφοροποιεί τους αυριανούς εργαζομένους, αλλά αντίθετα θα έχουμε ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Ένα πανεπιστήμιο που θα οργανώνεται από τους ίδιους τους φοιτητές του και τους εργαζόμενους, με κριτήριο τις ανάγκες της κοινωνίας, μέσα από γενικές συνελεύσεις από τα κάτω, ισότιμα για όλους. Θέλουμε μια παιδεία απελευθερωμένη από τα δεσμά των αγορών και των επιχειρήσεων, μια παιδεία με κέντρο τον άνθρωπο και τις ανάγκες του.


Γι’ αυτό λοιπόν δεν θα αφήσουμε να γίνει κανένας εθνικός διάλογος για τις σπουδές μας, για το μέλλον μας, για τις ζωές μας! Το διάλογο θα τον κάνουμε ΕΜΕΙΣ με ΕΜΑΣ μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις, μέσα από τις συλλογικές μας διαδικασίες! Θα τον κάνουμε με στόχο να επιβάλλουμε τις ανάγκες μας. Και σε αυτόν τον διάλογο η κυβέρνηση, η ΕΕ και τα συμφέροντα του κεφαλαίου είναι ανεπιθύμητοι!

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2015

Όσο υπάρχει νεολαία ... θα παλεύει για τα δικαιώματά της

  Η δεύτερη και συνεχόμενη εκλογή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έρχεται να μας πείσει ότι πλεόν βρισκόμαστε σε μια φάση “έντιμου συμβιβασμού” και αποδοχής του ευρωμονόδρομου και των μνημονίων. Συμπυκνώνοντας όλα αυτά στη κυρίαρχη αφήγηση του ΤΙΝΑ (There Is No Alternative) η κυβέρνηση πίστευε ότι θα μπορούσε να εφαρμόσει το 3ο μνημόνιο αναίμακτα. Τα πρώτα μέτρα τα οποία κλήθηκε να εφαρμόσει ήταν εκείνα του ασφαλιστικού (κόψιμο μισθών συντάξεων, ιδιωτική υποχρέωση η ασφάλιση), του πλειστηριασμού της πρώτης κατοικίας με διαδικασίες fast track και της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, δηλαδή τη διάλυση κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας και της επιχειρηματικής ανασυγκρότησης, μέσω της εισαγωγής ιδιωτικών συμφερόντων στη γνώση και την έρευνα του πανεπιστημίου, ιδιαίτερα σε σχολές που είναι χρήσιμες για τα κέρδη του κεφαλαίου, όπως το ΕΜΠ. Από την άλλη για τις σχολές που δεν παράγουν άμεσα κέρδος για το κεφάλαιο το μέλλον τους είναι η συγχώνευση ή ακόμα και το κλείσιμο τμημάτων, μέσω του Σχεδίου Αθηνά 2 που αφορά πολλά ΤΕΙ, αλλά και τμήματα ανθρωπιστικών επιστημών.
  Οι αντιλαϊκές αυτές πολιτικές, πυροδότησαν πολύ γρήγορα αντιστάσεις. Ήδη από την αρχή της ακαδημαϊκής χρονιάς υπήρξαν μια σειρά από γενικές συνελεύσεις και καταλήψεις στις σχολές ενώ στο εργατικό κίνημα εναρκτήριο λάκτισμα ήταν η απεργία στις 12 Νοεμβρίου. Όλα αυτά  ήρθαν και συνάντησαν τον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου, κατά τη διάρκεια του όποιου πέρα από τη μαζική αντιιμπεριαλιστική πορεία, διεξήχθη συντονιστικό των φοιτητικών συλλόγων για κοινό κινηματικό σχεδιασμό ενώ παράλληλα έγινε παράσταση διαμαρτυρίας στο Ιταλικό Ινστιτούτο με αίτημα τη μη έκδοση των 5 συναδέλφων μας  στις Ιταλικές Αρχές. Επιπλέον ξεσπάνε διάφοροι κλαδικοί αγώνες ιδιαίτερα μαχητικοί, όπως οι λιμενεργάτες ή η πρόσφατη κινητοποίηση των αγροτών, οι οποίοι πρέπει να συντονιστούν μεταξύ τους, προκειμένου να δωθεί ενιαία εργατική απάντηση στην κρίση.
  Έτσι και στο φοιτητικό κίνημα προκειμένου να γίνουν οι αγώνες μας νικηφόροι, χρειάζεται ένα μόνιμο συντονιστικό γενικών συνελεύσεων. Η γενική συνέλευση ως ανώτατο και αναντικατάστατο όργανο του συλλόγου που είναι ανοιχτό σε κάθε άποψη, πέρα από φασιστικές, θα πρέπει να συνεδριάζει ανά τακτά χρονικά διαστήματα, να παίρνει αποφάσεις, οι οποίες θα υλοποιούνται από όλο το σύνολο των φοιτητών, καθώς και να εκλέγει αντιπροσώπους οι οποίοι θα λογοδοτούν στο σύλλογο και θα μπορούν να ανακαλούνται ανά πάσα στιγμή. Σκοποί αυτής της λογικής είναι αφενός μια μόνιμη κινηματική δράση και αφετέρου ο πολιτικός συντονισμός του φοιτητικού κινήματος σε μια βαθιά ενοποίηση που θα πηγαίνει κόντρα στο κατακερματισμό των επιμέρους αντιστάσεων. Έτσι με ενιαίο και δημοκρατικό  τρόπο το φοιτητικό κίνημα θα μπορεί να διεκδικεί τα δικαιώματα του και να επιβάλλει, με μαχητικό τρόπο τα “θέλω” του για να οικοδομήσει μια παιδεία και ένα πανεπιστήμιο που θα ανταποκρίνεται πραγματικά στις ανάγκες μας.


  Βάσει αυτών λοιπόν πρέπει μέσα από τη Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού μας συλλόγου να πάρουμε αγωνιστικές αποφάσεις. Το κίνημα θα πει την τελευταία λέξη απέναντι στις αντεργατικές πολιτικές κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου! Να βρισκόμαστε όλοι και όλες στις κινητοποιήσεις: 

-Στις 24/11 πορεία στις 18.00 στην Ιταλική πρεσβεία, έναντια στην έκδοση των 5 φοιτητών στην Ιταλία και στις αυταρχικές πολιτικές της Ε.Ε.

-Πέμπτη 26/11 ανοιχτό κάλεσμα Πρωτοβουλίας Αγώνα Φιλοσοφικής, για συζήτηση αναφορικά με τα ζητήματα της συγκυρίας και τη δράση μας εντός και εκτός σχολής  το επόμενο διάστημα.

-Παρασκευή 27/11 κινητοποίηση στον ΟΑΣΑ, με αίτημα δωρεάν μεταφορές για όλους τους φοιτητές και τους ανέργους. ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΠΡΟΣΤΙΜΑ!

-Σάββατο 28/11 στις 12:00μμ στο Μοναστηράκι, έπειτα από διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης, με αντι-ΕΕ χαρακτήρα, για όλους τους συλληφθέντες της 1ης Μάη του 2015 στο Μιλάνο. Στις 11.00 κινητοποίηση στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά ενάντια στην Frontex και τη μεταναστευτική πολιτική της Ευρώπης φρούριο με το Συντονιστικό σωματείων – φοιτητικών συλλόγων για το μεταναστευτικό – προσφυγικό.

-Τετάρτη 2/12 Γενική Συνέλευση Φοιτητικού Συλλόγου Φιλοσοφικής

-Πέμπτη 3/12 Πανεκπαιδευτική πορεία στα Προπύλαια, έπειτα από απόφαση του συντονιστικού των Γενικών Συνελεύσεων

-6/12 πορεία μνήμης για τη δολοφόνια του Αλέξη Γρηγορόπουλου από το μπάτσο Κορκονέα και την κοινωνική έκρηξη που ακολούθησε



ΚΑΜΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΩΝ 5 ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΤΙΣ ΙΤΑΛΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ

Στις 12/11 ημέρα πανεργατικής απεργίας, η αστυνομία εισβάλλει στα σπίτια και συλλαμβάνει πέντε αγωνιστές-φοιτητές, έπειτα από την έκδοση διεθνούς εντάλματος σύλληψης από τις ιταλικές αρχές. Η κατηγορία που τους αποδίδεται είναι η συμμετοχή στην διαδήλωση της εργατικής πρωτομαγιάς στο Μιλάνο στις 1/5/2015, μια κινητοποίηση που έγινε στοχοποιώντας την καπιταλιστική φιέστα της έκθεσης EXPO, που διεξάγονταν εκείνες τις μέρες. Με την έκδοση του εντάλματος σύλληψης, το ιταλικό κράτος ζητάει από το ελληνικό την έκδοση των 5 φοιτητών στην Ιταλία, για να δικαστούν εκεί σύμφωνα με το εγχώριο δίκαιο.To ευρωπαικό ένταλμα σύλληψης θεσπίστηκε προσχηματικά για την καταπολέμηση του εμπορίου λευκής σαρκός και ναρκωτικών, αρκετά υποκριτικό αν σκεφτεί κανείς ότι οι προτεργάτες των παραπάνω εγκλημάτων και οι αποδέκτες των υπέρογκων κερδών είναι οι ίδιοι που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την ύπαρξη και συνέχισή τους.Λογικό και επόμενο ήταν η πρώτη φορά που χρησιμοποιήθηκε το ευρωπαικό ένταλμα σύλληψης να είναι για την ποινικοποίηση του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι και της πολιτικής δράσης γιατί αυτό είναι το μόνο μέσο για να καταστείλουν το κίνημα και την διεθνιστική του δράση, όταν αυτή αποκτά επικίνδυνα χαρακτηριστικά.

 
Το παραπάνω πρωτοφανές περιστατικό, έρχεται να ενταχθεί σε ένα πλαίσιο και σε μια περίοδο έντονων διαταραχών και διεργασιών, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και παγκόσμιο επίπεδο. Οι πρόσφατες μαζικές δολοφονικές επιθέσεις του ISIS και των τζιχαντιστών στη Γαλλία και οι απειλές για αντίστοιχα χτυπήματα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, έχουν οδηγήσει τα ευρωπαϊκά κράτη σε κατάσταση “έκτακτης ανάγκης”, με τους στρατούς να καταλαμβάνουν τους δρόμους και τους πολίτες να κλείνονται στα σπίτια τους. Εξιλαστήριο θύμα αυτής της κατάστασης αποτελούν οι πρόσφυγες, καθώς με την πρόφαση ότι αποτελούν κίνδυνο εισβολής τζιχαντιστών στις ευρωπαϊκές χώρες γίνονται δέκτες των αυταρχικών και ρατσιστικών πολιτικών τις Ε.Ε  (φράκτες, κλειστά σύνορα, όργια καταστολής). Επιπρόσθετα οι ενέργειες του ISIS, αυτού του δολοφονικού δημιουργήματος του αμερικάνικου και γαλλικού ιμπεριαλισμού, το οποίο πλέον αυτονομήθηκε και στράφηκε κατά των δημιουργών του, σε συνδυασμό με την όξυνση των ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων γύρω από την περιοχή της Μ.Ανατολής, φέρνουν το ενδεχόμενο στρατιωτικών επεμβάσεων και πολεμικών συγκρούσεων στο προσκήνιο. Χαρακτηριστικές είναι και οι δηλώσεις του Ολάντ, της Ε.Ε και του ΝΑΤΟ που με τι γνωστό περιτύλιγμα καταπολέμησης της τρομοκρατίας ετοιμάζονται για νέους βομβαρδισμούς στη Μέση Ανατολή αιματοκυλίζοντας εκ νέου άμαχους πληθυσμούς.

Ταυτόχρονα σε επίπεδο ΕΕ, η αντιδραστική θωράκιση των κρατών-μελών και η όξυνση της καταστολής, αποκτά αναβαθμισμένο ρόλο τη δεδομένη περίοδο. Το περιστατικό της έκδοσης των 5 φοιτητών αποτελεί μια μόνο πτυχή της όξυνσης της καταστολής. Βλέποντας την μεγάλη εικόνα, μπορούμε πλέον να μιλάμε για μια αντιδραστική ανασυγκρότηση της για την αντιδραστική ανασυγκρότηση των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών μηχανισμών σε όλα τα επίπεδα και τη δημιουργία μιας νέας Ευρώπης-Φρούριο. Αυτό διαπιστώνεται από τα ποιοτικά ανώτερα μέσα καταστολής που χρησιμοποιούνται, από την περιστολή όλων των λαϊκών ελευθεριών, από την αλλαγή της νομοθεσίας υπέρ της ποινικοποίησης κάθε κοινωνικού-ταξικού αγώνα. Από τη δημιουργία φρακτών στα σύνορα τύπου FRONTEX και τις κοινές εντεινόμενες περιπολίες Τουρκίας-Ελλάδας στο Αιγαίο, αλλά και από τον τρόπο χρήσης του στρατού, είτε ως μέσο αντιμετώπισης των προσφύγων και των μεταναστών, είτε ως μέσο τσακίσματος του “εσωτερικού εχθρού” και του λαϊκού κινήματος. Τέλος από την καταπάτηση πολιτικών και δημοκρατικών ελευθεριών των προσφύγων .

Η αποτροπή της έκδοσης των 5 φοιτητών στις ιταλικές αρχές, πρέπει να αποτελέσει προμετωπίδα και στόχο ευρύτερα του λαϊκού κινήματος. Μέσα από αυτή την προσπάθεια καταστολής, διώκεται συνολικά το δικαίωμα και η δυνατότητα του λαού να αγωνίζεται, να αντιστέκεται και να επιβάλει τα αιτήματά του. Το γεγονός αυτό αποτελεί ευθεία επίθεση στις λαϊκές ελευθερίες και στους κοινωνικούς αγώνες.

Απαιτείται η συστράτευση πρώτα και κύρια όλης της νεολαίας, όχι μόνο γιατί οι πέντε διωκόμενοι είναι νεολαίοι αγωνιστές, αλλά γιατί η νέα γενιά αποτελεί το πιο πληττόμενο κοινωνικό κομμάτι, από την καπιταλιστική κρίση και την αστική επίθεση. Είναι αναγκαία η αλληλεγγύη και η στήριξη όλου του αγωνιζόμενου λαού, ο οποίος έχει δώσει ηρωικές μάχες τα τελευταία χρόνια απέναντι στην αντιλαϊκή επίθεση των μνημονίων και στην καταστολή του κράτους. Ταυτόχρονα απαιτείται η κοινή δράση και συστράτευση όλων των πολιτικών δυνάμεων του κινήματος, οι οποίες παλέυουν για τα λαϊκά συμφέροντα και αντιμάχονται την επίθεση κράτους και κεφαλαίου.

Το ελληνικό κράτος να μην διανοηθεί να εκδώσει τους πέντε φοιτητές στις ιταλικές αρχές. Το μαζικό-οργανωμένο λαϊκό κίνημα να αποτρέψει τα σχέδια των κρατών και της ΕΕ, που στοχεύουν να πολιτικοποιήσουν κάθε μορφή αγώνα και αντίστασης. Οι κοινωνικοί αγώνες είναι δίκαιοι και αναγκαίοι!

Στον αγώνα για να μην εκδοθούν οι 5 αγωνιστές φοιτητές, αλλά και συνολικά για να ζήσει η νεολαία ελεύθερα, τον καθοριστικό ρόλο θα παίξει το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα και οι φοιτητικοί σύλλογοι. Το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο στη διοργάνωση των κινητοποιήσεων που έχουν προκηρυχθεί την Τρίτη 24/11 στις 18.00 στην Ιταλική Πρεσβεία και το Σάββατο 28/11 στις 12 στο Μοναστηράκι, ενώ θα πρέπει να ιεραρχήσει ψηλά το αίτημα για τις ελευθερίες και συγκεκριμένα για τη δίωξη των 5 φοιτητών αγωνιστών στην κινητοποίηση στις 3/12 στα Προπύλαια των φοιτητών και των μαθητών που μεταξύ των  άλλων αιτημάτων θα διεκδικεί να σταματήσει η δίωξη των 5 αγωνιστών!


ΕΑΑΚ σε ΑΕΙ - ΤΕΙ

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ (15/11/15)

Σήμερα, Κυριακή 15/11 στον ιστορικό χώρο του κάτω Πολυτεχνείου και κατά τη διάρκεια των τριήμερων εκδηλώσεων-κινητοποιήσεων διεξήλθε συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων από μια σειρά φοιτητικών συλλόγων, με στόχο τη δυναμική επανεμφάνιση του φοιτητικού κινήματος από την 17 Νοέμβρη και μετά. Παράλληλα διεξάγεται λίγες μέρες από την πολυήμερη απεργία των λιμενεργατών, μέχρι την μαζική συμμετοχή στην πανεργατική απεργία στις 12/11 και από τις μαθητικές καταλήψεις και κινητοποιήσεις, μέχρι τις νίκες που πέτυχαν οι καταλήψεις διαρκείας στο Ρέθυμνο, αλλά και τις υπόλοιπες κινήσεις επιβολής των φοιτητικών συλλόγων στα Ιωάννινα και στη Χαλκίδα για τις εστίες, μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι ότι μπαίνουμε σε  ένα νέο κύκλο αγώνων!  Η περίοδος στην οποία συνεδριάζει το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων στιγματίζεται τόσο απ’ το λαικό ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, όσο και από τις βουλευτικές εκλογές και το αρνητικό αποτέλεσμά τους, αλλά και την ψήφιση του τρίτου βάρβαρου μνημονίου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Παρά τον διαμορφωμένο αρνητικό πολιτικό και κινηματικό συσχετισμό, τις τελευταίες μέρες έχουν εμφανιστεί οι πρώτες εστίες αντίστασης και αμφισβήτησης του μνημονιακού μονόδρομου, με καθοριστικό σε αυτό, το ρόλο της νεολαίας. 
Ο άμεσος κόμβος, λοιπόν, με τον οποίο πρέπει να συγκρουστεί το φοιτητικό και το λαικό κίνημα, είναι το 3ο μνημόνιο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τα βάρβαρα μέτρα που επιβάλλει. Συγκεκριμένα, η εφαρμογή του νέου μνημονίου σημαίνει: περεταίρω μείωση δαπανών για το “κοινωνικό κράτος”, αύξηση της φορολογίας για τα λαικά εισοδήματα, πλειστηριασμοί της πρώτης κατοικίας, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, πλήρης διάλυση του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού και εφαρμογή όλων των αντιδραστικών κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ και της ΕΕ για τα εργασιακά δικαιώματα (μισθούς, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ομαδικές απολύσεις, δυνατότητα απεργίας). Την ίδια στιγμή, το κεφάλαιο απολαμβάνει νέες φοροαπαλλαγές και ασυλεία από την κυβέρνηση και την ΕΕ, η ανεργία μαστίζει τους νέους και έχει φτάσει στο 60%, υποβοηθώντας σαν μοχλός πίεσης την επιβολή της εργασιακής επισφάλειας, μέσω των προγραμμάτων voucher, ΕΣΠΑ, ΟΑΕΔ.

 Τα αποτελέσματα των μνημονίων τα βλέπουμε ξεκάθαρα και στα ΑΕΙ – ΤΕΙ. Το νέο μνημόνιο προβλέπει εφαρμογή όλων των κατευθύνσεων του ΟΟΣΑ, της Μπολόνια και της ΕΕ στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, μέσα από ένα νέο νομοσχέδιο για την παιδεία. Παράλληλα, η υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων στην μνημονιακή περίοδο έφτασε το ποσοστό του 80 %, το οποίο σημαίνει ότι η έλλειψη χρηματοδότησης των πανεπιστημίων οδηγεί ήδη σε μια μεταφορά του κόστους λειτουργίας των σπουδών στους φοιτητές, δυσχεραίνοντας εξαιρετκά τη δυνατότητα φοίτησης της πλειοψηφίας. Ως εκ τούτου, η δωρεάν φοιτητική μέρνιμνα διαλύεται, με τη σίτηση και τη στέγαση (εστίες), να ιδιωτικοποιούνται και να αναγκάζουν τους φοιτητές να πληρώνουν. Υπάρχουν ήδη οι πρώτες “φωνές” για επιβολή διδάκτρων σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο (αντιπρύτανης ΑΠΘ, Μπουτάρης). Τα προγράμματα σπουδών αλλάζουν ευθυγραμμιζόμενα με την αγορά εργασίας, εισάγονται αλυσίδες, υποχρεωτικές παρακολουθήσεις και ECTS (πιστωτικές μονάδες), δημιουργώντας ασφυκτικούς όρους φοίτησης και κατακερματίζοντας την εργασιακή μας προοπτική. Τα πτυχία διαλύονται με εργαλείο την εισαγωγή πιστωτικών μονάδων, με κατάληξη το σπάσιμό τους σε κύκλους σπουδών. Επιπλέον, η αξιολόγηση των ιδρυμάτων (σύμφωνα με τα κριτήρια της ΕΕ και του ΟΟΣΑ), αναμένεται να οδηγήσει σε ένα Σχέδιο Αθηνά 2, το οποίο θα κλείσει και θα συγχωνεύσει τμήματα και σχολές, με στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων και των επιταγών του κεφαλαίου! Σαν απάντηση στη διάλυση των πανεπιστημίων δίνεται, τόσο από την κυβέρνηση, όσο και από κομμάτι των καθηγητών, η αναζήτηση ιδιωτικών πόρων από τα ιδρύματα και η αυτοχρηματοδότησή τους. Συγκεκριμένα ήδη σε αρκετές σχολές έχουν εισβάλει οι επιχειρήσεις (π.χ. Korres στην Φαρμακευτική, Straumann στην Οδοντιατρική), ιδρύουν επώνυμες έδρες,  επινοικιάζουν ερευνητικά εργαστήρια και παρεμβαίνουν στα προγράμματα σπουδών, με αντάλλαγμα κάποιες «δωρεές» . Ενώ ταυτόχρονα, παραχωρούνται δομές του Πανεπιστημίου σε εργολαβίες (σίτιση-φύλαξη-καθαρισμός). Υπό αυτό το φόντο ακολουθείται η ίδια πολιτική και στον τομέα της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευση, με τα περισσότερα σχολεία να μην έχουν καθηγητές για να διδάξουν (τη στιγμή που εκατοντάδες δάσκαλοι και καθηγητές είναι άνεργοι), τις κατάλληλες υποδομές (αίθουσες, θέρμανση, εργαστήρια κλπ), με αποτέλεσμα οι μαθητές να μην μπορούν να κάνουν μάθημα.

Και όλη αυτή η επίθεση, την ώρα που τα καραβάνια των προσφύγων αυξάνονται εξαιτίας των ιμπεριαλιστικών πολέμων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, με πολλούς πρόσφυγες να χάνουν τη ζωή τους στην προσπάθεια να εισέλθουν στην Ευρώπη, εξαιτίας των “τειχών” της FRONTEX και της καταστολής που υφίστανται στα σύνορα των χωρών, μιας Ευρώπης-Φρούριο. Την ίδια στιγμή που το φονταμενταλιστικό ISIS επιτίθεται στο Παρίσι με 190 νεκρούς, ο Ολάντ κλείνει τα σύνορα και στέλνει 2,500 στρατευμάτων στη Μέση Ανατολή, ενώ η ίδια η γαλλική κυβέρνηση είχε ομολογήσει δημόσια πως τροφοδοτούσε με όπλα το ISIS εδώ και χρόνια, σε αγαστή συνεργασία με ΕΕ-ΝΑΤΟ-ΗΠΑ.

  Απέναντι στην επίθεση κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητάς μας, εμείς απαντάμε με την αντεπίθεση για την επιβολή των αναγκών μας, για ΄ένα σύγχρονο ψωμί-παιδεία-ελευθερία!  Η φωτιά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου δεν έσβησε ποτέ. Απέναντι στους μονόδρομους που της επιβάλλουν και στο σύγχρονο ΤΙΝΑ, η νεολαία απαντάει με εξεγέρσεις!Την ώρα που εφαρμόζεται η πιο βάρβαρη πολιτική που οδηγεί σε εξαθλίωση τον λαό, που διαλύεται κάθε έννοια δημόσιας και δωρεάν παιδείας και που η δυνατότητα της νεολαίας και συνολικά του λαού να ζούν και να αγωνίζονται ελεύθερα, αμφισβητούνται με κάθε τρόπο, εμείς δεν αναθέτουμε το μέλλον μας σε κανέναν, δεν συμβιβαζόμαστε και δεν θα υποταχθούμε σε αυτό που ζούμε σήμερα, αλλά με τον αγώνα μας θα  ανατρέψουμε τους μονόδρομους τους!

Για να οργανώσουμε, λοιπόν, τη δικιά μας αντεπίθεση επιδιώκουμε να δώσουμε ως φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα συντονισμένα ένα μαχητικό αγώνα για την ανατροπή των μνημονίων, των αντιλαικών πολιτικών και της κυβέρνησης που τα εφαρμόζει! Προετοιμάζουμε την αντιιμπεριαλιστική – αντικυβερνητική πορεία στις 17 Νοέμβρη, για την περιφρούρηση των μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων από την κρατική καταστολή, ενώ απαιτούμε να μην υπάρχει αστυνομική παρουσία στην πορεία. Συντονιζόμαστε και συμμετέχουμε στις δράσεις από τις δομές-πρωτοβουλίες αλληλεγγύης για τους πέντε συμφοιτητές μας και εργαζόμενους, κατοίκους της Αγίας Παρασκευής που διώκονται γιατί συμμετείχαν σε πορεία ενάντια στην EXΡO τη 1η/5/15 στο Μιλάνο, πάνω στην αναγκαιότητα να βγει ένα κίνημα που θα μπλοκάρει την έκδοσή τους στις ιταλικές αρχές. 

Πιάνοντας το νήμα από τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία της 17 Νοέμβρη, κλιμακώνουμε την αντιιμπεριαλιστική πάλη, με κινητοποίηση στο κέντρο της Αθήνας στις 27/11, σε συντονισμό με Φ.Σ. και  σωματεία. Επιδιώκοντας την κοινή δράση με το μαθητικό κίνημα που βγαίνει τώρα δυναμικά στο προσκήνιο, προχωρούμε σε εξώστρεφες δράσεις σε σχολεία, με κόμβο την πανεκπαιδευτική κινητοποίηση στις 3/12. Συμπληρωματικά σε αυτό, οργανώνουμε κινητοποιήσεις για τη μέριμνα στις 20/11 στο Γευσήνους (σίτιση), στις 26/11 στο ΙΝΕΔΙΒΙΜ (εστίες) και βάζουμε κατεύθυνση για την πραγματοποίηση κινητοποίησης στον ΟΑΣΑ. Όλα αυτά τα οργανώνουμε με εξώστρεφες δράσεις των φοιτητικών συλλόγων, που θα συζητηθούν μέσα στις ερχόμενες γενικές συνελεύσεις τους. Συμμετέχουμε στον συντονισμό ταξικών σωματείων, φοιτητικών συλλόγων, εργατικών λεσχών και συλλογικοτήτων για το προσφυγικό, βλέποντας πώς οι φοιτητικοί σύλλογοι μπορούν να οργανώσουν κινήσεις στην ίδια κατεύθυνση, στα πλαίσια ενός αντιπολεμικού κινήματος ταξικής αλληλεγγύης. Τέλος, οι φοιτητικοί σύλλογοι, μαζί με την υπόλοιπη νεολαία,  πρέπει να δώσουν μαχητικά το παρόν στις πανελλαδικές κινητοποιήσεις στις 6/12, μέρα μνήμης της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον μπάτσο Κορκονέα, αλλά και της κοινωνικής έκρηξης που ακολούθησε!


Φοιτητικοί Σύλλογοι Φυσικού, Χημικού, Μαθηματικού, Βιολογικού, Πληροφορικής, Μεταλλειολόγων Μηχανικών, Πολιτικών Μηχανικών , Οδοντιατρικής,Τοπογράφων

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

Κείμενο - κάλεσμα της Πρωτοβουλίας για πολιτικό και κινηματικό συντονισμό Φιλοσοφικής

Ως φοιτητές και φοιτήτριες της Φιλοσοφικής γράφουμε αυτό το κείμενο –κάλεσμα κατόπιν της συγκρότησης μιας πρωτοβουλίας πολιτικού και κινηματικού συντονισμού προκειμένου να ανοίξουμε την κουβέντα και να συμβάλλουμε στην τροφοδότηση και την αναζωογόνηση  του συλλόγου μέσα απο την ίδια μας την δράση.

 Ένας λόγος που είναι παραπάνω αναγκαία αυτή η κουβέντα και τέτοιου είδους εγχειρήματα είναι η συνολική επίθεση που βιώνουν η νεολαία, οι εργαζόμενοι και τα αποκλεισμένα κομμάτια της κοινωνίας  στα χρόνια της  κρίσης. Συγκεκριμένα αυτή η επίθεση εντείνεται με την υπογραφή του 3ου μνημονιού από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που έρχεται  να συνεχίσει τις προηγούμενες ευρωπαικές αντιλαικές πολιτικές και πλήττει όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας. Διαλύει τις εργασιακές σχέσεις, τις κοινωνικές παροχές, αυξάνει την ανεργία και συρρικνώνει μισθούς και συντάξεις. Καταστέλλει πολιτικά δικαιώματα και δημοκρατικές ελευθερίες. Διαρρηγνύει τις κοινωνικές μας σχέσεις. Μέσα σε αυτό τοπίο η εκπαίδευση δεν μένει αλώβητη. Οι κατευθύνσεις αυτές εισάγονται στο πανεπιστήμιο μέσα απο την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, η οποία επιβάλλει την διάλυση κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας, την εισβολή ιδιωτικών συμφερόντων, την διάλυση της επαγγελματικής μας προοπτικής μέσα απο την διάσπαση και απαξίωση των πτυχίων  μας και την ένταση της υποχρηματοδότησης.  Αυτό εμπεδώνει στους φοιτητές την κουλτούρα της απάθειας ,του ατομισμού και της λογικής της ανταγωνιστικότητας για το μέλλον τους στην αγορά εργασίας, μέσα από την εντατικοποίηση των σπουδών τους  και  την πειθάρχηση των ζωών τους.

Απέναντι και πέρα από  την κυρίαρχη αφήγηση που επιβάλλει ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την διάλυση του παρόντος και του μέλλοντος μας, εμείς προτάσσουμε την δική μας προοπτική με όπλο τις συλλογικές μας διαδικασίες και τους δικούς μας αγώνες. Στην βάση αυτού θεωρούμε πιο αναγκαίο από ποτέ να ανασυγκροτηθεί ο φοιτητικός μας  σύλλογος και το ανώτερο όργανο του που είναι η γενική συνέλευση. Να υπερβεί την αδυναμία που έχει το τελευταίο διάστημα να συνεδριάσει και να μπει σε αγωνιστική τροχιά. Μιλώντας πιο συγκεκριμένα για την Γενική Συνέλευση καλούμαστε να επερωτήσουμε τις παραδοσιακές της μορφές και διαδικασίες, να την επανανοηματοδοτήσουμε και να την αναβαθμίσουμε σε συμμετοχικότητα και άμεση δραστηριοποίηση. Να γίνει πεδίο έκφρασης όλων των φοιτητών, να συμβάλει στην διαμόρφωση της συλλογικής μας καθημερινότητας και να μπορεί να απαντάει στους προβληματισμούς, στις ανάγκες και τις επιθυμίες του ζωτικού κομματιού του πανεπιστημίου, δηλαδή των φοιτητών και των εργαζομένων του. Να αποτελέσει το όχημα οργάνωσης ενός μαχητικού, διεκδικητικού και αγωνιστικού φοιτητικού κινήματος  που θα προασπίζει τα δικαιώματα και τα συμφέροντα μας και θα συνδέεται  με το εργατικό και τα ευρύτερα κοινωνικά κινήματα.

Σε αυτά τα πλαίσια θεωρούμε σημαντικό οι φοιτητές της Φιλοσοφικής να συμμετέχουν μαζί με τους φοτητικούς συλλόγους στην απεργιακή κινητοποίηση την Πέμπτη 12/11 στις 10:30 στο Μουσείο, στις διεργασίες τους στο τριήμερο εορτασμό και στην πορεία για την επέτειο εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Σαν πρωτοβουλία πολιτικού και κινηματικού συντονισμού θα βρεθούμε στο μπλοκ των φ.σ. της ΝΟΠΕ .


Η επόμενη συνάντηση μας θα είναι για να οργανώσουμε τις δράσεις μας για την ανασυγκρότηση των συλλογικών διαδικασιών και την πρόταση μας ενόψει επόμενης Γενικής Συνέλευσης.

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2015

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ – ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ


     Οι παρακάτω δυνάμεις, αναγνωρίζοντας και προβάλλοντας την αναγκαιότητα διεξαγωγής Γενικής Συνέλευσης και υπεράσπισης της ίδιας της λειτουργίας του συλλόγου μας, υπογράφουμε τη συγκεκριμένη ανακοίνωση – καταγγελία, προκειμένου να ενημερώσουμε όλους τους φοιτητές της σχολής για τις εξελίξεις στον σύλλογό μας μετά τη διεξαγωγή της τελευταίας Γενικής Συνέλευσης, η οποία κατέληξε χωρίς απαρτία, αλλά και για την πρωτοβουλία μας να καλέσουμε σε νέα Γενική Συνέλευση με συλλογή υπογραφών!
     Εισαγωγικά θέλουμε να τονίσουμε την αναγκαιότητα να διεξαχθεί μετά από πολύ καιρό Γενική Συνέλευση, η οποία να έχει τελικά απαρτία, ώστε ο φοιτητικός μας σύλλογος να συζητήσει και να πάρει αγωνιστική απόφαση ενόψει της πανεργατικής απεργίας στις 12/11, αλλά και ενόψει του τριήμερου εορτασμού του Πολυτεχνείου. Η Γενική Συνέλευση είναι το ανώτερο αποφασιστικό όργανο του συλλόγου μας και γι’ αυτό θα πρέπει να συμμετέχουμε ενεργά όλοι οι φοιτητές σε αυτήν!
 
    Όσον αφορά τα τεκταινόμενα της προηγούμενης εβδομάδας: την Τρίτη 3/11 είχε καλεστεί Γενική Συνέλευση του συλλόγου Φιλοσοφικής με απόφαση διοικητικού συμβουλίου. Η Γενική Συνέλευση όμως, δυστυχώς. δεν μπόρεσε να πάρει απόφαση καθώς ο αριθμός των παρευρισκόμενων φοιτητών (193) ήταν κάτω από το όριο της απαρτίας (212). Παρόλα αυτά, το ΜΑΣ -ακριβώς επειδή πλειοψήφησε η πρότασή του- ανακοίνωσε πως ο σύλλογός μας πήρε απόφαση με το αδύναμο, όσο και σαθρό επιχείρημα ότι «αφού πραγματοποιήθηκε συζήτηση και παρευρέθηκαν τόσοι φοιτητές, ο σύλλογος πρέπει να πάρει απόφαση». Σε αυτό το σημείο είναι σημαντικό να υπενθυμίσουμε ότι τα προηγούμενα χρόνια γενικές συνελεύσεις του συλλόγου μας με αντίστοιχη και μεγαλύτερη συμμετοχή (209 αντί για 212 άτομα) δεν είχαν πάρει απόφαση, με συμφωνία όλων των πολιτικών δυνάμεων που συμμετείχαν στη συνέλευση (και του ΜΑΣ).  Όμως, στο πλαίσιο της προηγούμενης λογικής, το ΜΑΣ πήρε την πρωτοβουλία να κατεβάσει πανό με την υπογραφή του σ.φ. Φιλοσοφικής στην πορεία την Πέμπτη 5/5 και καταψήφισε την πρόταση για τη διεξαγωγή Γενικής Συνέλευσης την Τετάρτη 11/11 με την πρόφαση πως ο σύλλογος πήρε απόφαση (για συμμετοχή στην απεργία με το ΠΑΜΕ) στη Γενική Συνέλευση στις 3/3.

     Το ΜΑΣ, με τη στάση του αυτή υπονομεύει τις συλλογικές κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος και συμβάλλει στον εκφυλισμό του συλλόγου και των οργάνων του. Ο αριθμός της απαρτίας στις Γενικές Συνελεύσεις δεν είναι «σχετικός» και δεν ορίζεται στο «περίπου», όπως -χωρίς ντροπή- έγραψαν οι εκπρόσωποι του ΜΑΣ στη συνεδρίαση του ΔΣ. Όπως και δεν είναι ένα ζήτημα τυπικό και γραφειοκρατικό, ούτε αφορά κάποια αριθμολαγνεία. Η απαρτία στις Γενικές Συνελεύσεις αφορά πρώτα και κύρια τη συγκρότηση και τη λειτουργία του συλλόγου και δεν είναι αντικείμενο διαπραγμάτευσης και παζαρέματος. Ο αριθμός της απαρτίας στις Γενικές Συνελεύσεις ορίζεται στο 1/10ο των ψηφισάντων στις φοιτητικές εκλογές. Όμως, μετά από ομόφωνη απόφαση του ΔΣ του συλλόγου μας (παρόλη τη μείωση των ψηφισάντων τα τελευταία χρόνια) ακριβώς για την αποφυγή του εκφυλισμού των συλλογικών μας διαδικασιών, ο αριθμός της απαρτίας έχει παραμείνει στους 212 φοιτητές, η οποία τηρείται σε όλες τις προηγούμενες γενικές συνελεύσεις, από όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Σε ό,τι αφορά την πολιτική ουσία του ζητήματος, η στάση αυτή του ΜΑΣ, αποτελεί μια ξεκάθαρη αντιδημοκρατική προσπάθεια υπονόμευσης και εκφυλισμού του συλλόγου και αντικατάστασής του από τον εαυτό του. Είναι μια λογική αντιδημοκρατική και επικίνδυνη και πρέπει να καταγγελθεί από όλους τους φοιτητές της σχολής. Και πρέπει να είναι ξεκάθαρο σε όλους πως το ΜΑΣ ανέλαβε την πολιτική ευθύνη όχι μόνο να υποσκάψει τις συλλογικές δημοκρατικές μας κατακτήσεις, αλλά και να βάλει το λιθαράκι του ώστε ο σύλλογος μας να μη συζητήσει και να αποφασίσει για τη συμμετοχή του στην απεργία της Πέμπτης και στον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου.

     Κόντρα στην αδράνεια και τον εκφυλισμό, κόντρα στην υπονομευτική για τον φοιτητικό σύλλογο στάση του ΜΑΣ, οι παρακάτω πολιτικές δυνάμεις, υπερασπίζοντας τις συλλογικές μας διαδικασίες και τις συνδικαλιστικές κατακτήσεις του φοιτητικού κινήματος, δηλώνουμε καθαρά πως ο σύλλογός μας και δεν είναι τσιφλίκι ούτε του ΜΑΣ, ούτε και κανενός άλλου. Καταγγέλλουμε αυτές τις αντιδημοκρατικές ενέργειες και πρακτικές και καλούμε όλους τους φοιτητές να υπογράψουν και να συμμετέχουν στη Γενική Συνέλευση του συλλόγου μας την Τετάρτη 11 Νοέμβρη, στις 12.00, στην αίθουσα 313!

ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ ΕΑΑΚ
ΑΡΕΝ
ΠΟΡΕΙΑ
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

Κάλεσμα για συγκρότηση πρωτοβουλίας αγώνα στη Φιλοσοφική

Βιώνουμε μια περίοδο όπου η επίθεση στις ζωές μας εντείνεται συνεχώς. Το τρίτο μνημόνιο χτυπάει όλες της πλευρές της ζωής της νεολαίας και του λαού, εντείνοντας την φτώχεια και πετώντας τα πιο πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας στο περιθώριο. Την πολιτική αυτή την βλέπουμε και μέσα στις σχόλες μας. Βρισκόμαστε μόνο στην αρχή της εφαρμογής του 3ου μνημονίου και έχουμε ήδη καταλάβει τι σημαίνει αυτό για την εκπαίδευση. Πρόσφατα, μάλιστα,  παρατηρήσαμε στο κτίριο της σχολής μας ένα ενδιαφέρον περιστατικό. Καθώς έβρεχε, ο χώρος του κυλικείου γέμισε νερά! Αυτό δεν είναι τίποτα σε σχέση με όσα μας περιμένουν, καθώς μόνο τα τελευταία 5 χρόνια η χρηματοδότηση στο ΕΚΠΑ έχει πέσει κατά 80% και πλέον διαμορφώνεται στα 8μιση εκατομμύρια ευρώ, που φτάνουν οριακά για το ρεύμα και τον καθαρισμό του χώρου.

Η μείωση της χρηματοδότησης μόνο τυχαία δεν είναι. Το κενό που αφήνεται, τους δίνει την δυνατότητα, με πρόσχημα ότι τα πανεπιστήμια δεν θα μπορούν να λειτουργήσουν, να βάλουν από το παράθυρο τρόπους αυτοχρηματοδότησης. Τι σημαίνει αυτό?  Δίδακτρα ,επιχειρήσεις ,χορηγοί. Μόνο τυχαίες δεν είναι οι δηλώσεις του Δημάρχου Θεσσαλονίκης για δίδακτρα καθώς και οι δηλώσεις διάφορων μεγαλοκαθηγητάδων για την ανάγκη να μπουν στις σχολές μας οι εταιρίες ώστε να ανθίσει η “καινοτομία” και η “επιχειρηματικότητα”.

 Πίσω απ' όλα αυτά κρύβεται κάτι  πολύ απλό: η προσπάθεια να διαλυθεί κάθε έννοια δημόσιας παιδείας, ώστε πάνω στα συντρίμμια της να χτίσει ένα άλλο πανεπιστήμιο ,ένα πανεπιστήμιο με φοιτητές ανταγωνιστικούς και πειθαρχημένους, με φοιτητές οι οποίοι θα κάνουν τσάμπα έρευνες για εταιρίες (ήδη γίνεται στο Πολυτεχνείο). Και, κυρίαρχα, ένα πανεπιστήμιο το οποίο δεν θα είναι για όλους .Η κυβέρνηση και  το σύστημα μάς λέει ότι αν δεν έχουμε λεφτά δεν θα μπορούμε να πάμε στο πανεπιστήμιο και ότι, ακόμα και αν περνάμε, δεν θα μπορούμε να το τελειώσουμε. (6 στους 10 σταματούν τις σπουδές τους ). Καταστρέφουν την σίτιση, την στέγαση και την μεριμνά συνολικά, εντατικοποιούν τους ρυθμούς σπουδών μας, παρέχουν μισή γνώση διασπώντας τα πτυχία και δυσκολεύοντας, ταυτόχρονα , την δυνατότητα να βρούμε δουλειά στην ήδη κλειστή για εμάς αγορά εργασίας (65% ανεργία στους νέους).

 Σε αυτή την κατάσταση  υπάρχει αδυναμία να απαντήσουμε συλλογικά.  Έτσι, ενώ έχουν γίνει πολλές προσπάθειες για γενική συνέλευση προκειμένου ο σύλλογος μας να πάρει αγωνιστικές αποφάσεις σχετικά με αυτά τα κρίσιμα ζητήματα, όλες απέτυχαν .Η επίθεση που δεχόμαστε όμως συνεχίζει και εμείς πρέπει να βρούμε τρόπους ώστε να ανασυγκροτήσουμε τον σύλλογο μας σε μια κατεύθυνση αγωνιστική. Έχοντας αυτό ως στόχο καλούμε να φτιαχτεί άμεσα μια πρωτοβουλία αγώνα, η οποία δεν θα αντικαθιστά τον σύλλογο, άλλα, μέσα από τις δράσεις της, θα συμβάλλει στην ανατροφοδότηση του. Μια πρωτοβουλία αγώνα που στόχο έχει να οργανώσει όλους εμάς που πληττόμαστε σε αγωνιστική κατεύθυνση να δώσουμε το παρόν στην πανεργατική απεργία στις 12 Νοέμβρη με τους εργαζομένους που παλεύουν να μην παγιωθεί και εμπεδωθεί ο εργασιακός μεσαίωνας της ανεργίας και της επισφάλειας που θα έρθουμε να αντιμετωπίσουμε βγαίνοντας απο τις σχολές μας, αλλά και στην πορεία του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη, δίνοντας της το αναγκαίο επίκαιρο πολιτικό στίγμα και συμβάλλοντας στον απο κοινού συντονισμό και συνδιοργάνωση της με τους άλλους συλλόγους και τους μαθητές. Και φυσικά να αναλάβει να τροφοδοτήσει τις συλλογικές διαδικασίες, και να αναλάβει η ίδια την προπαγάνδιση της επόμενης γενικής συνέλευσης, προσπαθώντας να εμπλέξει όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο στην συλλογική πάλη και την συλλογική διεκδίκηση.


 Όσοι μας καταστρέφουν το μέλλον  συγκεντρώνουν τις δυνάμεις τους. Οι κυβερνήσεις , η ευρωπαϊκή ένωση και αφεντικά συνθλίβουν ενωμένοι τα δικαιώματα μας. Απέναντι σε αυτό πρέπει να χτίσουμε την δικιά μας ενότητα, την ενότητα όσων πλήττονται. Μια ενότητα που θα βάζει τα δικαιώματα μας πάνω από τα κέρδη τους. Μια ενότητα που θα πάει τον αγώνα μέχρι τέλος ώστε η νεολαία και οι εργαζόμενοι να μπορούν να αναπνεύσουν ελεύθερα χωρίς τα δεσμά της καταπίεσης.

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015

ΚΑΠΝΟΣ ΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΕΣ ΑΠΟ ΟΛΟ ΤΟ ΕΚΠΑ

Στη Νομική, στη ΦΜΣ και στη Φιλοσοφική «προπηλακίστηκαν» οι εξωτερικοί αξιολογητές. σύμφωνα με άρθρα που έχουν δημοσιευθεί σε athens voice, neapolis και άλλες γνωστές «ποταμίσιες» e-φυλλάδες. Εμείς, θέλουμε από την πλευρά της ΕΑΑΚ να βοηθήσουμε να διαλευκανθεί το μυστήριο.

Καταρχήν δηλώνουμε ένοχοι…
Πράγματι οι αξιολογητές διώχτηκαν από εμάς, τους αγωνιζόμενους φοιτητές της Φιλοσοφικής και άλλων σχολών. Και είμαστε ένοχοι γιατί είμαστε και περήφανοι γι’ αυτό και θα το ξανακάνουμε όποτε ξανάρθουν!

Όμως τι είναι αυτή η αξιολόγηση ;
Πρέπει να γίνει σαφές: Η αξιολόγηση δε θα γίνει για να γίνει πιο διαδραστικό το μάθημα, να αντιμετωπιστούν οι ελλείψεις και τα προβλήματα της σχολής, για να γίνουν πιο ποιοτικές οι σπουδές μας. Δεν αξιολογούνται οι σχολές γι’ αυτό.
Η εξωτερική αξιολόγηση γίνεται με πλαφόν περικοπών 15% στις δαπάνες οποιοδήποτε κι αν είναι το αποτέλεσμα. Δηλαδή στην ήδη μειωμένη κατά 80% χρηματοδότηση του ΕΚΠΑ έρχονται κάποιοι κύριοι για να δουν σαν καλοί χασάπηδες πόσο ψαχνό έχει μείνει ακόμα και μπορεί να αφαιρεθεί...
Πέραν τούτου η αξιολόγηση θα αποτελέσει την αντικειμενική βάση της πρότασης του Υπουργείου Παιδείας για νέο σχέδιο Αθηνά με συγχωνεύσεις/καταργήσεις τμημάτων στα ιδρύματα μέσα από διαβούλευση με ορίζοντα την άνοιξη, όπως έχει ήδη ανακοινωθεί. Η λεγόμενη αξιολόγηση επιβάλλεται μέσω του νέου μνημονίου και γίνεται στη βάση όλων των κατευθύνσεων της ΕΕ για περικοπές και είσοδο των επιχειρήσεων στα πανεπιστήμια. Πλέον όλα είναι για ξεπούλημα. Αν “αξιολογηθεί” ότι στη Φιλοσοφική υπάρχει κάποιο φιλέτο τότε θα ξεπουληθεί κι αυτό για πέντε δεκάρες όπως τα αεροδρόμια. Σημειωτέον ότι το φαγητό της λέσχης δεν τρώγεται διότι λίγα χρόνια πριν “αξιολογήθηκε” ότι ο δημόσιος φορέας ο οποίος παρείχε σαφώς καλύτερη ποιότητα φαγητού ήταν περιττή πολυτέλεια. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ο εργολάβος αμοίβεται πολλαπλάσια χρήματα από τον δημόσιο φορέα. Γενικώς παρατηρείται ότι πριν από κάθε μεγάλη περικοπή στις δαπάνες και υπάρχει και μια “αξιολόγηση” που τη δικαιολογεί σαν εξορθολογισμό και απαιτεί οι επιχειρήσεις να βάλουν το χεράκι τους.

Για αυτούς τους λόγους κι  ακόμα έναν δεν αφήσαμε τους αξιολογητές να πατήσουν στη Φιλοσοφική. Οι αξιολογητές έφτασαν στη σχολή με δύο μαύρες λιμουζίνες audi a6 και μια mercedes αντίστοιχης κλάσης με κόστος όσο πέντε επιπλέον λεωφορεία για τη μεταφορά μας στη σχολή. Φορούσαν ρούχα που αξίζουν περίπου όσα τα δίδακτρα δύο τριών μεταπτυχιακών στη σχολή. Έφτασαν στη σχολή και στο lunch break τους οι ξετσίπωτοι δεν θα έτρωγαν τη μαγειρική σόδα με "κάτι σαν κρέας και λαχανικά" που τρώμε καθημερινά στη λέσχη αλλά θα τους έκανε πολυτελές γεύμα η αγαπητή κοσμήτορας της σχολής κ. Καραμαλέγκου.
Αυτοί οι τύποι ήρθαν με έξοδα του ΕΚΠΑ για να αποφασίσουν πού θα γίνουν περικοπες... Νοιώσαμε σα να κοροϊδεύουν και να περιπαίζουν όλους τους φοιτητές μαζί κι εμάς, αλλά είπαμε να είμαστε ψύχραιμοι. Εμείς τους απαντήσαμε ότι οι μόνοι που πρέπει να περικοπούν είναι αυτά τα παράσιτα μαζί και οι επιχειρήσεις που κουβαλάνε από τις οποίες παίρνουν μίζες για την καλή δουλειά που κάνουν.

Τους δηλώνουμε λοιπόν κι ας το έχουν στο νου τους ότι την επόμενη φορά που θα έρθουν στη σχολή με τον ίδιο τρόπο ας το ξανασκεφθούν. Αν δεν πάρουν το μετρό στις 8μιση που ναι πήχτρα, αν δεν στριμωχτούν στο 250 σα σαρδέλες για ανέβουν στη σχολή, αν δεν φάνε τη σόδα που τρώμε καθημερινά αντί για φαγητό στη λέσχη θα κατέβουν τα σκαλιά στον 4ο με το σαγόνι και τα ακριβά τους ρούχα θα πάνε σε πρόσφυγες από τη Συρία.

Θα μπλοκάρουμε λοιπόν κάθε αξιολόγηση, που γίνεται με κριτήριο τις ανάγκες του κεφαλαίου και των επιχειρήσεων.  Το ζήτημα είναι για ποιό σκοπό γίνεται και κυρίως από ποιόν γίνεται η αξιολόγηση.

Εμείς από τη μεριά μας προτείνουμε μια άλλου τύπου αξιολόγηση: Από τους πληττόμενους φοιτητές και τους εργαζόμενους με κριτήριο κατά πόσο η λειτουργία του πανεπιστημίου (γνώση, έρευνα, εργασιακές συνθήκες) κατευθύνεται στη βάση των δικών μας αναγκών. Να ανοίξουμε τα λογιστικά βιβλία της σχολής και των εργολάβων για να δούμε πού πάνε κι από πού έρχονται τα λεφτά! Και σε αυτή την αξιολόγηση πανεπιστήμιο – κυβέρνηση – ΕΕ πάνε για… λουκέτο!

Στα συντρίμμια τους θα χτίσουμε μια άλλη εκπαίδευση και ένα άλλο πανεπιστήμιο με μόρφωση και έρευνα για τις δικές μας ανάγκες, με φοιτητικό και εργατικό έλεγχο.

Αταξίες (Τεύχος 3)

Οι τρίτες αταξίες, της μη περιοδικής έκδοσης του ΚΑΡΦΙ ΕΑΑΚ

Στις σελίδες του περιοδικού βρίσκονται διάσπαρτα διάφορα κείμενα ενός μεγάλου παραμυθά των ημερών μας, του Εντουάρντο Γκαλεάνο

Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015

ΑΠΟΦΑΣΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ Ε.Α.Α.Κ. ΑΘΗΝΑΣ


Διανύουμε μια περίοδο δύσκολη, ενδιαφέρουσα, αλλά και ελπιδοφόρα για τους αγώνες της νεολαίας και των εργαζομένων. Αυτή η νέα περίοδος έχει έντονα χρωματιστεί από τη βδομάδα του δημοψηφίσματος και το μεγάλο λαϊκό «ΟΧΙ», το οποίο μάλιστα στη σπουδάζουσα νεολαία ξεπέρασε σε ποσοστό το 80%. Το λαϊκό, ταξικό «όχι», παρά την εργοδοτική τρομοκρατία, της μιντιακή προπαγάνδα και τα capital controls, ήρθε σε σύγκρουση με τις πολιτικές της λιτότητας. Προφανώς αναγνωρίζουμε ότι δεν ήταν ενιαίο , ενείχε όμως ένα δυναμικό συνολικής ρήξης με τα μνημόνια , την Ε.Ε και το χρέος. Η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση που εκφράστηκε στο δημοψήφισμα, υπέστη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ τη χειρότερη λαθροχειρία, όταν λίγο μετά υπέγραψε το 3ο μνημόνιο. Η αδυναμία πολιτικής έκφρασης του «ΟΧΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ» και η απουσία μιας άλλης αφήγησης, ριζωμένης στο λαϊκό κίνημα, για το πώς μπορούν να πάνε αλλιώς τα πράματα χωρίς χρέος ,εκτός Ε.Ε.- ευρώ, αποτυπώθηκε και στο αποτέλεσμα των εκλογών της 20ης Σεπτέμβρη. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την επικράτηση του ΤΙΝΑ, δημιούργησαν έναν αρνητικό συσχετισμό στο εσωτερικό της Βουλής, που αποτυπώθηκε στην κατά 95% σύνθεσή της με μνημονιακά κόμματα. Αυτή η κατάσταση σίγουρα δημιουργεί δυσκολίες στο να εμφανιστεί άμεσα ο λαϊκός παράγοντας στο προσκήνιο. Αναγνωρίζουμε ωστόσο ότι η ίδια η επικείμενη εφαρμογή του τρίτου μνημονίου σε όλα τα επίπεδα (φορολογικό, ασφαλιστικό, πλειστηριασμοί κλπ.) ανοίγει νέες δυνατότητες για τη συγκρότηση κινηματικών αντιστάσεων και θέτει νέες ευθύνες για την αριστερά.
Από τις προτεραιότητες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, είναι και οι μεταρρυθμίσεις στην εκπαίδευση, σύμφωνα με τις προγραμματικές δηλώσεις Τσίπρα. Εκτίμησή μας αποτελεί ότι η μνημονιακή μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ θα σημάνει και για το χώρο των πανεπιστημίων την κήρυξη μιας ακόμα επίθεσης. Το νέο νομοσχέδιο που αναμένεται να κατατεθεί την άνοιξη, κινείται στην προώθηση, με ραγδαίους ρυθμούς, της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, στα πρότυπα του ν. Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλου, της συνθήκης της Μπολόνια και του ΚΕ.Χ.Α.Ε αλλά και των επιταγών του ΟΟΣΑ. Παράλληλα, εκτιμάμε πως τα Συμβούλια Ιδρύματος, τα οποία είχαν τεθεί υπό αμφισβήτηση υπό το βάρος του φοιτητικού κινήματος το προηγούμενο διάστημα, θα επανέλθουν στην προμετωπίδα της επίθεσης. Ταυτόχρονα, από τη πλευρά μας κάνουμε ξεκάθαρο ότι δε θα ανεχτούμε να υπάρξει καμιά σκέψη για επαναφορά του μέτρου των διαγραφών και του ορίου φοίτησης.
Η αναδιαρθρωτική κίνηση το επόμενο χρονικό διάστημα, αναμένεται να προωθηθεί με διαφορετικές ταχύτητες και διαφορετική ένταση, στα εκάστοτε ιδρύματα και σχολές, θέτοντας ως έναν από τους βασικούς στόχους της την ευθυγράμμιση των αποφοίτων στην αγορά εργασίας. Αυτό προωθείται σε ένα καθεστώς οριζόντιας υποχρηματοδότησης και αξιολόγησης, το οποίο επιταχύνει την επιβολή της αναδιαρθρωτικής κίνησης ενώ εντείνει και τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια μέσα στις σχολές.
Η χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, συνεχίζει και θα συνεχίσει να λιγοστεύει, γεγονός που συνεπάγεται μειωμένες παροχές, υλικοτεχνική ανεπάρκεια, περαιτέρω μείωση του προσωπικού και εν τέλει, με βάση το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο, άνοιγμα της πόρτας στην ιδιωτική πρωτοβουλία να καταλάβει χώρο εντός των ιδρυμάτων. Υπό αυτό το πρίσμα, σε μια περίοδο κρίσης και μνημονίων, τα τεράστια προβλήματα που δημιουργούνται από την διάλυσης της φοιτητικής μέριμνας, ακριβώς λόγω της υποχρηματοδότησης των ιδρυμάτων, έρχονται να αμφισβητήσουν τη δυνατότητα ενός μεγάλου κομματιού της νεολαίας να σπουδάσει.
Οι αλλαγές στα προγράμματα σπουδών, γίνονται με στρατηγικό στόχο αφενός να εναρμονιστεί ο απόφοιτος με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, ως εντατικοποιημένος, πειθαρχημένος, ημικαταρτισμένος εργαζόμενος, και αφετέρου, την διαμόρφωσή τους με βάση τις ανάγκες της αγοράς. Αυτή η διαδικασία γίνεται με διαφορετικό τρόπο σε κάθε σχολή, είτε με  την εισαγωγή κατευθύνσεων, είτε με την αναβάθμιση των προϋποθέσεων παρακολούθησης και εξέτασης επιλεγόμενων μαθημάτων -προλειαίνοντας έτσι το έδαφος για την εφαρμογή κατευθύνσεων-, είτε με την εισαγωγή «αλυσίδων» μαθημάτων, είτε με τη χορήγηση επώνυμων εδρών σε ιδιώτες και την υπενοικίαση εξοπλισμού και εργαστηρίων στους τελευταίους. Σε σχετική συνάφεια με τις παραπάνω αλλαγές και στα πλαίσια  της υποχρηματοδότησης που περιγράψαμε παραπάνω, προωθείται η πιο άμεση εμπλοκή του επιχειρηματικού κόσμου, με σκοπό την εκπόνηση καινοτομίας σε τομείς αιχμής, για την κερδοφορία των κομματιών  του κεφαλαίου που σχετίζονται με αυτούς.
Στην υλοποίηση των παραπάνω κατευθύνσεων, κομβικό ρόλο θα παίξει η αξιολόγηση των Ιδρυμάτων. Ήδη κινήσεις όπως αυτή της πρυτανείας του ΕΚΠΑ, που δηλώνει ότι θα προβεί σε αξιολόγηση του ιδρύματος στη βάση των εγχώριων (ν. 4076) και των ευρωπαϊκών (ΟΟΣΑ, ΚΕΧΑΕ, ΣΤΑΝΤΑΡ), δείχνει ότι τα πορίσματά τους, ουσιαστικά αξιολογούν το κατά πόσο ή όχι εφαρμόζεται η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.
Οι επιμέρους αναδιαρθρώσεις στα προγράμματα σπουδών, η υποχρηματοδότηση που θα κλειδώνει χέρι – χέρι με την αξιολόγηση, αλλά και η προσπάθεια εμπέδωσης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, αποτελούν επίδικα του φοιτητικού κινήματος, τα οποία οφείλει να συμπεριλάβει από τώρα στην πάλη του, στον εκάστοτε κοινωνικό χώρο, προετοιμάζοντας το έδαφος για τη συνολική αντιπαράθεση με το επερχόμενο νομοσχέδιο Φίλη. Δεν θα επιτρέψουμε  να αμφισβητηθούν οι δωρεάν σπουδές για όλους και οι αξιοπρεπείς όροι φοίτησης όπως ούτε την κατάργηση τμημάτων και σχολών. Επιπρόσθετα, το φοιτητικό κίνημα θα βρεθεί στο πλευρό του εργατικού κινήματος στις επόμενες γενικές απεργίες που θα καλεστούν, στις κινητοποιήσεις απέναντι στο τρίτο μνημόνιο και στους εφαρμοστικούς νόμους καθώς και στις αντι-ιμπεριαλιστικές, αντι-ΕΕ διαδηλώσεις. Οφείλει αναμφισβήτητα  να προτάξει την ταξική του αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και στους μετανάστες. Όλα τα παραπάνω, πρέπει να συνοδεύονται από πολιτικά αιτήματα ρήξης με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς και την Ε.Ε, τη διαγραφή του χρέους και την ανατροπή των μνημονίων και της κυβέρνησης που τα εφαρμόζει. Τέλος, η νεολαία και το φοιτητικό κίνημα, με τους ανυποχώρητους αγώνες τους θα αμφισβητήσουν στην πράξη τον εργασιακό μεσαίωνα που μας ετοιμάζουν και θα παλέψουν για το μέλλον τους.

Όσον αφορά την Ε.Α.Α.Κ. θα πρέπει το επόμενο διάστημα να προβεί σε ανοιχτό κάλεσμα κοινής αγωνιστικής δράσης στη βάση των παραπάνω κατευθύνσεων σε όλες τις αριστερές, αγωνιστικές δυνάμεις των σχολών. Τα σχήματα της Ε.Α.Α.Κ. είναι ανοιχτά σε δυνάμεις που αποδεσμεύονται από τον ρεφορμισμό και σε άλλες αριστερές, ριζοσπαστικές δυνάμεις. Πολλώ δε μάλλον η Ε.Α.Α.Κ- ως σχήματα που κινούνται όλα αυτά τα χρόνια σε αντι-αναδιαρθρωτική κατεύθυνση, κόντρα στην κίνηση του κράτους, κόντρα στα κυβερνητικά επιτελεία, το καθηγητικό κατεστημένο, απέναντι στις αντιλαϊκές πολιτικές των μνημονίων και της Ε.Ε., σε αντισυνδιαχειριστική και ριζοσπαστική κατεύθυνση- είναι εκείνο το κομμάτι που οφείλει να συσπειρώσει και να εγκολπώσει το δυναμικό συντρόφων που ήδη κινούνται στην ίδια κατεύθυνση, όπως είναι το ΑΡΔΙΝ. Οφείλει επίσης να επιχειρήσει να συντονιστεί, να διεμβολίσει και να μετατοπίσει τα κομμάτια της αριστεράς που αποσχίζονται από την αφήγηση του ευρωμονόδρομου (βλ. ΑΡΕΝ) και άλλες πολιτικές δυνάμεις που ενστερνίζονται τις παραπάνω κατευθύνσεις και αμφισβητούν το δόγμα του ΤΙΝΑ. Σκοπός λοιπόν είναι η Ε.Α.Α.Κ. να λειτουργήσει ως πόλος έλξης για κάθε αριστερόστροφη αναζήτηση στο εσωτερικό των φοιτητικών συλλόγων, υλοποιώντας συγκεκριμένη μεθοδολογία όπως είναι πρωτοβουλίες γύρω απο ζητήματα και επίδικα των σχολών καθώς και βάθεμα της συζήτησης για την ευρύτερη πολιτική συγκυρία και την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, με σκοπό μια περαιτέρω πολιτική σύγκλιση. 

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

Ελλάς – Γαλλία Συμμαχία;

Πανηγύρια έχουν στήσει τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ, από κοινού με τα κυβερνητικά επιτελεία για την επίσκεψη του Ολάντ στη χώρα. Την ώρα που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ στο πλαίσιο της εξωτερικής της πολιτικής αναζητά συμμαχίες στην υπόλοιπη «σοσιλαδημοκρατία» της Ευρωπαϊκής Ένωσης το ελληνικό μιντιακό σύστημα αναπαράγει από τις δηλώσεις του Ολάντ για στήριξη της ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας από τη Γαλλία, μέχρι και για τα γεύματά του με το ΠτΔ Πάκη. Και εκεί που λέγαμε ότι τα όρια της γελοιότητας έχουν ξεπεραστεί με τη χιλιοστή αναπαραγωγή της Μασσαλιώτιδας, από τα ίδια κανάλια και δημοσιογράφους που καθημερινά υπερασπίζονται την καταπίεση, την καταστολή και την ανελευθερία, ήρθε το εξώφυλλο της αυριανικής «Κόντρας» με τίτλο «Bienvenue President Hollande» να αποδείξει ότι δεν υπάρχουν στην  πραγματικότητα όρια. Με βάση αυτά θα θέλαμε να επανορίσουμε τι σημαίνει η ελληνογαλλική συμμαχία για τα αντίπαλα κοινωνικά στρατόπεδα.

  Η «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία» των από πάνω

  Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και ευρύτερα για το κεφάλαιο η επίσκεψη του Ολάντ είναι κομμάτι της στρατηγικής συμμαχιών για την ανάπτυξη μέσα στην ΕΕ. Ο Κουρής του «Κόντρα» το περιγράφει ανάγλυφα : «Αλέξη, δωστου τα όλα, ό,τι ζητήσει ακόμα και τζάμπα για να ξεκινήσει η ανάπτυξη και γιατί, όσο πιο βαθιά μπαίνει η Γαλλία, τόσο πιο ισχυρή γίνεται η Ελλάδα». Βέβαια εμείς ξέρουμε στην πραγματικότητα τι σημαίνει η ανάπτυξή τους… Το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε βαθιά κρίση, την οποία προσπαθεί να ξεπεράσει αυξάνοντας τα κέρδη του κεφαλαίου. Για να ξεπεράσουν λοιπόν, την κρίση τους οι καπιταλιστές έχουν συμμαχήσει σε μια στρατηγική τσακίσματος της εργατικής τάξης, η οποία συνεχώς θα χάνει προκειμένου να προσφέρει περισσότερο αίμα και τζάμπα εργασία στο βωμό της ανάπτυξης και των κερδών του κεφαλαίου. Αυτό το σχέδιο υλοποιείται μέσω των αντεργατικών πολιτικών, οι οποίες μας έχουν επιβληθεί σε πιο οξύ βαθμό τα τελευταία πέντε χρόνια μέσω των μνημονίων. Καταλυτική για την επίθεση στα πληττόμενα κοινωνικά στρώματα είναι η στρατηγική συμμαχία των αστικών τάξεων της Ευρώπης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δημιουργήθηκε ακριβώς για να οργανώσει σε ανώτερο βαθμό την επίθεση του κεφαλαίου. Και βέβαια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ την ίδια ώρα που χτίζει τις συμμαχίες της εντός ΕΕ, επιβάλλει το βάρβαρο τρίτο μνημόνιο, που διαλύει περαιτέρω τον εργασιακό τομέα (με τον αντισυνδικαλιστικό νόμο),το ασφαλιστικό, την εκπαίδευση, ενώ χαρακτηριστικό είναι ότι μπαίνουν στην προτεραιότητα οι ιδιωτικοποιήσεις και οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας.
  
Και δεν σταματάει στην ΕΕ η «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία», αφού υπάρχει ένα ακόμα κοινό : το ΝΑΤΟ! Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Γαλλία οργανώνει πολεμικές επεμβάσεις στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, με την έγκριση του ΟΗΕ. Οι «ανθρωπιστικές» επεμβάσεις φυσικά δεν είναι κάτι καινούριο, αφού έχουμε ακούσει πολλές φορές για αντίστοιχες στη Μέση Ανατολή και σε άλλες περιοχές που τυχαίνει πέρα από «ανθρωπιστική κρίση» να υπάρχουν πετρέλαια και άλλες ευκαιρίες πλουτισμού για τους ιμπεριαλιστές. Από την άλλη το ελληνικό κράτος συμμετέχει στο ΝΑΤΟ και σε αντίστοιχες επεμβάσεις, ενώ μπορούμε να καταλάβουμε πολλά από τις πολεμικές ασκήσεις που κάνει είτε από κοινού με άλλα κράτη – μέλη του ΝΑΤΟ, όπως το κράτος – σφαγέας των Παλαιστινίων, Ισραήλ ή και από τις δικές του στρατιωτικές ασκήσεις, όπως μία τελευταία στην οποία ο στρατός μάθαινε πώς να εισβάλλει και να ξαναπαίρνει υπό τον έλεγχό του στρατηγικής σημασίας εργοστάσια που έχουν καταληφθεί από ταραξίες, δηλαδή από τον «εσωτερικό εχθρό» του κράτους.

 Η «Ελλάς – Γαλλία συμμαχία» των από κάτω

  Αν και αδόκιμος ο όρος, εμείς μπορούμε να σκεφτούμε και μια άλλου τύπου συμμαχία, η οποία θα θεμελιώνεται από τους «από κάτω», από τους εργαζόμενους, τους ανέργους, την πληττόμενη νεολαία, τους μετανάστες που ζουν σε αυτές τις χώρες (αλλά στην πραγματικότητα και σε κάθε χώρα του κόσμου). Και αυτή η συμμαχία των «από κάτω», θα χτίζεται στον αντίποδα της αστικής επίθεσης, του πολέμου και του θανάτου, πάνω στα οποία συμμαχούν οι κυρίαρχοι.

  Με τον διεθνιστικό αγώνα των εργαζόμενων για τα συμφέροντα και τις ανάγκες τους, κόντρα στα κέρδη του κεφαλαίου. Ένας αγώνας που συμπυκνώνεται στην αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης των κυβερνήσεων – ΕΕ – κεφαλαίου, ώστε να ανατραπούν οι αντεργατικές πολιτικές, τα πάσης φύσεως μνημόνια, να υλοποιηθούν τα αιτήματα του εργατικού κινήματος  στην εργασία, ώστε να χάσει πλούτο και εξουσία το κεφάλαιο, ώστε να περάσουν ολόκληρα στα χέρια της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας. Αυτός ο διεθνιστικός αγώνας είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την πάλη ενάντια στην ΕΕ, τον υπερεθνικό οργανωτή της κεφαλαιοκρατικής επίθεσης. Το εργατικό κίνημα μέσα από τους αγώνες του πρέπει να επιβάλλει την εδώ και τώρα ρήξη και έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, με κατεύθυνση να διαλυθεί και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να δώσουν εργατική διεθνιστική απάντηση στην κρίση. Για να απαντήσει από καλύτερες θέσεις το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα στο ερώτημα «καπιταλιστική βαρβαρότητα ή αντικαπιταλιστική ανατροπή» και να ανοίξει το δρόμο για μια άλλη κοινωνία, στην οποία θα ζούμε με βάση τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

  Η δική μας διεθνιστική συμμαχία με τους πληττόμενους, που ζουν στη Γαλλία έχει ιστορική βάση. Η Παρισινή κομμούνα είναι κομμάτι και της δικής μας ιστορίας, ως το πρώτο εργατικό ημι-κράτος, η πρώτη έφοδος στον ουρανό από εργάτες που οραματίζονταν μια άλλη κοινωνία και δημιούργησε για δύο μήνες έναν ανατρεπτικό τρόπο άσκησης πολιτικής, από τους «από κάτω» για τον εαυτό τους, πριν πνιγεί στο αίμα από τον συνασπισμό των αρχουσών τάξεων, των «αντίπαλων» μέχρι τότε, της Γαλλίας και της Πρωσσίας. Και βέβαια συνδέεται με την δικιά μας «έφοδο στον ουρανό», την επανάσταση του 1945-49 (που η επίσημη ιστορία θέλει να θυμόμαστε ως εμφύλιο, ίσως για λόγους ταξικούς και όχι μόνο) με την ηρωική μορφή του πάντα ανυπόταχτου Άρη Βελουχιώτη, αλλά και μιας ολόκληρης τάξης που δεν διεκδικεί τίποτα άλλο πέρα απ’ το να πετάξει τις αλυσίδες του. Αλλά και από τα σύγχρονα κινήματα δεν μπορούμε να μην μπαίνουμε στη θέση των εξεγερμένων μεταναστών στο Παρίσι το 2005, που πήρε «φωτιά» μετά τη δολοφονία δύο έφηβων μεταναστών απ’ τη γαλλική αστυνομία, όπως ακριβώς ξέσπασε και η δική μας εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, που μέσα στις φλόγες της η δική μας γενιά φώναζε ότι δεν πάει άλλο με αυτή τη σάπια κοινωνία.


  Γι’ αυτούς και για άλλους τόσους λόγους σε όποιο κανάλι ακούμε «Ολάντ» ξέρουμε ότι από πίσω κρύβεται ο πόθος για την εφαρμογή του πιο βάρβαρου μνημονίου, ώστε να έρθει η ανάπτυξη μέσα από το τσάκισμα των εργαζομένων και της πληττόμενης νεολαίας. Και όταν το Πανεπιστήμιο Αθηνών επιλέγει να φέρει τον Ολάντ, ή το όποιο άλλο ηγετικό μέλος της ΕΕ μέσα στο ακαδημαϊκό άσυλο θα πρέπει να ξέρει από πριν ότι θα μας βρει απέναντί του! Όπως μας βρίσκει σε κάθε αγώνα ενάντια στην εφαρμογή των κατευθύνσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του κεφαλαίου για την διάλυση κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν Παιδείας και την επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου. Και θα μας βρει ξανά απέναντι γιατί η ΕυρωπαΪκή Ένωση και οι πολιτικές της λιτότητας και του πολέμου δεν χωράνε στο άσυλο!

Fuck Holland, fuck European Union. Refugees Welcome

Όλοι στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην επίσκεψη Ολάντ στην πρυτανεία του ΕΚΠΑ 23/10 στη 1 (προσυγκέντρωση Πλατεία Κοραή)