Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ ‘Η….ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ


 Τις προάλλες ακούσαμε τον υπουργό Δημόσιας Τάξης, αξιότιμο κύριο Δένδια να δηλώνει, σχετικά με τα αίτια της αύξησης του ποσοστού των αυτοκτονιών, τα εξής συνταρακτικά:  δεν υπάρχει μόνο ένας καθολικά αποδεκτός παράγοντας που προκαλεί στον άνθρωπο τέτοιας ακραίας μορφής αυτοκαταστροφικές τάσεις, αλλά πρόκειται για ένα φαινόμενο πολυπαραγοντικό που σχετίζεται με εξωγενείς παράγοντες (κοινωνικό, επαγγελματικό, οικογενειακό κλπ), αλλά και με παράγοντες ατομικούς-εσωτερικούς.”

Ναι κύριε Δένδια! Κατά τα λεγόμενα σας, λοιπόν, οφείλουμε να αντιμετωπίζουμε ένα κοινωνικό φαινόμενο, όπως είναι η αύξηση των αυτοκτονιών, ξεκομμένο από την ιστορική συγκυρία στην οποία εμφανίζεται, που δεν είναι άλλη από την δομική κρίση του συστήματος. Δηλαδή, κατά αναλογία, θέλετε να μας πείσετε ότι οι Αμερικάνοι που πηδούσαν σωρηδόν από τα παράθυρα στην κρίση του ’29 με την  κατάρρευση του χρηματιστηρίου το έκανα λόγω...  ερωτικής απογοήτευσης!
 
  Για να μιλήσουμε, λοιπόν, και με την επίσημη γλώσσα των «από πάνω», δηλαδή με αριθμούς, σύμφωνα με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, από το 2009 και το πρώτο ξέσπασμα της κρίσης στην Ελλάδα ως τον Αύγουστο του 2012, έχουν σημειωθεί 3.124 περιπτώσεις αυτοκτονιών (τελεσθείσες και απόπειρες). Για την ακρίβεια, όσο πιο πολύ βαθαίνει η κρίση και όσο οι εκάστοτε κυβερνήσεις μας «σώζουν» το ποσοστό των αυτοκτονιών αυξάνεται.

·         Το 2009 – 677
·         Το 2010 – 830
·         Το 2011 – 927
·         Ως την 29η Αυγούστου του 2012 – 690 και έπεται συνέχεια

  Πώς όμως η πολιτική που ακολουθείται, η πολιτική της λιτότητας, της λεηλασίας κάθε έννοιας δικαιώματος και της κοινωνικής αφαίμαξης οδηγεί στο φαινόμενο της κατάθλιψης, η οποία είναι και μια από τις βασικότερες αιτίες που μπορούν να οδηγήσουν το άτομο στο να δώσει τέλος στην ζωή του;

  Οι βασικές κατευθυντήριες αυτής της πολιτικής είναι ο «εκσυγχρονισμός» των σχέσεων εργασίας και ο δήθεν εξορθολογισμός του δημόσιου τομέα και των κρατικών δαπανών. Μετάφραση: γι’ αυτούς εκσυγχρονισμός σημαίνει εργασιακές σχέσεις λάστιχο, κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και επιβολή της ατομικής διαπραγμάτευσης (για την σύσφιξη σχέσεων εργαζόμενου-εργοδότη!), ενώ εξορθολογισμός σημαίνει κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, εφεδρεία, απολύσεις και διάλυση του κράτους πρόνοιας. Τα βασικότερα αποτελέσματα αυτής της «συνταγής» είναι αφενός η δημιουργία μιας στρατιάς ανέργων, που ήδη μετράει 1.500.000 ανθρώπους στις γραμμές της και αφετέρου η κατάρρευση των κοινωνικών πολιτικών, όπως η διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας και παιδείας, η πρόσβαση στα οποία γίνεται όλο και πιο δύσκολη για τα πληττόμενα στρώματα της κοινωνίας. Βέβαια, την ίδια στιγμή «λεφτά υπάρχουν» για τη αποπληρωμή των δανείων και του χρέους, τη χρηματοδότηση των τραπεζών, τις προσλήψεις σωμάτων ασφαλείας(καταστολής) και για φοροαπαλλαγές και προνόμια σε εφοπλιστές, επιχειρηματίες και εκκλησία.

  Λογικά, θα αναρωτιέστε τι σχέση έχουν όλα τα παραπάνω με την κατάθλιψη που αντικρίζουμε καθημερινά στο πρόσωπο του συνεπιβάτη μας στο λεωφορείο, στο πρόσωπο του φοιτητή στα αμφιθέατρα, στα πρόσωπα των γονιών μας όταν βλέπουν τα «έγκυρα» δελτία των 8:00 και των ανθρώπων που περπατούν με το κεφάλι σκυφτό. Η απάντηση είναι απλή… Η πραγματικότητα στην οποία ζούμε, όπως έχει διαμορφωθεί από όλες αυτές τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να μας τη πλασάρουν (βλέπε ιδεολόγηματα του τύπου “η κρίση ως ευκαιρία”), είναι μια πραγματικότητα της αβεβαιότητας, της απελπισίας και της έλλειψης προοπτικής. Είναι η πραγματικότητα του άνεργου που βυθίζεται στα οικονομικά αδιέξοδα, τα οποία διαταράσσουν τις προσωπικές και οικογενειακές του σχέσεις, αλλά και την αυτοεκτίμηση του αφού νιώθει κοινωνικά άχρηστος. Είναι η πραγματικότητα η δικιά μας, της σημερινής πιο μορφωμένης από κάθε άλλοτε νεολαίας, που αναλώνεται σε ένα ατελείωτο κυνήγι προσόντων και δεξιοτήτων για να ανακαλύψει στα 25 της ότι έχει φτάσει σε ένα εργασιακό και προσωπικό τέλμα βασιζόμενη στα καλοστημένα ψέματα περί ατομικής ανέλιξης και επιτυχίας.

  Οι διάφορες κυβερνήσεις, λοιπόν, και τα διάφορα κέντρα εξουσίας αξιοποιούν την κρίση όχι μόνο για να αυξήσουν τα κέρδη τους και να εντείνουν την εκμετάλλευση αλλά και για να αφαιρέσουν από μια ολόκληρη κοινωνία το δικαίωμα της να συγκροτεί συλλογική-κοινωνική ταυτότητα, να ελπίζει και να πορεύεται συλλογικά. Καθώς και επιβάλλουν τον ατομικό δρόμο, ένα δρόμο καταδικασμένο στην αποτυχία. Και πώς μπορεί να μην βιώνει κατάθλιψη κάποιος που του δίνεται ως μόνη επιλογή η αποτυχία; Πώς μπορούν να μην οδηγούνται στην απομόνωση και στην ενοχή τα μέλη μιας κοινωνίας, όταν η εξουσία καλλιεργεί την εντύπωση ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα κάποιων αφηρημένων δυνάμεων που κατευθύνουν τη ροή των πραγμάτων και ότι το άτομο είναι απόλυτα αδύναμο απέναντι σ’ αυτές και επομένως δεν μπορεί να δράσει, δεν μπορεί να αντισταθεί; Αυτό είναι κρατική δολοφονία… δολοφονία της σκέψης, δολοφονία της ελπίδας, δολοφονία της αντίστασης και που στην έσχατη των περιπτώσεων καταλήγει και σε φυσική δολοφονία με τους ίδιους πάντα ηθικούς αυτουργούς(βλέπε ΕΕ-ΔΝΤ-Συγκυβέρνηση)!

  Τέλος λοιπόν στις αυταπάτες! Υπαίτιοι για την κρίση δεν είναι οι εργαζόμενοι και η νεολαία. Υπαίτιο είναι το χρεωκοπημένο καπιταλιστικό σύστημα και όλοι όσοι ωφελούνται από αυτό (βλέπε Λάτσης, Λαμπράκης, Μπόμπολας, Μάνεσης και λοιποί ντόπιοι και ξένοι εκμεταλλευτές). Δε είμαστε εμείς κοινωνικά άχρηστοι. Άχρηστη είναι αυτή η πολιτική και οι εκφραστές της. Δε θα τους επιτρέψουμε να διαιωνίσουν την κοινωνία της εκμετάλλευσης, της διαφθοράς και της αποξένωσης. Εμείς θα φτιάξουμε την κοινωνία που δε σε θέλει υπόδουλο και θεατή, μια κοινωνία δημοκρατική, αλληλέγγυα, μια κοινωνία από εμάς για εμάς!

  Απέναντι στον ατομικό δρόμο της κατάθλιψης προτάσσουμε την αισιοδοξία της συλλογικής αντίστασης! Γιατί ή θα χάσει ο καθένας μόνος του ή θα νικήσουμε όλοι μαζί!

Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

ΦΤΙΑΞΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ! ΜΠΟΡΕΙΣ!




Εδώ και κάποιες μέρες, η ΚΝΕ/ΜΑΣ/ΠΚΣ θριαμβολογεί για την επικείμενη δημιουργία άλλου φοιτητικού συλλόγου στο ιστορικό- αρχαιολογικό, σαν βήμα προς τα εμπρός για την προώθηση της αγωνιστικής αντίληψης μέσα στο τμήμα και την σοβαρή και στιβαρή συγκρότηση των οργάνων του (τμηματική Γενική Συνέλευση και τμηματικό Δ.Σ.).                                                                                                                                                                                                          

Η πρόταση της ΚΝΕ φαίνεται να προσκρούει σε ένα μικρό, ασήμαντο θέμα : Υπάρχει ήδη Φοιτητικός Σύλλογος στο Ιστορικό Αρχαιολογικό! Είναι ο σύλλογος όλων των φοιτητών του τμήματος δεν είναι «της ΚΝΕ», «της ΔΑΠ» ή οποιουδήποτε πολιτικού χώρου. Στον σύλλογο συμμετέχουν όλοι ανεξαρτήτως οι φοιτητές του τμήματος από τη στιγμή που γράφονται στη σχολή. Είναι το μόνο μέσο που έχουμε για να οργανωνόμαστε, να συζητάμε τα προβλήματα μας και να αναζητάμε λύσεις. Είναι ο χώρος που συζητάμε και αποφασίζουμε για κάθε ζήτημα που μας απασχολεί : από το κόψιμο ενός συγγράμματος στο 1ο έτος μέχρι την πολιτική της κυβέρνησης και τις μειώσεις στους μισθούς. Είναι ο χώρος από όπου ιστορικά εκκίνησαν όλες οι μάχες του φοιτητικού κινήματος, είναι ο χώρος που έδωσε φωνή σε αυτούς που η κυρίαρχη πολιτική πετούσε στο περιθώριο. Ο σύλλογος λοιπόν υπάρχει αυτοτελώς αλλά υπάρχει και ως κομμάτι του ενιαίου συλλόγου φοιτητών Φιλοσοφικής «Κώστας Βάρναλης». Δεν θα σπάσει η σχέση αυτή, ότι και να κάνει η ΚΝΕ, γιατί οι φοιτητές του Ιστορικού Αρχαιολογικού έχουν κοινά προβλήματα με όλους τους φοιτητές της Φιλοσοφικής.

Εμείς προβληματιζόμαστε για το τι εξυπηρετεί η κίνηση της ΚΝΕ/ΜΑΣ. Αν όντως τους ενδιέφερε να ξεπεραστούν τα υπαρκτά προβλήματα της Γενικής Συνέλευσης, θα έπρεπε πρωτίστως να ασκήσουν αυτοκριτική στη στάση τους στις τελευταίες Συνελεύσεις, όπου διαλύουν τη διαδικασία αναλωνόμενοι σε χυδαιότητες προς τις άλλες αριστερές δυνάμεις και σε αστεία επιχειρήματα. Εκτιμούμε ότι η κίνηση διάσπασης του φοιτητικού Συλλόγου σχετίζεται με την αδυναμία της ΚΝΕ να συμμετέχει με τους όρους που θα ήθελε στο φοιτητικό κίνημα. Ο σεχταρισμός της την έχει αφήσει απομονωμένη και ανίκανη να συμμετέχει στις μεγάλες μάχες των φοιτητών είτε αφορούν το πανεπιστήμιο (βλέπε τις περσινές καταλήψεις για το νόμο Διαμαντοπούλου) είτε είναι σε σύνδεση με τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων. Προκειμένου να υπερβούν τον αποκλεισμό τους, οι συνάδελφοι της ΚΝΕ και του ΜΑΣ, προχωρούν σε κινήσεις απελπισίας που μόνο καλό δεν κάνουν στη συγκρότηση των συλλόγων και τις συνελεύσεις. Ο δρόμος που ανοίγει η διάσπαση του Ιστορικού – Αρχαιολογικού είναι ο δρόμος της διάλυσης των συλλόγων και της υποταγής τους στις σκοπιμότητες της εκάστοτε πολιτικής δύναμης. Στην πραγματικότητα μια τέτοια κίνηση πάει πολύ πίσω  την συγκρότηση του Φοιτητικού Κινήματος και την δυνατότητά του να διεκδικεί όλα όσα καταστρατηγούν οι επαίσχυντοι νόμοι για το πανεπιστήμιο.

 Βλέπουμε λοιπόν ότι οι εποχές έχουν βάλει ψηλά τον πήχη για το φοιτητικό κίνημα. Σε αυτή τη συγκυρία, η κίνηση διάσπασης είναι εκτός τόπου και χρόνου. Είναι στη ίδια κατεύθυνση με τον εμμονικό ενδοαριστερό εμφύλιο που στήνουν οι δυνάμεις της ΚΝΕ στις Γενικές Συνελεύσεις. Είναι οι στιγμές που μένουμε κόκκαλο από τις αρλούμπες για «τα ΕΑΑΚ γνήσιοι απόγονοι των SS της Βαλτικής», για τα ΕΑΑΚ που προμοτάρουν τη Χρυσή Αυγή και άλλα ευφάνταστα παραμύθια. Την ίδια ώρα που μέσα στην φιλοσοφική υπάρχει η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που είναι 25 χρόνια πρώτη δύναμη, το ΜΑΣ/ΚΝΕ καταναλώνει τόσες δυνάμεις στη συκοφάντηση της Ενωτικής Πρωτοβουλίας ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ. Τελευταίο παράδειγμα η λασπολογία για τον βιομήχανο της Μεταλλουργικής Βιομηχανίας SPIDER στα Γιάννενα που δήθεν πριμοδοτεί ανοιχτά την αντικαπιταλιστική αριστερά. Το αποκορύφωμα της παράνοιας, τελικά, είναι ότι οι ίδιοι που ωρύονται για τα παραπάνω είναι αυτοί που ανησυχούν ότι «στις γενικές συνελεύσεις δεν συζητιούνται τα προβλήματα των φοιτητών». Η αλήθεια είναι ότι κολακευόμαστε από την εμμονική ενασχόληση που έχει η ΚΝΕ μαζί μας. Πολλές φορές με τέτοιες εκτενείς αναφορές αισθανόμαστε ότι κυβερνάμε τον τόπο ή μάλλον καθοδηγούμε το παγκόσμιο εργατικό και επαναστατικό κίνημα.                                                                 

Παρόλα αυτά,  σε τόσο κρίσιμες περιόδους, θέλουμε να αποφεύγουμε να ασχολούμαστε με τα εσωτερικά των συλλόγων και την κόντρα των ριζοσπαστικών δυνάμεων. Σε αντίθεση με την ΚΝΕ (και την κάθε ΚΝΕ) ξέρουμε ποιος είναι ο εχθρός. Επιλέγουμε να συγκρουστούμε με την δολοφονική συγκυβέρνηση, την ΕΕ, το ΔΝΤ και της επίθεση όλων αυτών στους εργαζόμενους και την νεολαία. Συγκρουόμαστε με αυτούς που «μας πήραν το βιβλίο από το χέρι και μας κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι», αυτούς που κλέβουν το μισθό του πατέρα μας και της μητέρας μας (ή και το δικό μας) για να αποπληρωθεί ένα χρέος που δεν δημιουργήσαμε, για να ξεπεραστεί η κρίση του συστήματος τους. Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από μαζικές, δημοκρατικές διαδικασίες που θα κάνουν τον αγώνα υπόθεση όλων των φοιτητών και όχι ενός πολιτικού χώρου. Σε αυτή τη λογική, αναγνωρίζουμε τα ελλείμματα των ίδιων των συνελεύσεων και την ευθύνη μας για αυτά. Φυσικά, η λύση δεν είναι η διάλυση αλλά η σκληρή αυτοκριτική και η δουλειά μαζί με όλους τους φοιτητές για τη βελτίωση των διαδικασιών. Σε αυτό συμβάλλει και η διενέργεια τμηματικών συνελεύσεων οι οποίες θα βοηθούν στην κουβέντα της γενικής συνέλευσης ώστε ο φοιτητικός σύλλογος να έχει επαρκή εικόνα για τα ζητήματα των μελών του.                                      



Μόνο έτσι μπορούμε να ανατρέψουμε το σχέδιο κυβέρνησης-υπουργείου παιδείας. Αυτοί ετοιμάζουν ένα μαύρο μέλλον για τη γενιά μας και την ίδια στιγμή προσπαθούν να διαλύσουν κάθε δημοκρατική διαδικασία μέσα στις σχολές για να περάσουν τα σχέδια τους «αναίμακτα». Σε αυτό το σχέδιο παίζουν και οι ΔΑΠ-ΠΑΣΠ που δεν εμφανίζονται στις συνελεύσεις και τις υποβαθμίζουν διαρκώς μέσα στην προσπάθεια τους να ναρκώσουν τους φοιτητές. Αυτές είναι οι δυνάμεις που πρέπει να μπουν στο στόχο των φοιτητών και των Συνελεύσεων για να χρεωθούν το ρόλο που παίζουν και να απομονωθούν. Η ανατροπή αυτών των δυνάμεων αλλά και των πολιτικών τους αφεντικών, κυβέρνησης και τρόικας, είναι ο μόνος δρόμος που έχει η νεολαία για να εξασφαλίσει το μέλλον που της αξίζει. Σε αυτό το δρόμο δεσμευόμαστε να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις. Για μας, η ενότητα όσων αγωνίζονται είναι πιο σημαντική από το να συγκροτούμε μαγαζάκια και κομματικούς στρατούς και αυτός είναι ο λόγος που επιδιώκουμε πάντα την κοινή δράση, έτσι δημιουργούμε προϋποθέσεις για τολμηρούς αγώνες, για πρωτοβουλίες μεταξύ των διαφορετικών αγωνιζόμενων κλάδων και, τελικά, τις συνθήκες για να νικήσουμε όλοι μαζί!

Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης...


 “Έκτακτο ανακοινωθέν! Έκτακτο ανακοινωθέν! Πολίτες της Ελλάδος! Εμείς, η δημοκρατικά εκλεγμένη σας κυβέρνηση,(αυτή που προεκλογικά μιλούσε περί επαναδιαπραγμάτευσης και μετεκλογικά σας φόρεσε ένα ακόμη μνημόνιο) έχουμε να σας αναγγείλουμε τα εξής: Εξαιτίας της βαθύτατης οικονομικής κρίσης , για την όποια, όπως όλοι ξέρουμε, φταίτε όλοι εσείς οι εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και νεολαίοι και όχι βέβαια το διεθνές και ντόπιο οικονομικό και πολιτικό σύστημα, όπως θέλουν να μας πείσουν διάφοροι “ακραίοι”, ακολουθείται τα τελευταία χρόνια μία πολιτική “εξυγίανσης”. Επιτέλους πρέπει να μειωθούν οι παχυλοί μισθοί σας και να μικρύνει αυτό το σπάταλο κράτος! Επειδή, όμως, δεν έχετε φανεί μέχρι στιγμής ιδιαίτερα συνεργάσιμοι και εμποδίζετε κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού με τις απεργίες και τις διαδηλώσεις σας αποφασίσαμε να μη μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια! 
  Για το δικό σας το καλό, λοιπόν, ό,τι ξέρατε μέχρι τώρα να το ξεχάσετε! Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι καμία άρχουσα τάξη δε μπόρεσε να φορτώσει τα βάρη της κρίσης της σε εσάς, τα γνωστά θύματα, χωρίς να καταργήσει βασικές πλευρές της αστικής δημοκρατίας (έτσι ονομάζαμε το προηγούμενο πιο.. λάιτ καθεστώς εκμετάλλευσης με το οποίο σας δημιουργούσαμε την αυταπάτη ότι αποφασίζατε εσείς οι ίδιοι για το μέλλον σας). Αποφασίζουμε και διατάζουμε: 

·                     Μερική αναστολή του συντάγματος. Όποιο εργασιακό και συνδικαλιστικό δικαίωμα είχατε κατορθώσει μέσω του εργατικού κινήματος να κατοχυρώσετε και νομικά, καταργείται. Τέτοιου είδους πολυτέλειες μπαίνουν τροχοπέδη στα κέρδη των επιχειρήσεων. Σοβαροί επενδυτές θα έρθουν στη χώρα μας μόνο όταν οι μισθοί πέσουν στα επίπεδα των 300 ευρώ, καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις και οι αποζημιώσεις και ελαστικοποιηθούν περαιτέρω οι σχέσεις εργασίας. Εξάλλου, στον καπιταλισμό ζούμε. Κριτήριο είναι τα κέρδη λίγων και όχι οι πραγματικές, σύγχρονες ανάγκες της πλειοψηφίας που παράγει τον πλούτο... 
·                     Ένταση της κρατικής και εργοδοτικής τρομοκρατίας. Ή ακόμα πιο κωδικά: Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος που θα έλεγε και το ρητό. Εφαρμόζουμε, δηλαδή, μία πολιτική αυταρχικοποίησης του δικαίου περί διαδηλώσεων. Σας προσαγάγουμε προληπτικά, σας συλλαμβάνουμε προληπτικά, διαλύουμε τις συγκεντρώσεις σας και πάλι προληπτικά, σας βασανίζουμε στα κρατητήρια με taser (βλέπε τους συλληφθέντες της αντιφασιστικής μοτοπορείας) 
·                     Όξυνση και της ιδεολογικής τρομοκρατίας. Η ελεύθερη διακίνηση ιδεών είναι κάτι το παρωχημένο και μπορεί να αποβεί και καταστρεπτικό στην προσπάθεια της χώρας να βγει από την κρίση για την οποία χρειάζεται η μέγιστη ομοψυχία και εθνική ενότητα. Προφανώς, η απαγόρευση διακίνησης ιδεών δεν ισχύει για τα αγαπητά συστημικά μέσα ενημέρωσης. Αν γινόταν αυτό ποιός θα σας προπαγάνδιζε καθημερινά τα ιδεολογήματα του ευρωμονόδρομου (μετά την ΕΕ το χάος), τις θεωρίες περί δύο άκρων και ποιός θα σας έριχνε καμουφλαρισμένο ρατσιστικό δηλητήριο; Το μέτρο αυτό αφορά όλους εκείνους τους διχαστές του έθνους που έχουν το θράσος και καλούν δημόσια σε απειθαρχία, ανυπακοή και αντίσταση απέναντι στις πολιτικές μας, αυτούς που λένε ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, ο δρόμος που περνάει μέσα από την ανατροπή μας, αυτούς που τολμούν και στην πράξη να αντιμάχονται τις επιλογές μας. Η πρόσφατη σύλληψη του Βαξεβάνη και η απόλυση των δημοσιογράφων στην κρατική τηλεόραση ήταν μόνο η αρχή. Θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να εξασφαλίσουμε την ιδεολογική μας κυριαρχία. 
·                     Πριμοδότηση της Χρυσής Αυγής. Φυσικά, όλα αυτά που περιγράψαμε παραπάνω δε θα μπορούσαμε να τα περάσουμε ποτέ χωρίς τη βοήθεια του γνήσιου τέκνου του συστήματος μας, τη Χρυσή Αυγή. Σε αυτό το σημείο θα μας επιτρέψετε να περιαυτολογήσουμε λίγο καθώς η στρατηγική μας είναι-αν μη τι άλλο- ευφυέστατη. Δημιουργήσαμε, λοιπόν, με τις πολιτικές μας μία κοινωνική έρημο εξαθλίωσης και φτώχειας η οποία έχει ως επακόλουθο την έξαρση της εγκληματικότητας και, στη συνέχεια, στοχοποιήσαμε για τα φαινόμενα αυτά το πλέον εξαθλιωμένο κομμάτι της εργατικής τάξης, τους μετανάστες, προωθώντας αντιμεταναστευτικές πολιτικές(π.χ στρατόπεδα συγκέντρωσης) και μετατοπίζοντας την πολιτική ατζέντα όλο και πιο ακροδεξιά. Έτσι, ανοίξαμε τους ασκούς του Αιόλου ενός “πολέμου όλων εναντίων όλων” και ιδιαίτερα ενάντια των πιο ανίσχυρων, πάνω στο οποίο και αναπτύχθηκε η Χρυσή Αυγή. Οι καλοί μας συνεργάτες ανέλαβαν να σας στρέψουν ενάντια στους μετανάστες, τους ομοφυλόφιλούς και τους αριστερούς για να μην καταλάβετε ποτέ ότι οι πραγματικοί σας εχθροί είμαστε εμείς. Ακόμη, μας προσφέρουν πιστά τις υπηρεσίες του και στον τομέα του πολέμου ενάντια στο οργανωμένο εργατικό κίνημα αφού απειλούν, δέρνουν και μαχαιρώνουν με περίσσια προθυμία εργαζόμενους και συνδικαλιστές. Θα ήμασταν αχάριστοι αν είχαμε παράπονα από το μακρύ μας χέρι! 
·                     Θεωρία των δύο άκρων. Εδώ θα θέλαμε να κάνουμε ιδιαίτερη αναφορά στο νέο εγκεφαλικό μας δημιούργημα. Η θεωρία αυτή νομιμοποιεί στα μάτια της κοινωνικής πλειοψηφίας, η οποία δε μας βλέπει και με πολύ καλό μάτι τελευταία, την αναγκαιότητα της ύπαρξης μας ως κράτος που την προστατεύει από τη βία του φασιστικού και “ακροαριστερού” άκρου. Εμείς σας δουλεύουμε ψιλό γαζί ότι κρατάμε ίσες αποστάσεις, ενώ στην πραγματικότητα χτυπάμε αλύπητα το κίνημα και την Αριστερά και δείχνουμε παραδειγματική ανοχή απέναντι στους φασίστες (ο στοργικός γονέας δε μπορεί να χτυπήσει το παιδί του!). Έτσι, σας έχουμε κάνει να καταδικάζεται την βία από όπου και αν προέρχεται πράγμα που σημαίνει ότι αφήνετε σε εμάς το μονοπώλιο άσκησής της. 

  Αγαπητοί εργαζόμενοι και νεολαίοι, φτάνοντας στο τέλος αυτής της ανακοίνωσης, σας καλούμε να υπακούσετε στις διαταγές μας. Το μόνο που μπορεί να μας εμποδίσει να εφαρμόσουμε τις πολιτικές κοινωνικής αφαίμαξης είναι η δική σας συνειδητοποίηση ότι ο αγώνας ενάντια στα οικονομικά μέτρα που προωθούμε μαζί με τους εταίρους μας (ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ) πάει χέρι-χέρι με τον αγώνα για την προάσπιση των δημοκρατικών σας ελευθεριών, του δικαιώματος σας στην απεργία, τη διαδήλωση, την οργάνωση. Πάει τελικά χέρι-χέρι με τον αγώνα σας ενάντια στα σύγχρονο ολοκληρωτισμό που πάμε να σας επιβάλλουμε, με τον αγώνα σας για την οικοδόμηση μια άλλης κοινωνίας όπου δε θα χωράνε τα κέρδη μας και η εκμετάλλευση. Ξέρουμε πολύ καλά ότι εσείς είστε οι μόνοι που μπορείτε να μας ανατρέψετε... Εσείς; 

Με εκτίμηση,
Η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ
(με την ευγενική χορηγία της ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ)”

Μια αποτίμηση για τις μέρες της φετινής επετείου της εξέγερσης



ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΧΟΥΝΤΕΣ!

  Συλλήψεις καθηγητών, φοιτητών, εργαζομένων και διαδηλωτών. Καταστολή. Προσπάθεια παρεμπόδισης διαδηλώσεων.  Άρση του πανεπιστημιακού ασύλου. Στήριξη ξένων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Τάξις και ασφάλεια. Οι καταστάσεις αυτές μοιάζουν να προέρχονται από την επταετία της χούντας. Όμως όλα αυτά συνέβησαν κατά τη διάρκεια του τριήμερου εορτασμού του Πολυτεχνείου στην Ελλάδα του 2012!

Ο εορτασμός στην Ελλάδα του μνημονίου δεν ήταν στεφάνια και άνευροι λόγοι των επισήμων! Ήταν φόρος τιμής στην εξέγερση που πραγματικά έπιασε το νήμα και το νόημα των αγώνων του τότε. Η μεγάλη αντιφασιστική μοτοπορεία της Πέμπτης, η μοτοπορεία των εργαζόμενων στους δήμους, η μαζικότατη διαδήλωση του Σαββάτου, όλα αυτά συνέβησαν μέσα σε τρεις μέρες. Οι φοιτητές αλλά και όλη η νεολαία, οι εργαζόμενοι, όσοι θίγονται από αυτά που συμβαίνουν και όσοι αγωνίζονται έκαναν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τη δυναμική εμφάνισή τους τις τελευταίες μέρες. Όλοι ανεξαιρέτως συκοφαντήθηκαν από τα ΜΜΕ και βρέθηκαν απέναντι στην κρατική καταστολή. Παρόλα αυτά, το μήνυμα που θέλησαν να δώσουν ακούγεται ηχηρό, «εμπρός λαέ μην τους φοβηθείς, ήρθε η ώρα της ανατροπής». Αλλά ας το πάρουμε από την αρχή…

Είναι πραγματικά εντυπωσιακές οι μνήμες που μας γέννησαν οι ενέργειες της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ αυτές τις μέρες. Όλα ξεκίνησαν με τη στοχευμένη σύλληψη του αγωνιστή δασκάλου Θανάση Αγαπητού, συνδικαλιστή της ΟΛΜΕ, έξω από το σχολείο του, μπροστά στα μάτια των μαθητών του. Οι συλλήψεις συνεχίστηκαν με τους Σαράντη Αρβανίτη και Θωμά Κυριατζόπουλο, εργαζόμενους στον ΟΤΑ, στο  συνέδριο «ελληνογερμανικής αυτοδιοικητικής συνεργασίας» στο χώρο της ΔΕΘ. Αιτία των συλλήψεων; Μα φυσικά το ότι φώναξαν παρών σε συγκέντρωση ενάντια στο Γερμανό πρεσβευτή Φούχτελ που ήρθε για να ελέγξει ότι προχωρά ομαλά η εξαθλίωση των εργαζομένων.  Οι άδικες συλλήψεις δεν έμειναν αναπάντητες από το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, καθώς διοργανώθηκε μεγάλη συγκέντρωση συμπαράστασης έξω από τα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, ενώ στην Αθήνα οργανώθηκε μοτοπορεία από το Πολυτεχνείο προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης, με αίτημα την άμεση παύση της δίωξης αυτών και των 15 συλληφθέντων αντιφασιστών.

Παράλληλα με αυτά τα γεγονότα και ενώ στο χώρο του Πολυτεχνείου διοργανώνονταν εκδηλώσεις για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο υφυπουργός Παιδείας Θεόδωρος Παπαθεοδώρου, έφτασε για να «τιμήσει» τους νεκρούς. Όμως οι παρευρισκόμενοι φοιτητές αυθόρμητα συγκεντρώθηκαν και τον αποδοκίμασαν, ως τον εκπρόσωπο ενός υπουργείου, που προσπαθεί να εφαρμόσει τον νόμο που θα καταστρέψει κάθε έννοια δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου, αλλά και ως μέρος της κυβέρνησης, που σε συνεργασία με την ΕΕ και το ΔΝΤ επιχειρεί να επιβάλλει έναν εργασιακό μεσαίωνα με μισθούς Βουλγαρίας και εργασιακά δικαιώματα Κίνας. Φυσικά την αντίδραση των φοιτητών παρουσίασαν τα «καθεστωτικά» ΜΜΕ ως «προπηλακισμό» και «εγκληματική επίθεση».

 Όμως ο φόβος έχει αλλάξει στρατόπεδο!Αυτό φάνηκε με τον πιο κρυστάλλινο τρόπο από τη μαζικότητα και τη μαχητικότητα της αντι-ιμπεριαλιστικής πορείας της 17 Νοέμβρη. Αν και τα διάφορα παπαγαλάκια προσπάθησαν να μας πείσουν πως η πορεία ήταν άμαζη και η μικρότερη των τελευταίων χρόνωνκαι παρά το γεγονός ότι υπήρξε μεγάλη προσπάθεια να μην μαζικοποιηθεί η πορεία, με το κλείσιμο όλων των κεντρικών σταθμών του Μετρό, πλην της Ομόνοιας και με μπλόκο της αστυνομίας στην Πατησίων, που παρεμπόδιζε την έλευση των πεζών στην πορεία, η παρουσία του λαού ήταν εντυπωσιακή. Πολύ μεγάλη ήταν επίσης και η παρουσία των φοιτητών μέσα από τα μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων. Η πορεία πήρε χαρακτήρα αντικυβερνητικό, αντι-ΕΕ και αντι-ιμπεριαλιστικό, ενάντια στα νέα μέτρα εξαθλίωσης του λαού. Αυτό φάνηκε τόσο από τα συνθήματα που κατά κύριο λόγο στρέφονταν ενάντια στη σύγχρονη χούντα συγκυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου, όσο και από την πορεία που ακολούθησε η διαδήλωση, με μεγάλους σταθμούς την Βουλή, τα γραφεία της ΕΕ, την αμερικανική πρεσβεία και τελικό προορισμό ισραηλινή πρεσβεία. Η απόφαση να ολοκληρωθεί φέτος η πορεία της 17 Νοέμβρη στην ισραηλινή πρεσβεία για να δηλώσουν νέοι και εργαζόμενοι, την αλληλεγγύη τους στον παλαιστινιακό λαό, που μάχεται να επιβιώσει απέναντι στη βαρβαρότητα που του επιβάλει εδώ και τόσα χρόνια το αδίστακτο κράτος του Ισραήλ, έγινε προσπάθεια να παρεμποδιστεί. Όμως οι μαχητικοί φοιτητικοί σύλλογοι, μαζί με εργατικά σωματεία, την αντικαπιταλιστική Αριστερά και το ΚΚΕ για πάνω από μία ώρα στάθηκαν απέναντι από τις ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και κατάφεραν να επιβάλλουν στην αστυνομία να ανοίξει το δρόμο, ώστε να καταλήξει η πορεία στην ισραηλινή πρεσβεία. Κανείς δεν έχει αυταπάτες για το ρόλο του Ισραήλ στη γενοκτονία των παλαιστινίων αλλά ούτε και για τις ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων που εδώ και χρόνια είναι σταθεροί σύμμαχοι στο κράτος-τρομοκράτη. Το μήνυμα του Πολυτεχνείου αποδείχθηκε επίκαιρο, δείχνοντας το δρόμο σε νέους αγώνες απέναντι στην καταπίεση.

Η σκληρή καταστολή, αλλά και η μαχητικότητα του λαού, δεν ήταν «αθηναϊκό φαινόμενο». Το σχέδιο της αστυνομίας για διάλυση των διαδηλώσεων επιχειρήθηκε (και απέτυχε) και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.  Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η Θεσσαλονίκη, στην οποία η μαζικότατη διαδήλωση κατέληξε σε όργιο καταστολής με άρση του ασύλου, κακοποίηση φοιτητών από την αστυνομία, συλλήψεις 16 αγωνιστών, εκ των οποίων 3 οδηγήθηκαν στο νοσοκομείο. Έντονη καταστολή υπήρξε και στην Πάτρα με 2 συλλήψεις αλλά και στο Βόλο.


Τότε έμοιαζε ανίκητη η χούντα, όμως με τον αγώνα της νεολαίας και των εργαζομένων ανατράπηκε. Σήμερα πάλι μας φαίνεται ανίκητη η σύγχρονη χούντα. Όμως θα μας φαίνεται μεγάλη όσο θα είμαστε σκυφτοί. Ας εγερθούμε! Μόνη λύση η ανατροπή τους! 

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

Φεστιβάλ Αντιφασιστικού Κινηματογράφου

Μετά το αφιέρωμα στον Che Guevara η New Star διοργανώνει φεστιβάλ αντιφασιστικού κινημα-τογράφου, και πάλι στον κινηματο-γράφο Τιτάνια (Θεμιστοκλέους και Πανεπιστημίου) από τις 8 έως τις 14 Νοεμβρίου. Οι ταινίες θα προ-βάλλονται καθημερινά από τις 17:00 ως τη 01:00 με γενική είσοδο 5 ευρώ (3 για τους ανέργους).

Θα προβληθούν ταινίες, ευρωπαϊκής και αμερικανικής παραγωγής και συμπαραγωγής. Σημαντική παρου-σία στον αντιφασιστικό κινηματο-γράφο και στο θεματικό αφιέρωμα  έχουν οι ταινίες από τη Γαλλία και τη Γερμανία, δύο από τις χώρες που η κατοχή και συγχρόνως η αντίσταση κατέλαβαν μεγάλο κεφάλαιο στην ιστορία τους.

Η δράση και οι εξεγέρσεις των Κομμουνιστικών Κομμάτων της Βουλγαρίας, της Γερμανίας, και της Ιταλίας, τα όσα υπέστησαν όποιοι διακατέχονταν από φιλελεύθερες και αντιφασιστικές ιδέες, ο διωγμός των Εβραίων, οι κοινωνικές συνέπειες του φασισμού, τα τραύματα, σωματικά και ψυχικά, αλλά και τα συντρίμμια που άφησε πίσω του από όποια χώρα πέρασε, είναι μερικοί μόνο από τους θεματικούς πυλώνες, πάνω στους οποίους στηρίζεται το αντιφασιστικό αφιέρωμα της New Star. Ντοκιμαντέρ από αρχειακό υλικό της περιόδου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και ταινίες βασισμένες σε αληθινές ιστορίες αποτελούν σοκαριστικά ντοκουμέντα και είναι ίσως το πιο σημαντικό επιχείρημα κατά του φασισμού.

Είναι σαφές πως εκτός από αξιόλογες κινηματογραφικές (σκηνοθετικές και σεναριακές) δημιουργίες, οι ταινίες του θεματικού αφιερώματος είναι ένας κύκλος προβολών που εστιάζει σε ένα θέμα, που όσο η ιστορία επαναλαμβάνεται είναι πάντα επίκαιρο.

Ανάμεσα στις πολλές και αξιόλογες ταινίες του αφιερώματος εμείς σας προτείνουμε:

Τα Παιδικά Χρόνια του Ιβάν / Ivan's Childhood του Αντρέι Ταρκόφσκι 
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Αντρέι Ταρκόφσκι περιγράφει τη ζωή του 12χρονου Ιβάν στο Ανατολικό Μέτωπο, καθώς ύστερα από την απώλεια των γονιών του η εκδίκηση και ο πόλεμος αποτελεί γι' αυτόν τη μόνη επιθυμητή πραγματικότητα. Η ικανότητά του να ξεγλιστράει μέσα στις εχθρικές γραμμές τον κάνει χρήσιμο στο στρατό, αλλά οι αποστολές του γίνονται ολοένα και πιο επικίνδυνες και έτσι απομακρύνεται από την πρώτη γραμμή. Ο Ιβάν αντιστέκεται και πείθει τους ανώτερούς του να τον αφήσουν να εκτελέσει μια τελευταία αποστολή.

Ο Αληθινός Φασισμός / Obyknovennyy fashizm του Μιχαήλ Ρομ
(Εμφανίζονται: Μάρλεν Ντίτριχ, Τζόζεφ Γκοέμπελς, Χέρμαν Γκούρινγκ, Αδόλφος Χίτλερ) Ντοκιμαντέρ με υλικό από τα πολεμικά αρχεία της ΕΣΣΔ, της Γερμανίας και της Πολωνίας, αλλά και από τα απόρρητα αρχεία του χιτλερικού υπουργείου προπαγάνδας και από τις ταινίες της Λένι Ρίφερνσταλ. Μια απόπειρα σπουδής του φασισμού από τη μια και μια προσπάθεια ερμηνείας του από την άλλη. 

ΜΟΛΩΧ (MOLOCH) του Αλεξάντερ Σοκούρoφ 
Ψηλά, στις Άλπεις, ένα επιβλητικό, απρόσιτο σπίτι, στεγάζει τον άνθρωπο που κρατά την Εξουσία. Μια εξουσία που προκάλεσε ανείπωτες καταστροφές, αμέτρητες εκατόμβες. Πρόκειται για το Kleistenhaus, το ησυχαστήριο  του Αδόλφου Χίτλερ. Ο Φύρερ, μαζί με την ερωμένη του Εύα Μπράουν,  το ζεύγος Γκαίμπελς, τον Μάρτιν Μπόρμαν και άλλους επιφανείς Ναζί συνεργάτες του, περνάει μια ήσυχη μέρα. Ο μεγάλος Αλεξάντερ Σοκούροφ, τολμά για πρώτη φορά στην ιστορία του σινεμά, να παρουσιάσει  τον Χίτλερ ως απλό άνθρωπο στην καθημερινότητά του, δημιουργώντας  μια  συγκλονιστική παραβολή για την εξουσία και τους υπηρέτες της. 

Ο μεγάλος δικτάτωρ / The great dictator του Τσάρλι Τσάπλιν 
Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, ένας εβραίος κουρέας (Τσάρλι Τσάπλιν) τραυματίζεται πολεμώντας για το φανταστικό έθνος της Τομανία και μένει χρόνια σε ένα νοσοκομείο βετεράνων. Όταν επιστρέφει σπίτι, πολλά έχουν αλλάξει: Ο Αντενόιντ Χίνκελ (επίσης, ο Τσάπλιν) έχει αποκτήσει απόλυτη δύναμη και έχει μετατρέψει την Τομανία σε μια αντισημιτική μηχανή πολέμου. Ενώ υπερασπίζεται το κουρείο του από μια επίθεση, ο κουρέας συναντά την όμορφη Χάνα (Πολέτ Γκοντάρ) και γίνεται ακούσια ο ήρωας του κινήματος αντίστασης που αναπτύσσεται στο γκέτο. Στο μεταξύ, ο Χίνκελ σχεδιάζει να κατακτήσει το γειτονικό έθνος του Ότσερλιχ και να γίνει Παγκόσμιος Αυτοκράτορας. Λόγω της ομοιότητάς τους, οι δυνάμεις της Τομανίας μπερδεύουν τον κουρέα με τον τυραννικό Χίνκελ, γεγονός που οδηγεί τον εβραίο κουρέα να απονείμει δικαιοσύνη απευθύνοντας στους πολίτες μία από τις πιο συγκινητικές ομιλίες που έχουν αποτυπωθεί σε φιλμ. 

PUNISHMENT PARK του Peter Watkins 
Το «Punishment Park» είναι η πιο γνωστή ταινία του Watkins και αποτελεί ένα αριστούργημα του σινεμά βεριτέ. Η μελέτη του Watkins για τις κοινωνικές αναταραχές στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ, βρίσκει τη διοίκηση του Νίξον να ιδρύει κέντρα αναμόρφωσης για τους διαφωνούντες: ειρηνιστές, φοιτητές, έγχρωμους ακτιβιστές κι άλλα «διασπαστικά» στοιχεία της κοινωνίας. Επικαλούμενη την εξουσία που της παραχωρεί ο Νόμος Μακ Κάραν του 1950, η κυβέρνηση στέλνει τους διαφωνούντες στο Εθνικό Πάρκο Τιμωρίας, όπου οι φυλακισμένοι πρέπει να διασχίσουν την έρημο της Καλιφόρνια χωρίς φαγητό και νερό, την ίδια στιγμή που οπλισμένοι άντρες της εθνικής φρουράς τους καταδιώκουν. Στην ταινία συμμετέχουν ερασιτέχνες ηθοποιοί, οι οποίοι αυτοσχεδίασαν τους ρόλους τους, εκφράζοντας τις δικές τους πολιτικές πεποιθήσεις. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο ρεαλιστικό και γεμάτο ένταση, που σε κάποιο σημείο ο Watkins φοβήθηκε ότι οι ηθοποιοί με το ρόλο των αντρών της εθνοφρουράς είχαν οπλίσει τα όπλα τους με αληθινά πυρά! Αξίζει να σημειωθεί πως ο υπεύθυνος ήχου της ταινίας ήταν ο Μάικλ Μουρ, πασίγνωστος σήμερα σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, το έργο του οποίου είναι σαφώς επηρεασμένο από τον Peter Watkins. 

ΡΩΜΗ, ΑΝΟΧΥΡΩΤΗ ΠΟΛΗ του Ρομπέρτο Ροσελίνι 
Στην πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη παρακολουθούμε τις περιπέτειες μιας ομάδας αντιστασιακών εναντίον των ναζιστών στη Ρώμη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Πρόκειται για μια ταινία-σταθμό στην ιστορία του κινηματογράφου, γυρισμένη αμέσως μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου. Φιλμ μανιφέστο και ορόσημο του νεορεαλισμού, με εκπληκτικές ερμηνείες. 

Sophie Scholl: Die Letzten Tage /Οι Τελευταίες Hμέρες της Sophie Scholl του Mαρκ Ρόθεμουντ (2005)
Στις αρχές του 1943, κατόπιν των πρώτων μεγάλων ηττών των γερμανικών δυνάμεων στο ανατολικό μέτωπο, στην χώρα αρχίζουν να δημιουργούνται οι αρχικοί αντιστασιακοί πυρήνες, ενάντια στην παντοκρατορία του Χίτλερ. Βασικό κομμάτι της αντίδρασης αποτελούν οι φοιτητές του Πανεπιστήμιου του Μονάχου, που ιδρύοντας την οργάνωση Λευκό Ρόδο, με ειρηνικό τρόπο προσπαθούν να ξυπνήσουν τον κοιμώμενο κάτω από την επιρροή της Σβάστικας, Γερμανικό λαό. Μαχητικότερο μέλος της σπουδαστικής ομάδας αντίστασης, η εικοσιεξάχρονη Σόφι Σολ, που δείχνει ικανή να προσφέρει και την ίδια της την ζωή για να προασπίσει τα ιδανικά της.

Καλή θέαση!

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

«Ψάχνετε εμένα, αντί για την αλήθεια» Ένα κείμενο για τη σύλληψη Βαξεβάνη

Κι όλους εκείνους που την αλήθεια είχανε πει γι’ αυτούς και για τα αφεντικά τους
Τους διώξανε απ’ τη χώρα, τη δέκατη τέταρτη χρονιά της μισερής Δημοκρατίας μας. 
Μπέρτολντ Μπρεχτ

Το γεγονός πάνω-κάτω είναι γνωστό σε όλους. Ο δημοσιογράφος Κώστας Βαξεβάνης, παρουσιαστής του “Κουτιού της Πανδώρας”, μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Unfollow και εκδότης του περιοδικού Hot-Doc, αποκάλυψε το Σάββατο τα ονόματα που περιλαμβάνονται στη λίστα Λανγκάρντ, μέσω του περιοδικού του. Η λίστα με τους πιθανούς μεγαλοφοροφυγάδες, είχε περάσει από τα χέρια των υπουργών Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλου, όμως είχε μείνει σκόπιμα μυστική. Μετά τη δημοσιοποίησή της υπήρξε μία πρωτοφανής εισαγγελική εντολή για σύλληψη του Βαξεβάνη με την ψευδή κατηγορία της δημοσιοποίησης προσωπικών δεδομένων. Έκτοτε ξεκίνησε αστυνομική καταδίωξη, που θα ταίριαζε περισσότερο σε αμερικάνικη ταινία, αφού στάλθηκαν αστυνομικές δυνάμεις σε κάθε σημείο που θα μπορούσε να βρίσκεται ο δημοσιογράφος. Την Κυριακή τελικά συνελήφθη και οδηγήθηκε στον εισαγγελέα, από τον οποίο αφέθηκε ελεύθερος, ώστε να επιστρέψει τη Δευτέρα για τον ορισμό της δικασίμου. 

 Είναι τραγελαφικό το γεγονός ότι οι ίδιοι που σήμερα κυνηγάνε τον Βαξεβάνη για τη δημοσιοποίηση προσωπικών δεδομένων, είναι αυτοί που είχαν προχωρήσει στη δημόσια διαπόμπευση οροθετικών γυναικών και συλληφθέντων διαδηλωτών το προηγούμενο διάστημα. Σύμμαχοί τους σε αυτές τις πράξεις δεν ήταν η μαχόμενη δημοσιογραφία, που εκπροσωπεί ο Βαξεβάνης, αλλά το αντίπαλο στρατόπεδο, τα παπαγαλάκια του συστήματος, τα δελτία του Mega, του Σκάι κλπ, που εξυπηρετούν τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών, των τραπεζιτών και των κυβερνώντων.

 Η αντίδραση του συστήματος απέναντι στην αποκάλυψη της αλήθειας αποδεικνύει περίτρανα ένα γεγονός: ότι είναι τρομοκρατημένοι. Έχουν τρομοκρατηθεί από τη δυναμική αντίδραση του λαού στις πολιτικές τους, η οποία εκφράστηκε στη ΔΕΘ, στις πρόσφατες απεργίες, αλλά και στις παρελάσεις της 28ης, που κάποιες μετατράπηκαν σε διαδηλώσεις ενάντια στην τρικομματική κυβέρνηση, στην ΕΕ και στο ΔΝΤ. Ο φόβος της πιθανής ανατροπής τους τούς έχει οδηγήσει σε πρωτοφανείς αυταρχικές ενέργειες, όπως η φίμωση της αλήθειας, η προσπάθεια πλήρους χειραγώγησης της ενημέρωσης. Έχουμε μπροστά μας πλέον ένα σύστημα το οποίο θωρακίζεται απέναντι στη λαϊκή οργή και γίνεται όλο και πιο αυταρχικό, όλο και πιο ολοκληρωτικό. Οι γνωστές σε όλους πρακτικές της βίαιης καταστολής του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος, που έχουν ως σκοπό την εφαρμογή των πιο αντεργατικών μέτρων, έρχονται τώρα να εμπλουτιστούν με την καταδίωξη οποιασδήποτε φωνής πάει κόντρα στα σχέδιά τους. Ο χώρος της μαχόμενης δημοσιογραφίας, ο οποίος ούτως ή άλλως είναι εξορισμένος από τα “επίσημα” ΜΜΕ και προσπαθεί να έρθει σε επαφή με τους πολίτες κυρίως μέσω του ίντερνετ και ανεξάρτητων εκδοτικών εγχειρημάτων, είναι και αυτός πλέον για τα καλά στο στόχαστρο.

 Όμως εμείς μπορούμε να κάνουμε κάτι γι’ αυτά; Μπορούμε! Πρέπει να παλέψουμε ενάντια στη σύγχρονη χούντα συγκυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ μαζί με το εργατικό και το νεολαιίστικο κίνημα, επιλέγοντας το δρόμο της συλλογικής διεκδίκησης ενός καλύτερου μέλλοντος, χωρίς μνημόνια, ευρώ και ΕΕ. Όπλο μας σε αυτό το δρόμο είναι η αντιπληροφόρηση, που μας παρέχει η μαχόμενη δημοσιογραφία, κόντρα στα δελτία των 8, κόντρα στην ενημέρωση του Πρετεντέρη και του Πρώτου Θέματος. Γι’ αυτό θα πρέπει να παλέψουμε ενάντια στη φίμωση της αλήθειας, ενάντια στη χειραγώγηση της ενημέρωσης. Δεν είναι αρκετό το ότι αφέθηκε προσωρινά ελεύθερος ο Βαξεβάνης. Απαιτούμε να σταματήσει ΤΩΡΑ κάθε δίωξη του! Δεν θα επιτρέψουμε την απαγόρευση της ελευθεροτυπίας, δεν θα συμμορφωθούμε στις εντολές τους. Θα τους ανατρέψουμε!

ΌΛΟΙ ΚΑΙ ΌΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ!


ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ, ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ… ΩΣ ΕΔΩ!!!
Εκείνοι ψηφίζουν νέα μέτρα… εμείς ας φτιάξουμε μια νέα κοινωνία... στα μέτρα μας!
Ήρθε η ώρα να τους ανατρέψουμε με συνελεύσεις, καταλήψεις, απεργίες!
*επειδή το μνημόνιο υποθηκεύει τις ζωές μας
*επειδή χθες σφάξαν τις συντάξεις, σήμερα σφάζουν τους μισθούς κι αύριο θα ζητήσουν ανθρωποθυσίες
*επειδή δεν δίνουν δίφραγκο για την Παιδεία του λαού, και την Υγεία
*επειδή δεν θα αφήσουμε οι λίγοι να ληστεύουν τον πλούτο των πολλών
*επειδή η ζωή μας, μας ανήκει κι εμείς θα αποφασίζουμε γι’ αυτήν!!!

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 5/11, ΣΤΙΣ 12:00, ΣΤΗΝ AULA
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΗ 6 & 7/11, ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

ΚΑΤΩ η συγκυβέρνηση κοινωνικού πολέμου-ΕΕ-ΔΝΤ
ΚΑΤΩ τα μέτρα και η πολιτική των μνημονίων
ΚΑΤΩ το μνημόνιο στην Παιδεία
Ούτε 1€ για τις σπουδές μας    
Διεκδικούμε την ζωή που μας κλέβουν,
Τον πλούτο που μας ληστεύουν…

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 5/11, ΣΤΙΣ 12:00, ΣΤΗΝ AULA
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΤΡΙΤΗ ΚΑΙ ΤΕΤΑΡΤΗ 6 & 7/11, ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ

ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ 
ΕΑΑΚ

10+1 σημεία αναγνώρισης της σύγχρονης χούντας


Χούντα έχουμε όταν:


*      Οι μπάτσοι σε ένα πεζοδρόμιο είναι περισσότεροι από τους πεζούς (το ‘χουμε)
*      Μια οικονομική ελίτ κρύβεται πίσω από δήθεν πολιτικά παιχνίδια και καταφέρνει να πολλαπλασιάζει τα πλούτη της (το ‘χουμε)
*      Καταστρατηγείται κάθε έννοια δικαιοσύνης και το Σύνταγμα καταπατείται (το ΄χουμε)
*      Το παρακράτος οργιάζει (το ‘χουμε)
*      Γίνονται δεκάδες συλλήψεις και εκατοντάδες προληπτικές προσαγωγές συνήθως χωρίς να υπάρχει λόγος (το ‘χουμε)
*      Σε κάποιο κτίριο στο κέντρο της Αθήνας γίνονται βασανιστήρια (το ‘χουμε)
*      Οι φασίστες δρουν για το καλό της πατρίδας (το ‘χουμε)
*      Κινδυνεύουμε να χάσουμε τα σπίτια και τις μανάδες μας από τους Κουμμουνισταί (το ‘χουμε)
*      Η ενημέρωση είναι αυστηρά ελεγχόμενη και η λογοκρισία εμφανίζεται με πολλές μορφές, στην ενημέρωση, τις τέχνες και τη σάτιρα (το ‘χουμε)
*      Ο λαός φοβάται να εκδηλωθεί, φοβάται να διεκδικήσει, φοβάται να διαδηλώσει (το ‘χουμε)
*      Δικαστήρια, Εκκλησία, Στρατός, Αστυνομία και Κυβέρνηση, λειτουργούν ενιαία και πάντα αντιμετωπίζουν τον λαό ως εχθρό (το ‘χουμε)
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Στον αστερισμό του σύγχρονου κοινοβουλευτικού κρετινισμού και του κράτους έκτακτης αναγκής που μοναδικός του ρόλος είναι η επιβολή του ''΄δίκαίου'' των ισχυρών, των ισχυρών που τρέμουν την άνοδο του εργατικού-νεολαιίστικου κινήματος, ήρθε η ώρα να κάνουμε τους εφιάλτες τους πραγματικότητα!
Ας τους ανατρέψουμε! Ας προτάξουμε τη δική μας δημοκρατία, τη δημοκρατία των ''από κάτω'' που μπορούν να οργανώνονται και να αποφασίζουν για τη ζωή και το μέλλον τους!


ΠΗΓΗ: http://kokkinostupos.blogspot.gr/2012/10/blog-post_9317.html