Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου έρχεται στο φόντο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του κεφαλαίου, μίας κρίσης η οποία με την ένταση και τη διάρκειά της δείχνει να κλονίζει σε βάθος το οικοδόμημα του καπιταλισμού στην εποχή μας. Οι πιστοί ακόλουθοι της «ελεύθερης αγοράς», του νεοφιλελευθερισμού – σοσιαλφιλελευθερισμού, της ιδιωτικοποίησης και της λειτουργίας των πάντων με γνώμονα το κέρδος, της ευελιξίας της εργασίας οδήγησαν στη μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση των τελευταίων δεκαετιών, αποδεικνύοντας ότι ο καπιταλισμός στην εποχή μας όχι μόνο δεν μπορεί να εξασφαλίσει τις ανάγκες εργαζομένων και νεολαίας με την «αυτορρύθμιση» της ελεύθερης αγοράς, αλλά πολύ περισσότερο αδυνατεί να τους στρατεύσει σε ένα θετικό όραμα, την ίδια στιγμή που γίνεται όλο και πιο καταστροφικός για τον κόσμο της δουλειάς, για το περιβάλλον και τις δημοκρατικές ελευθερίες των λαών. Είναι μία κρίση που έχει επίκεντρο την καρδιά του καπιταλιστικού κόσμου (ΗΠΑ, ΕΕ κλπ), με πρωτοφανή διάρκεια και αντοχή απέναντι στις «ενέσεις ρευστότητας», αφορά τομείς και κλάδους «σύμβολα» της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ο καπιταλισμός σήμερα δε βρίσκεται μόνο αντιμέτωπος με μία χρηματοπιστωτική κρίση, αλλά με μία βαθύτερη κρίση που εδράζεται στις ίδιες τις σχέσεις παραγωγής. Με αυτή την έννοια, δεν πρόκειται απλά για κρίση του νεοφιλελευθερισμού ούτε ενός δήθεν ακραίου «καπιταλισμού – καζίνο», όπως πολλοί διατείνονται, αλλά για μία κρίση που προκύπτει από τις δομικές αντιφάσεις του ίδιου του συστήματος της εκμετάλλευσης και της ληστρικής κερδοφορίας. Από οικονομική άποψη είναι μία κρίση υπερσυσσώρευσης που κλονίζει όλα τα δόγματα της αστικής κυρίαρχης ιδεολογίας δημιουργώντας ρήγματα και αποκαλύπτει τη βαρβαρότητα του σύγχρονου καπιταλισμού, ακολουθώντας τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις των προηγούμενων χρόνων που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις διεθνώς. Σ’ αυτή την περίοδο, οι δυνατότητες αλλά και τα καθήκοντα της επαναστατικής αριστεράς είναι αναβαθμισμένα.
