Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Κοινός αγώνας ντόπιων και προσφύγων ενάντια στην Ευρώπη φρούριο

Και για ακόμη μια φορά, το ζήτημα των προσφύγων έχει κατακλύσει διαδίκτυο, τηλεόραση, ραδιόφωνο και κάθε μέσο ενημέρωσης. Ακούμε παντού για στρατιές εξαθλιωμένων ανθρώπων που μεταβαίνουν σε νησιά του Αιγαίου και σε περιοχές κοντά στα σύνορα. Αυτό το φαινόμενο, σύμφωνα με τα λεγόμενα των καθεστωτικών ΜΜΕ απειλεί τη ζωή και την περιουσία των μόνιμων κατοίκων, ενώ, παράλληλα, δημιουργεί αρνητική εικόνα της χώρας προς το εξωτερικό, πλήττοντας ανεπανόρθωτα τον τουρισμό. 
Ωραία! Και μετά από αυτή τη σύντομη και αμερόληπτη ενημέρωση, ας δούμε τι συμβαίνει στα παρασκήνια. Τι είναι αυτό που κάνει τους «επίδοξους εγκληματίες» να βλέπουν στα εδάφη της Ελλάδας τη "χώρα της επαγγελίας";  Ο πόλεμος. Ο πόλεμος που προστάζει τόσο o ISIS στη Μέση Ανατολή, αλλά και η "πολιτισμένη" Ευρώπη με τη σειρά της ( ΝΑΤΟ, ΟΗΕ) στο όνομα της "δημοκρατίας" και της "πάταξης της τρομοκρατίας". Όλα αυτά, βέβαια, ξεκινούν από διαφωνίες για το μοίρασμα της πίτας, του κόσμου δηλαδή, καθώς όσο η παγκόσμια οικονομική κρίση βαθαίνει τόσο θα διαιωνίζονται και θα εντείνονται η φτώχεια η πείνα και οι πολεμικές συγκρούσεις με στόχο το ξεπέρασμά της.
Αφού, λοιπόν, καταφέρουν κάποιοι άνθρωποι να ξεφύγουν από τις βόμβες του ΝΑΤΟ και τις επιθέσεις του ISIS βρίσκουν εδώ τους φράκτες των συνόρων της Ευρώπης, και τη νεοφερμένη FRONTEX, υπηρεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με σκοπό τη «λύση» του μεταναστευτικού ζητήματος. Μία «λύση» με «όπλα» την επιτήρηση στις χώρες εξόδου, αλλά φυσικά και με κανονικά όπλα προτεταμένα απέναντι στους κολασμένους της γης, που ψάχνουν απάγκιο σε μια αξιοβίωτη ζωή μακριά απ’ τον πόλεμο. Φυσικά κανένας λόγος δεν γίνεται από την ΕΕ και τις κυβερνήσεις της για υπηρεσίες διάσωσης, υποδοχής και περίθαλψης των μεταναστευτικών ροών. Αντίθετα τα σύνορα «ανοίγουν» για συγκεκριμένο αριθμό μεταναστών με στόχο την υπερεκμετάλευση ενός νέου εργατικού δυναμικού, που θα δουλεύει χωρίς χαρτιά, για ένα κομμάτι ψωμί, αναλώσιμοι εργάτες, σχεδόν «αόρατοι»!
Όσον αφορά την Ελλάδα, όλες οι κυβερνήσεις υπακούν πιστά τις κατευθύνσεις της ΕΕ για το μεταναστευτικό. Η σημερινή εξακολουθεί να στοιβάζει μετανάστες σε άθλιους χώρους υποδοχής, να παρατείνει το καθεστώς «παρανομοποίησης» των μεταναστών, αφού δεν τους δίνει χαρτιά για να ζήσουν με δικαιώματα και αξιοπρέπεια στη χώρα. Την ίδια ώρα που ο κυρίαρχος λόγος τους αποκαλεί «λαθρομετανάστες» το κράτος επιλέγει να τους καταστέλλει με τον πιο βίαιο τρόπο. Δεν έχουμε ξεχάσει ακόμα τις δολοφονίες στη Μανωλάδα, αλλά και την αθώωση των δολοφόνων αφεντικών.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις ακολουθεί τυφλά την πολιτική της ΕΕ και στο ζήτημα των μεταναστών (βλ. συνθήκη Δουβλίνο 2),η οποία τους αναγκάζει να παραμείνουν στην χώρα εισόδου, εγκλωβίζοντας τους σε κελιά και στρατόπεδα συγκέντρωσης, και φυσικά δεν εκδίδει χαρτιά ώστε να μπορέσουν να μεταβούν σε άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως επιθυμούν.
 Κι εμείς; Τι μπορούμε να κάνουμε; Εμείς, απέναντι στη "φιλανθρωπία" των ΜΜΕ, προτάσσουμε τη δική μας αλληλεγγύη, αυτή που δεν εξυμνείται ούτε προβάλλεται κατά κόρον. Συμμετέχουμε και συνδιοργανώνουμε δράσεις αλληλεγγύης απέναντι στους πρόσφυγες, όπως η πρωτοβουλία του Φοιτητικού μας Συλλόγου να συλλέξει τρόφιμα και είδη πρώτη ανάγκης, αλλά και να οργανώσει μικροφωνική ενημέρωσης για το προσφυγικό ζήτημα.  Στηρίζουμε την κατάληψη στο κτήριο του ΕΤΕΑΜ στη οδό Νοταρά 26 από συλλογικότητες, κόσμο του αγώνα και της αριστεράς, με σκοπό τη στέγαση προσφύγων για όσο χρειαστεί, στην οποία θέλουμε να εμπλακούν ενεργά οι φοιτητικοί σύλλογοι και κάθε κομμάτι του αγώνα, όπως και σε κάθε αντίστοιχη κινηματική πρωτοβουλία!
Προτάσσουμε την αλληλεγγύη, όχι ως θέση άμυνας, αλλά ως θέση μάχης στον κοινό αγώνα που έχουμε να δώσουμε ντόπιοι και πρόσφυγες, εργαζόμενοι και νεολαία για τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας, ενάντια στον μονόδρομο που μας επιβάλλουν, έναν μονόδρομο που σπέρνει πολέμους, νεκρούς, φτώχεια και εξαθλίωση!

Γιατί στα μάτια κάθε πρόσφυγα δεν βλέπουμε τον «λαθραίο» που μας απειλεί, αλλά έναν συναγωνιστή απέναντι στην κοινωνική λαίλαπα που ζούμε. Γιατί οι «από πάνω» θέλουν να κάνουν και τη δικιά μας γενιά «σχεδόν αόρατη». Όμως εμείς μέσα από τους συλλογικούς μας αγώνες θα γίνουμε αυτό που φοβούνται, αυτό που μας αξίζει: το μέλλον του κόσμου!

ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ Σ.Α.Φ.-Κ.ΑΡ.ΦΙ.   ΕΑΑΚ

Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Να πάμε τα όχι και τους αγώνες μας μέχρι τέλους

Φέτος ,η νέα φοιτητική χρονιά ξεκινά και ήδη μεσολάβησαν πολλά : Δημοψήφισμα, 3ο μνημόνιο και βουλευτικές εκλογές. Λίγο καιρό μετά το τέλος των διακοπών μας μπορούμε να πούμε ότι τουλάχιστον όλους μας έχουν ταρακουνήσει οι εξελίξεις από το κεντρικό πολιτικό σκηνικό, αλλά και κοινωνικές τραγωδίες, όπως οι πνιγμοί προσφύγων ανοιχτά του Αιγαίου από την Ευρώπη Φρούριο καθώς και ο εγκλωβισμός προσφύγων θυμάτων πολέμου στην Ελλάδα (υπό τις χειρότερες συνθήκες διαβίωσης), λόγω των κανονισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Δουβλίνο ΙΙ).
Αρχικά, το δημοψήφισμα της 5ης Ιούλη ανέδειξε με σαφή τρόπο τη συσσωρευμένη οργή των εργαζόμενων και της νεολαίας απέναντι στους εκβιασμούς και τις επιταγές της Ε.Ε. Μια οργή ενός μεγάλου κομματιού του 62% του ΟΧΙ, που κατάφερε να νικήσει την εργοδοτική τρομοκρατία, δεν φοβήθηκε από τα capital controls και αψήφισε τη μιντιακή προπαγάνδα φωνάζοντας ένα βροντερό ταξικό ΟΧΙ απέναντι στα μνημόνια της εξαθλίωσης και το μονόδρομο του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρωταγωνιστικό ρόλο στη δυναμική του ΟΧΙ έπαιξε το 85% της σπουδάζουσας νεολαίας. Μιας νεολαίας που έρχεται για να ζήσει στην ανεργία ,την επισφάλεια , τα voucher και με μισθό 400 ευρώ. Μιας νεολαίας που μεγάλο κομμάτι της δεν μπορεί να σπουδάσει γιατί ζει στο πετσί της την οικονομική κρίση, την ίδια ώρα που διαλύεται κάθε έννοια δημόσια και δωρεάν παιδείας. Μιας νεολαίας που βλέπει τα όνειρά της να καταστρέφονται, που δεν φοβάται τις ουρές στις τράπεζες (εξάλλου δεν έχει φράγκο σε λογαριασμούς), αλλά τις ουρές στον ΟΑΕΔ. Μια γενιά, η οποία κραυγάζει ότι «δεν πάει άλλο» και ψάχνει τους δρόμους για «να πάει αλλιώς» !
Όμως παρ’ όλη την ξεκάθαρη και δυναμική φωνή του λαού το περήφανο ΟΧΙ της 5ης Ιούλη μετατράπηκε σε ένα ταπεινωτικό ΝΑΙ από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Στις 14 Αυγούστου ψηφίζεται από 222 βουλευτές (ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΠΟΤΑΜΙ) το 3ο μνημόνιο. Το μνημόνιο αυτό, πιο βαρύ από τα άλλα μνημόνια, έρχεται να σπείρει το φόβο του χρέους και του ευρωμονόδρομου στο  λαό, ως το σχέδιο κυβέρνησης – ΕΕ - κεφαλαίου για το ξεπέρασμα της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, προς όφελός τους και εις βάρος των εργαζομένων και της πληττόμενης νεολαίας . Όμως η μνημονιακή συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δεν ήρθε ουρανοκατέβατη! Αντίθετα ήρθε να επιβεβαιώσει την 6μηνη κυβερνητική πολιτική αστικής διαχείρισης, που ως αποτέλεσμα είχε τη χρεωκοπία του (προηγούμενου) προεκλογικού δόγματος Τσίπρα «Ούτε ρήξη, ούτε υποταγή», το οποίο με μαθηματική ακρίβεια οδήγησε στην υποταγή ενός ολόκληρου λαού στα δεσμά της ΕΕ και του κεφαλαίου. Είναι φανερό πια ότι η Ε.Ε είναι μια καπιταλιστική ολοκλήρωση, που δεν μετασχηματίζεται, αντίθετα για να ζήσουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία με αξιοπρέπεια πρέπει να επιβάλλουν την έξοδο απ’ το ευρώ και την ΕΕ. Το παράδειγμα ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαιώνει ότι οποιαδήποτε κυβέρνηση πάει να διαχειριστεί το καπιταλιστικό σύστημα, το χρέος και τις δανειακές συμβάσεις και να διαπραγματευτεί «καλύτερες συμφωνίες» με τους εκβιαστές της ΕΕ καταλήγει να ψηφίζει μνημόνια εξαθλιωτικά για τους εργαζόμενους και την εργατική νεολαία!
Στόχος ,λοιπόν, των εκλογών της Κυριακής ήταν να αναδειχθεί η κυβέρνηση που θα εφαρμόσει το 3ο μνημόνιο και τα ασήκωτα βάρη που φέρνει για το λαό. Αν ρίξουμε μια ματιά στα εκλογικά αποτελέσματα θα δούμε ότι όλα τα κόμματα που μπήκαν στη Βουλή τάσσονται με την Ε.Ε και τα μνημόνια ,με εξαίρεση το ΚΚΕ, το οποίο όμως δυστυχώς απέχει από τις κρίσιμες μάχες του λαού και της νεολαίας (όπως απείχε απ’ το δημοψήφισμα του Ιούλη) και αρκείται στο να ευαγγελίζεται μια μελλοντική ρήξη με την ΕΕ, όταν ωριμάσουν οι συνθήκες... Στο καίριο ερώτημα για την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ και η ΛΑΕ μάσαγε τα λόγια της, χωρίς να έχει βγάλει κανένα συμπέρασμα απ’ τη χρεοκοπία του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα επιδίωξε να προσφέρει το ξαναζεσταμένο πιάτο του «αντιμνημονιακού» ΣΥΡΙΖΑ του 2012 στοχεύοντας σε μια ανάπτυξη με το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης (+ χωρίς ευρώ) και αναπαράγοντας αυταπάτες για την ΕΕ. Αντίθετα μόνο η αντικαπιταλιστική – επαναστατική αριστερά παρουσίασε ένα πραγματικό σχέδιο εξόδου από το ευρώ και την ΕΕ, που θα το επιβάλλει ο οργανωμένος λαός και η νεολαίας, στο δρόμο της συνολικής ανατροπής της επίθεσης του κεφαλαίου!
Φυσικά ιδιαίτερο ρόλο έχει το ζήτημα του φασισμού και εν προκειμένω της εκλογικής σταθεροποίησης της Χρυσής Αυγής σε 3η κοινοβουλευτική δύναμη. Η φασιστική Χρυσή Αυγή, της οποίας ο αρχηγός μόλις μια βδομάδα πριν ανέλαβε ραδιοφωνικά την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα και η οποία παρά το «αντισυστημικό» προσωπείο που προσπαθούν να της «φορέσουν» τα κανάλια παραμένει το πιο ακραία συστημικό κόμμα. Από τη στήριξη των εφοπλιστών, μέχρι τη θέση για παραμονή στο ευρώ και από τη δημιουργία δουλεμπορικών γραφείων για ασυνδικάλιστους εργαζόμενους σε συνθήκες γαλέρας, μέχρι τα πογκρόμ σε μετανάστες και τις επιθέσεις σε αριστερούς και κομμουνιστές καθιστούν αναγκαίο να αναλάβουμε την πολιτική ευθύνη να τους τσακίσουμε, μαζί με το σάπιο σύστημα, που τους γεννάει.
Και αφού είδαμε και το σίκουελ του ΣΥΡΙΖΑ ή ΝΔ (με σαφή πριμοδότηση εκ μέρους των ΜΜΕ αυτή τη φορά στο ΣΥΡΙΖΑ, που στο κάτω-κάτω τη δουλειά για τα αφεντικά τους μια χαρά την έκανε), σχηματίστηκε εκ νέου κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με πρόγραμμα το 3ο μνημόνιο. Όμως η μετεκλογική εικόνα είναι απατηλή, όσο δεν συνυπολογίζονται οι κραδασμοί που θα φέρουν στο πολιτικό σύστημα η λαϊκή δυσαρέσκεια που θα επιφέρει η εφαρμογή του νέου μνημονίου. Το επόμενο χρονικό διάστημα δεν θα υπάρξει σταθεροποίηση και ομαλότητα, αλλά αναταραχές στις οποίες θα παίξουν καθοριστικό ρόλο το εργατικό και το νεολαιίστικο κίνημα.
Αυτό συμπεραίνει όποιος διαβάσει προσεκτικά το 3ο μνημόνιο, το οποίο έρχεται να καταπατήσει ακόμα περισσότερο τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα με μέτρα όπως τη μείωση των μισθών και των συντάξεων ,την κατάργηση επιστροφής του ειδικού φόρου στους αγρότες ,τη διατήρηση του ΕΝΦΙΑ ,την αύξηση της φορολόγησης και στους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, την κατάργηση του επιδόματος αλληλεγγύης, τις συνεχείς ιδιωτικοποιήσεις και τις μαζικές απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
Όσον αφορά το πανεπιστήμιο το 3ο μνημόνιο έρχεται να βαθύνει την επίθεση του. Συγκεκριμένα προβλέπονται :
·        η επιχειρηματικοποίηση ,δηλαδή η άντληση κέρδους των επιχειρήσεων και των εργοδοτών μέσω των προγραμμάτων τεχνικής εκπαίδευσης ,μέσω της έρευνας και των προγραμμάτων των πανεπιστημίων.
·        Η περατέρω περικοπή της χρηματοδότησης της εκπαίδευσης και η λιτότητα σε  όλα τα επίπεδα
·        η αξιολόγηση όλων των παραγόντων της εκπαίδευσης  ,γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των μισθών ή την απόλυση του λιγότερο «ανταγωνιστικού» προσωπικού καθώς και τη δημιουργία σχολών πολλών ταχυτήτων
·        η μαθητεία ,δηλαδή η απλήρωτη εργασία για την πλειοψηφία των αποφοίτων της τεχνικής εκπαίδευσης
Άλλωστε ,η τριτοβάθμια εκπαίδευση αποτελούσε ανέκαθεν θύμα της επίθεσης και ιδιαίτερα οι ανθρωπιστικές επιστήμες, οι οποίες χτυπιούνται, επειδή δεν παράγουν άμεσα κέρδη για το κεφάλαιο. Παλαιότερα, με το νόμο «Διαμαντοπούλου», το σχέδιο «Αθηνά» (που έκλεινε τα μισά τμήματα της Φιλοσοφικής Σχολής), το κλείσιμο σχολών και τις συγχωνεύσεις των τμημάτων, την καταλήστευση των αποθεματικών των πανεπιστημίων κατά 70%, την κραυγαλέα υποχρηματοδότηση, που έχει άμεσο αντίκτυπο στα βιβλία, στις εστίες και τη σίτιση καθώς και με τις απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων, αλλά και πιο πρόσφατα με τις διαγραφές των φοιτητών και το πολυνομοσχέδιο Μπαλτά επιβεβαιώνεται ότι οι κυβερνήσεις, από κοινού με την ΕΕ έχουν σχέδιο διάλυσης κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας. Όμως η διάλυση είναι μόνο η αρχή. Στο καμένο τοπίο, που θα αφήσει πίσω της θα έρθει η επιχειρηματική ανασυγκρότηση του πανεπιστημίου, αφού ο καπιταλισμός προκειμένου να ξεπεράσει την κρίση του ψάχνει για νέα πεδία κερδοφορίας. Και τα πανεπιστήμια είναι ένα ανεκμετάλλευτο φιλέτο, το οποίο το κεφάλαιο και οι επιχειρήσεις έχουν βάλει στο στόχαστρό τους.

Όμως λογαριάζουν χωρίς τα… θρασίμια

Μέρες παράξενες, θαυμάσιες μέρες... Την ίδια ώρα που η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει, που προσπαθούν τα κανάλια να μας πείσουν ότι είμαστε μια χαμένη γενιά, εμείς ξέρουμε ότι η εποχή μας γεννά δυνατότητες να φέρουμε τον κόσμο ανάποδα. Πέρσι μας είπαν θρασίμια, παλιότερα μας λέγαν αλήτες, αλλά εμείς ξέρουμε τι είμαστε… η νιότη του κόσμου!
Για να φέρουμε τον κόσμο ανάποδα χρειάζεται να οργανωθούμε και να βγούμε στην αντεπίθεση! Να οργανωθούμε και να οργανώσουμε ένα άλλο φοιτητικό κίνημα, το οποίο να είναι πολιτικά επικίνδυνο, που θα συγκρούεται σκληρά με το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου και θα βάζει μπροστά τα συμφέροντα της εργατικής νεολαίας για μόρφωση, εργασία με δικαιώματα και ζωή με ελευθερίες! Όμως για να πάρει σάρκα και οστά ένα νέο Πολιτικό Φοιτητικό Κίνημα, χρειάζεται να ανασυγκροτήσουμε τους φοιτητικούς συλλόγους, τα κύτταρα δηλαδή του φοιτητικού κινήματος. Όλοι εμείς οι πληττόμενοι φοιτητές να πάρουμε στα χέρια μας το φοιτητικό σύλλογο για να τον κάνουμε το σωματείο μας, μέσα από τον οποίο θα παλεύουμε συλλογικά από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα μας προβλήματα. Για να αγωνιστούμε για δωρεάν σπουδές (σίτιση – στέγαση – συγγράμματα – μεταφορές) για όλους, με αύξηση της χρηματοδότησης, αλλά και για παιδεία απελευθερωτική, με γνώση και έρευνα για τις ανάγκες τις δικές μας και της κοινωνίας. Για δουλειά με εργασιακά δικαιώματα, αλλά και για την έξοδο από το ευρώ και την ΕΕ, για την κατάργηση των μνημονίων, για τη διαγραφή του χρέους. Και όλα αυτά να τα συναποφασίζουμε μέσα από τη συμμετοχή όλων στο ανώτατο αποφασιστικό όργανο του φοιτητικού μας συλλόγου τη Γενική Συνέλευση, η οποία πιστεύουμε πως πρέπει να έχει όλη την εξουσία, κόντρα στην ανάθεση και τη γραφειοκρατία!

Είναι χρέος της γενιάς μας να βγούμε στην αντεπίθεση με ένα νέο πολιτικά επικίνδυνο φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα, κομμάτι ενός ταξικά ανασυγκροτημένου εργατικού  κινήματος, αλλά και με μια άλλη αριστερά, αντικαπιταλιστική και επαναστατική! Μόνο ο οργανωμένος λαός και η νεολαία μέσα από τους αγώνες τους μπορούν να φέρουν τον κόσμο ανάποδα, να γκρεμίσουν τον παλιό κόσμο που σαπίζει και να χαράξουν έναν άλλο δρόμο για μας τους από κάτω, που δεν θα έχει χρέη, μνημόνια, ευρώ, ΕΕ αλλά θα ξαναγεννήσει την συλλογική επιθυμία για μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, στην οποία δεν θα ζούμε ανάλογα με τις ικανότητές μας, αλλά με βάση τις ανάγκες μας!