Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ : ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟΥ ΜΙΣΟΥΣ ΚΑΙ ΕΚΔΡΟΜΕΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΥΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ, ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΟΛΟΥΣ ΕΜΑΣ

          Λίγο πριν το Πάσχα και κυρίως (για τη ΔΑΠ) λίγο καιρό πριν τις φοιτητικές εκλογές, πρέπει οι ΔΑΠίτες να βγουν από τις τρύπες τους, στις οποίες τους έχει κλείσει όλη τη χρονιά το φοιτητικό κίνημα! Και επιλέγουν να κάνουν «στροφή» στην πολιτική και στην καλλιέργεια του ατομικού δρόμου, διοργανώνοντας πολιτικές εκδηλώσεις, αλλά και σεμινάρια, ημερίδες και εκπαιδευτικές εκδρομές, στις οποίες μοιράζουν πιστοποιητικά παρακολούθησης. Παράλληλα μπορεί να υποβαθμίζουν αλλά δεν ξεχνάνε και τις παλιές καλές συνήθειες του μοιράσματος σημειώσεων και των βραδιών στα μπουζούκια με χαμηλές τιμές και κύριο αντίτιμο τη στήριξη στις εκλογές.

            Όμως τι είδους εκδηλώσεις διοργανώνει η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αυτήν την περίοδο ;

            Νομική Αθήνας : Το Σάββατο 28/3 διοργάνωσε ημερίδα με θέμα την «παράνομη μετανάστευση» και τίτλο «Θάλασσα ως πολιτικός και οικονομικός χώρος», με καλεσμένους μέλη της Νέας Δημοκρατίας, στελέχη εταιρειών, «ειδικούς» της γεωπολιτικής, των διεθνών σχέσεων, οι οποίοι έχουν όλοι ένα κοινό : την εξειδίκευση στη ρατσιστική αντιμεταναστευτική ρητορική! Φυσικά η ημερίδα της ΔΑΠ δεν ερχόταν να καινοτομήσει στη δημόσια συζήτηση, αφού η συζήτηση περί «λαθρομεταναστών» είναι κάθε μέρα στα σπίτια μας, μέσα απ’ τα αστικά ΜΜΕ. Η καινοτομία της εκδήλωσης ίσως εδράζεται στο γεγονός ότι με τη χρησιμοποίηση «επιστημόνων» και με την διοργάνωση της εκδήλωσης σε έναν πανεπιστημιακό χώρο, προσπαθεί να «ντύσει» με μια θετικιστική νομιμοφροσύνη και αντικειμενικότητα τη φασίζουσα ρητορική που εξοπλίζει ιδεολογικά (και όχι μόνο) ένα ευρύ φάσμα της ακροδεξιάς, που είτε βρίσκεται στα βουλευτικά έδρανα της Νέας Δημοκρατίας, είτε στα τραπεζάκια της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ της σχολής μας, είτε στους ναζί της Χρυσής Αυγής.

            Φιλοσοφική Αθήνας : Πού χτίζεται όμως ο ρατσισμός και ο φασισμός καλύτερα, παρά στον εθνικισμό και στα ιδεολογήματα περί εθνικής υπερηφάνειας και εθνικής ενότητας ; Έτσι πρέπει να σκέφτηκαν και οι ΔΑΠίτες στη Φιλοσοφική, οι οποίοι διοργάνωσαν εκπαιδευτική εκδρομή στις Θερμοπύλες. Και ενώ εμείς γνωρίζουμε ότι ούτε η ιστορία, ούτε κομμάτια της ιστορίας της ανθρωπότητας είναι από μόνα τους εθνικιστικά και φασιστικά, είμαστε σίγουροι ότι δεν ισχύει το ίδιο για τη ΔΑΠ Φιλοσοφικής, η οποία μόνο τυχαία δεν πρέπει να διάλεξε να παρουσιάσει τη μάχη των Θερμοπυλών. Είναι γνωστό εξάλλου το εθνικιστικό ντελίριο που πιάνει τους κάθε λογής δεξιούς και ακροδεξιούς, οι οποίοι αφενός μπερδεύουν τους «300» του
Hollywood με την ιστορία και αφετέρου χρησιμοποιούν αντιεπιστημονικές θέσεις περί συνέχειας του ελληνισμού από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, για να αποδείξουν την ιδιαιτερότητα και ίσως και την ανωτερότητα του ελληνισμού. Και φυσικά η εκδρομή-σεμινάριο εθνικής υπερηφάνειας συνοδεύεται από πιστοποιητικό παρακολούθησης - από αυτά τα πιστοποιητικά, που θέλουν να μας βάλουν να κυνηγάμε για να έχουμε καλύτερο φάκελο προσόντων απ’ τους συναδέλφους μας, τα οποία αφενός δεν ενδιαφέρονται για τη «γνώση», αλλά για τον κατακερματισμό της και για το κυνήγι προσόντων, ενώ αφετέρου δεν μπορούμε όλοι εξίσου να συλλέγουμε, αφού μεγάλο κομμάτι των φοιτητών εργάζεται και δεν μπορεί να κυνηγάει πιστοποιητικά του πανεπιστημίου ή της ΔΑΠ, άρα δεν έχει και ίδιες ευκαιρίες στην εργασία στο μέλλον - για το οποίο όμως έχει και εισιτήριο 12€. 

             Η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ είναι ακόμα οι κυρίαρχοι πολιτικοί εκφραστές των αστικών πολιτικών, των επιχειρηματικών συμφερόντων και των κατευθύνσεων της ΕΕ στις σχολές μας, ενώ η ΔΑΠ δεν είναι κρυφό ότι κάτω απ’ το «δημοκρατικό» της πέπλο κρύβει και φασίστες!

Εμείς όμως θα είμαστε εκεί κάθε φορά, για να τους χαλάμε τα σχέδια!

            Θα είμαστε εκεί σε κάθε συνέλευση, σε κάθε εκδήλωση, σε κάθε «σεμινάριο κατάρτισης», σε κάθε αμφιθέατρο και σε κάθε διάδρομο της σχολής μας! Όποτε θα προωθούν το σχέδιο τους για το πανεπιστήμιο, το οποίο είναι προσεκτικά σχεδιασμένο, ώστε να περιλαμβάνει όλες τις αναγκαίες τομές στο δρόμο για τη διάλυση κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας, για το ξεπούλημα και την επιχειρηματική ανασυγκρότηση του πανεπιστημίου, θα είμαστε εκεί! Θα είμαστε εκεί όποτε θα διοργανώνουν εκδηλώσεις «διαμαρτυρίας» και «αγανάκτησης» απέναντι στους αγώνες, στις κινηματικές διαδικασίες και στις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων, προκειμένου να τους δείχνουμε πόσο ισχνή μειοψηφία είναι, σε αντίθεση με το φοιτητικό κίνημα. Και θα είμαστε εκεί όποτε θα χύνουν το ρατσιστικό και φασιστικό τους δηλητήριο για τους μετανάστες και τους κάθε λογής καταπιεσμένους, προκειμένου να γίνει σαφές ότι για εμάς το πρόβλημά μας δεν είναι ο διπλανός μας, ο μετανάστης, ο άστεγος, ο απεργός, ο άνεργος, αλλά το κεφάλαιο, το οποίο καταστρέφει τις ζωές μας και το μέλλον μας για να αυξήσει τα κέρδη του!

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ ΤΗΣ ΕΑΑΚ ΣΕ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΔΙΗΜΕΡΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ

Οι εκλογές της 25ης Γενάρη σηματοδότησαν την αρχή μιας νέας περιόδου για το νεολαιίστικο και το εργατικό κίνημα, στην οποία το φοιτητικό κίνημα και η πρωτοπορία του, η ΕΑΑΚ, πρέπει να αναγνωρίσει τα νέα καθήκοντα και τις νέες δυνατότητες που ανοίγονται. Κόντρα στην συνεχιζόμενη αστική επίθεση ΕΕ – ΔΝΤ – Κεφαλαίου  η μόνη απάντηση μπορεί να είναι οι ανυποχώρητοι αγώνες στη βάση της μαχητικής διεκδικητικότητας και της επιβολής των αναγκών της πληττόμενης πλειοψηφίας της νεολαίας και της κοινωνίας.

            Ζούμε στην περίοδο που όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η οποία έσπερνε μια αόριστη ελπίδα ποντάροντας στην εφαρμογή ενός κεϊνσιανού μοντέλου, τελικά καλλιεργεί τη συνέχιση των αστικών πολιτικών, αφού στο σύγχρονο καπιταλισμό το κεφάλαιο, το κράτος και οι κυβερνήσεις τους πρέπει να συστρατευτούν στο κυρίαρχο σχέδιο του ξεπεράσματος της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και δεν υπάρχουν περιθώρια για κεϊνσιανές πολιτικές και «κράτος πρόνοιας». Η συμφωνία – γέφυρα προσγείωσε πολλούς απότομα από την κοινωνία του θεάματος, της Καισαριανής και του Βαρουφάκη, στην πραγματικότητα της μνημονιακής βαρβαρότητας και της συνέχισής της, καθώς με αυτήν παρατάθηκε η ισχύς του υπάρχοντος μνημονίου, δεσμεύτηκε η κυβέρνηση στην εφαρμογή των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών (ακόμα και αυτού του προϋπολογισμού του μαύρου μετώπου, που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε καταψηφίσει ως αντιπολίτευση), η συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων-αποκρατικοποιήσεων κ.α. Την συνέχιση αυτής της πολιτικής ξεπεράσματος της καπιταλιστικής κρίσης μπορούμε να αναγνώσουμε και στην εκπαιδευτική πολιτική και πιο συγκεκριμένα στο πεδίο των ΑΕΙ – ΤΕΙ, όπου αφενός βλέπουμε να συνεχίζονται επιμέρους επιθέσεις στις κατακτήσεις και τις ανάγκες του πληττόμενου κομματιού των φοιτητών, όπως με τον αποκλεισμό 200 φοιτητών απ’ τη σίτιση στο Ρέθυμνο, όμως αφετέρου φαίνεται οι επιθετικές ή αμυντικές κινήσεις στην εκπαίδευση να έχουν παγώσει, ενώ και ο νόμος Διαμαντοπούλου μπαίνει σε δίχρονη διαδικασία διαβούλευσης. Ο Μπαλτάς στην κινητοποίηση των φοιτητικών συλλόγων ουσιαστικά είχε να πει μόνο γενικολογίες για την επιστροφή των ήδη διαγραφέντων φοιτητών, χωρίς να μιλάει για κατάργηση του ορίου φοίτησης, ενώ παρά την ηθικολογία περί πολιτικής βούλησης και στο Υπουργείο Παιδείας και στο Υπουργείο Οικονομικών, το φοιτητικό κίνημα ήρθε αντιμέτωπο με επιχειρήματα που έχουμε συνηθίσει τόσα χρόνια απ’ όλες τις κυβερνήσεις: ότι δεν μπορεί να υπάρξει αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στην εκπαίδευση, κάλυψη της φοιτητικής μέριμνας και των δωρεάν σπουδών, καθώς η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να αποπληρώσει το χρέος και να εφαρμόσει τους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς της ΕΕ. Και φυσικά ο Μπαλτάς δεν έκανε ούτε λόγο για ανατροπή της επιχειρηματικής λειτουργίας του πανεπιστημίου, αφού το κεφάλαιο για να ξεπεράσει την κρίση του ξέρει ότι πρέπει να αξιοποιήσει το πανεπιστήμιο ως νέο πεδίο κερδοφορίας και δεν πρόκειται να πάει βήμα πίσω.
            Απέναντι σε αυτές τις πολιτικές, αλλά και με βάση τις νέες δυνατότητες που ανοίγει η νέα περίοδος, το φοιτητικό κίνημα ήδη απ’ την αρχή του εξαμήνου δεν έμεινε ούτε παρατηρητής, ούτε έγινε χειροκροτητής των διαπραγματεύσεων, αλλά με βάση τη λογική ότι η κυβέρνηση άλλαξε - οι ανάγκες μας όχι, βγήκε ξανά στο δρόμο του αγώνα για να επιβάλλει τις ανάγκες της πληττόμενης πλειοψηφίας των φοιτητών και της νεολαίας, με τη λογική της σύγκρουσης με οποιαδήποτε κυβέρνηση σταθεί εμπόδιο σε αυτές. Έτσι λοιπόν οι φοιτητικοί σύλλογοι μετέφεραν τις αποφάσεις και τα αιτήματά τους στην Αθήνα στο Υπουργείο Οικονομικών και στο Υπουργείο Παιδείας, έξω από λογικές διαπραγμάτευσης και συνδιαλλαγής με τους υπουργούς και απαίτησαν τοποθέτηση από αυτούς, την οποία δημοσιοποίησαν μέσα απ’ τα Δελτία Τύπου, τα οποία συνέταξαν μέσα από συντονιστικά, τα οποία ακολούθησαν των κινητοποιήσεων. Αν και προκλήθηκαν προβληματικές καταστάσεις από κομμάτια της ΕΑΑΚ, σχετικά με τη διεξαγωγή συντονισμού και ακόμα και τη σύνταξη Δελτίων Τύπου αυτά τελικώς έφτασαν στους φοιτητικούς συλλόγους, σε μια προσπάθεια αποκάλυψης της κυβερνητικής πολιτικής και σπασίματος της κατάστασης αναμονής κομματιού των φοιτητών, λειτουργώντας προωθητικά για τη μαζικοποίηση των κινητοποιήσεων και των γενικών συνελεύσεων.
            Με βάση λοιπόν τόσο την ανάλυση όσο και την αποτίμηση της νέας περιόδου και των βημάτων του φοιτητικού κινήματος, θεωρούμε αναγκαίο να συνεδριάσει σε πόλεις, αλλά και πανελλαδικά η ΕΑΑΚ προκειμένου να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε ένα κινηματικό και πολιτικό σχέδιο, το οποίο θα υλοποιήσει ενιαία η αντικαπιταλιστική πτέρυγα. Για να κατέβουμε με ενιαίο πολιτικό στίγμα στους αγώνες του επόμενου διαστήματος, το οποίο θα συνδέει τον αγώνα για τη σίτιση στο Ρέθυμνο, με τους αγώνες για πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις και ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης στη Ξάνθη, για την καθαριότητα και για να φύγουν οι εργολαβίες απ’ τις σχολές, ενάντια στη σκέψη για νέο σχέδιο Αθηνά 2 σε σχολές που δεν προσφέρουν κέρδος στο κεφάλαιο, όπως στη Φιλοσοφική. Για να ανατραπεί η επιχειρηματική λειτουργία του Πανεπιστημίου και να μην καθορίζουν τα προγράμματα σπουδών και τις γνώσεις που παίρνουμε ο Κοντέλλης στη Γεωπονική και οι φαρμακευτικές εταιρίες στη Φαρμακευτική. Για να μη γίνουμε η γενιά της ανεργίας και της μετανάστευσης, αλλά να εργαζόμαστε με δικαιώματα και αξιοπρέπεια και να ζούμε με δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες. Για τη διαγραφή του χρέους και την ανατροπή των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, ώστε να αυξηθεί η κρατική χρηματοδότηση και η φοιτητική μέριμνα να καλύπτει τις ανάγκες όλων των φοιτητών, για τη ρήξη και αποδέσμευση απ’ το ευρώ και την ΕΕ και για μια άλλη παιδεία, με γνώση και έρευνα βασισμένη στις δικές μας ανάγκες, όχι του κεφαλαίου.
Και φυσικά πέρα απ’ το πολιτικό πρόγραμμα θα πρέπει να συζητήσουμε πώς θα συμβάλλουμε στην ανασυγκρότηση των δομών του φοιτητικού κινήματος, ώστε να επιστρέψει η πολιτική ζωή των συλλόγων στη βάση τους, στις Γενικές Συνελεύσεις. Η ΕΑΑΚ πρέπει να συμβάλει στην ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων, οι οποίοι πρέπει να είναι αυτοτελείς οντότητες παραγωγής πολιτικής από τα κάτω, για τον εαυτό τους, σε ανεξαρτησία απ’ την αστική πολιτική και απ’ τις παρατάξεις της, αλλά και με διαφορετικού τύπου ανεξαρτησία και απ’ τις παρατάξεις που εκφράζουν την εργατική πολιτική. Θέλουμε ο σύλλογος να είναι αυτοτελής οντότητα, με εσωτερική ζωή, καρδιά τη γενική συνέλευση και μυαλό τους φοιτητές που εμπλέκονται στις συλλογικές διαδικασίες και τις επιτροπές του. Να έχει μορφές εμφάνισης από χώρους και blog, μέχρι εκδηλώσεις, στέκι και πάνω απ’ όλα πραγματικές κινητοποιήσεις του συλλόγου που θα υπερβαίνουν την κίνηση  των πολιτικών δυνάμεων στο εσωτερικό του. Να είναι σύλλογος με θέσεις ενιαίες και συνεκτικές, ριζωμένες στα μυαλά των φοιτητών και που δεν αλλάζουν από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά και με πρωτοβουλίες αγώνα, που δεν θα υποκαθιστούν αλλά αντίθετα θα αναζωογονούν τις γενικές συνελεύσεις. Με επιτροπές φοιτητών, στις οποίες θα δρουν τα υποκείμενα του αγώνα, που κάθε φορά ξεπετιούνται και είναι ικανά να εμπλουτίζουν τις συλλογικές διαδικασίες.
Η ΕΑΑΚ πρέπει να συμβάλλει στο να αποτελέσουν οι φοιτητικοί σύλλογοι το άρμα αντεπίθεσης του φοιτητικού κινήματος. Αντεπίθεση μέσα απ’ την ανασυγκρότησή τους σε σωματειακή βάση, προκειμένου να διερευνήσουν τις πραγματικές ανάγκες των φοιτητών και να αποτελέσουν ασπίδα της πληττόμενης πλειοψηφίας στο εσωτερικό των συλλόγων. Αλλά και μέσα απ’ τη εργατική στροφή τόσο με τη δημιουργία δομών όπως οι επιτροπές εργαζόμενων φοιτητών, όσο κυρίως μέσα απ’ την πραγματική πολιτική στροφή του φοιτητικού κινήματος στην έκφραση και επιβολή συνολικά των συμφερόντων της νεολαίας και της νέας εργατικής βάρδιας. Με πιο στοχευμένη παρέμβαση για ζητήματα όπως τη χαρτογράφηση των εργαζόμενων φοιτητών και της σύνδεσής τους με το ευρύτερο εργατικό κίνημα και τις πρωτοβουλίες της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, όπως η Λάντζα και η Attack. Με αυτό τον τρόπο η εργατική στροφή πρέπει να γίνει κομμάτι της εργατικής λαϊκής αντεπίθεσης, να εκφράσει συνολικά τα συμφέροντα της πληττόμενης πλειοψηφίας της κοινωνίας, μέσα από αιτήματα όπως η μόνιμη και σταθερή εργασία για όλους, η σύγκρουση με την ελαστική εργασία και την επισφάλεια και με το μέλλον της ανεργίας, που μας ετοιμάζουν. Σε ένα φοιτητικό κίνημα, στο οποίο όλη η εξουσία θα είναι στις γενικές συνελεύσεις και στις δημοκρατικές διαδικασίες βάσης, όπως στην εκλογή αιρετών και ανακλητών αντιπροσώπων απ’ τις Γενικές Συνελεύσεις, που θα μεταφέρουν τις αποφάσεις των συλλόγων τους, ενάντια στη λογική καπελώματος του φοιτητικού κινήματος από πολιτικές δυνάμεις. Ανασυγκρότηση για να επιβάλλουμε το φοιτητικό και εργατικό έλεγχο στις σχολές μας, κόντρα σε κράτος, αστυνομία και παρακράτος. Και όλη αυτή η λογική για την ανασυγκρότηση των φοιτητικών συλλόγων καταλήγει στην αναγκαιότητα συγκρότησης ενός μόνιμου συντονιστικού αγώνα, του Συντονιστικού Γενικών Συνελεύσεων, το οποίο θα υπηρετεί ακριβώς τη λογική να γυρίσει η πολιτική ζωή στις Γενικές Συνελεύσεις, θα συντονίζει και θα τροφοδοτεί τους αγώνες του φοιτητικού κινήματος, το οποίο θα συντονίζεται σε μόνιμη βάση, θα ξεπεράσει την παθογένεια της αδράνειας των μη κινηματικών περιόδων, αλλά και θα έρχεται σε πλήρη διάσπαση με λογικές συνδιαχείρισης που επιχειρεί να καλλιεργήσει και η νέα κυβέρνηση για το φοιτητικό κίνημα. Η εμπειρία του φοιτητικού κινήματος έχει δείξει ότι το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων βοηθάει καταλυτικά τόσο στην ανάπτυξη, στο συντονισμό και στην ενιαία έκφραση, όσο και στην κορύφωση του φοιτητικού κινήματος.
Όμως είναι προφανές ότι για να ανταπεξέλθουμε στα καθήκοντα της νέας περιόδου χρειαζόμαστε και μία άλλη ΕΑΑΚ. Μια ΕΑΑΚ, που πρέπει στο διήμερό της να κάνει συνολική πολιτική επανεκκίνηση και να επανεξοπλιστεί με νέα εργαλεία και με βάση τα νέα καθήκοντα της περιόδου. Μια ΕΑΑΚ η οποία θα βαθύνει τη λογική της αντικαπιταλιστικής πτέρυγας και τη διαδικασία δημοκρατικής ενοποίησής της, ενώ μέσα απ’ τον διάλογο που θα γίνει στα συντονιστικά πόλεων και του διημέρου θα καταλήξει σε εκλογική διακήρυξη, σε κοινά εκλογικά υλικά και σε εκλογική αφίσα. Μια ΕΑΑΚ η οποία θα βάλει σε θέσεις μάχης το φοιτητικό κίνημα, θα πρωτοστατήσει στο σπάσιμο της αναμονής και στη διαδικασία συγκρότησης πολιτικά επικίνδυνου κινήματος, το οποίο θα εκφραστεί και στις εκλογές, όμως με στραμμένο το ενδιαφέρον στην επόμενη μέρα των εκλογών, στην κλιμάκωση των αγώνων για την επιβολή των αναγκών της πληττόμενης πλειοψηφίας των φοιτητών και της κοινωνίας. Μια ΕΑΑΚ η οποία θα πρέπει να εκφράσει το ρεύμα τσακίσματος των εκφραστών της αστικής πολιτικής των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, οι οποίες θα πρέπει να ακολουθήσουν το μαύρισμα των πολιτικών τους φορέων, αλλά και μια ΕΑΑΚ που θα εκφράσει και τη σύγκρουση με τις λογικές χαμηλής έντασης αγώνων ή και διαπραγμάτευσης - συνδιαχείρησης στα πλαίσια του εφικτού, που εκφράζουν οι ρεφορμιστικές δυνάμεις της ΠΚΣ και της ΑΡΕΝ. Η επαφή και η διεύρυνση της ΕΑΑΚ με αγωνιστές και δυνάμεις της άλλης Αριστεράς, που διαφοροποιούνται από ΠΚΣ και ΑΡΕΝ, πρέπει να ξεκινήσει μέσα από διαδικασίες βάσης, από κοινή δράση στις κινηματικές διαδικασίες αλλά και σχήματα στα οποία θα καλέσουμε αυτούς τους αγωνιστές και τις δυνάμεις να τοποθετηθούν και να διερευνήσουμε την ένταξή τους στην ΕΑΑΚ, με όπλα τις πολιτικές θέσεις της πτέρυγας και τις αποφάσεις των διημέρων. Καθοριστική διαδικασία στο σφράγισμα του καλέσματος συστράτευσης πρέπει να αποτελέσει η συζήτηση που θα γίνει στο διήμερο και η απόφαση που θα πάρει συνολικά η ΕΑΑΚ και η συζήτηση των σχημάτων της σε αυτό. Τέλος χρειαζόμαστε μια ΕΑΑΚ εργατικής στροφής, η οποία θα εκφράζει το πληττόμενο κομμάτι των φοιτητών, αλλά θα εκφράζει συνολικά τα συμφέροντα της νέας εργατικής βάρδιας, θα συγκρούεται με τον εργασιακό μεσαίωνα, την κρατική – φασιστική – εργοδοτική τρομοκρατία και θα αποτελέσει κομμάτι της εργατικής νεολαιίστικης και λαϊκής αντεπίθεσης.

Για τους παραπάνω λόγους καλούμε να ανοίξει ο προδιημεριακός διάλογος, τα συντονιστικά πόλης της ΕΑΑΚ να συνεδριάσουν άμεσα και Πανελλαδική Διήμερο ΕΑΑΚ 17-18 Απρίλη

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ 19/3/15


Σήμερα, Πέμπτη 19/3, μια σειρά φοιτητικών συλλόγων, μετά από αποφάσεις των Γενικών μας Συνελεύσεων, πραγματοποιήσαμε μαχητική κινητοποίηση στο Υπουργείο Παιδείας.

Η πραγματικότητα δείχνει ότι, παρά την κυβερνητική εναλλαγή και τις προεκλογικές δεσμεύσεις, τα προβλήματα στα πανεπιστήμια και τις σχολές μας, όχι μόνο δεν έχουν λυθεί, αλλά συνεχώς οξύνονται. Η ίδια δυσχερής κατάσταση επικρατεί σε ολόκληρη την κοινωνία, και όσο η κυβέρνηση ιεραρχεί ψηλότερα την αποπληρωμή του χρέους και την τήρηση των συμφωνιών με την ΕΕ και το ΔΝΤ από τις ανάγκες της πληττόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, δε φαίνεται να αλλάζει.

Υπό αυτό το πρίσμα, απαιτήσαμε και επιβάλαμε τη μαζική παρουσία στο εσωτερικό του υπουργείου όλων των φοιτητών που βρέθηκαν στη σημερινή κινητοποίηση, για να καταθέσουμε τα αιτήματά μας ενώπιον του υπουργού. Με τοποθετήσεις από το σύνολο των φοιτητικών συλλόγων, κάναμε σαφές πως το φοιτητικό κίνημα έχει πάγια αιτήματα για τα οποία δεν συνδιαλέγεται και δεν κάνει βήμα πίσω.

Συγκεκριμένα, απαιτήσαμε την άμεση αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την παιδεία, την κατάργηση των διαγραφών και των ορίων φοίτησης, την επιστροφή των ήδη διαγραφέντων, την κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος και την επαναπρόσληψη μόνιμου προσωπικού από τα ιδρύματα με συλλογικές συμβάσεις εργασίας για τις διοικητικές λειτουργίες, τη φύλαξη και την καθαριότητα των τμημάτων. Επίσης, κάναμε ξεκάθαρο ότι ο κατακερματισμός της εργασιακής μας προοπτικής μέσα από τις αντιδραστικές αλλαγές των προγραμμάτων σπουδών, τη διάσπαση των πτυχίων, την εισαγωγή πιστωτικών μονάδων και το νέο σχέδιο συγχωνεύσεων και καταργήσεων τμημάτων και σχολών, βρίσκεται απέναντι στις ανάγκες μας, γι’ αυτό και θα μπλοκάρουμε κάθε προσπάθεια εφαρμογής τους.

Για εμάς, η κατάργηση του συνόλου του νόμου Διαμαντοπούλου και των Οργανισμών που έρχονται να τον εφαρμόσουν, η αύξηση των παροχών για σίτιση – στέγαση – μεταφορές - συγγράμματα, η επαναφορά του πανεπιστημιακού ασύλου, η έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι για τους ιδιώτες και η σύγκρουση συνολικά με τις επιταγές της ΕΕ για την παιδεία, αποτελούν κόκκινες γραμμές!

Απέναντι σε όλα αυτά, η τοποθέτηση του υπουργού Παιδείας ήταν αφενός ελλιπής, αφετέρου οριοθετημένη σε ζητήματα χωρίς δημοσιονομικό κόστος, όπως οι διαγραφές, τα Συμβούλια Ιδρύματος και το άσυλο. Για όλα τα υπόλοιπα, αλλά και για τις μετεγγραφές φοιτητών, δήλωσε ότι θα απαντήσει μακροπρόθεσμα με νομοσχέδια, τα οποία όμως θα είναι εντός των πλαισίων των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών, της αποπληρωμής του χρέους, των κατευθύνσεων του ΕΣΠΑ και της εργασιακής κατάστασης της ελαστικής εργασίας, των voucher και της ανεργίας.

Η αναμονή και η εναπόθεση ελπίδων στη θέσπιση ενός δήθεν καλύτερου νόμου, δε χωράνε! Ο μόνος τρόπος να ανατραπεί αυτή η κατάσταση είναι με όρους ρήξης να βρεθούμε στο πεδίο του δρόμου και να επιβάλουμε τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας. Δεν ανεχόμαστε αυταρχικές πρακτικές των πρυτανικών αρχών. Δεν θα πληρώσουμε εμείς το χρέος που το ίδιο το σύστημα δημιούργησε! Η γενιά μας θα αμφισβητήσει στη πράξη την ελαστική εργασία, τα voucher, τον διαχωρισμό του κατώτατου μισθού για τους νέους και θα διεκδικήσει ένα καλύτερο αύριο. Με τις Γενικές μας Συνελεύσεις και το συντονισμό μας, με κοινή δράση με τα υπόλοιπα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, να συγκρουστούμε με τις κυβερνητικές επιλογές, την ΕΕ, το ΔΝΤ και με όλους εκείνους που τσακίζουν τις ζωές μας.

• ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΙΣ 2 ΑΠΡΙΛΗ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Φ.Σ. Φυσικού, Βιολογικού, Πληροφορικής, Μεταλλειολόγων Μεταλλουργών Μηχανικών, Σ.Ο. ΦΕΠΑ









Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ 12/3/2015

Η κυβέρνηση άλλαξε, οι ανάγκες μας όχι!

Διανύουμε ήδη τον δεύτερο μήνα της θητείας της νέας συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ, η οποία παρά τις προεκλογικές δεσμεύσεις της περί τέλους των μνημονίων και των πολιτικών που εφαρμόστηκαν τα τελευταία χρόνια, σε καμία περίπτωση δεν κινείται σε αυτή την κατεύθυνση. Η νέα συμφωνία-γέφυρα και η παράταση της δανειακής σύμβασης σε συνδυασμό με τις δεσμεύσεις της συγκυβέρνησης για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, όπως προβλέπει η ΕΕ, αλλά και αποπληρωμής του χρέους, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι καμία κυβέρνηση –πόσο μάλλον στα πλαίσια της ΕΕ και του χρέους- δε θα ικανοποιήσει τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας. Την ίδια στιγμή, η συγκυβέρνηση προσπαθεί να πείσει το λαό ότι η πρότασή της αποτελεί τη μόνη “ρεαλιστική λύση” ζητώντας εμπιστοσύνη και υπομονή.

Εμείς αναρωτιόμαστε: μπορεί να υπάρξει άλλη υπομονή με την ανεργία στη νεολαία να φτάνει το 60%; Με το εργασιακό τοπίο να παραπέμπει σε ζούγκλα, με τις εργασιακές σχέσεις να είναι πιο δυσμενείς από ποτέ και με τη μόνη λύση που προτάσσεται να είναι είτε η αποδοχή των voucher και της ελαστικής εργασίας, είτε η μετανάστευση;

Αλλά και στο εσωτερικό των πανεπιστημίων το τοπίο δεν είναι καλύτερο. Ο νόμος Διαμαντοπούλου, του οποίου η κατάργηση αποτέλεσε πάγιο αίτημα του φοιτητικού κινήματος, δεν αμφισβητείται από το Υπουργείο Παιδείας, αλλά προτείνεται μόνο η «βελτίωσή» του μέσα από διάλογο. Την ίδια στιγμή, η συνεχής υποχρηματοδότηση των ιδρυμάτων τα έχει φέρει σε οριακή κατάσταση, με αποτέλεσμα να υποβαθμίζονται ή και να καταργούνται οι φοιτητικές παροχές και η φοιτητική μέριμνα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το Πανεπιστήμιο Κρήτης και η κατάργηση της δωρεάν σίτισης των φοιτητών λόγω υποχρηματοδότησης του ιδρύματος και της άρνησης του Υπουργείου Οικονομικών να εγκρίνει το αναγκαίο κονδύλι. Ταυτόχρονα, η είσοδος του ιδιωτικού παράγοντα στα πανεπιστήμια εντείνεται (επένδυση Κοντέλη στο ΓΠΑ, πρόταση της Συγκλήτου του ΕΚΠΑ για σύσταση ιδιωτικών εδρών, κ.α.) με τις εργολαβίες να παραμένουν ακλόνητες και τις απολύσεις να συνεχίζονται (βλ. πέντε απολυμένους διοικητικούς του ΕΜΠ που αρνήθηκαν να υπογράψουν το χαρτί κινητικότητας).

Κάτω από αυτό το πρίσμα σαν φοιτητικοί σύλλογοι μετά από αποφάσεις των Γενικών μας Συνελεύσεων, δώσαμε μια πρώτη απάντηση με κινητοποίηση η οποία κατέληξε στο Υπουργείο Οικονομικών για να μεταφέρουμε τις αποφάσεις μας και να απαιτήσουμε να υπάρξει μια ξεκάθαρη θέση από την κυβέρνηση για τα προβλήματά μας. Η τοποθέτηση από πλευράς Υπουργείου ήταν ότι υπάρχει πολιτική, βούληση, που φτάνει όμως μέχρι τα στενά πλαίσια των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και της αποπληρωμής του χρέους, συνεχίζοντας έτσι την ίδια πολιτική.

Το φοιτητικό κίνημα δεν πρέπει να ενσωματώσει μια λογική αναμονής, για το αν και πότε θα υλοποιηθούν τα αιτήματά του από τη συγκυβέρνηση. Αλλά ούτε και να μπει σε μια λογική διαπραγμάτευσης και πλαισίου διαλόγου για το πόσα ψίχουλα θα πάρει και πόσο καλύτερος μπορεί να γίνει ο νόμος Διαμαντοπούλου. Τέτοιοι αντιδραστικοί νόμοι δεν μεταρρυθμίζονται, αλλά μόνο ανατρέπονται!

Αντιθέτως, το φοιτητικό κίνημα πρέπει να βγει άμεσα στο προσκήνιο μέσα από τις συλλογικές του διαδικασίες, να επιβάλει με αγώνες τις ανάγκες του. Το φοιτητικό κίνημα ήταν πάντα πυροδότης ευρύτερων εξελίξεων στην κοινωνία και αυτή τη στιγμή καλείται να αναλάβει τον ιστορικό ρόλο να αναζωπυρώσει όλο το υπόλοιπο λαϊκό κίνημα.

Καλούμε όλους τους φοιτητικούς συλλόγους να μπουν σε διαδικασία Γενικών Συνελεύσεων τις μέρες 16-18/3 με κόμβο την κεντρική δυναμική κινητοποίηση του φοιτητικού κινήματος στις 19/3 στο Υπουργείο Παιδείας, και σε έναν αγώνα για το πανεπιστήμιο των αναγκών μας.


ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ - ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΑΝΥΠΑΚΟΗ!

Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

“Επιχείρηση” Πανεπιστήμιο : Δώσε κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν' αρχινήσει...

Ζούμε στην περίοδο  που όλα αλλάζουν, αλλά τελικά όλα τα ίδια μένουν.  Η αλλαγή σελίδας στο πολιτικό σκηνικό μετά τις εκλογές του Γενάρη, η καταδίκη των κυβερνήσεων, που  εφάρμοσαν τα μνημόνια τα τελευταία 5 χρόνια ανέδειξε την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, μέσα από ένα ιδιότυπο μείγμα ελπίδας και μειωμένων προσδοκιών. Τα πρώτα βήματα της κυβέρνησης μέσα στο πλαίσιο “ούτε ρήξη, ούτε υποταγή” δείχνουν πού οδηγούν τους εργαζόμενους και τη νεολαία... σαν σύγχρονους Χάνσελ και Γκρέτελ, στο σπίτι με τα “ζαχαρωτά”.

Νομίζεις ότι είναι παραμύθι;
Όχι είναι η πραγματικότητα που ζούμε καθημερινά. Και αν στα παραμύθια συνήθως υπάρχει αίσιο τέλος για όλους, στην εποχή της καπιταλιστικής κρίσης οι λίγοι κερδίζουν και εμείς χάνουμε... Και όπως στα παραμύθια είναι φανερό ποιοι είναι οι καλοί και οι κακοί, στο σύστημα που ζούμε υπάρχουν δύο στρατόπεδα. Κι  εμείς πρέπει να διαλέξουμε με ποιους θα πάμε!

Η κυβέρνηση έχει ήδη διαλέξει πλευρά! Προσπάθησε με τις εκλογικές της εξαγγελίες να ισορροπήσει ανάμεσα σε δύο βάρκες, σε αυτές του κεφαλαίου και της εργασίας. Όμως επειδή αυτό είναι αδύνατο για να μη βουλιάξει, μπήκε με τα δύο πόδια στη βάρκα του κεφαλαίου. Έτσι το “τέλος των μνημονίων” έγινε η αρχή ενός νέου μνημονίου με άλλο όνομα (συμφωνία-γέφυρα), το “τέλος της τρόικας” οδήγησε στην απλή μετονομασία της σε “θεσμούς”, η “διαγραφή μέρους του χρέους”  ξεχάστηκε με τη δέσμευση να αποπληρωθεί  ολόκληρο το χρέος και η “αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης” σήμανε μια νέα διάσωση των τραπεζών και των αφεντικών. Και βλέπουμε τους Πρετεντέρηδες, το ΣΕΒ, τον Βαρδινογιάννη, τον Ομπάμα, ακόμα και τον Άδωνη Γεωργιάδη να πανηγυρίζουν για τις συμφωνίες υποταγής της νέας κυβέρνησης στην ΕΕ. Όμως ενώ ακούμε πολλά για τις κεντρικές πολιτικές εξελίξεις, λίγα ακούγονται για τις εξελίξεις στο πανεπιστήμιο.
 
Επιχειρηματικό πανεπιστήμιο : Ένας γνωστός απ' τα παλιά...
Στην ίδια κατεύθυνση που κινήθηκαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις έτσι και η σημερινή ετοιμάζεται να συνεχίσει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Το πάγιο αίτημα του φοιτητικού κινήματος για κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου πάρα τις προεκλογικές εξαγγελίες για απόσυρση του, για την κυβέρνηση είναι ακόμα εδώ και μπαίνει σε μακρά διαβούλευση. Όσο όμως αυτοί θα συζητάνε τα προβλήματά μας θα είναι ακόμα εδώ! Προβλήματα όπως οι διαγραφές, η υποχρηματοδότηση,  το όριο φοίτησης, η σίτιση και η μέριμνα.

Ποια είναι τα μέτρα της κυβέρνησης; Αρχικά αντί για κατάργηση των διαγραφών προτείνει προσωπικές συνεντεύξεις με τους λιμνάζοντες που δεν είναι τίποτα άλλο πάρα η διατήρηση του ν+2 , δηλαδή τη προσπάθεια όξυνσης των ταξικών φραγμών στην ανώτερη εκπαίδευση. Επίσης η επαναφορά του ασύλου δεν σημαίνει την επανακατοχύρωση ενός ασύλου για τους αγώνες της νεολαίας όπως ιστορικά κατακτήθηκε από το φοιτητικό κίνημα αλλά την επαναφορά του “ασύλου των ιδεών”. Η κατάργηση των συμβουλίων ιδρύματος γίνεται απ' τη σκοπιά της διαφοροποίησης με την προηγούμενη κυβέρνηση και όχι ως αλλαγή του πυρήνα της διοίκησης , αφού ο Μπαλτάς αναγνωρίζει θετικά τα συμβούλια ιδρύματος της Αμερικής. Ένα τελευταίο παράδειγμα είναι το ζήτημα της επαναπρόσληψης των διοικητικών στο χώρο εργασίας τους  το οποίο έχει παγώσει και είναι αβέβαιη η εξέλιξη του αφού η κυβέρνηση δεσμεύεται στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς της λιτότητας της ΕΕ.
Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση όσο υποτάσσεται στις επιταγές της ΕΕ και αποπληρώνει το χρέος θα συνεχίζει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση με αριστερή φρασεολογία. Η επιχειρηματική βάση του πανεπιστημίου δεν θίγεται ούτε στο ελάχιστο. Οι εργολαβίες συνεχίζουν να πλουτίζουν σε βάρος των εργαζομένων, οι επιχειρήσεις καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό το περιεχόμενο της εκπαίδευσης και τα προγράμματα σπουδών ανάλογα με τα κέρδη τους αφού γίνονται ο προνομιακός χρηματοδότης ενός πανεπιστημίου που υποχρηματοδοτείται. Το αχούρι της φιλοσοφικής των απολυμένων καθαριστριών είναι εικόνα από το μέλλον του επιχειρηματικού πανεπιστημίου. Ενός πανεπιστημίου που δεν χωράει τα δικαιώματα των εργαζομένων του, τους φοιτητές που δεν έχουν λεφτά για να σπουδάσουν, τη γνώση και την έρευνα που εξυπηρετεί της ανάγκες της κοινωνίας και του πανεπιστημίου. Ζούμε στην εποχή που τα δίδακτρα στα μεταπτυχιακά είναι βασική πηγή χρηματοδότησης των σχολών, ενώ τα δίδακτρα στις προπτυχιακές σπουδές ετοιμάζονται, αντί το κράτος να εγγυάται επαρκή χρηματοδότηση για την τριτοβάθμια εκπαίδευση και τις ανάγκες των φοιτητών και των εργαζομένων.
Να τους χαλάσουμε το παραμύθι! Οι ανάγκες μας θα γράψουν ιστορία!
Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν ότι η ανάγκη ενός φοιτητικού κινήματος το οποίο θα θέτει και θα διεκδικεί το σύνολο των αναγκών της νεολαίας δεν έχει μειωθεί στο ελάχιστο σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο. Η γενιά μας έχει ανάγκη ένα φοιτητικό κίνημα το οποίο δεν θα διαπραγματεύεται, ούτε θα παίρνει το ρόλο του εταίρου για ρεαλιστικές μεταρρυθμίσεις, δεν θα δεχτεί το ρόλο του κομπάρσου, που θέλει να της δώσει η κυβέρνηση.
Αντίθετα θα βγούμε μπροστά για να επιβάλλουμε τις ανάγκες μας! Με άμεσα αιτήματα την κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου στο σύνολο του, την αύξηση της χρηματοδότησης για δωρεάν σίτιση-στέγαση-συγγράμματα και συνολικά επαρκή φοιτητική μέριμνα για όλους, κόντρα στην υποχρηματοδότηση και στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς που επιβάλλουν οι δεσμεύσεις στους εταίρους και τα πάσης φύσεως μνημόνια, την κατάργηση των εργολαβιών με τις συμβάσεις δουλείας και την άμεση πρόσληψη των εργαζομένων απευθείας από το πανεπιστήμιο, την επαναπρόσληψη των διοικητικών υπαλλήλων και των συμβασιούχων, την αποκλειστικά κρατική χρηματοδότηση κόντρα στην επιχειρηματικοποίηση. Αυτός ο αγώνας είναι συνολικός για μια απελευθερωτική παιδεία με γνώση και έρευνα για τις ανάγκες τις δικές μας και της κοινωνίας και όχι για τα κέρδη του κεφαλαίου.
 Όλα τα παραπάνω συνιστούν έναν αγώνα που δεν παίρνει αναβολές. Έναν αγώνα που πρέπει να δοθεί στο τώρα. Μαζί τον αγώνα για μόρφωση για εργασία με δικαιώματα και σύγχρονες ελευθερίες, προκειμένου να υπάρξει πραγματική ελπίδα για την νεολαία, την ίδια στιγμή που η νέα κυβέρνηση δεν μπορεί να της εγγυηθεί τίποτα.


Γιατί ακριβώς τα παραμύθια τελειώνουν με το “ζήσαμε εμείς καλά και αυτοί καλύτερα” στην πραγματικότητα όμως της ταξικής πάλης για να είμαστε εμείς καλά πρέπει αυτοί -οι από πάνω- να ανατραπούν!