Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

Ούτε σιωπής, ούτε υποταγής είμαστε η γενιά της ανατροπής!

Το μέτωπο της εκπαίδευσης είναι για άλλη μία φορά στο επίκεντρο. Χέρι - χέρι με την εφαρμογή του αντιδραστικού νόμου πλαίσιο έρχεται η αναγνώριση των ΚΕΣ και η εξίσωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων με αυτά της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, πετώντας παράλληλα δεκάδες χιλιάδες μαθητές έξω από τα δημόσια μέσω της βάσης του 10. Μέσα στο καλοκαίρι ψηφίστηκε ο νόμος που αναγνωρίζει την ακαδημαϊκή λειτουργία των κολεγίων, ως πρώτο βήμα για την μετέπειτα ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05 που τα ισοτιμεί επαγγελματικά με τα ΑΕΙ- ΤΕΙ. Η επί της ουσίας παράκαμψη του άρθρου 16, αποτελεί casus belli για το σύνολο του κόσμου της εκπαίδευσης. Οδηγεί στην κατάργηση των εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων, στην απαξίωση των πτυχίων και της εργασιακής προοπτικής του συνόλου των αποφοίτων. Οδηγεί στην εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, στην πολυδιάσπαση της νεολαίας και στην ένταση του κατακερματισμού της εκπαίδευσης και της αποσύνδεσης των πτυχίων από τα επαγγελματικά δικαιώματα. Η πολιτική της κυβέρνησης, συνεχίζοντας την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και οι κατευθύνσεις της ΕΕ διαμορφώνουν το αντιδραστικό πλαίσιο της περαιτέρω υπαγωγής της εκπαίδευσης στις ανάγκες του κεφαλαίου, το φτηνό και «ευέλικτο» εργατικό δυναμικό που αυτό απαιτεί.

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση επιχειρεί την εφαρμογή του νόμου –πλαίσιο της πειθάρχησης και των ιδιωτικοοικονομικών-ανταποδοτικών κριτηρίων. Η λίστα συγγραμμάτων, που εμπεριέχει και την περικοπή βιβλίων – αφού μέχρι πέρσι δίνονταν δύο ή και περισσότερα συγγράμματα, ενώ τώρα μιλάμε για την παροχή ενός μόνο συγγράμματος - οδηγεί στην εντατικοποίηση και την εξατομίκευση των σπουδών μέσα από την ασάφεια της ύλης και κινείται στην κατεύθυνση της περικοπής κοινωνικών δαπανών.
Ο νόμος-πλαίσιο καθώς και ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός, ο οποίος αποτελεί εκτελεστική διάταξη του νόμου, κινούνται στην κατεύθυνση της Μπολόνια και της αντιδραστικής πολιτικής της ΕΕ για την εκπαίδευση και προβλέπουν εκτός από τα συγγράμματα: την περαιτέρω λειτουργία του πανεπιστημίου με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και την κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, μέσα από τα 4ετή επιχειρηματικά προγράμματα των ιδρυμάτων, (ανταποδοτικές υποτροφίες, αξιολόγηση της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας με κριτήρια της αφοράς κ.α.), τους μάνατζερ, το άνοιγμα του δρόμου για χρηματοδότηση από «τρίτες πηγές». Την καταστολή και πειθάρχηση του φοιτητικού κινήματος και την ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων, μέσα από τα πειθαρχικά συμβούλια και την κατάργηση του ασύλου. Τον ατομικό δρόμο στις σπουδές και την εργασιακή προοπτική, μέσα από το ανώτατο όριο των 2ν χρόνων φοίτησης (και μετά ...διαγραφή), τις αλυσίδες μαθημάτων, τον ατομικό φάκελο προσόντων και τις πιστωτικές μονάδες.
Η αντιδραστική εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στο σύνολο της στοχεύει στη διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου αποφοίτου – μελλοντικού εργαζόμενου ευέλικτου, αναλώσιμου, ειδικευμένου, χωρίς δικαιώματα και ανίσχυρου απέναντι στον εργοδότη. Εργαζόμενου που θα βρίσκεται σε ένα διαρκές κυνήγι πιστοποιητικών και δεξιοτήτων, περιπλανώμενος από την επισφαλή εργασία στην ανεργία και την επανακατάρτιση.

Σε αυτό το ζοφερό τοπίο που υπονομεύει το μέλλον μας μόνη απάντηση μπορεί να είναι οι συλλογικοί μας αγώνες! Γίνεται πιο επείγουσα και πιο αναγκαία η ανάπτυξη ενός αποφασιστικού και νικηφόρου αγώνα για την ανατροπή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Με ένα μαχητικό κίνημα νεολαίας που θα προτάσσει τα κοινά της συμφέροντα. Μίας νεολαίας που βρίσκεται στο στόχαστρο σε κάθε επίπεδο της ζωής της. Καλείται να εργαστεί με μισθούς πείνας, ανασφάλιστη, ελαστική, περιπλανώμενη από την ανεργία στην ημιαπασχόληση και την επανακατάρτιση. Να στρατευθεί στα 18, να κοπεί από τη βάση του 10, να σπουδάσει στα ιδιωτικά κολέγια ή στο δημόσιο αναδιαρθρωμένο πανεπιστήμιο, να απεμπολήσει κάθε ελεύθερο χρόνο. Μία νεολαία που όμως έχει αποδείξει ότι μπορεί να αγωνίζεται και να αποσπά υλικές νίκες στο σήμερα. Μια νεολαία που είναι έτοιμη να το αποδείξει για ακόμη μία φορά. Αμεσοδημοκρατικά και από τα κάτω, μέσω των Γενικών Συνελεύσεων, πρέπει να δημιουργήσουμε για άλλη μια φορά τους όρους για τη συγκρότηση ενός φοιτητικού κινήματος ικανού όχι μόνο να προασπίσει τα δικαιώματά μας αλλά και να δώσει «φωνή» στις διεκδικήσεις μας για καλύτερη παιδεία, εργασία, ζωή…
Επειδή αυτή η προκλητική επίθεση της κυβέρνησης δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη, καλούμε όλους τους φοιτητές και τις παρατάξεις σε νέα Γενική Συνέλευση.

Συμμετοχή στην πορεία των φοιτητικών συλλόγων την Τετάρτη 19/11 στο Σύνδεσμο Ελληνικών Κολεγίων, με προσυγκέντρωση 12.00 στο Πολυτεχνείο (πύλη Στουρνάρη)