Πέμπτη 21 Αυγούστου 2014

Ανακοίνωση της ΕΑΑΚ για τις διαγραφές φοιτητών


Ανακοίνωση της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης (ΕΑΑΚ) για τις διαγραφές φοιτητών

  Το καλοκαίρι σιγά-σιγά τελειώνει. Όμως για την κυβέρνηση είναι σαν να μην έφτασε ποτέ, αφού δεν δίστασε να εντείνει την επίθεσή της προς το λαό και τους εργαζόμενους, με την ψήφιση νέων αντιλαϊκών μέτρων! Σειρά μέσα στον Αύγουστο πήρε και το υπουργείο Παιδείας, με τις απειλές του ότι θα διαγράψει τους φοιτητές, που «περισσεύουν», από τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ.
 
Φυσικά, αυτό το μέτρο δεν έρχεται από μόνο του, αλλά εντάσσεται μέσα στη συνολικότερη προσπάθεια της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, που προσπαθούν να υλοποιήσουν τα τελευταία χρόνια, το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, το σχέδιο Αθηνά και στην πιο πρόσφατη φάση την απόλυση διοικητικών υπαλλήλων και τη συγκρότηση νέων Οργανισμών σε ΑΕΙ-ΤΕΙ.
Πρόπερσι μας είπαν για τον “εξορθολογισμό του ακαδημαϊκού χάρτη», πέρυσι μας είπαν για τους υπεράριθμους εργαζόμενους, τώρα ακούμε για «λιμνάζοντες» φοιτητές που επιβαρύνουν τις σχολές μας, πιο παλιά μας έλεγαν ότι είναι παρωχημένο και δεν υπάρχει στα υπόλοιπα «αναπτυγμένα ευρωπαϊκά κράτη» να παίρνουμε δωρεάν συγγράμματα και να έχουμε δωρεάν σίτιση.

Όμως η πραγματικότητα δεν είναι αυτό που πλασάρουν τα δελτία των 8. Όπου βγήκαν εργαζόμενοι σε διαθεσιμότητα διαλύθηκαν οι υπηρεσίες του πανεπιστημίου, όταν εφαρμόστηκε ο «εκσυγχρονιστικός» νόμος Γιαννάκου βρεθήκαμε με ένα βιβλίο ανά μάθημα και με όλο και μεγαλύτερη εισβολή του ιδιωτικού παράγοντα στην φοιτητική μας καθημερινότητα.

Τώρα ξεκινάνε με τους πιο παλιούς φοιτητές, με πάσης φύσεως ιδεολογήματα για άχρηστους και τεμπέληδες νέους για να βρουν πάτημα και να μιλήσουν για διαγραφές ώστε να διαμορφώσουν ένα πλήρως ανταγωνιστικό και αποστειρωμένο περιβάλλον, ώστε να μπει έπειτα σε πλήρη εφαρμογή ο νόμος του ν+2 και να μας πετάνε κατά δεκάδες χιλιάδες εκτός σχολών, ώστε να ξεμπερδεύουν μια και καλή με όσους τολμάνε να ονειρεύονται σπουδές μέσα στο μεσαίωνα της κοινωνίας της κρίσης, με όσους αγωνίζονται, με όσους παλεύουν για δημόσια-δωρεάν εκπαίδευση και ζωή με αξιοπρέπεια.

Ξέρουμε πλέον καλά ότι τίποτα καλό δεν μπορεί να έρθει από την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση ούτε για τους φοιτητές και τους εργαζόμενους μες τις σχολές, αλλά ούτε για την πλειοψηφία της κοινωνίας που τσακίζεται από την φτώχεια και την λιτότητα. Ξέρουμε επίσης τι φέρνει η αναδιάρθρωση. Φέρνει ένα πανεπιστήμιο απόλυτα προσαρμοσμένο στις κατευθύνσεις της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μνημονίων, πλήρως ευθυγραμμισμένο με το νέο μοντέλου εργαζόμενου στον καιρό της κρίσης. Έναν εργαζόμενο εντατικοποιημένο, πειθήνιο, χωρίς συλλογικές αναπαραστάσεις και διεκδικήσεις, χωρίς στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα, έτοιμο να αποδεχθεί τον μισθό-χαρτζιλίκι και την ανασφάλιστη δουλειά.

Σε αυτό θα βρίσκουν ολοένα και περισσότερο χώρο ιδιωτικές εταιρίες, οι οποίοι έχοντας πλέον την δυνατότητα αγοράς εδρών, θα παράγουν κατά παραγγελία έρευνα, ενώ με την μορφή εργολάβων θα εμπορεύονται τις στοιχειώδεις φοιτητικές παροχές και τη μέριμνα. Ένα τέτοιο πανεπιστήμιο θέλει ένα τρομοκρατημένο φοιτητικό κίνημα και φοιτητές προσηλωμένους στους εντατικούς ρυθμούς σπουδών που δεν θα τολμούν να σηκώσουν κεφάλι, που δεν θα μπορούν να διεκδικούν συλλογικά μέσα από τους φοιτητικούς τους συλλόγους. Η μαζική πρόσβαση -ακόμα και για τα πιο φτωχά στρώματα- στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που κέρδισαν μακροχρόνιοι νικηφόροι αγώνες του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας μπαίνει πιο ξεκάθαρα από ποτέ στο στόχαστρο.

Σε όλα αυτά βάζουν το χεράκι τους οι διαγραφές. Το μέτωπο αυτό αφορά όλους τους φοιτητές, και όποια μορφή και αν έχουν οι πρώτες διαγραφές, θα σημάνουν την προετοιμασία των όρων για να πλήξει όλους τους φοιτητές και φυσικά για την καθιέρωση των διαγραφών στα ν+2 χρόνια. Θα αποκλείσουν από τις πύλες των Πανεπιστημίων και των Τεχνολογικών Ιδρυμάτων όλους τους φοιτητές που δεν θα μπορούν να ανταπεξέλθουν στους εντατικοποιημένους ρυθμούς σπουδών ή στο κόστος διαβίωσης.

Θα αποκλείσουν πρώτα και κύρια αυτούς που προέρχονται από πληττόμενες λαϊκές οικογένειες για τους οποίους το νοίκι, το ρεύμα, το φαγητό έξω από τη λέσχη αποτελεί ασήκωτο βάρος. Θα αποκλείσουν τους φοιτητές που αναγκάζονται να δουλεύουν παράλληλα με την φοίτηση τους είτε συμπληρωματικά προς το οικογενειακό εισόδημα, είτε για την οικονομική τους επιβίωση. Θα μας οδηγήσουν να παρατάμε τις σπουδές μας για να πάρουμε ένα πτυχίο-διαβατήριο για την ανεργία στα δύο ή τρία χρόνια. Θα μας χρεώσουν στην καλύτερη των περιπτώσεων με «φοιτητικά δάνεια» για αγαθά και υπηρεσίες που χρόνια τώρα πληρώνουμε και μας ανήκουν.

Θα φροντίζουν ώστε να μην αγωνιζόμαστε για τις σπουδές μας και το μέλλον μας υπό το φόβο του να βρεθούμε εκτός σχολών από τη μια στιγμή στην άλλη. Μας είπαν ήδη έμμεσα, με το διαφημιστικό χιουμοριστικό τους σποτάκι, πως είναι παράλογο να σπουδάζουμε όλοι, δεν είναι στη φύση του ανθρώπου. Ο αιώνιος φοιτητής στα μάτια του υπουργείου είναι ο φοιτητής που διαβαίνοντας τις πύλες του Πανεπιστημίου δεν βρήκε μόνο εργαστήρια και μαθήματα, βρήκε συλλογικές ψηφίδες αντίστασης, βρήκε ένα εργαστήρι κοινωνικοπολιτικής και ιδεολογικής αναζήτησης, βρήκε και άλλη χρησιμότητα στα αμφιθέατρα, τα αμφιθέατρα των μεγάλων, νικηφόρων φοιτητικών αγώνων. Αυτούς τους φοιτητές θέλει να «πειθαρχήσει» το υπουργείο, σήμερα πιο πολύ από ποτέ.

Ας δούμε όμως και το βασικό επιχείρημα που προβάλλουν το υπουργείο και τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης:
Είναι τερατώδες ψέμα να μιλάει κανείς για «το κόστος των αιώνιων»! Μιλάμε για ένα κομμάτι των φοιτητών που δεν κοστίζει απολύτως τίποτα στο πανεπιστήμιο αφού δεν έχει κανένα δικαίωμα, ούτε καν το μειωμένο εισιτήριο από τα πάσο και είναι το πλέον πληττόμενο αφού συνήθως εργάζεται για να τα βγάλει πέρα, σπουδάζει μακριά από το σπίτι του. Ταυτόχρονα, το μεγαλύτερο κομμάτι αυτών των «τεμπέληδων» είναι ,όλως τυχαίως, μαζεμένο σε σχολές που οργιάζει η καθηγητική αυθαιρεσία. Όταν σε σχολές όπως το Φυσικό Αθήνας, ο μέσος χρόνος αποφοίτησης υπερβαίνει τα 7 χρόνια και τα μαζικά κοψίματα στις εξεταστικές είναι ο κανόνας, δεν θα δεχθούμε κανένας να μας κουνάει το δάχτυλο και να λέει ότι το πρόβλημα είναι «οι αιώνιοι».

Αυτοί που περισσεύουν είναι το υπουργείο, η κυβέρνηση και η ΕΕ, που μέσα από τα αντεργατικά μέτρα τους προσπαθούν να βγάλουν κερδισμένο απ’ την κρίση τους το κεφάλαιο, που υπηρετούν, και χαμένους τους εργαζόμενους και τη νεολαία, οι οποίοι θα ζουν σε ένα σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα! Αυτοί που περισσεύουν στα ΑΕΙ και στα ΤΕΙ είναι η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και οι φορείς της, που δημιουργούν ένα πανεπιστήμιο, που θα λειτουργεί με κριτήριο τα κέρδη των επιχειρήσεων και όχι τις ανάγκες των πληττόμενων φοιτητών και της κοινωνίας!

Αυτοί που περισσεύουν είναι οι εργολαβίες στα ΑΕΙ-ΤΕΙ που στρώνουν το έδαφος για το προτεινόμενο εργασιακό μοντέλο στην «εποχή της κρίσης» που θα μας υποχρεώνουν σε απλήρωτη εργασία-πρακτική άσκηση και έχουν εργαζόμενους σύγχρονους σκλάβους, τους οποίους πετάνε στο δρόμο, όποτε θέλουν, όπως έκαναν με τις καθαρίστριες στο ΕΚΠΑ. Αυτοί που περισσεύουν είναι τα Όργανα Διοίκησης και οι πρυτάνεις, που χέρι-χέρι με την κυβέρνηση βοηθούν να εφαρμοστεί η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, με πιο πρόσφατο παράδειγμα τις πραξικοπηματικές αποφάσεις της Συγκλήτου για συγκρότηση Οργανισμού στο ΕΚΠΑ! Αυτοί που περισσεύουν είναι όλοι αυτοί, που προσπαθούν να μας στερήσουν το δικαίωμά μας στις δωρεάν σπουδές και την αξιοπρεπή εργασία.

Δεν θα κάνουμε τη χάρη στο υπουργείο και την κυβέρνηση να στραφούμε στον κανιβαλισμό και στην αδιέξοδη προσπάθεια να φάμε το διπλανό μας. Δεν θα αφήσουμε να μας διαχωρίσουν σε ενεργούς-ανενεργούς-αιώνιους-λιμνάζοντες και ότι άλλη αηδία σκεφτούν. Η ΕΑΑΚ καλεί κάθε φοιτητή να οργανωθεί μέσα από το φοιτητικό του σύλλογο, μέσα από γενικές συνελεύσεις να μπει μπροστά στον αγώνα για δημόσια δωρεάν παιδεία για όλους, για να σταματήσει μια για πάντα κάθε σκέψη για διαγραφή φοιτητών.

Πρώτη κρίσιμη στιγμή είναι η 31 Αυγούστου που το υπουργείο θα επιχειρήσει να διαγράψει 180.000 φοιτητές. Δεν θα βρουν όμως ούτε ένα διοικητικό μες τις σχολές για να εκτελέσει τις εντολές τους, δεν θα βρουν φοιτητικούς συλλόγους να δείξουν ανοχή στη λαίλαπα τους!  Σε αυτή τη μάχη θα βαδίσουμε μαζί με τους εργαζόμενους εντός και εκτός σχολών που παλεύουν ενάντια στις απολύσεις και τις νέες ελαστικές εργασιακές σχέσεις, ενάντια στα μέτρα κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ.

Αλλά η πρόσβαση στη δημόσια παιδεία πρόκειται για υπόθεση της κοινωνικής πλειοψηφίας που είδε τα παιδιά της να χαντακώνονται από το «Νέο Λύκειο» και το υπουργείο Παιδείας να τους προτείνει για λύση την απλήρωτη εργασία από 15 χρονών.

Ήρθε η ώρα το φοιτητικό κίνημα και η νεολαία ευρύτερα, να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Μέσα από μαζικούς, ενεργούς, μαχητικούς φοιτητικούς συλλόγους να επιβάλλουμε τις δημοκρατικές αποφάσεις μας κόντρα στη «νομιμότητα» της κυβέρνησης και του υπουργείου. Ήδη από τώρα πρέπει να διασφαλιστεί ότι ανά ίδρυμα όλοι οι φοιτητές θα δώσουν εξεταστική και ότι δεν θα δοθούν διαπιστωτικές πράξεις διαγραφής φοιτητών από τα ιδρύματα, ο αγώνας και οι κινητοποιήσεις του φοιτητικού κινήματος δεν θα περιμένουν το τέλος των εξεταστικών. Με όπλα τις μαζικές, διεκδικητικές και νικηφόρες Γενικές Συνελεύσεις, να ξαναπιάσουμε το νήμα των μεγάλων φοιτητικών και νεολαιίστικων αγώνων, να εμποδίσουμε οποιαδήποτε προσπάθεια διαγραφής φοιτητών, να πάρουμε τις σπουδές και τις ζωές μας στα χέρια μας!
                   
Μας λένε ότι αποτύχαμε σαν μαθητές, σαν φοιτητές, δεν είμαστε αποδοτικοί εργαζόμενοι, δεν προσφέρουμε στα μεγάλα σχέδια ανάπτυξης.

Εμείς θα πούμε ξεκάθαρα: Δεν είμαστε η γενιά των αποτυχημένων και των διαγραμμένων. Είμαστε αυτοί που θα σας αλλάξουν τα φώτα!

…και αν αμφιβάλλει κανείς, ο Σεπτέμβρης είναι πολύ κοντά.»

Δευτέρα 18 Αυγούστου 2014

ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ; ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΟ ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ !

10/8/2014 και το υπουργείο παιδείας μέσα από ανακοίνωσή του προαναγγέλλει τη διαγραφή των «λιμναζόντων» όπως λέει φοιτητών. Οι διαγραφές αυτές θα έρθουν να γίνουν βάση νόμων που έχουν ψηφιστεί το 2007 και το 2011 όπως τονίζει για να καλλιεργήσει εκείνον τον κοινωνικό αυτοματισμό που τόσο πολύ χρειάζεται και ο όποιος κινείται στη λογική του ότι όποιος ήθελε μπορούσε να έχει τελειώσει όλα αυτά τα χρόνια.

Μπορεί, λοιπόν, κάποιοι να απορούν « Μα καλά τόσα χρόνια δεν τελείωσαν? ». «Πόσο ακόμα θα είναι φοιτητές στη πλάτη του Έλληνα φορολογούμενου?» . «Ως πότε θα πληρώνουμε για το κόστος φοίτησης όλων αυτών? ». Μπορεί απ’ την άλλη κάποιοι να λένε ότι τα λέει μεν όλα αυτά το υπουργείο για να τραβήξει το αυτί από διάφορους αλλά εν τέλει θα καταφέρουν οι φοιτητές να συμφωνήσουν σε μία μέση λύση με τους αρμόδιους πρυτάνεις και συγκλητικούς και όλοι να μείνουν ευχαριστημένοι. Τέλος κάποιοι άλλοι μπορεί να εναποθέτουν τις ελπίδες τους στους εσωτερικούς κανονισμούς και οργανισμούς που έρχονται, νομίζοντας ότι αυτοί θα βάλουν τα πράγματα στη θέση τους.

Προς αποκατάσταση λοιπόν της αλήθειας, πρώτον ας μην έχει κανένας αυταπάτες ότι τα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου θα δράσουν υπέρ των φοιτητών. Είναι ξεκάθαρη η θέση του υπουργείου ότι οι διαγραφές θα γίνουν με τη συνεργασία του ιδίου και των συντονιστικών οργάνων του πανεπιστημίου. Είναι καλό να θυμόμαστε το ρόλο των πρυτάνεων και των συγκλητικών όλα αυτά τα χρόνια στην προώθηση κάθε αντιδραστικής μεταρρύθμισης και στη στοχοποίηση κάθε κινηματικής διαδικασίας εντός των πανεπιστημίων είτε από φοιτητές είτε από διοικητικούς είτε από εργολαβικούς υπαλλήλους. Προτού εναποθέσουμε, λοιπόν, τις ελπίδες μας στον πρόσφατα εκλεγμένο «καλοθελητή» και σωτήρα Πρύτανη του ΕΚΠΑ Θ. Φορτσάκη καλό είναι να θυμηθούμε τις προεκλογικές προγραμματικές του θέσεις. Για τις διαγραφές, για τους οργανισμούς, για τις απολύσεις και την «κινητικότητα», για τη φύλαξη, για τις ιδιωτικές εταιρίες και τις εργολαβίες, για τις παρατάξεις και την αριστερά που φταίνε για o,τι κακό υπάρχει στα ιδρύματα. Αλλά για να μην είμαστε και υπερβολικοί η αλήθεια είναι ότι ο κ. Φορτσάκης ενδιαφέρεται. Απαντά ακόμα και σε mail και tweets «λιμναζόντων» φοιτητών του Πανεπιστημίου αποδεικνύοντας το ενδιαφέρον του και διαβεβαιώνοντας ότι τίποτα δε θα συμβεί. Μήπως βέβαια ακολουθεί σαν τίμιος κυβερνητικός υπάλληλος τη γνωστή διαιρετική τακτική όπου τη μία εβδομάδα μιλά για εξαιρέσεις και την άλλη για μαζικές διαγραφές. Καλό είναι, τέλος, να θυμόμαστε τη στάση είχε κρατήσει την περασμένη χρονιά απέναντι στις κινητοποιήσεις των φοιτητικών συλλόγων και του συλλόγου των διοικητικών, όντας πρόεδρος της Νομικής Σχολής. Αντίστοιχα για όλους τους νεοεκλεγμένους και μη πρυτάνεις…

Δεύτερον , οι οργανισμοί δεν πρόκειται να είναι αυτοί που θα διασφαλίσουν την μη διαγραφή των φοιτητών. Είναι αντιθέτως αυτοί που προσπαθούν να περάσουν τις πιο αντιδραστικές τομές νομοσχεδίων και μη που δεν μπόρεσαν να περάσουν παλιότερες κυβερνήσεις κάτω από τη πίεση του φοιτητικού κινήματος. Οι οργανισμοί είναι αυτοί που έρχονται να επισπεύσουν την επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου, είναι αυτοί που έρχονται να διαμορφώσουν καινούργιες και σαφώς χειρότερες συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους εντός του, είναι αυτοί που ήδη απ’ το προσχέδιο τους ορίζουν κατακερματισμό των γνωστικών αντικειμένων, σπάσιμο των πτυχίων, εισαγωγή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά και άλλα πολλά. Είναι οι οργανισμοί που μετατρέπουν το πανεπιστήμιο σε πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου ξεπουλώντας έρευνα, προσωπικό, εξοπλισμό και επώνυμες έδρες σε εταιρίες. Είναι οι οργανισμοί που επιβάλλουν μια σειρά από ταξικά φίλτρα στα ιδρύματα προκειμένου να παράγεται εκείνος ο ευέλικτος αυριανός εργαζόμενος των πολλαπλών βαθμίδων και δεξιοτήτων που θα στελεχώνει την παράγωγη με βάση τις ανάγκες της αγοράς και του κέρδους μεγάλων πολυεθνικών εταιριών. Πειθήνιος, υποταγμένος, με εκείνες τις γνώσεις που θα τον καθιστούν χρήσιμο, χωρίς καμία εποπτεία επί του αντικειμένου του και χωρίς κανένα συλλογικό δικαίωμα. Αυτά οι ταξικοί φραγμοί ξεκινούν ήδη από το σχολείο και πετούν, όπως και οι διαγραφές χιλιάδες παιδιά λαϊκών οικογενειών έξω από την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ωθούν όλο και περισσότερους νέους στην ιδιωτική εκπαίδευση ή στα προγράμματα μαθητείας, δηλαδή τζάμπα εργασίας για ένα πιστοποιητικό κουρελόχαρτο.

Τρίτον και χωρίς αυτό να είναι το σημαντικότερο άλλα αξίζει να αναφερθεί λόγω της παραφιλολογίας που έχει ξεκινήσει. Το κόστος του κράτους για όσους φοιτητές έχουν περάσει τα ν+2 χρόνια σπουδών είναι μόνο οι κόλλες που χαλάνε στις εξεταστικές και που πλέον κι αυτές τις μοιράζουν σε όλους μας με την εξής προσφώνηση : « Με μέτρο και να μη γράφετε πολλά γιατί το πανεπιστήμιο δεν έχει λεφτά». Περαιτέρω φοιτητικά προνόμια δε δικαιούνται.

Αλλά αφού μπαίνουμε σε αυτή την κουβέντα ας δούμε ποιος εν τέλει είναι βάρος για την πρόσβαση στις δωρεάν σπουδές και ποιος πραγματικά εμποδίζει τους φοιτητές να σπουδάζουν? Μήπως είναι αυτή η σάπια κανιβαλική πολιτική που προωθούν κυβερνήσεις – ΕΕ – ΔΝΤ όλα αυτά χρόνια και που έχει φέρει τα φτωχά λαϊκά στρώματα στο απόγειο της εξαθλίωσης? Μήπως είναι η συνολική επίθεση στην εκπαίδευση που προσπαθεί να εναρμονιστεί με τα ευρωπαϊκά πρότυπα? Μήπως η επιβολή των επιταγών της Μπολόνια και του ΚΕΧΑΕΕ για να φτάσουμε το «επίπεδο» των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων? Μήπως το γεγονός ότι το πανεπιστήμιο δεν τους χωράει όλους πλέον αλλά προωθείται μια μορφή παιδείας για λίγους κι εκλεκτούς? Μήπως το γεγονός ότι τεράστια ποσά περιουσίας του πανεπιστημίου (τόσο χρηματικής όσο και υποδομών, κτιριακών εγκαταστάσεων κλπ) κλάπηκε μέσα σε μια νύχτα με το λεγόμενο PSI για να πραγματοποιηθεί ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών?

Όχι? Μήπως τότε φταίει το ότι με βάση όλη αυτή την κατάσταση το κόστος σπουδών μετακυλύεται στους φοιτητές? Ας βάλουμε όλοι λίγο το χέρι στην τσέπη για να λειτουργούν τα εργαστήρια, για να έχουμε θέρμανση στα αμφιθέατρα, για να μπορούμε να έχουμε αναλώσιμα και εξοπλισμό... Μήπως φταίει το ότι όλο και πιο έντονα μπαίνουν οικονομικά κριτήρια στις φοιτητικές παροχές? Μήπως φταίει η ιδιωτικοποίηση πολλών πλευρών της λειτουργίας του πανεπιστημίου? Μήπως το ότι παρά το πάσο η τιμή του εισιτηρίου στα ΜΜΜ διαρκώς αυξάνεται? Μήπως όλα αυτά μας ωθούν στο να δουλεύουμε από πριν καν μπούμε σε κάποια σχολή και μάλιστα με τις χειρότερες συνθήκες, ελαστικά και ανασφάλιστα? Με ωράρια που καθιστούν απαγορευτική την παρακολούθηση μαθημάτων πολλές φορές. Μήπως τον Έλληνα φορολογούμενο τον βαραίνει περισσότερο το να πληρώνει εργολαβίες για τη φύλαξη, την καθαριότητα και τη θέρμανση αφού αποδεδειγμένα κοστίζουν πολύ περισσότερο από εργαζόμενους με μόνιμη και σταθερή εργασία? Αυτούς τους εργαζόμενους που δεν ήταν «ωφέλιμοι» και γι’ αυτό βγήκαν σε διαθεσιμότητα ή απολύθηκαν…

Συμπεράσματα? Το ένα είναι ότι οι διαγραφές έχουν σαν μόνο στόχο να πετάξουν έξω από το αμφιθέατρο τους φοιτητές με οικονομικά προβλήματα καθώς αν κάποιος φοιτητής εργάζεται για να μπορεί να πληρώνει τις σπουδές του δεν θα του μένει χρόνος για να σπουδάσει. Το άλλο είναι ότι με τις διαγραφές αυξάνεται στο φοιτητικό σώμα τόσο πολύ η εντατικοποίηση και η λογική του ατομικού δρόμου που καταλήγει στο ότι ο καθένας φοιτητής πρέπει να κοιτάξει να συμβιβαστεί σε αυτή τη κατάσταση ή στη καλύτερη να παλέψει μόνος του με αποτέλεσμα και να χάσει. Κανένας λόγος για συλλογικό αγώνα οργανωμένο από τους φοιτητές για τον εαυτό τους. Μαθαίνουμε να κυνηγάμε μια ζωή μαθήματα, πιστοποιήσεις και εξειδικεύσεις πατώντας πάνω στους άλλους μπας και επιβιώσουμε.Υποτασσόμαστε στην παντελή έλλειψη ελεύθερου χρόνου, στην απαγόρευση της πολιτικοποίησης, κοινωνικοποίησης, πολιτισμικής αναβάθμισης και διεύρυνσης συνολικά της σκέψης, της γνώσης και της κριτικής μας γιατί διαρκώς ζούμε με κάποιο βούρδουλα πάνω από τα κεφάλια μας που δε μας το επιτρέπει ( πανελλήνιες, διαγραφές, διαθεσιμότητες, απολύσεις και πολλά άλλα τέτοια ). Άρα οφείλουμε να υπερβούμε αντιπαραθέσεις για ενεργούς και μη φοιτητές. Για αυτούς που μπήκαν το ’00 και αυτούς που μπήκαν το ’05. Πρέπει να εξετάσουμε το ζήτημα από τη σκοπιά όχι μόνο του τι φέρνει τώρα και για ποιον αλλά και τι διαμορφώνει για το αύριο. Άρα όχι απλά να μη διαγραφεί κανείς αλλά να αποσυρθούν και το όρια φοίτησης συνολικά. 

Τέλος το σίγουρο είναι πως οι φοιτητές που ζούμε το πρόβλημα στο πετσί μας μέρα με τη μέρα, μαζί με τα υπόλοιπα πληττόμενα κομμάτια του πανεπιστημίου και της κοινωνίας συνολικά πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Ήρθε η ώρα να οικοδομήσουμε ένα νέο πολιτικό φοιτητικό κίνημα που δεν θα αφήσει κανένα φοιτητή να διαγραφεί, κανέναν οργανισμό να περάσει, κανέναν εργαζόμενο να απολυθεί. Δε θα αφήσουμε καμία συμμαχία κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, αλλά και κανέναν υπουργό, πρύτανη ή αφεντικό την επόμενη μέρα να ορίζουν πως θα σπουδάζουμε, θα εργαζόμαστε, θα ζούμε. Καμία διαπραγμάτευση, λοιπόν. Αγώνας τώρα ! Αγώνας για μια παιδεία που δεν είναι προνόμιο των λίγων που δεν θα αποκλείει τα πληττόμενα κομμάτια και θα τα αφήνει αμόρφωτα να αποδέχονται καρτερικά μια πραγματικότητα που θέλουν να μας επιβάλλουν, μια πραγματικότητα αναντίστοιχη των δυνατοτήτων της εποχής.

Να μπούμε σε θέσεις μάχης με επιθετικά αιτήματα για μια ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση δημόσια και δωρεάν για όλους. Για να υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση στην εκπαίδευση για όλους χωρίς ταξικούς οικονομικούς, εξεταστικούς φραγμούς. Για να παίρνουμε ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο με όλα τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα κατοχυρωμένα σε αυτό. Για να επιβάλλουμε την αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία, με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες. Να επιβάλλουμε μέσα από τις γενικές μας συνελεύσεις και τους φοιτητικούς μας συλλόγους την κάλυψη των δικαιωμάτων - οικονομικών και μη - όλων των εργαζόμενων και άνεργων φοιτητών. Έτσι ώστε να μπορούμε να σπουδάζουμε, να εργαζόμαστε και να ζούμε με αξιοπρέπεια, έτσι όπως μας αξίζει.


Στη μάχη της γενιάς μας ή θα χάσει ο καθένας μόνος του ή θα νικήσουμε όλοι μαζί !