1η Μαΐου 1886 Σικάγο
H 1η Μαΐου καθιερώθηκε ως η Παγκόσμια Ημέρα των Eργατών στις 20 Ιουλίου 1889 κατά τη διάρκεια του ιδρυτικού συνεδρίου της Δευτέρας Διεθνούς στο Παρίσι, σε ανάμνηση του Μακελειού του Σικάγο το 1886, όπου η αστυνομία άνοιξε πυρ κατά εργατών που διαμαρτύρονταν υπέρ της διεκδίκησης της οκτάωρης εργασίας και καλύτερων εργασιακών συνθηκών. Οι αμερικάνοι απεργοί ωθούμενοι από τις πετυχημένες διεκδικήσεις Καναδών συντρόφων τους άρχισαν την 1η Μάη του 1886 τις κινητοποιήσεις τους και απαιτούσαν την θέσπιση της οκτάωρης εργασίας. Το σύνθημα «οκτώ ώρες δουλειά-οκτώ ώρες ανάπαυση, μόρφωση, ψυχαγωγία-οκτώ ώρες ύπνο» αποτελούσε την απάντηση της εργατικής τάξης απέναντι στις άθλιες εργατικές συνθήκες που αντιμετώπιζε (10-12 ώρες δουλείας), αλλά αποτελούσε και ένα συμπυκνωμένο αίτημα ως προάγγελος της άλλης κοινωνίας που οραματίζονταν οι εργάτες. «Δηλώνουμε ότι η διάρκεια εργασίας που επιβάλλει το σημερινό σύστημα είναι πολύ μεγάλη και δεν αφήνει στον εργάτη κανένα περιθώριο για ξεκούραση ή για μόρφωση. Τον κατεβάζει μάλιστα σε ένα επίπεδο που ελάχιστα διαφέρει από την σκλαβία» ανέφεραν χαρακτηριστικά οι εργάτες του Ντάνκιρκ, δείχνοντας να κατανοούν τα δεσμά αλλά και τις δυνατότητες που γεννούσε η εποχή τους.
Στη δυναμική πορεία του Σικάγο έλαβαν μέρος περισσότεροι από 90.000 εργαζόμενοι, ενώ περίπου 350.000 εργάτες από 1.200 εργοστάσια συμμετείχαν στην απεργία. Μετά την επιτυχία του εργατικού ξεσηκωμού της 1ης Μάη ξέσπασε ένα όργιο εργοδοτικής-αστυνομικής τρομοκρατίας στο Σικάγο. Οι δρόμοι της πόλης βάφονται με αίμα, αποδεικνύοντας ότι το κεφάλαιο δεν θα προχωρούσε με ευκολία σε παραχωρήσεις. Η εργοδοτική απάντηση δίνεται με μπράβους, πυρ εναντίον διαδηλωτών από αστυνομικούς, προβοκάτσιες, δολοφονίες εργατών, συλλήψεις. Συνολικά 8 πρωτοπόροι συνδικαλιστές συλλαμβάνονται και περνούν από δίκη με κατασκευασμένο κατηγορητήριο. Ένα χρόνο αργότερα τέσσερις εξ αυτών οδηγούνται στην αγχόνη. «Θα΄ρθει μια μέρα, που η σιωπή μας θα είναι ισχυρότερη από τις φωνές που καταπνίγηκαν» λέει προφητικά ο Σπίς, ένας από τους 8, λίγο πριν δολοφονηθεί, γράφοντας τον επίλογο σε ένα από τα πρώτα κεφάλαια της ιστορίας του εργατικού κινήματος. Την επίσημη καθιέρωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς από το ιδρυτικό συνέδριο της Δευτέρας Διεθνούς ακολούθησε η πρόταση του Ρέιμοντ Λαβίν, η οποία καλούσε σε διεθνή κινητοποίηση την ημέρα της επετείου των γεγονότων του Σικάγο το 1890. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν τόσο μεγάλη, με αποτέλεσμα οι διαδηλώσεις της 1ης Μαΐου να λάβουν έκτοτε ετήσιο χαρακτήρα.
Η σημασία της Πρωτομαγιάς δεν έγκειται τόσο στον επετειακό, ιστορικό χαρακτήρα της παρόλο που και αυτός έχει τη σημασία του. Άλλωστε σε ένα σύστημα που οι εξουσιαστές γράφουν την ιστορία, έχοντας το μονοπώλιο της διαχείρισης της μνήμης και της απόδοσης νοήματος, αποτελεί νίκη ότι οι καταπιεσμένοι μπόρεσαν να διαφυλάξουν και να διαδώσουν μερικές σελίδες από την «άλλη», την δική τους ιστορία. Το βαθύτερο νόημα της 1ης Μάη όμως βρίσκεται εκεί όπου συναντιούνται το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον των εργατικών διεκδικήσεων, με την προοπτική της πανανθρώπινης χειραφέτησης. Το αποτέλεσμα είναι μια διαρκής επανανοηματοδότηση του μηνύματος της που θα περνάει μέσα από τα σύγχρονα κάθε φορά αιτήματα των εργαζομένων. Στη διαφορετική κατάσταση του σήμερα το σύγχρονο Σικάγο οφείλει να γράψει στις σημαίες του μια άλλη κλίμακα αξιών για το τι και πώς παράγεται, για το τι είναι κοινωνικά αναγκαίο και χρήσιμο, για το τι συνάδει με τις ανθρώπινες ανάγκες και τη φύση. Μόνο έτσι οι «ρωγμές του χρόνου» του σήμερα θα έχουν την ιστορική διαχρονική βαρύτητα που είχε το Σικάγο του 1886.
1η Μαΐου 2011 Ελλάδα
125 χρόνια έχουν περάσει από την ματωμένη πρωτομαγιά του εργατικού ξεσηκωμού στο Σικάγο και τα αιτήματα της για μια αξιοπρεπή ζωή είναι πιο επίκαιρα από ποτέ. Ένας μόλις χρόνος έχει περάσει από τότε που η κυβέρνηση, υπό την καθοδήγηση της ΕΕ και του ΔΝΤ οδηγεί τους εργαζόμενους και την νεολαία σε μια πρωτοφανή κοινωνική βαρβαρότητα, για να σώσει το κεφάλαιο από την κρίση του, για να δώσει λίγη ζωή ακόμα σε ένα σύστημα που πνίγεται στα αδιέξοδά του και μαζί πνίγει και εμάς.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με τη στήριξη της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, έχοντας ήδη εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε βάρος των εργατικών δικαιωμάτων με στόχο το φόρτωμα των βαρών της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και την υπεράσπιση των κερδών του κεφαλαίου και των τραπεζών, προχωρά σε νέο αντεργατικό πακέτο μέτρων στο πλαίσιο της «Συμφωνίας για το ευρώ» και του εφιαλτικού μεσοπρόθεσμου προγράμματος των 23+3 δις. Στόχος τους είναι να κλιμακώσουν την υλοποίηση των στόχων του Μνημονίου, τρομοκρατώντας το λαό υπό την απειλή της πτώχευσης , ενώ την ίδια στιγμή κηρύσσουν 20ετή «ελεγχόμενη χρεοκοπία» του εισοδήματος των εργαζομένων και των συνταξιούχων, διαλύουν υγεία, παιδεία και κοινωνική πρόνοια προκειμένου να πληρώσουν ανελλιπώς το τοκογλυφικό χρέος στους τραπεζίτες και να αυξάνουν την κερδοφορία του κεφαλαίου. Η περίφημη αναδιάρθρωση του χρέους σημαίνει ένα μνημόνιο για πάντα που θα ρίξει στη πτώχευση του εργαζόμενους και τη νεολαία.
Όλο αυτό το διάστημα προσπαθούν φυσικά να μας πείσουν πως «μαζί τα φάγαμε», πως πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να σηκώσουμε στις πλάτες μας τα βάρη της δικιάς τους κρίσης! Πως ο κοινωνικός μεσαίωνας είναι μονόδρομος για τους εργαζομένους και τη νεολαία. Όμως, η νεολαία και οι εργαζόμενοι δεν χρωστάνε τίποτα και σε κανέναν. Γι’ αυτό και πρέπει να βρωντοφωνάξουμε πως δεν θα πληρώσουμε την κρίση τους, δε θα σκύψουμε το κεφάλι στο ζυγό ΕΕ-ΔΝΤ- κεφαλαίου, πως το ληστρικό χρέος θα διαγραφεί, ότι θα βγούμε στους δρόμους για την ανατροπή της διαρκούς επίθεσής τους. Η προοπτική αυτή απαιτεί την ενίσχυση των κοινωνικών αγώνων, από ένα άλλο πολιτικά επικίνδυνο κίνημα των εργαζόμενων κόντρα στις υποταγμένες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και μακριά από το ΠΑΜΕ της μισοαντίστασης. Ένα εργατικό κίνημα που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, θα αναζωογονήσουν τα πρωτοβάθμια σωματεία και τον οριζόντιο συντονισμό τους, θα συνδέσουν την ανατροπή της χούντας κυβέρνησης, ΕΕ, ΔΝΤ με την συνολική ανατροπή του συστήματος, τον αγώνα για την επιβίωση με εκείνον για μια διαφορετική ζωή, το ψωμί με τα τριαντάφυλλα!
Η πορεία της ταξικής Πρωτομαγίας με τη μαζικότητα και τη δυναμική της έδειξε το δρόμο. Χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι διαδήλωσαν με τα πρωτοβάθμια σωματεία στην ανεξάρτητη ταξική συγκέντρωση στέλνοντας ηχηρό μήνυμα στην κυβέρνηση και σε όσους τη στηρίζουν φανερά ή κρυφά σ’αυτή τη μάχη εναντίον των εργαζομένων. Ένα μήνυμα πως θα παλέψουν μέχρι να φύγουν όλοι μαζί με τη πολιτική τους που τους στερεί το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια, συνεχίζοντας με τον αναβαθμισμένο ρόλο στο σήμερα τον αγώνα των εργατών στο Σικάγο 125 χρόνια πριν. Η συνέχεια θα δοθεί στους δρόμους και τις συνελεύσεις με σημαντικό σταθμό την πανεργατική απεργία στις 11 Μάη.
ÞΟλοι/ες στη Γενική Συνέλευση του συλλόγου μας την Τρίτη 10/05 στην Aula στις 12μμ
ÞΌλοι/ες στην πανεργατική απεργία την Τετάρτη 11/05 στο Μουσείο στις 10:30πμ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου