Μια αποτίμηση για τις μέρες της φετινής επετείου της εξέγερσης

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΝΕΕΣ ΧΟΥΝΤΕΣ!

  Συλλήψεις καθηγητών, φοιτητών, εργαζομένων και διαδηλωτών. Καταστολή. Προσπάθεια παρεμπόδισης διαδηλώσεων.  Άρση του πανεπιστημιακού ασύλου. Στήριξη ξένων ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Τάξις και ασφάλεια. Οι καταστάσεις αυτές μοιάζουν να προέρχονται από την επταετία της χούντας. Όμως όλα αυτά συνέβησαν κατά τη διάρκεια του τριήμερου εορτασμού του Πολυτεχνείου στην Ελλάδα του 2012!

Ο εορτασμός στην Ελλάδα του μνημονίου δεν ήταν στεφάνια και άνευροι λόγοι των επισήμων! Ήταν φόρος τιμής στην εξέγερση που πραγματικά έπιασε το νήμα και το νόημα των αγώνων του τότε. Η μεγάλη αντιφασιστική μοτοπορεία της Πέμπτης, η μοτοπορεία των εργαζόμενων στους δήμους, η μαζικότατη διαδήλωση του Σαββάτου, όλα αυτά συνέβησαν μέσα σε τρεις μέρες. Οι φοιτητές αλλά και όλη η νεολαία, οι εργαζόμενοι, όσοι θίγονται από αυτά που συμβαίνουν και όσοι αγωνίζονται έκαναν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τη δυναμική εμφάνισή τους τις τελευταίες μέρες. Όλοι ανεξαιρέτως συκοφαντήθηκαν από τα ΜΜΕ και βρέθηκαν απέναντι στην κρατική καταστολή. Παρόλα αυτά, το μήνυμα που θέλησαν να δώσουν ακούγεται ηχηρό, «εμπρός λαέ μην τους φοβηθείς, ήρθε η ώρα της ανατροπής». Αλλά ας το πάρουμε από την αρχή…

Είναι πραγματικά εντυπωσιακές οι μνήμες που μας γέννησαν οι ενέργειες της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ αυτές τις μέρες. Όλα ξεκίνησαν με τη στοχευμένη σύλληψη του αγωνιστή δασκάλου Θανάση Αγαπητού, συνδικαλιστή της ΟΛΜΕ, έξω από το σχολείο του, μπροστά στα μάτια των μαθητών του. Οι συλλήψεις συνεχίστηκαν με τους Σαράντη Αρβανίτη και Θωμά Κυριατζόπουλο, εργαζόμενους στον ΟΤΑ, στο  συνέδριο «ελληνογερμανικής αυτοδιοικητικής συνεργασίας» στο χώρο της ΔΕΘ. Αιτία των συλλήψεων; Μα φυσικά το ότι φώναξαν παρών σε συγκέντρωση ενάντια στο Γερμανό πρεσβευτή Φούχτελ που ήρθε για να ελέγξει ότι προχωρά ομαλά η εξαθλίωση των εργαζομένων.  Οι άδικες συλλήψεις δεν έμειναν αναπάντητες από το εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα, καθώς διοργανώθηκε μεγάλη συγκέντρωση συμπαράστασης έξω από τα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, ενώ στην Αθήνα οργανώθηκε μοτοπορεία από το Πολυτεχνείο προς το Υπουργείο Δικαιοσύνης, με αίτημα την άμεση παύση της δίωξης αυτών και των 15 συλληφθέντων αντιφασιστών.

Παράλληλα με αυτά τα γεγονότα και ενώ στο χώρο του Πολυτεχνείου διοργανώνονταν εκδηλώσεις για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, ο υφυπουργός Παιδείας Θεόδωρος Παπαθεοδώρου, έφτασε για να «τιμήσει» τους νεκρούς. Όμως οι παρευρισκόμενοι φοιτητές αυθόρμητα συγκεντρώθηκαν και τον αποδοκίμασαν, ως τον εκπρόσωπο ενός υπουργείου, που προσπαθεί να εφαρμόσει τον νόμο που θα καταστρέψει κάθε έννοια δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου, αλλά και ως μέρος της κυβέρνησης, που σε συνεργασία με την ΕΕ και το ΔΝΤ επιχειρεί να επιβάλλει έναν εργασιακό μεσαίωνα με μισθούς Βουλγαρίας και εργασιακά δικαιώματα Κίνας. Φυσικά την αντίδραση των φοιτητών παρουσίασαν τα «καθεστωτικά» ΜΜΕ ως «προπηλακισμό» και «εγκληματική επίθεση».

 Όμως ο φόβος έχει αλλάξει στρατόπεδο!Αυτό φάνηκε με τον πιο κρυστάλλινο τρόπο από τη μαζικότητα και τη μαχητικότητα της αντι-ιμπεριαλιστικής πορείας της 17 Νοέμβρη. Αν και τα διάφορα παπαγαλάκια προσπάθησαν να μας πείσουν πως η πορεία ήταν άμαζη και η μικρότερη των τελευταίων χρόνωνκαι παρά το γεγονός ότι υπήρξε μεγάλη προσπάθεια να μην μαζικοποιηθεί η πορεία, με το κλείσιμο όλων των κεντρικών σταθμών του Μετρό, πλην της Ομόνοιας και με μπλόκο της αστυνομίας στην Πατησίων, που παρεμπόδιζε την έλευση των πεζών στην πορεία, η παρουσία του λαού ήταν εντυπωσιακή. Πολύ μεγάλη ήταν επίσης και η παρουσία των φοιτητών μέσα από τα μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων. Η πορεία πήρε χαρακτήρα αντικυβερνητικό, αντι-ΕΕ και αντι-ιμπεριαλιστικό, ενάντια στα νέα μέτρα εξαθλίωσης του λαού. Αυτό φάνηκε τόσο από τα συνθήματα που κατά κύριο λόγο στρέφονταν ενάντια στη σύγχρονη χούντα συγκυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου, όσο και από την πορεία που ακολούθησε η διαδήλωση, με μεγάλους σταθμούς την Βουλή, τα γραφεία της ΕΕ, την αμερικανική πρεσβεία και τελικό προορισμό ισραηλινή πρεσβεία. Η απόφαση να ολοκληρωθεί φέτος η πορεία της 17 Νοέμβρη στην ισραηλινή πρεσβεία για να δηλώσουν νέοι και εργαζόμενοι, την αλληλεγγύη τους στον παλαιστινιακό λαό, που μάχεται να επιβιώσει απέναντι στη βαρβαρότητα που του επιβάλει εδώ και τόσα χρόνια το αδίστακτο κράτος του Ισραήλ, έγινε προσπάθεια να παρεμποδιστεί. Όμως οι μαχητικοί φοιτητικοί σύλλογοι, μαζί με εργατικά σωματεία, την αντικαπιταλιστική Αριστερά και το ΚΚΕ για πάνω από μία ώρα στάθηκαν απέναντι από τις ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και κατάφεραν να επιβάλλουν στην αστυνομία να ανοίξει το δρόμο, ώστε να καταλήξει η πορεία στην ισραηλινή πρεσβεία. Κανείς δεν έχει αυταπάτες για το ρόλο του Ισραήλ στη γενοκτονία των παλαιστινίων αλλά ούτε και για τις ευθύνες των ελληνικών κυβερνήσεων που εδώ και χρόνια είναι σταθεροί σύμμαχοι στο κράτος-τρομοκράτη. Το μήνυμα του Πολυτεχνείου αποδείχθηκε επίκαιρο, δείχνοντας το δρόμο σε νέους αγώνες απέναντι στην καταπίεση.

Η σκληρή καταστολή, αλλά και η μαχητικότητα του λαού, δεν ήταν «αθηναϊκό φαινόμενο». Το σχέδιο της αστυνομίας για διάλυση των διαδηλώσεων επιχειρήθηκε (και απέτυχε) και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας.  Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα είναι η Θεσσαλονίκη, στην οποία η μαζικότατη διαδήλωση κατέληξε σε όργιο καταστολής με άρση του ασύλου, κακοποίηση φοιτητών από την αστυνομία, συλλήψεις 16 αγωνιστών, εκ των οποίων 3 οδηγήθηκαν στο νοσοκομείο. Έντονη καταστολή υπήρξε και στην Πάτρα με 2 συλλήψεις αλλά και στο Βόλο.

Τότε έμοιαζε ανίκητη η χούντα, όμως με τον αγώνα της νεολαίας και των εργαζομένων ανατράπηκε. Σήμερα πάλι μας φαίνεται ανίκητη η σύγχρονη χούντα. Όμως θα μας φαίνεται μεγάλη όσο θα είμαστε σκυφτοί. Ας εγερθούμε! Μόνη λύση η ανατροπή τους!