ΦΤΙΑΞΕ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ! ΜΠΟΡΕΙΣ!

Εδώ και κάποιες μέρες, η ΚΝΕ/ΜΑΣ/ΠΚΣ θριαμβολογεί για την επικείμενη δημιουργία άλλου φοιτητικού συλλόγου στο ιστορικό- αρχαιολογικό, σαν βήμα προς τα εμπρός για την προώθηση της αγωνιστικής αντίληψης μέσα στο τμήμα και την σοβαρή και στιβαρή συγκρότηση των οργάνων του (τμηματική Γενική Συνέλευση και τμηματικό Δ.Σ.).                                                                                                                                                                                                          

Η πρόταση της ΚΝΕ φαίνεται να προσκρούει σε ένα μικρό, ασήμαντο θέμα : Υπάρχει ήδη Φοιτητικός Σύλλογος στο Ιστορικό Αρχαιολογικό! Είναι ο σύλλογος όλων των φοιτητών του τμήματος δεν είναι «της ΚΝΕ», «της ΔΑΠ» ή οποιουδήποτε πολιτικού χώρου. Στον σύλλογο συμμετέχουν όλοι ανεξαρτήτως οι φοιτητές του τμήματος από τη στιγμή που γράφονται στη σχολή. Είναι το μόνο μέσο που έχουμε για να οργανωνόμαστε, να συζητάμε τα προβλήματα μας και να αναζητάμε λύσεις. Είναι ο χώρος που συζητάμε και αποφασίζουμε για κάθε ζήτημα που μας απασχολεί : από το κόψιμο ενός συγγράμματος στο 1^ο έτος μέχρι την πολιτική της κυβέρνησης και τις μειώσεις στους μισθούς. Είναι ο χώρος από όπου ιστορικά εκκίνησαν όλες οι μάχες του φοιτητικού κινήματος, είναι ο χώρος που έδωσε φωνή σε αυτούς που η κυρίαρχη πολιτική πετούσε στο περιθώριο. Ο σύλλογος λοιπόν υπάρχει αυτοτελώς αλλά υπάρχει και ως κομμάτι του ενιαίου συλλόγου φοιτητών Φιλοσοφικής «Κώστας Βάρναλης». Δεν θα σπάσει η σχέση αυτή, ότι και να κάνει η ΚΝΕ, γιατί οι φοιτητές του Ιστορικού Αρχαιολογικού έχουν κοινά προβλήματα με όλους τους φοιτητές της Φιλοσοφικής.

Εμείς προβληματιζόμαστε για το τι εξυπηρετεί η κίνηση της ΚΝΕ/ΜΑΣ. Αν όντως τους ενδιέφερε να ξεπεραστούν τα υπαρκτά προβλήματα της Γενικής Συνέλευσης, θα έπρεπε πρωτίστως να ασκήσουν αυτοκριτική στη στάση τους στις τελευταίες Συνελεύσεις, όπου διαλύουν τη διαδικασία αναλωνόμενοι σε χυδαιότητες προς τις άλλες αριστερές δυνάμεις και σε αστεία επιχειρήματα. Εκτιμούμε ότι η κίνηση διάσπασης του φοιτητικού Συλλόγου σχετίζεται με την αδυναμία της ΚΝΕ να συμμετέχει με τους όρους που θα ήθελε στο φοιτητικό κίνημα. Ο σεχταρισμός της την έχει αφήσει απομονωμένη και ανίκανη να συμμετέχει στις μεγάλες μάχες των φοιτητών είτε αφορούν το πανεπιστήμιο (βλέπε τις περσινές καταλήψεις για το νόμο Διαμαντοπούλου) είτε είναι σε σύνδεση με τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων. Προκειμένου να υπερβούν τον αποκλεισμό τους, οι συνάδελφοι της ΚΝΕ και του ΜΑΣ, προχωρούν σε κινήσεις απελπισίας που μόνο καλό δεν κάνουν στη συγκρότηση των συλλόγων και τις συνελεύσεις. Ο δρόμος που ανοίγει η διάσπαση του Ιστορικού – Αρχαιολογικού είναι ο δρόμος της διάλυσης των συλλόγων και της υποταγής τους στις σκοπιμότητες της εκάστοτε πολιτικής δύναμης. Στην πραγματικότητα μια τέτοια κίνηση πάει πολύ πίσω  την συγκρότηση του Φοιτητικού Κινήματος και την δυνατότητά του να διεκδικεί όλα όσα καταστρατηγούν οι επαίσχυντοι νόμοι για το πανεπιστήμιο.

 Βλέπουμε λοιπόν ότι οι εποχές έχουν βάλει ψηλά τον πήχη για το φοιτητικό κίνημα. Σε αυτή τη συγκυρία, η κίνηση διάσπασης είναι εκτός τόπου και χρόνου. Είναι στη ίδια κατεύθυνση με τον εμμονικό ενδοαριστερό εμφύλιο που στήνουν οι δυνάμεις της ΚΝΕ στις Γενικές Συνελεύσεις. Είναι οι στιγμές που μένουμε κόκκαλο από τις αρλούμπες για «τα ΕΑΑΚ γνήσιοι απόγονοι των SS της Βαλτικής», για τα ΕΑΑΚ που προμοτάρουν τη Χρυσή Αυγή και άλλα ευφάνταστα παραμύθια. Την ίδια ώρα που μέσα στην φιλοσοφική υπάρχει η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που είναι 25 χρόνια πρώτη δύναμη, το ΜΑΣ/ΚΝΕ καταναλώνει τόσες δυνάμεις στη συκοφάντηση της Ενωτικής Πρωτοβουλίας ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ. Τελευταίο παράδειγμα η λασπολογία για τον βιομήχανο της Μεταλλουργικής Βιομηχανίας SPIDER στα Γιάννενα που δήθεν πριμοδοτεί ανοιχτά την αντικαπιταλιστική αριστερά. Το αποκορύφωμα της παράνοιας, τελικά, είναι ότι οι ίδιοι που ωρύονται για τα παραπάνω είναι αυτοί που ανησυχούν ότι «στις γενικές συνελεύσεις δεν συζητιούνται τα προβλήματα των φοιτητών». Η αλήθεια είναι ότι κολακευόμαστε από την εμμονική ενασχόληση που έχει η ΚΝΕ μαζί μας. Πολλές φορές με τέτοιες εκτενείς αναφορές αισθανόμαστε ότι κυβερνάμε τον τόπο ή μάλλον καθοδηγούμε το παγκόσμιο εργατικό και επαναστατικό κίνημα.                                                                 

Παρόλα αυτά,  σε τόσο κρίσιμες περιόδους, θέλουμε να αποφεύγουμε να ασχολούμαστε με τα εσωτερικά των συλλόγων και την κόντρα των ριζοσπαστικών δυνάμεων. Σε αντίθεση με την ΚΝΕ (και την κάθε ΚΝΕ) ξέρουμε ποιος είναι ο εχθρός. Επιλέγουμε να συγκρουστούμε με την δολοφονική συγκυβέρνηση, την ΕΕ, το ΔΝΤ και της επίθεση όλων αυτών στους εργαζόμενους και την νεολαία. Συγκρουόμαστε με αυτούς που «μας πήραν το βιβλίο από το χέρι και μας κατηγορούν ότι μείναμε αδιάβαστοι», αυτούς που κλέβουν το μισθό του πατέρα μας και της μητέρας μας (ή και το δικό μας) για να αποπληρωθεί ένα χρέος που δεν δημιουργήσαμε, για να ξεπεραστεί η κρίση του συστήματος τους. Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από μαζικές, δημοκρατικές διαδικασίες που θα κάνουν τον αγώνα υπόθεση όλων των φοιτητών και όχι ενός πολιτικού χώρου. Σε αυτή τη λογική, αναγνωρίζουμε τα ελλείμματα των ίδιων των συνελεύσεων και την ευθύνη μας για αυτά. Φυσικά, η λύση δεν είναι η διάλυση αλλά η σκληρή αυτοκριτική και η δουλειά μαζί με όλους τους φοιτητές για τη βελτίωση των διαδικασιών. Σε αυτό συμβάλλει και η διενέργεια τμηματικών συνελεύσεων οι οποίες θα βοηθούν στην κουβέντα της γενικής συνέλευσης ώστε ο φοιτητικός σύλλογος να έχει επαρκή εικόνα για τα ζητήματα των μελών του.                                      

Μόνο έτσι μπορούμε να ανατρέψουμε το σχέδιο κυβέρνησης-υπουργείου παιδείας. Αυτοί ετοιμάζουν ένα μαύρο μέλλον για τη γενιά μας και την ίδια στιγμή προσπαθούν να διαλύσουν κάθε δημοκρατική διαδικασία μέσα στις σχολές για να περάσουν τα σχέδια τους «αναίμακτα». Σε αυτό το σχέδιο παίζουν και οι ΔΑΠ-ΠΑΣΠ που δεν εμφανίζονται στις συνελεύσεις και τις υποβαθμίζουν διαρκώς μέσα στην προσπάθεια τους να ναρκώσουν τους φοιτητές. Αυτές είναι οι δυνάμεις που πρέπει να μπουν στο στόχο των φοιτητών και των Συνελεύσεων για να χρεωθούν το ρόλο που παίζουν και να απομονωθούν. Η ανατροπή αυτών των δυνάμεων αλλά και των πολιτικών τους αφεντικών, κυβέρνησης και τρόικας, είναι ο μόνος δρόμος που έχει η νεολαία για να εξασφαλίσει το μέλλον που της αξίζει. Σε αυτό το δρόμο δεσμευόμαστε να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις. Για μας, η ενότητα όσων αγωνίζονται είναι πιο σημαντική από το να συγκροτούμε μαγαζάκια και κομματικούς στρατούς και αυτός είναι ο λόγος που επιδιώκουμε πάντα την κοινή δράση, έτσι δημιουργούμε προϋποθέσεις για τολμηρούς αγώνες, για πρωτοβουλίες μεταξύ των διαφορετικών αγωνιζόμενων κλάδων και, τελικά, τις συνθήκες για να νικήσουμε όλοι μαζί!