Χτίζουν τείχη, γκρεμίζουν ζωές.

  

Τείχη παντού. Από τα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό (ένα τείχος 554χλμ, που διαρκώς επεκτείνεται), το “τείχος της ειρήνης” στο Μπέλφαστ της Ιρλανδίας, το “τείχος της ντροπής” στην Δυτική Όχθη, στα σύνορα Τουρκμενιστάν- Ουζμπεκιστάν, το τείχος στην Κύπρο, τους φράχτες στους ισπανικούς θύλακες της Θεούτα και της Μελίγια στη Β. Αφρική, μέχρι τώρα πια το σχέδιο για το τείχος στον Έβρο ή μέχρι και το τείχος στο κέντρο της Αθήνας στα προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών,τείχος που υψώνει το ελληνικό κράτος στους 6 Αφγανούς πολιτικούς πρόσφυγες που από τις 29 Δεκεμβρίου ζητάνε χορήγηση ασύλου, κάτι που δικαιούνται και από το Διεθνές Δίκαιο επειδή η χώρα τους βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση.

    Τείχη παντού. Από τα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό (ένα τείχος 554χλμ, που διαρκώς επεκτείνεται), το “τείχος της ειρήνης” στο Μπέλφαστ της Ιρλανδίας, το “τείχος της ντροπής” στην Δυτική Όχθη, στα σύνορα Τουρκμενιστάν- Ουζμπεκιστάν, το τείχος στην Κύπρο, τους φράχτες στους ισπανικούς θύλακες της Θεούτα και της Μελίγια στη Β. Αφρική, μέχρι τώρα πια το σχέδιο για το τείχος στον Έβρο ή μέχρι και το τείχος στο κέντρο της Αθήνας στα προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών,τείχος που υψώνει το ελληνικό κράτος στους 6 Αφγανούς πολιτικούς πρόσφυγες που από τις 29 Δεκεμβρίου ζητάνε χορήγηση ασύλου, κάτι που δικαιούνται και από το Διεθνές Δίκαιο επειδή η χώρα τους βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση.

            Είναι φανερή η υποκρισία και ο αντιφατικός χαρακτήρας των μέχρι τώρα ασκούμενων πολιτικών του κεφαλαίου και των κυβερνησεων που από την μία διακηρύσσουν περίτρανα τα δημοκρατικά δικαιώματα του ανθρώπου και μια ανοιχτή πολιτική ασύλου και από την άλλη καταφεύγουν στην βίαια καταστολή χιλιάδων μεταναστών. Δηλαδή ανθρώπων που το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και η ιμπεριαλιστική πολιτική των πολεμικών επεμβάσεων εξανάγκασε στο να εγκαταλείψουν τις χώρες τους αποζητώντας την επιβίωση. Η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών της Ε.Ε. -δεν εξαιρείται η χώρα μας φυσικά και ως μέλος του ΝΑΤΟ- συμμετείχε ενεργά στις πολεμικές επιχειρήσεις των Βαλκανίων και της Ανατολής δημιουργώντας τις συνθήκες για την μαζική μετακίνηση εξαθλιωμένων μαζών, στηρίζοντας παράλληλα επενδυτικές προσπάθειες που έφεραν δεκάδες πιο φτηνά εργατικά χέρια στις χώρες υποδοχής. Η λογική που είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην περίοδο της κρίσης που διανύουμε είναι “να έχουμε όσους μετανάστες μπορούμε να αντέξουμε”, να εκμεταλλεύεται δηλαδή κάθε χώρα όσους χρειάζεται, πετώντας στα αζήτητα τους υπόλοιπους και εκμηδενίζοντας τον κίνδυνο η διογκούμενη μάζα ανθρώπων να ξεφύγει απ’ τον έλεγχό της. Ένα κλασσικό παράδειγμα του τι σημαίνουν η ανθρώπινες ζωές για αυτό το σύστημα και τους διαχειριστές του.                 

            Έτσι η κυβέρνηση Σαρκοζί ήδη προχωράει σε μαζικές απελάσεις Ρομά ενώ διαθέσεις διωγμού μεγάλων τμημάτων πληθυσμού εκδηλώνει και η κυβέρνηση Μέρκελ. Και στην Ελλάδα λοιπόν, σκληραίνει η στάση του ΠΑΣΟΚ, ενσωματώνοντας σε αυτό το θέμα την ατζέντα του ακροδεξιού ΛΑΟΣ και έχοντας στο πλευρό του ολόκληρο το αστικό μπλοκ εξουσίας στην προσπάθειά του για “επίλυση” του μεταναστευτικού, στην πραγματικότητα είναι η ανάγκη να διατηρηθεί το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, εκμεταλλευτών και εκμεταλλευόμενων που οδηγεί σε αυτή την πολιτική. Φυσικά δεν είναι τυχαίο ότι το θέμα λαμβάνει μεγάλες διαστάσεις τώρα που οι αντιδράσεις φουντώνουν όταν στο όνομα της κρίσης επιχειρούν να αναιρέσουν κάθε κοινωνική κατάκτηση και να  κάνουν την κοινωνία πιο αντιδραστική σε όλους τους τομείς. Έτσι λοιπόν, η παρουσία της FRONTEX στα σύνορα δεν είναι άσχετη με την καταστολή από τα ΜΑΤ στις πορείες. Σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που  διακηρύσσει την ελευθερία και την ισότητα και σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που η γεωγραφική της θέση, ακόμα από την αρχαιότητα, την καθιστά σημείο συνάντησης πολιτισμών αυτές αντικαθίστανται από έναν ιδιόμορφο εκφασισμό με αποφάσεις και υλοποιήσεις κεντρικών πολιτικών σχεδιασμών (ευρωστρατός, συνθήκη Δουβλίνου).

       Τα τείχη δεν δίνουν λύση. Η μέθοδος του κλεισίματος των συνόρων με φράχτες είναι συν όλα τα άλλα και αναποτελεσματική αφού όπου έχει εφαρμοστεί έχει επιφέρει απλά την αύξηση των θυμάτων στην προσπάθεια διάβασης των συνόρων. Τόσο στις νοτιοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ, όσο και στην Ισπανία αυξήθηκε κατακόρυφα ο αριθμός των νεκρών μεταναστών στις συγκεκριμένες περιοχές των συνόρων ενώ οι υπόλοιποι αναγκάζονται να βρουν άλλους τρόπους να περάσουν. Αυτό βέβαια το γνωρίζουν όσοι προτίνουν και στηρίζουν την ανέγερση των φραχτών. Οι ίδιοι προειδοποιούν ότι αυτού του τύπου τα μέτρα έχουν βραχυπρόθεσμο χαρακτήρα και θα πρέπει να παρθούν βαθύτερες πολιτικές αποφάσεις, δηλαδή αυτά είναι μόνο η αρχή. Η λύση μόνο βραχυπρόθεσμη μπορεί να είναι σε αυτό το σύστημα που με τις αντιφάσεις του δημιουργεί πολέμους και εξαθλίωση, που ελευθερία εξασφαλίζει μόνο στη διακίνηση των προϊόντων και φτιάχνει σύνορα και τείχη για ανθρώπους και λαούς.

       Ιδιαίτερη σημασία τώρα έχει η απάντηση που θα δώσουν η νεολαία και οι εργαζόμενοι πάνω στο ζήτημα. Η άποψη περί ενίσχυσης της μεταναστευτικής πολιτικής, του ελέγχου και των δομών που για χρόνια αναπαράγεται από τις κυβερνήσεις και τους υποστηρικτές τους δεν χωράει ούτε στο κίνημα, ούτε στην αριστερά. Το ίδιο και οι κινήσεις εντυπωσιασμού και τα ημίμετρα, όπως το νομοσχέδιο για την ιθαγένεια (που αποπροσανατόλισε και κομμάτια της αριστεράς). Χρειάζεται συντριπτική καταδίκη των ασκούμενων πολιτικών, να μην αφήνουμε να πατάνε πάνω στις πλάτες των μεταναστών για να εκμεταλλεύονται εμάς με άλλους όρους. Έμεις πρέπει να είμαστε αυτοί που θα απαιτήσουμε:  άμεση νομιμοποίηση όλων των μεταναστών χωρίς όρους και προϋποθέσεις, να απλοποιηθεί και να διευρυνθεί χρονικά η απόκτηση άδειας παραμονής και εργασίας στην Ελλάδα, χωρίς τους επώδυνους για τους μετανάστες φόρους, να ισχύσουν σοβαρά το δικαίωμα ιθαγένειας και η διεύρυνση των πολιτικών δικαιωμάτων και να καταργηθούν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί συνοριακού ελέγχου.

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ-ΑΣΦΑΛΙΣΗ-ΔΟΥΛΕΙΑ.

ΝΑ ΣΠΑΣΕΙ ΦΑΥΛΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ-ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ-ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ