Η εποχή της κρίσης και του Μνημονίου η κυβέρνηση -εντολοδόχος της τρόικα- του ΠΑΣΟΚ εξαπολύει επίθεση σε όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας. Μετά τα αντέργατικά μετρα “φωτιά”, τις περικοπές επιδομάτων και μισθών έρχεται το νομοσχέδιο που κάνει τις διατάξεις Στυλιανίδη και το αιματοβαμμένο νομοσχέδιο της Μ.Γιαννακου να μοιάζουν απλά παιδικά παιχνίδια. Η υπουργος της “Παιδείας” και της “Δια Βίου Μάθησης” με τις ευλογίες του πρωθυπουργού του ΔΝΤ, Γ.Παπανδρέου ετοιμάζουν μεταρρυθμίσεις που θα αλλάξουν για πάντα το Πανεπιστήμιο όπως το ξέραμε.
Το ζήτημα της εκπαιδεύτικης αναδιάρθρωσης, που βρίσκεται πολύ ψηλά στην κυβερνητική ατζέντα ήδη από τις πρώτες μέρες της, είναι ζωτικής σημασίας για την πολιτική που υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου αφού σκοπός της είναι να μετατρέψει το πανεπιστήμιο σε επιχείρηση και σε άλλο ένα πεδίο κερδοφορίας απόφοιτους σε ακόμα πιο εύκολα εκμεταλλεύσιμους εργαζόμενους και γιατί οι αγώνες του φοιτητικού κινήματος έχουν καταφέρει να την μπλοκάρουν επανειλημένα, όχι μόνο ανατρέποντας τα σχέδια των κυβερνήσεων αλλά και δημιουργώντας έναν εύφλεκτο αγωνιστικό πόλο στην κοινωνία.
Τι περιλαμβάνουν όμως τα νέα μέτρα;
1. Κάρτα φοιτητή που σημαίνει πως η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων θα γίνεται “με το κομμάτι”, ανάλογα με το πόσους φοιτητές θα προσελκύουν. Κάθε φοιτητής θα παίρνει μια κάρτα η οποία θα αντιστοιχεί σε όλα τα χρήματα που το κράτος επιθυμεί να δαπανά ανά φοιτητή. Με αυτή την κάρτα το πανεπιστήμιο θα παίρνει κάποια χρήματα από την κάρτα για να καλύψει τα έξοδα φοίτησης και μέσω αυτής θα κάνειχρήση όλων των κοινωνικών παροχών για τους φοιτητές. Με αυτό τον τρόπο το κράτος δεν χρηματοδοτεί τα πανεπιστήμια, αλλά δίνει ένα «πρίμ» ανάλογα με τα πόσους φοιτητές το κάθε πανεπιστήμιο έχει. Αυτό το στοιχείο θα οδηγήσει τα ιδρύματα να βλέπουν τους φοιτητές σαν πελάτες ενώ παράλληλα ανοίγεται ο δρόμος για την άρση του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Πολύ σύντομα θα μας πουν να πληρώσουμε κάτι για κάρτα, λίγο αργότερα δίδακτρα…
2. Αλλαγές στο πλαίσιο διοίκησης Επιθυμούν να ανατρέψουν πλήρως το μοντέλο διοίκησης των πανεπιστημίων που έλεγε ότι οι αποφάσεις μέσα στις σχολές θα τις παίρνουν τα συλλογικά όργανα με τη συμμετοχή καθηγητών, φοιτητών και εργαζομένων. Τώρα η διοίκηση περνάει σε μεγάλο μέρος της σε μάνατζερ, στελέχη της αγοράς και επιχειρηματίες. Όλοι αυτοί θα αποφασίζουν πως το πανεπιστήμιο θα συμβαδίζει καλύτερα με τους νόμους τις αγοράς, πως θα λειτουργεί και το ίδιο σαν επιχείρηση και πως θα καταφέρνει να ικανοποιεί τα συμφέροντα των πολυεθνικών. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα ενδιαφέρει το πανεπιστήμιο να ικανοποιεί τις ανάγκες των φοιτητών και θα είναι μακριά από την φωνή του κινήματος και τα προβλήματα των περισσοτέρων από εμάς.
3. Οικονομική αυτοτέλεια των ιδρυμάτων Με αυτόν τον όρο περιγράφουν τη δραματική μείωση της χρηματοδότησης και την στροφή των ΑΕΙ στην αγορά για ανεύρεση πόρων. Αυτό σημαίνει πως τα ιδρύματα θα βγαίνουν «παγανιά» να βρουν τα ίδια χρήματα για την επιβίωσή τους. Αυτό σημαίνει οτι τα πανεπιστήμια θα πουλάνε την έρευνα, θα αναζητούν χορηγούς και θα κάνουν business. Αυτό δεν είναι καθόλου αθώο και λογικό. Κάθε ιδιώτης που θα βάλει χρήματα θα έχει προφανώς και απαιτήσεις για το τι μαθήματα θα διδαχθούν, ποίες σχολές θα ανοίξουν και ποίες θα κλείσουν, τι έρευνα θα γίνει, πόσα χρήματα θα φύγουν για φοιτητική μέριμνα και θα θέτει εκβιαστικά τα συμφέροντά του. Αποκορύφωμα αυτής της λογικής έιναι η πρόταση για ίδρυση καθηγητικών θέσεων με χορηγία ιδιωτών, όπου για πρώτη φορά η ύπαρξη μιας θέσης ΔΕΠ (διδακτικού-εκπαιδευτικού προσωπικού) θα αφήνεται στην ευχέρεια του ιδιώτη χορηγού. Θα έχουμε για παράδειγμα έδρα φαρμακευτικής της Μπάγιερ και εργαστήριο χήμείας με την ονομασία MOTOR OIL.
4. Καλλικράτης στα πανεπιστήμια Ο οποίος θα έρθει να κλείσει τμήματα πανεπιστημίων και ΤΕΙ και να στείλει έτσι τους φοιτητές και τους αποφοίτους τους στον δρόμο της αβεβαιότητας. Η χωροταξία των ιδρυμάτων θα αλλάξει ώστε να προσαρμοστεί στις ανάγκες των ανά τόπους οικονομιών. Η Υπουργός εδώ μίλησε για παραπλήσια λειτουργία με τα επιχειρηματικά πάρκα που υπάρχουν στην Αμερική, τα λεγόμενα “clusters”. Σκοπός τους είναι να κλείνει κάθε πανεπιστημιακή μονάδα (και μονάδα ΤΕΙ) που δεν μπορεί να συνδεθεί άμεσα με την τοπική οικονομία, καταδικάζοντας τους φοιτητές σε μονόπλευρη και απαξιωμένη γνώση που έχει εφαρμογή σε ελάχιστους παραγωγικούς κλάδους.
5. Απαξίωση των πτυχίων και εξατομίκευση των σπουδών Διαλύεται η έννοια του πτυχίου που σου παρείχε γνώσεις σε ένα γνωστικό αντικείμενο και κάποια ενιαία δικαιώματα στην εργασία την επόμενη μέρα. Το πτυχίο γίνεται ένας ατομικός φάκελος σπουδών που θα περιλαμβάνει «γνώσεις δεξιότητες και ικανότητες» τις οποίες θα παίρνεις σε όλο το εργάσιμο βίο σου και θα δημιουργείς έτσι έναν προσωπικό και μοναδικό σύνολο προσόντων που θα στερεί από τον εργαζόμενο κάθε δυνατότητα συλλογικής διεκδίκησης. Παράλληλα με το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων ο απόφοιτος ουσιαστικά χάνεται σε ένα λαβύρινθο πιστοποιήσεων και εξετάσεων που όμως δεν εξασφαλίζει κανέναδικαίωμα σε σταθερή δουλειά με αποδοχές αντίστοιχες της γνωστικής του επάρκειας.
6. Αλλαγή στον τρόπο εισαγωγής-προπαρασκευαστικά έτη. Αλλαγή η οποία δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα από τον βαθιά ταξικό και αλλοτριωτικό χαρακτήρα των εισαγωγικών εξετάσεων αλλά θα βάλει ένα ακόμα χρόνο εντατικού χωρίς ουσία διαβάσματος, φροντιστηρίων και άγχους μέσα στα πανεπιστήμια αυτή την φορά ενώ θα προλειάνει και το έδαφος για το σπάσιμό των σπουδών σε 3+2 έτη.
7. Αξιολόγηση Όλα τα παραπάνω θα επιστεγαστούν με τον θεσμό της αξιολόγησης ο οποίος θα γίνει ο εκβιαστικός τρόπος για να υλοποιηθούν όλα τα παραπάνω και πολλά άλλα. Με την αξιολόγηση (που θα είναι υποχρεωτική με ποινή παύσης κάθε χρηματοδότησης) θα κατατάσσονται τα πανεπιστήμια βάσει του συγχρονισμού τους με τις ορέξεις των επιχειρηματιών (και του ΔΝΤ φυσικά στη χώρα μας) και θα υποβάλλονται κυρώσεις σε αυτά που δεν υπακούουν.
Σκοπός όλων των παραπάνω είναι να πετύχουν μια σειρά από στόχους:
· Να αναδιατάξουν συνολικά την εκπαίδευση στη χώρα μας. Όπως λένε θέλουν να τελειώνουν με το πανεπιστήμιο της μεταπολίτευσης δηλαδή το πανεπιστήμιο που είχε στοιχειώδη δικαιώματα για τους φοιτητές, στοιχειώδη δημοκρατία στον τρόπο λειτουργίας του. Θέλουν να φέρουν την Μπολόνια και το ΔΝΤ μέσα στα πανεπιστήμια και να απαξιώσουν την γνώση και την εκπαίδευση όπως έχουν κάνει με τόσους άλλους τομείς (υγεία, ασφάλιση, εργασία, μεταφορές κ.α.).
· Να αναιρέσουν κάθε δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της παιδείας. Η εκπαίδευση στο μνημόνιο επανορίζεται: από δημόσια παρεχόμενο αγαθό μετατρέπεται σε εμπόρευμα, και μάλιστα πολύ ακριβό. Η ιδιωτική εκπαίδευση γίνεται καθεστώς και το δημόσιο πανεπιστήμιο λειτουργεί σαν ιδιωτικό ή χάνει πλήρως το δημόσιο χαρακτήρα του. Οι παροχές στους φοιτητές κόβονται (εστίες, εστιατόρια, πάσο, συγγράμματα), ο ταξικός χαρακτήρας των μέτρων και η οξύτητα της κατάστασης στην κοινωνία απομακρύνουν μεγάλα κομμάτια της νεολαίας από την πανεπιστημιακή μόρφωση.
· Να εντείνουν την επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου. Στο πανεπιστήμιο την εποχή της κρίσης και του μνημονίου, την εποχή των μάνατζερ και της ιδιωτικής εκπαίδευσης ο επιχειρηματικός χαρακτήρας γίνεται πιο βαθύς παρά ποτέ. Δεν υπάρχει πλέον χώρος μέσα στα ιδρύματα για έρευνα για τις κοινωνικές ανάγκες, για αμφισβήτηση στην γνώση, για πολιτική δράση. Η μέγιστη προτεραιότητα θα είναι οι ισολογισμοί, οι επενδύσεις, τα πάρε δώσε με την αγορά και τους μάνατζερ. Οι φοιτητές θα είναι πελάτες χωρίς καθόλου ελεύθερο χρόνο και στεγνά ειδικευμένοι σε κάποια θραύσματα δεξιοτήτων.
· Να αλλάξουν το χαρακτήρα των σπουδών. Τις κάνουν πιο εντατικοποιημένες, με προαπαιτούμενα-αλυσίδες, με ένα πρώτο έτος γεμάτο ανταγωνισμό. Όλα αυτά βέβαια την στιγμή που οι περισσότεροι φοιτητές θα αναγκαστούν να εργάζονται παράλληλα. Αποθαρρύνουν τη νεολαία από τη συνέχιση των σπουδών. Δεν τους φτάνει η κατάργηση των δωρεάν παροχών και τα ταξικά τείχη που δημιουργούν με τους κύκλους σπουδών. Θέλουν να συμπιέσουν τα όρια σπουδών και να νομιμοποιήσουν τις διαγραφές φοιτητών. Θέλουν λένε να καταργήσουν τις εξεταστικές και επιχειρούν να μετατρέψουν σε εξεταστική όλο το εξάμηνο. Υποχρεωτικές παρακολουθήσεις, καθημερινά απουσιολόγια και μετρήσεις της απόδοσης των φοιτητών…
Μέσα από τις Συνελεύσεις, τα Συντονιστικά και τις διαδικασίες του κινήματος οι φοιτητές καλούνται για άλλη μια φορά να σταματήσουν τη επέλαση στα δικαιώματα τους και την διάλυση του Δημοσίου Πανεπιστημίου, διεκδικώντας παράλληλα εργασιακά δικαιώματα και καλύτερες συνθήκες εργασίας, μακριά από την ελαστική εργασία και τη ανασφάλεια. Όλα αυτά σε συμπόρευση με τους σπουδαστές των ΤΕΙ και τους εργαζομενους στα πανεπιστήμια και τους εκπαιδευτικούς.
ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΟΥΝΤΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΕΕ – ΔΝΤ
ΌΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΟ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ
ΠΕΜΠΤΗ 14/10 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
και στην Γενική Συνέλευση του Συλλόγου την Τετάρτη 20/10 στις 14μμ ΑULA!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου