Δευτέρα 13 Ιανουαρίου 2020

ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Φ.Σ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 15/1 ΣΤΙΣ 12:00 ΣΤΗΝ 313!

“Η Ελλάδα αγοράζει μια νέα μοίρα μαχητικών αεροσκαφών F35”, “Τουρκικές προκλήσεις δίχως τέλος, με κάθε μέσο, θα υπερασπιστούμε την εθνική μας ακεραιότητα”, “Αν χρειαστεί θα στείλουμε στρατό στο Ιραν”, “Η Αυστραλία καίγεται, λόγω της κλιματικής αλλαγής”, “Τα 200 ευρώ φτάνουν για να επιβιώσει κάποιος εναν μήνα”, “Νεκροί γονείς τριών παιδιών στο Μεταξουργείο από διαρροή υγραερίου σόμπας” , “Νεκρός εργάτης στη ΛΑΡΚΟ από έκρηξη”. “Κι άλλοι νεκροί πρόσφυγες στο Αιγαίο”, “Πέσιμο της Αστυνομίας σε θεραπευόμενους του 18 άνω”.

Αυτές είναι κάποιες από τις ειδήσεις που κατακλύζουν την καθημερινότητά μας. Αυτή είναι η κατάσταση που δημιουργείται μέρα με τη μέρα γύρω μας.

Μέσα σε όλα αυτά, καθώς τα πανεπιστήμια παίζουν μεγάλο ρόλο στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό, νέες αναδιαρθρώσεις έρχονται να περάσουν και στα ΑΕΙ, με το πρώτο νομοσχέδιο να έχει ήδη κατατεθεί και να προτείνεται προς ψήφιση στις 25 του μήνα, εν μέσω, προφανώς, εξεταστικής.

Ποιά είναι η συνολική, όμως, θέση του νομοσχεδίου;

Το νομοσχέδιο, έχει ως βασική του θέση την αξιολόγηση των ιδρυμάτων, με βάση την οποία θα δίνεται και η “αρμόδια” χρηματοδότηση. Συγκεκριμένα, συγκροτείται μια “Ανεξάρτητη αρχή”, τόσο ανεξάρτητη που ο πρόεδρος θα είναι κυβερνητικός, στο χέρι της οποίας θα βρίσκεται η ικανότητα αξιολόγησης. Ειδικότερα, το σύστημα χρηματοδότησης που προτείνει το υπουργείο προβλέπει ότι το 80% της χρηματοδότησης των ΑΕΙ θα ορίζεται με βάση συγκεκριμένους, αντικειμενικούς δείκτες Το υπόλοιπο 20% θα χορηγείται με βάση τις επιδόσεις κάθε ΑΕΙ σε συγκεκριμένους δείκτες. Κάθε Ίδρυμα θα επιλέγει την ομάδα κριτηρίων στα οποία θέλει να αξιολογηθεί για να λάβει το 20% της ετήσιας χρηματοδότησης που του αναλογεί.

Μάλιστα, σε συνέντευξή της, η Κεραμέως ενημέρωσε πως αν κάποια ιδρύματα ή τμήματα δεν πληρούν βασικές προϋποθέσεις, και δεν εξυπηρετούν κάποιες εκπαιδευτικές ανάγκες, τότε ενδεχομένως να καταργηθούν.

Στην ίδια συνέντευξη, η υπουργός παιδείας, απαντώντας σε ερώτηση για τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων, αναφέρει

''Στην ίδια κατεύθυνση, σκοπεύουμε να δημιουργήσουμε ένα πλαίσιο για την υλοποίηση ευρεσιτεχνιών και επιστημονικών ιδεών εντός της ακαδημαϊκής δραστηριότητας, να δώσουμε τη δυνατότητα στα Ιδρύματα να αξιοποιούν αποτελεσματικά έσοδα από επιχειρήσεις έντασης γνώσης (spin-off) και κοινές ερευνητικές δραστηριότητες με ιδιωτικούς φορείς, όπως και να αξιοποιήσουν περισσότερο συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα."

Ποιοι είναι όμως αυτοί οι “αντικειμενικοί δείκτες” με βάση τους οποίους θα αξιολογούνται τα πανεπιστήμια;

Για το 20% της χρηματοδότησης προβλέπονται: α) η ποιότητα και αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας, β) ερευνητική δραστηριότητα, γ) οι δράσεις εξωστρέφειας του ιδρύματος .Δηλαδή: αριθμητική σχέση αποφοίτων προς εισερχόμενους φοιτητές, αξιολόγηση των παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών από τους φοιτητές, επαγγελματική απορρόφηση αποφοίτων, αριθμός δημοσιεύσεων και έτερο αναφορών ανά καθηγητή, αριθμός συμμετοχών σε διεθνή ανταγωνιστικά προγράμματα έρευνας, αριθμός συμφωνιών συνεργασίας με άλλα Ιδρύματα Ανώτατης Εκπαίδευσης Ελλάδας ή εξωτερικού κ.ά.

Για την εξασφάλιση του 80% της χρηματοδότησης προβλέπονται μεταξύ άλλων: συνολικός αριθμός εγγεγραμμένων φοιτητών ανά πρόγραμμα σπουδών, το εκτιμώμενο ετήσιο κόστος σπουδών ανά φοιτητή για κάθε πρόγραμμα σπουδών, η διάρκεια των προγραμμάτων, το μέγεθος και η γεωγραφική διασπορά του ιδρύματος. Με άλλα λόγια, τα πανεπιστήμια, από νομικής άποψης, παραμένουν δημόσια, παρ' όλα αυτά, το τι και πότε διδάσκεται, το περιεχόμενο των πτυχίων, η έρευνα κλπ, αποφασίζονται στο πλαίσιο της ζήτησης και της προσφοράς οι οποίες μετρούνται στη βάση των λογιστικών μονάδων που συνδέονται με το σύστημα αξιολόγησης.

Τα αντικειμενικά αυτά κριτήρια, λοιπόν, δεν είναι εάν το μάθημα γίνεται με το σωστό τρόπο, το αν τα επαγγελματικά δικαιώματα που δίνει το πτυχίο απαντάνε στις ανάγκες μας, το αν υπάρχει φοιτητική μέριμνα, ή το άν η γνώση που παρέχεται απευθύνεται στις ανάγκες της κοινωνίας και όχι του ιδιωτικού κεφαλαίου. Αντίθετα ελέγχουν το κατά πόσο έχουν αφομοιωθεί από το εκάστοτε τμήμα και ίδρυμα οι επιταγές Κυβέρνησης-Υπουργείου- Κεφαλαίου. Εάν δηλαδή η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση έχει υλοποιηθεί και το τμήμα διαθέτει πτυχία με ελάχιστα επαγγελματικά δικαιώματα, εάν έχει προσαρμοστεί πλήρως στις ανάγκες της αγοράς, στο εάν οι όροι φοίτησης γίνονται όλο και πιο εξαντλητικοί και μη βιώσιμοι για τους φοιτητές, ειδικά για τους πιο φτωχούς που αναγκάζονται να εργάζονται παράλληλα με τις σπουδές τους (π.χ μαθήματα αλυσίδες, εργαστήρια και παρουσιολόγια στις παρακολουθήσεις, όρια δήλωσης μαθημάτων στις εξεταστικές). Απαιτούν πανεπιστήμια αποστειρωμένα, με ενταντικοποιημένους  ρυθμούς σπουδών, με φοιτητές και φοιτήτριες πειθαρχημένους που θα τρέχουν και θα ανταγωνίζονται σε ένα εξαντλητικό κυνήγι δεξιοτήτων, μπας και προσαρμοστούν όσο πιο καλά γίνεται σ΄αυτά που ζητάει η αγορά εργασίας. Η κίνηση, λοιπόν, του Υπουργείου, να συνδέσει την χρηματοδότηση με το αποτέλεσμα της αξιολόγησης έρχεται, πέρα από άλλα, να δημιουργήσει ένα ασφυκτικό κλίμα σε φοιτητές και ιδρύματα. Θα αποτελέσει άλλο ένα μέσο πίεσης για να υλοποιηθεί η αναδιάρθρωση από τα ιδρύματα. Σχολές που δεν έχουν εναρμονιστεί πλήρως θα καλούνται να διαλύσουν πτυχία και ρυθμούς σπουδών , ενώ όσα δεν προσαρμόζονται, δεν θα χρηματοδοτούνται επαρκώς, αναζητώντας άλλους τρόπους για να εξασφαλίσουν πόρους!

Μέσα σ' όλα, όπως και όλα αυτά τα χρόνια, εφόσον βασικός πόρος για τα ιδρύματα χρίζεται και το ιδιωτικό κεφάλαιο, ανοίγει και “ο ασκός του Αιόλου”, είτε για δίδακτρα σε προπτυχιακό επίπεδο, όπως ονειρεύεται εδώ και χρόνια το τμήμα Αρχιτεκτονικής Πάτρας ,ή όπως ήδη υπάρχει στο ΕΚΠΑ, με το ξενόγλωσσο προπτυχιακό που ξεκίνησε να λειτουργεί στο Ιστορικό Αρχαιολογικό με δίδακτρα τα 6.000 ευρώ!!!

Οι περικοπές στην χρηματοδότηση θα σημάνουν ελλείψεις σε υλικοτεχνικό εξοπλισμό, ενώ εν συνόλω η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση θα υποβαθμιστεί περεταίρω, στρώνοντας έτσι το “κόκκινο χαλί” για την προώθηση των ιδιωτικών κολλεγίων, τα πτυχία των οποίων έχουν ισοτιμηθεί με εκείνα των ΑΕΙ. Άρα όχι μόνο δυσχεραίνει η καθημερινότητά μας, αλλά και τα δικαιώματά μας τσακίζονται, ενώ τα πτυχία μας υποβαθμίζονται ακόμα περισσότερο, εντείνοντας το κλίμα ανασφάλειας που επικρατεί για το μέλλον μας!

Άλλο “αντικειμενικό κριτήριο” είναι η πάταξη της “ανομίας και της εγκληματικότητας”. Βέβαια, γι' αυτούς ανομία και εγκληματικότητα δεν είναι η μείωση της χρηματοδότησης, δεν είναι τα λεφτά που δίνονται στο στρατό και όχι στην παιδεία, δεν είναι τα παιχνίδια που παίζονται πίσω από τους νόμους, με τις επιχειρήσεις και τα πρόσωπα που βολεύονται σε θεσούλες, αλλά ανομία και εγκληματικότητα είναι οι συνελεύσεις, οι καταλήψεις, οι κινητοποιήσεις. Είναι το ίδιο το φοιτητικό κίνημα, είναι το ίδιο το άσυλο, είναι δηλαδή, το δικαίωμά μας να εκφέρουμε την άποψή μας στους χώρους του πανεπιστημίου.

Και ενώ γίνονται αυτά στο κομμάτι της εκπαίδευσης, τα σύννεφα του πολέμου φουντώνουν στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Ο ανταγωνισμός μεταξύ της ελληνικής αστικής τάξης και της αντίστοιχης Τουρκικής,που είναι αντιδραστικός και από τις δυο πλευρές του Αιγαίου, στα πλαίσια των επικίνδυνων σχεδίων της ελληνικής ολιγαρχίας για τις ΑΟΖ και την εξόρυξη των υδρογονανθράκων σε σύγκρουση με τα αντίστοιχα τουρκικά συμφέροντα διακυβεύει την ειρήνη της περιοχής. Η επιδίωξη της ελληνικής αστικής τάξης την περίοδο αυτή και του πολιτικού της προσωπικού είναι η οικοδόμηση στρατηγικής σχέσης με τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της( με τον αντιδραστικό αξονα Ελλάδας-Ισραήλ-Αιγύπτου-ΗΠΑ και την κοινή πολεμική προετοιμασία των χωρών αυτών)αλλά και η συμφωνία για την δημιουργία τριών νέων στρατιωτικών βάσεων για τις ΗΠΑ(Λάρισα, Στεφανοβίκειο, Αλεξανδρούπολη) αλλά και την στρατηγικής σημασίας βάση της Σούδας μόνο πολέμους, δυστυχία και ξερίζωμα λαών μπορούν να φέρουν στην ευρύτερη περιοχή. Γι’όλους τους παραπάνω λόγους, είναι αναγκαίος άμεσα ο αντιπολεμικός ξεσηκωμός των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας και των δυο χωρών που θα προτάξουν την ειρήνη, την φιλία και την συνεργασία των λαών που θα είναι η μόνη απάντηση απέναντι στη λεηλασία των πολυεθνικών, τον ελληνικοτουρκικό ανταγωνισμό ,την εθνικιστική τύφλωση, τον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία. 

Γίνεται αντιληπτό ότι τα παραπάνω “καυτά” θέματα, έρχονται να μας επηρεάσουν όλο και περισσότερο. Σε μια συγκυρία, όπου η κατάσταση λαού και νεολαίας όλο και χειροτερεύει με τις συνεχείς εξαγγελίες για περαιτέρω ιδιωτικοποιήσεις, μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, μαζικές απολύσεις και αποστέρηση βασικών αγαθών, το κράτος επιλέγει να καταπνίξει και να απονομιμοποιήσει οποιαδήποτε αντίσταση προκύπτει. Η κατάργηση του Ασύλου ήταν το πρώτο και πιο σημαντικό βήμα, που ήρθε να συμπληρωθεί με την κατάργηση της απεργίας και την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης των εργαζομένων σε μια προσπάθεια που κάνουν να διαλύσουν τον φοιτητικό και εργατικό συνδικαλισμό! Η όξυνση της καταστολής, με την επίθεση και τον εγκλωβισμό 200 φοιτητών στην ΑΣΟΕΕ, οι βίαιες και εξευτελιστικές συλλήψεις στις πορείες της 17 Νοέμβρη και 6 Δεκέμβρη, οι εκκαθαρίσεις καταλήψεων, οι συνεχείς καταχρήσεις εξουσίας από αστυνομία δείχνουν ότι το δόγμα “Tάξη και Ασφάλεια” επιχειρεί να τρομοκρατήσει τον αγωνιζόμενο λαό και νεολαία που βγαίνει ξανά δυναμικά στο προσκήνιο.

Δε θέλει πολλή ανάλυση για να κατανοήσουμε την βαθύτερη κατεύθυνση όλων των αλλαγών που αποφασίζονται για τη ζωή μας. Είναι το γνωστό δόγμα της ατομικότητας και του φόβου. Η ψυχρή πραγματικότητα να βιώνουμε την κατάσταση όλοι μαζί, αλλά ο καθένας μόνος του, ψάχνοντας ατομικές λύσεις για προβλήματα που αφορούν όλους. Δεν πρέπει να ακολουθήσουμε τον ατομικό δρόμο. Δεν έχει μεγαλύτερη σημασία το τρίωρο μάθημα, η εξεταστική και ο καλός βαθμός από την ίδια τη ζωή μας. Ποντάρουν στο φόβο μας να θυσιάσουμε αυτές τις “μικρές” προσπάθειες μπροστά στη μεγάλη μας προσπάθεια να αγωνιστούμε για τη ζωή μας.

Δεν υπάρχουν σχόλια: