Τρίτη 8 Μαρτίου 2016

ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ; ΟΧΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! ΠΡΟΤΙΜΩ ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

Η 8η Μάρτη έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Πολλοί θα έλεγαν ότι η μερα αυτή έχει αφιερωθεί στην γυναίκα επειδή είναι “το όμορφο φύλο”, η σαν ένα φόρο τιμής για την στοργικότητα και την τρυφερότητα που προσφέρει στον πλανήτη. Όπως και να έχει αυτά είναι πολύ μακρυά απο την πραγματικότητα και πολύ περισσότερο μακρυά από την εξέλιξη της ιστορίας.

Η μέρα αυτή έχει τις ρίζες της στους αιματηρούς αγώνες των γυναικών. Στις 8 Μάρτη του 1857 οι γυναίκες εργαζόμενες στα εργοστάσια υφαντουργίας και ιματισμού στη Νέα Υόρκη ξεσηκώθηκαν διεξάγοντας την πρώτη καταγεγραμμένη στην ιστορία απεργία γυναικών εργαζομένων. Τα κεντρικά αιτήματα της απεργίας αφορούσαν τη μείωση του ωραρίου εργασίας (σε 10 από 16 ώρες), ίσα μεροκάματα με τους άντρες και ανθρώπινες συνθήκες εργασίας. Η διαδήλωση των γυναικών καταστάλθηκε βίαια από την αστυνομία και πνίγηκε στο αίμα. Δύο χρόνια αργότερα, το 1859, οι εργαζόμενες στον ιματισμό κινητοποιήθηκαν και πάλι, δημιουργώντας την πρώτη εργατική ένωση.

 Πολύ αργότερα όπου δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για προοδευτικές κατακτήσεις τα κινήματα διεθνώς επέβαλαν την αφιέρωση αυτής της μέρα στην γυναίκα ακριβώς για να τιμήσουν αυτές τις ανυπόταχτες εργάτριες που ύψωσαν το ανάστημα τους στην διπλή καταπίεση που υφίσταται κάθε γυναίκα τόσο ως κομμάτι των εκμεταλλευόμενων, αλλά και εξαιτίας της ειδικής καταπίεσης που δέχεται εξαιτίας του τρόπου που έχουν δομηθεί οι κοινωνίες, που θέλουν την γυναίκα κατώτερη,  κατάλληλη για λιγότερο σημαντικά πράγματα και ικανή για αγάπη αλλά όχι για ευφυία, αδύναμη να προστατεύσει τoν εαυτό της. Με μοναδική στόχευση την καλλιέργεια και την νομιμοποίηση της λογικής της εξάρτησης της γυναίκας απο έναν άντρα, που εν τέλει αυτός πρέπει να είναι ο υπεύθυνος, ο καθοδηγητής, ο “αρχηγός του σπιτιού” και μάλλον καλύτερα αυτός να είναι ο αρχηγός της παραγωγής, του πλούτου, της εξουσίας- είναι άλλωστε και το ισχυρό φύλο-. Χρειάζεται υποταγή και στο αφεντικό υποταγή και στον άντρα!

Η πάλη για ισότητα

Οι γυναίκες, των πλούσιων στρωμάτων έχουν πράγματι κάνει σημαντικά βήματα στην κατεύθυνση της εξίσωσης των δύο φύλων. Μπορεί να μην έχουν πετύχει την πλήρη εξίσωση τους με τους άντρες της τάξης τους, και με αυτή την έννοια παραμένουν καταπιεσμένες, έχουν όμως αρχίσει να διεισδύουν σε παραδοσιακά αντρικούς τομείς. Καταλαμβάνουν θέσεις στα κοινοβούλια, διευθυντικά πόστα σε οργανισμούς και επιχειρήσεις, κοκ.   Τι γίνεται όμως με την συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών; Τις γυναίκες των μεσαίων και φτωχών στρωμάτων; Τις εργαζόμενες και τις νοικοκυρές; Τις γυναίκες που δεν κάνουν καριέρα, που δεν έχουν οικιακή βοηθό, που μοχθούν για να τα βγάλουν πέρα στη ζωή τους, και τόσες άλλες που δεν μοιάζουν με την κυρία Βαρδυνογιάννη ή με τη διευθύντρια της τράπεζας; Πόσο τις αγγίζει η σημερινή “ισότητα”; Πόσο αγγίζει η σημερινή ισότητα τους φτωχούς του πλανήτη μας, που είναι στο 70% γυναίκες.

Η πάλη για ισότητα στο σήμερα δεν μεταφράζεται στο κάποιες πλούσιες γυναίκες να μπορούν να έχουν τα προνόμια κάποιων πλούσιων αντρών.

Αντίθετα την στιγμή που η κρίση βαθαίνει και η επίθεση που δέχεται ο κόσμος της εργασίας και η νεολαία εντείνεται, τα εργασιακά δικαιώματα συρρικνώνονται με γεωμετρική πρόοδο μαζί με την δυνατότητα διεκδίκησης, όλο και πιο συχνά γίνονται τα φαινόμενα απόλυσης εγκύων, αδειών άνευ αποδοχών, μη καταβολής των επιδομάτων μητρότητας, τοκετού, μη χορήγησης των απαραίτητων αδειών. Και φυσικά πάντα με την κατάλληλη σεξιστική υπόκρουση που ταιριάζει σε ένα απάνθρωπο σύστημα.                                                                                                                                

  Στην εποχή του ανεπτυγμένου καπιταλισμού το ανθρώπινο σώμα χρησιμοποιείται ως εργαλείο και σαν τέτοιο αντιμετωπίζεται. Ένα εργαλείο προς τα κέρδη. Αυτό για τις γυναίκες πρακτικά σημαίνει ότι πρέπει να είναι σκληρά εργαζόμενες ,ενώ παράλληλα πρέπει να είναι μάνες , νοικοκυρές. Παράλληλα το γυναικείο σώμα χρησιμοποιείται ευρέως ως διαφημιστικό θέλγητρο, όπου παρουσιάζεται σαν τρόπαιο προς απόκτηση και η σεξουαλικότητα ως αντικείμενο προς αγοραπωλησία( π.χ. το νέο αμάξι της τάδε εταιρίας,μπορεί να σου προσφέρει την τάδε). Αυτό είναι έκδηλο και στο με πόση ελαφρότητα αντιμετωπίζεται σήμερα μια σεξουαλική παρενόχληση ή και το trafficking. Η εργαλειοποίηση αυτή του σώματος, οδηγεί και στο καλούπωμά του σε πρότυπα στα οποία πρέπει να ανταποκριθείς για να μην σε πετάξει έξω απ την κανονικότητα που προσπαθεί να σου επιβάλλει. Τα πρότυπα ομορφιάς καταπιέζουν εκ νέου το γυναικείο φύλο που πρέπει να ανταποκριθεί πέρα απ’ όλα τα υπόλοιπα σε μια άφταστη ιδανική ομορφιά, απ`την οποία διακυβεύεται όλη η ύπαρξή του. Πώς θα το πετύχει αυτό; Με προϊόντα ομορφιάς. Ο καπιταλισμός δημιουργεί δηλαδή νέες ανάγκες προς χάριν νέων κερδών. Εμείς όμως τι κέρδος έχουμε από όλα αυτά; Ένα καλοστημένο έργο με δοσμένους ρόλους και πληρωμένους θεατές.

Φαντάζει πιο αναγκαίο απο ποτέ ένα μαχητικό κίνημα ενάντια στην γυναικεία καταπίεση, που θα  αποτάξει όλα τα “barcode” απο τα γυναικεία σώματα, θα συγκρούεται με το “ματσό” πρότυπο  αλλά παράλληλα θα αμφισβητεί και όλες τις διαφυλικές μορφές καταπίεσης. Ένα κίνημα που η φωνή της γυναίκας απο την ελληνική επαρχία που πρέπει να φέρνει τις παντόφλες, η φωνή του μαύρου, του ομοφυλόφιλου, θα ενώνεται με την φωνή όλης της τάξης στην οποία ανήκουν και θα ουρλιάζουν ενάντια στην καταπίεση, παλεύοντας για την συνολική χειραφέτηση τους και την κοινωνική απελευθέρωση.

Η θέσπιση τέτοιων ημερών, βέβαια, όπως η 8η Μάρτη έχει γενικά αμφιλεγόμενο χαρακτήρα. Συχνά κυριαρχεί η τάση ουδετεροποίησης των ζητημάτων και παραγνώρισης της ουσίας τους. Είναι ενδεικτικό ότι επικρατεί η έννοια του εορτασμού, λογική που κρύβει μια αταξική και εξωκοινωνική προσέγγιση του προβλήματος. Καλούμαστε απλώς όλοι και όλες να γιορτάσουμε, να τιμήσουμε τις γυναίκες μια μέρα το χρόνο. Κι όμως ο χαρακτήρας αυτής της παγκόσμιας μέρας παραμένει διακύβευμα που εξαρτάται από την ίδια την ταξική πάλη και την ανάπτυξη των γυναικείων και κοινωνικών αγώνων. Είναι στοίχημα να αποτελεί κάθε φορά όχι μια μέρα απλού εορτασμού αλλά μια μέρα μάχης και ταυτόχρονα εφαλτήριο αγώνα.


Δεν υπάρχουν σχόλια: