Λίγες εικόνες από το... μέλλον

  Από τις τηλεοράσεις μέχρι την επίσημη πολιτική σκηνή πολύς λόγος γίνεται για το προσφυγικό ζήτημα, όμως συνήθως χωρίς να εστιάζει στις αιτίες και στους πραγματικούς υπεύθυνους αυτής της κατάστασης. Και φυσικά αυτοί που αποσυνδέουν τις προσφυγικές ροές από τους πολέμους και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα που τις προκαλούν, είναι οι ίδιοι που εκμεταλλεύονται το προσφυγικό για να χύσουν ξανά το ρατσιστικό τους δηλητήριο εναντίον αυτών των ανθρώπων ξεσπώντας σε απάνθρωπα -το λιγότερο- παραληρήματα που στο βωμό της «ασφάλειας» ταυτίζουν τον πρόσφυγα με τον τρομοκράτη, κάνουν λόγο για «λαθρομετανάστες» και σπέρνουν το φόβο για να περιορίσουν περισσότερο τις ελευθερίες και τα δικαιώματά μας. Όμως απέναντι σε αυτές τις φασίζουσες ή και ανοιχτά φασιστικές λογικές στέκονται οι εικόνες των χιλιάδων αλληλέγγυων (κάθε ηλικίας), που με κάθε τρόπο υποδέχονται τους πρόσφυγες στη χώρα και διεκδικούν μαζί τους τα δικαιώματά τους.

  Όμως ποιος στερεί στους πρόσφυγες βασικά δικαιώματα, όπως να μπορούν να περνούν ελεύθερα τα σύνορα, να μεταφέρονται σε όποια ευρωπαϊκή χώρα αυτοί επιθυμούν και εκεί να έχουν χαρτιά, προκειμένου να ζουν και να εργάζονται νόμιμα; Μα φυσικά οι ίδιοι που κάνουν τους πολέμους και ξεριζώνουν αυτούς τους ανθρώπους απ’ τον τόπο τους : η Ευρωπαϊκή Ένωση και το κεφάλαιο.

 Οι χώρες της Ευρώπης έκλεισαν τα σύνορα στους πρόσφυγες, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε την «ταχεία αναχαίτιση των προσφυγικών ροών και την προστασία των εξωτερικών συνόρων από τους πρόσφυγες», λες και οι άνθρωποι αυτοί είναι εχθροί και εισβολείς. Για αυτό από κοινού με το ΝΑΤΟ φυλάνε τα σύνορα με πολεμικά πλοία και οργανώνουν επαναπροωθήσεις προσφύγων. Με την καταγραφή των προσφύγων ξεκίνησαν αρχικά να κάνουν διαλογή, για να παίρνουν όποιον θεωρούσαν χρήσιμο, ευέλικτο και φτηνά εκμεταλλεύσιμο εργατικό δυναμικό, ενώ τώρα χαρακτηρίζουν όλους τους πρόσφυγες «παράτυπους μετανάστες» και προχωρούν στο κλείσιμο των συνόρων, σε μέτρα εγκλεισμού και απελάσεις.

  Η ΕΕ και οι κυβερνήσεις των χωρών της ακολουθούν απέναντι στους πρόσφυγες όλο και πιο εχθρικές, συντηρητικές πολιτικές εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των οικονομικά ισχυρών. Οι αποφάσεις της Δανίας και Ελβετίας για κατασχέσεις χρημάτων και προσωπικών ειδών των προσφύγων, το μαρκάρισμα στις πόρτες των προσφύγων στη Βρετανία, οι αποφάσεις για μαζικές απελάσεις από τη Σουηδία και τη Νορβηγία δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά αυταρχικά μέτρα στο όνομα μιας δήθεν «ασφάλειας» από τους «ξένους» παραπέμποντας στις πιο σκοτεινές περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας. Οι ξενοφοβικές και ρατσιστικές πολιτικές των κυβερνήσεων, όπως της Τσεχίας, της Ουγγαρίας, της Πολωνίας και της Σλοβακίας συμπληρώνονται και από τις επιθέσεις νεοναζιστικών ομάδων στους πρόσφυγες σε μια σειρά χώρες.

 Στον αντίποδα της παραπάνω κατάστασης εργατικά σωματεία, φοιτητικοί σύλλογοι, συλλογικότητες περιοχών αλλα και πολλοί αλληλέγγυοι έχουν εκφράσει έμπρακτα την ταξική αλληλεγγύη τους στους πρόσφυγες που καταφτάνουν στη χώρα. Με κοινό εχθρό τον πόλεμο, το κεφάλαιο, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις που πνίγουν πρόσφυγες ανοιχτά του Αιγαίου, κλείνουν τα σύνορα, υψώνουν φράχτες και εφαρμόζουν αντιμεταναστευτικές πολιτικές στο συνολικό πλαίσιο της επίθεσης στον κόσμο της εργασίας Στα πλαίσια αυτά ο κόσμος της εργασίας οργανώνει την ταξική αλληλεγγύη και τον κοινό αγώνα ντόπιων και μεταναστών με τα εργατικά συμφέροντα μπροστά. Με συγκέντρωση ειδών πρώτης ανάγκης κόντρα στις ψευτιές της κυβερνησης -κάτω απο την συναίνεση της οποίας παρατείνεται η παραπάνω κατάσταση- ή τη δήθεν φιλανθρωπία του Κόκκαλη και του Μαρινάκη, οι οποίοι "τρέχουν" κι αυτοί να διασφαλίσουν τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα εκμεταλλευόμενοι την όλη κατάσταση. Με αντιπολεμικές, αντιφασιστικές, διεθνιστικές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα. Με τη δράση σωματείων και φοιτητικών συλλόγων, που όπως δείχνει το παράδειγμα τη διακήρυξης της Κεσσάνης που συνέταξαν από κοινού ελληνικά και τουρκικά εργατικά σωματεία, αντιτίθενται στον πόλεμο στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής και στην πράξη αποδεικνύουν ότι σήμερα ο αγώνας για ειρήνη και ελευθερία δεν μπορεί να μην συνδέεται με τον αγώνα για την αντικαπιταλιστική ανατροπή.

  Όμως αντίθετα με τη δυστυχία που σπέρνει ο πόλεμος, ο ξεριζωμός και η μετανάστευση αυτό που αντικρίζει κανείς περνώντας την πύλη Ε1 του λιμανιού του Πειραιά είναι εικόνες χαράς και περηφάνιας. Άνθρωποι οι οποίοι έχουν αφήσει πίσω τα σπίτια τους, τις δουλειές τους, τη ζωή τους, να παίζουν με τα παιδιά τους ποδόσφαιρο, να βοηθούν τους αλληλέγγυους στο κουβάλημα προϊόντων σαν να μην έφυγαν ποτέ από τον τόπο τους. Τα παιδιά γεμάτα ελπίδα κοιτώντας μπροστά να κλωτσούν με χαρά τις μπάλες ενώ άλλα να παίζουν κρυφτό και να σε ανταμείβουν με μεγάλα χαμόγελα και αγκαλιές που ήρθες εδώ να τους βοηθήσεις ή έστω να τους συμπαρασταθείς.

  Αυτή είναι η δίψα για ζωή, που παρά τις αντιξοότητες, τις άθλιες συνθήκες, κοιτάει πάντα το μέλλον και χτίζει με ελπίδα ένα κόσμο γεμάτο χρώματα. Η θέληση για ένα άλλο μέλλον που γκρεμίζει την υπάρχουσα γκρίζα και μουντή κατάσταση που επικρατεί και πολύ περισσότερο δίνει ένα μάθημα αντοχής και δύναμης σε όλους μας.

  Σαν λαός έχουμε υποστεί διωγμούς, εξορίες, προσφυγιά, πολέμους, κατοχή, δικτατορίες. Θα μπορούσαμε ν' αναλογιστούμε συνεπώς ως περισσότερο οικείο με την ιστορίας μας το μέγεθος του ανθρώπινου αυτού δράματος το οποίο δεν έχει σταματημό εδώ και μήνες.. Γι αυτό το λόγο στα πλαίσια της πλατιάς αλληλεγγύης που έχει εκφραστεί όλο το τελευταίο διάστημα -και διαφέρει από την απλή φιλανθρωπία- καλούμε καθέναν και καθεμιά που βλέπει τον εαυτό του στην ίδια εν δυνάμει θέση με τους ανθρώπους αυτούς, να συμβάλλει ενεργά στην έμπρακτη ταξική αλληλεγγύη που αναπτύσσεται όπου βρίσκονται πρόσφυγες, αλλά και στον κοινό μας αγώνα για να ανατρέψουμε αυτή τη σάπια κατάσταση που μας επιβάλλουν οι «από πάνω».

  Γιατί όμως όλα αυτά;
  Γιατί οι πρόσφυγες και τα παιδιά τους, αλλά και εμείς οι ίδιοι δεν βολευόμαστε με λιγότερο ουρανό, δεν βολευόμαστε με λιγότερο ήλιο. Γιατί οι καρδιές μας δεν χωράνε σ’ αυτή την κοινωνία της εκμετάλλευσης, γιατί δεν βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.
  Γι’ αυτό.

Συλλέγουμε τρόφιμα και είδη ανάγκης καθημερινά στο αίθριο 12-2

Όλοι στις αντιφασιστικές – διεθνιστικές πορείες με φοιτητικούς συλλόγους το Συντονισμό Σωματείων για το Προσφυγικό στις 19/3 στις 2 στο κέντρο και στις 21/3 στις 17.30 στο λιμάνι του Πειραιά