Δευτέρα 1 Φεβρουαρίου 2016

ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

  «Η κυβέρνηση φέρνει στη Βουλή το νέο ασφαλιστικό», «Τα ασφαλιστικά ταμεία βουλιάζουν», «Πανικός για τις συντάξεις», αυτές είναι οι πιο συχνές φράσεις που τον τελευταίο καιρό κατακλύζουν τα δελτία ειδήσεων, τις εφημερίδες και γενικά ολόκληρη την επικαιρότητα. Ίσως, αρχικά, όλ’ αυτά για το ασφαλιστικό να μάς φαίνονται αδιάφορα και να σκεφτόμαστε ότι δεν μάς αγγίζουν. Ωστόσο, στην πραγματικότητα η νέα γενιά, οι μελλοντικοί αλλά και οι τωρινοί εργαζόμενοι, η νεολαία της ανεργίας και της επισφάλειας, βρισκόμαστε στο κέντρο αυτής της επίθεσης. Όμως,  τί είναι τελικά αυτό το ασφαλιστικό, ποια πολιτική εκφράζει, ποιούς πλήττει και ειδικότερα με ποιόν τρόπο αφορά εμάς, τη νεολαία;

  Για να κατανοήσουμε τι είναι τελικά το νέο ασφαλιστικό θα πρέπει να το αντιληφθούμε όχι σαν κάτι μεμονωμένο και ξέχωρο, αλλά σαν συνέχεια μιας συγκεκριμένης πολιτικής, η οποία πηγάζει από συγκεκριμένες αιτίες και εκφράζει συγκεκριμένα συμφέροντα. Πράγματι, μετά την επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και τους μισθούς, μετά τους πλειστηριασμούς, μετά την καταστολή, μετά τις εξαγγελίες για τον «εθνικό διάλογο για την παιδεία» που στόχο έχει να αξιολογήσει και να συγχωνεύσει σχολές, να εντείνει την υποχρηματοδότηση αλλά και να προσαρμόσει το πρόγραμμα σπουδών στις ανάγκες της αγοράς και των επιχειρήσεων, η μνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ φέρνει στη Βουλή  ένα νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, πλήρως προσαρμοσμένο στις λογικές των ΕΕ, ΔΝΤ, ΟΟΣΑ. Το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί κομμάτι της στρατηγικής απάντησης του Κεφαλαίου στην κρίση του, μια αγωνιώδη προσπάθεια να σώσουν οι εργοδότες τα κέρδη τους πατώντας πάνω στους εργαζόμενους.

  Οι αλλαγές που επιφέρει το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό δεν αποτελούν απλά τεχνικές λεπτομέρειες για το πώς θα υπολογίζονται και υπό ποιες προϋποθέσεις θα καταβάλλονται οι συντάξεις, αλλά αφορούν το συνολικό σχέδιο ζωής του εργαζομένου ανθρώπου.  Πρόκειται για μια πρωτοφανή αντεργατική αναδιάρθρωση που προβλέπει καταιγισμό μέτρων και σαρωτικών αλλαγών. Καταργεί κατακτήσεις κοινωνικής ασφάλισης – περίθαλψης – πρόνοιας, φέρνει σαρωτικές αλλαγές στις συντάξεις, στις εισφορές και στις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης. Το νέο ασφαλιστικό αποκτώντας πλέον χαρακτήρα ανταποδοτικό μετατρέπει την κοινωνική ασφάλιση σε ατομική υποχρέωση. Έτσι, με αυτό το ασφαλιστικό ας  είμαστε από τώρα σίγουροι ότι αύριο που θα αρρωστήσουμε ή θα τραυματιστούμε, το νοσοκομείο θα μάς κλείσει κατάμουτρα την πόρτα.  Κι αυτό γιατί δε βάλαμε το χέρι στην άδεια τσέπη μας για να πληρώσουμε την ασφάλισή μας.

  Κατά πόσο όμως το νέο αυτό νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό αφορά εμάς, τη νέα γενιά; Την απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα, εκτός από το γεγονός ότι το νέο ασφαλιστικό πλήττει γενικά το εισόδημα κάθε λαϊκής οικογένειας, θα τη βρούμε ακριβώς στην πραγματικότητα της νεολαίας όπως έχει διαμορφωθεί στο σήμερα. Το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό έρχεται να βαθύνει το καθεστώς ελαστικής – μαύρης εργασίας, ουσιαστικά σύγχρονης δουλείας που έχουν επιβάλλει στη νέα γενιά οι πολιτικές κεφαλαίου – ΕΕ.  Μια πραγματικότητα που θέλει την πληττόμενη νεολαία να εργάζεται με διαλυμένες συνθήκες εργασίας, με ελάχιστους μισθούς, σε προγράμματα voucher και 5μηνα, χωρίς ασφάλιση και συλλογικές συμβάσεις, τη στιγμή μάλιστα που η ανεργία στους νέους φτάνει το 65%. Με το νέο νομοσχέδιο η κατάσταση αυτή θα παγιωθεί και θα οδηγήσει τους νέους, αν όχι στη μετανάστευση, στη μαύρη εργασία, ενώ ταυτόχρονα η ανεργία θα τονωθεί αφού οι εργαζόμενοι θα βγαίνουν στη σύνταξη γύρω στα 70, μετά από 40 χρόνια δουλειάς. Όσον αφορά στους εκπαιδευτικούς ο διορισμός θα γίνει ένα πραγματικά άπιαστο όνειρο! Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουν και πάλι να καταστρέψουν το αύριο αλλά και το σήμερα της νεολαίας. Καταφέρνουν να ριζώσουν καλά μέσα στο κεφάλι μας και να μας οδηγήσουν στην εξευτελιστική και ηττοπαθή συνειδητοποίηση ότι «έτσι κι αλλιώς άνεργοι θα μείνουμε. Για ποια ασφάλιση να μιλάμε;».

  Η σκέψη όμως που πρέπει με αποφασιστικότητα να μας διακατέχει είναι πως δε θα ανεχτούμε να περάσει αυτό το ασφαλιστικό. Και όχι μόνο δε θα το ανεχτούμε, αλλά θα επιβάλουμε και το δικό μας πρόταγμα. Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι όχι η ήττα και η απογοήτευση, αλλά η σκέψη πως η λύση δεν είναι άλλη παρά μόνο η διεκδίκηση και η μάχη. Η μάχη για κοινωνική ασφάλιση με βάση τις ανάγκες μας και όχι για τα κέρδη του κεφαλαίου. Για μια κοινωνική ασφάλιση που δεν θα είναι εμπόρευμα αλλά δικαίωμα. Απαιτούμε θέσεις εργασίας και όχι ανεργία, ούτε ανασφάλιστη και ελαστική εργασία. Απαιτούμε είτε δουλεύουμε, είτε είμαστε άνεργοι, να έχουμε ασφάλιση, που θα βαραίνει όχι τους μισθούς των εργαζόμενων και των φτωχών κοινωνικών στρωμάτων, αλλά το κράτος και τους εργοδότες. Να δικαιούμαστε σύνταξη στα 30 χρόνια εργασίας ή στην ηλικία των 60. Να μην πληρώσουμε εμείς και οι επόμενες γενιές το βάρος των συμφερόντων των εργοδοτών και του κεφαλαίου. Απαιτούμε τα εργασιακά μας δικαιώματα.

  Πώς και με ποιους όμως θα παλέψουμε; Η δική μας λύση απέναντι στο ασφαλιστικό είναι ο πανεργατικός ξεσηκωμός για εργασία, ασφάλιση, περίθαλψη, πρόνοια, κατάργηση της επισφαλούς εργασίας. Η μόνη λύση είναι η συλλογική διεκδίκηση. Γι’ αυτό, σαν νεολαία πρέπει να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή και, ειδικότερα, σαν φοιτητικός σύλλογος της ΦΛΣ πρέπει να παλέψουμε μέσα απο τις συλλογικές μας διαδικασίες, τις γενικές μας συνελεύσεις. Θέλουμε αγώνες από τα κάτω, με ένα ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα, όχι όμως κάτω από την πολιτικά ανεπαρκή και κομματικοκεντρική λογική του ΠΑΜΕ, αλλά και κόντρα στον ξεπουλημένο και γραφειοκρατικό συνδικαλισμό της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ του «ΝΑΙ». Θέλουμε μαχητικούς αγώνες, όπως αυτός των εργαζομένων στα 5μηνα, που έχουν δημιουργήσει κέντρο αγώνα έξω απ’ το Υπουργείο Εργασίας και παλεύουν στην πράξη κόντρα στον εργασιακό μεσαίωνα που μας επιβάλλουν!

  Είναι πολύ εύκολο να πούμε ότι το νομοσχέδιο δε μας αφορά, ότι εγώ θα βρω ένα τρόπο και θα επιβιώσω μόνος μου μέσα σ’αυτό το σύστημα. Είναι πολύ εύκολο να κάτσουμε στον καναπέ μας και να αποφασίσουμε πως δεν  έχει νόημα να αγωνιστούμε, ή αλλιώς, να αποφασίσουμε με μεγάλη ανακούφιση πως έχει νόημα αλλά, ντάξει, θα το κάνουν άλλοι για μας. Είναι πολύ εύκολο να κάτσουμε άπραγοι και να παραδεχτούμε ότι τα πράγματα θα τα φτιάξει ο καιρός και όχι εμείς, πως η ιστορία έτσι κι αλλιώς θα κυλήσει και η εποχή θα αλλάξει από μόνη της. Είναι πολύ δύσκολο όμως να αντικρύσουμε την πραγματικότητα. Να πούμε ότι εμείς θα αλλάξουμε τον καιρό, ότι εμείς θα κυλήσουμε την ιστορία. Ότι δε θα είμαστε παρατηρητές, αλλά στο τώρα, στο σήμερα θα παλέψουμε συλλογικά για τα δικά μας συμφέροντα, για τις δικές μας ανάγκες. Ότι δε θα ανεχτούμε τα όνειρα της νέας γενιάς, τη δυναμική και τη σπίθα αυτής της ηλικίας να τα σβήσει η απογοήτευση και η ηττοπάθεια.



Δεν υπάρχουν σχόλια: