Και τι είναι τέλος πάντων αυτός ο φοιτητικός σύλλογος;

O φοιτητικός σύλλογος είναι εκείνη η συλλογικότητα που οι ίδιοι οι φοιτητές έχουν δημιουργήσει για να διεκδικούν και να επιβάλλουν τα δικαιώματα τους, και ειδικότερα τις ανάγκες της πληττόμενης πλειοψηφίας. Είναι, δηλαδή, όπλο στα χέρια μας και δικαίωμα συμμετοχής στις διαδικασίες του έχουν όλοι ανεξαιρέτως οι φοιτητές.

Ποιά είναι τα όργανα του συλλόγου;

Ανώτατο αποφασιστικό όργανο του συλλόγου είναι η Γενική Συνέλευση. Εκεί είναι ο χώρος όπου κάθε φοιτητής τοποθετείται ισότιμα, συμμετέχει στη λήψη των αποφάσεων, δεσμεύεται για την υλοποίησή τους, παράγει ο ίδιος πολιτική. Το διοικητικό συμβούλιο (Δ.Σ.) εκλέγεται απευθείας από τις φοιτητικές εκλογές με απλή αναλογική και σε αυτό συμμετέχουν εκπρόσωποι των παρατάξεων. Το Δ.Σ είναι ένα γραφειοκρατικό, παγιωμένο όργανο που δεν ελέγχεται από τη βάση των φοιτητών. Οι καθεστωτικές παρατάξεις (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) θεωρούν το Δ.Σ σαν το κύριο όργανο πολιτικής και απαξιώνουν συνειδητά τις Γενικές Συνελεύσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η ΔΑΠ Φιλοσοφικής που έχει να πατήσει το πόδι της σε Συνέλευση από το 2011.

Από την άλλη η ΠΚΣ/ΜΑΣ/ΚΝΕ έχει μια εντελώς στρεβλή άποψη περί “αγωνιστικών”Δ.Σ, μόνο όταν έχει αυτή η δύναμη την πλειοψηφία στο όργανο. Πόσο αγωνιστικές μπορεί να είναι, όμως, αποφάσεις που παίρνονται μακριά από τις συλλογικές συζητήσεις της πλειοψηφίας των φοιτητών, από ελάχιστους φοιτητές με βάση τους εκλογικούς συσχετισμούς, δε γνωστοποιούνται στον υπόλοιπο σύλλογο άρα δεν υλοποιούνται και μαζικά; Έτσι καλλιεργείται η λογική ανάθεσης στο σύλλογο.

Γι' αυτό ως ΚΑΡΦΙ ΕΑΑΚ επιλέγουμε να συμμετέχουμε στα Δ.Σ μόνο για να διασφαλίσουμε ότι δε θα παίρνονται αποφάσεις αντιπαραθετικές προς τα συμφέροντα της πλειοψηφίας των φοιτητών, όπως αυτά εκφράζονται στις γενικές συνελεύσεις.

Εμείς λέμε: ΟΛΗ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ!

Γιατί εκεί αποτυπώνεται κάθε ώρα και στιγμή η πλειοψηφούσα άποψη του συλλόγου, γιατί είναι ένα ζωντανό όργανο, το μόνο πεδίο που μπορούν να αντιπαρατεθούν πολιτικές απόψεις, να διαμορφωθούν συνειδήσεις και να διαπαιδαγωγηθούν ολόκληρες γενιές στο να διεκδικούν όσα τους ανήκουν. Εκεί παίρνονται πραγματικά αγωνιστικές αποφάσεις βάσει των πραγματικών αναγκών μας! Θέλουμε όργανα του συλλόγου-επιτροπές-αντιπροσώπους που θα εκλέγονται, θα ελέγχονται και θα ανακαλούνται από το σώμα των συνελεύσεων. Συντονισμό με όλους τους φοιτητικούς συλλόγους στη βάση των αποφάσεων των συνελεύσεων.

Ο σύλλογος ανήκει στους φοιτητές ή στις παρατάξεις ;

Είναι γνωστές οι απόψεις: “Γιατί να πάω στη Συνέλευση; Για να τους ακούω να τσακώνονται;” ή “Μόνο τα κομματικά τους συμφέροντα τους ενδιαφέρουν, ποτέ δε συζητάμε αυτά που μας απασχολούν”. Αυτά δεν ακούγονται μόνο στη σχολή μας και στο φοιτητικό κίνημα αλλά στην κοινωνία ευρύτερα. Η αποστασιοποίηση και η απαξίωση της συλλογικής οργάνωσης και πάλης, των σωματείων-συνδικάτων-συλλόγων είναι χαρακτηριστική και στο εργατικό κίνημα. Αυτό είναι αποτέλεσμα μίας στοχευμένης προπαγάνδας και λασπολογίας από πλευράς κυβέρνησης και ΜΜΕ απέναντι στο συνδικαλισμό, μία προπαγάνδα που προσπαθεί να ταυτίσει τον ξεπουλημένο συνδικαλισμό των καθεστωτικών παρατάξεων με τη μαχόμενη αριστερά και, συνολικότερα, με τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις του φοιτητικού και εργατικού κινήματος. Υπεύθυνοι για τον εκφυλισμό των συλλογικών διαδικασιών είναι οι κυβερνητικές παρατάξεις (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) που εισάγουν κοινοβουλευτικές πρακτικές μέσα στο φοιτητικό κίνημα για να το αφοπλίσουν και να το κάνουν-στην καλύτερη περίπτωση- διαπραγματευτή των όρων χειροτέρευσης της ζωής μας σε υπουργικά σαλόνια. Ευθύνες έχει, όμως, και η καθεστωτική αριστερά (ΚΝΕ) που επιλέγει να αναπαράγει τον ενδοαριστερό εμφύλιο και τον απομονωτισμό, διασπώντας την ενότητα του κινήματος και εγκλωβίζοντάς το σε στενά οικονομικά αιτήματα χωρίς πολιτικούς στόχους και σύγκρουση. Στο σύλλογό μας η ΠΚΣ/ΚΝΕ/ΜΑΣ με αφορμή κάποια πραγματικά προβλήματα του συλλόγου μας, προσπαθεί να διαλύσει την ενιαιότητα του φοιτητικού συλλόγου Φιλοσοφικής, ιδρύοντας δικούς της συλλόγους, όπως στο Ιστορικό Αρχαιολογικό, για καιροσκοπικούς λόγους κομματικής της συγκρότησης. Στην πραγματικότητα αυτό που αυτοπαρουσιάζεται σαν «σύλλογος Ιστορικού – Αρχαιολογικού» υπάρχει μόνο στη φαντασία της συγκεκριμένης παράταξης, σε μια σφραγίδα του πρωτοδικείου και σε διαδικασίες ελάχιστων ατόμων, οι οποίες κοσμούνται από αφίσες του ΜΑΣ (όπως στην υποδοχή «πρωτοετών»). Αντίθετα όλοι οι φοιτητές του Ιστορικού – Αρχαιολογικού συμμετέχουν στο φοιτητικό σύλλογο Φιλοσοφικής και στις γενικές του συνελεύσεις !

  Η θέση μας ενάντια στην παραταξιοποίηση δε σημαίνει την απαγόρευση της προσπάθειας και της δράσης οποιασδήποτε παράταξης να πείσει και να κερδίσει με τις θέσεις της τους φοιτητές. Η θέση ενάντια στις παρατάξεις και τα κόμματα είναι αντιδραστική και δεν είναι τυχαίο ότι έχει εφαρμοστεί μόνο από φασιστικά καθεστώτα! Αντίθετα, η γόνιμη αντιπαράθεση πολιτικών θέσεων και πρακτικών (και όχι ο σκυλοκαυγάς) είναι ζήτημα ουσιαστικής δημοκρατικής λειτουργίας και μας βοηθούν να διαλέγουμε πλευρά (με την υποταγή ή με τη χειραφέτηση) και να συνδιαμορφώνουμε ένα νικηφόρο σχέδιο, το οποίο να υπηρετεί τις ανάγκες μας για τις σπουδές μας αλλά και για τη θέση της γενιάς μας στην κοινωνία !

Για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού συλλόγου και του φοιτητικού κινήματος

Για να μπορέσουμε να ανατρέψουμε τη μειοψηφία που μας κυβερνά, για να μπορέσουμε να στείλουμε στο χρονοντούλαπο της ιστορίας το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης-Ε.Ε-Δ.Ν.Τ-κεφαλαίου και τα τσιράκια τους μέσα στις σχολές μας (ΔΑΠ,ΠΑΣΠ), πρέπει να σκύψουμε πάνω από τα προβλήματα των φοιτητικών μας συλλόγων και να ανασυγκροτήσουμε το φοιτητικό κίνημα σε άλλη βάση, τέτοια που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της σύγχρονης εποχής για να μπορεί να είναι, εν τέλει, και νικηφόρο.

Δεν μας αρκεί το υπάρχον! Θέλουμε ένα φοιτητικό σύλλογο που θα αποτελεί ασπίδα και δόρυ στα χέρια των πληττόμενων φοιτητών και θα μπορεί να παλεύει από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο πρόβλημα μας να υπηρετεί τις ανάγκες και τα συμφέροντά μας. Ένα σύλλογο που θα έχει αυτοτελή πολιτική και πολιτιστική ζωή με σεβασμό στις πολιτικές δυνάμεις που παρεμβαίνουν εντός του αλλά και στις διαφορετικές απόψεις.

§ Γι' αυτό, είναι κρίσιμο το φοιτητικό κίνημα να μετρήσει βήματα στη δημοκρατική του λειτουργία, βαθαίνοντας την εργατο-δημοκρατική του συγκρότηση και ξεπερνώντας λογικές ανάθεσης. Σε αυτή την κατεύθυνση, θα συνέβαλλε η καθιέρωση σε όλους τους συλλόγους τακτικών Γενικών Συνελεύσεων και η εκλογή από αυτές αιρετών αντιπροσώπων που θα μπορεί να ανακαλούνται ανά πάσα στιγμή από τους φοιτητές αν δεν προασπίζονται και δε μεταφέρουν την πολιτική θέση του συλλόγου. Σκοπός είναι ο μόνιμος κινηματικός και πολιτικός συντονισμός του φοιτητικού κινήματος και η βαθύτερη ενιαιοποίηση του κόντρα στο κατακερματισμό των επιμέρους αντιστάσεων. Πιο, συγκεκριμένα, στη Φιλοσοφική, θεωρούμε προωθητική τη διεξαγωγή Τμηματικών Συνελεύσεων για τη συγκέντρωση των επιμέρους προβλημάτων του κάθε τμήματος, πάντα σε αλληλεπίδραση με τη Γενική Συνέλευση.

§ Είναι πιο αναγκαίο από ποτέ το φοιτητικό κίνημα να συγκροτήσει εκείνες τις δομές που θα μπορούν να οργανώνουν τα επιμέρους κομμάτια του φοιτητικού σώματος αλλά και να ασχολούνται εξειδικευμένα με τα διάφορα προβλήματα. Σε αυτό το πλαίσιο, θετική θα ήταν η συγκρότηση επιτροπών μέριμνας(για προβλήματα συγγραμμάτων, σίτισης, στέγασης, μεταφορών κλπ), εργαζόμενων φοιτητών και πρακτικάριων. Οι επιτροπές αυτές δε θα είναι κάτι ξεχωριστό από το σύλλογο και τις διαδικασίες του αλλά θα λογοδοτούν σε αυτόν και ως σκοπό θα έχουν να ανατροφοδοτήσουν και να εμπλουτίσουν τη συζήτηση εντός των Γενικών Συνελεύσεων, αλλά και να προβάλλουν επιθετικά αιτήματα που θα συσπειρώνουν τα πιο πληττόμενα κομμάτια των φοιτητών.

§ Οι φοιτητικοί σύλλογοι  και το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να πρωτοστατεί στη μάχη της νέας γενιάς για εργασία με δικαιώματα και αξιοπρέπεια. Ειδικά στο σήμερα με συντριπτικό ποσοστό των φοιτητών να εργάζεται γίνεται πιο αναγκαίο από ποτέ. Αυτό περνάει μέσω της σύνδεσης του με το εργατικό κίνημα με πολιτικό τρόπο. Εϊναι πιο αναγκαία από ποτε η σύνδεση της κάθε σχολής με τον αντίστοιχο σωματείο του κλάδου(για παράδειγμα στη Φιλοσοφική αυτό μεταφράζεται σε σύνδεση με την ΟΛΜΕ, τις επιμέρους ΕΛΜΕ αλλά και με τους Συλλόγους καθηγητών εργαζόμενων στα φροντιστήρια). Πέρα από αυτό, ο σύλλογος μπορεί να πρωτοστατεί στο να φέρει σε επαφή τους εργαζόμενους φοιτητές με τα αντίστοιχα σωματεία τους. Για να γίνει το φοιτητικό κίνημα, πυροδότης συνολικότερων κοινωνικών αναταραχών πρέπει να βάλει στην προμετωπίδα του πολιτικά επικίνδυνα αιτήματα, τα οποία είναι αναγκαία για τα συμφέροντα της πληττόμενης πλειοψηφίας της νεολαίας και των εργαζομένων, συνδέουν τους αγώνες τους και προκαλούν ρήξεις με το σύστημα, όπως η ανατροπή κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ – κεφαλαίου !

§ Τα όρια της απλής διεκδίκησης έχουν φανεί εδώ και καιρό. Είναι η ώρα να ξεφύγουμε από τη λογική της διαπραγμάτευσης με υπουργεία και πρυτάνεις και να περάσουμε στη μαχητική επιβολή των αναγκών μας. Με αυτό εννοούμε ότι ο φοιτητικός σύλλογος θα πρέπει να μπορεί να εγγυάται ότι όλοι οι φοιτητές θα έχουν συγγράμματα, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα κάνει κατάληψη στο τυπογραφείο. Ότι όλοι οι φοιτητές θα έχουν κάρτα σίτισης, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα τυπώσουμε κάρτες συλλόγου και θα πάμε κόντρα στα κέρδη του εργολάβου. Ότι όλοι οι φοιτητές θα έχουν εστία, ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι θα διώξουμε τους μεγαλοκαθηγητάδες από τις εστίες και θα δώσουμε στους συμφοιτητές μας που έχουν ανάγκη τα δωμάτια (όπως έγινε και πέρυσι στις εστίες του ΕΚΠΑ) !

Οι παραπάνω προτάσεις θέλουμε να γίνουν αντικείμενο συζήτησης από τον κάθε έναν από εμάς που πλήττεται από τις αντιλαϊκές πολιτικές και αναζητά απαντήσεις και συλλογικές λύσεις στα ατομικά του αδιέξοδα. Τα βήματα για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος θα γίνουν μόνο μέσα από τις μικρές και μεγάλες μάχες που καλούμαστε να δώσουμε καθημερινά, με κυρίαρχη αιχμή τώρα να αποτελεί το ζήτημα των διαγραφών, την επιβολής του ορίου φοίτησης στα ν+2 και της συγκρότησης οργανισμών.

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 12 ΣΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ 313!