ΚΑΝΕΝΑΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ! ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΡΑ ΓΙΑ ΜΟΡΦΩΣΗ-ΔΟΥΛΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ!

29/9/2014....μια καινούργια χρονιά ξεκινάει, μια ακόμη χρονιά μέσα στα μνημόνια, μέσα σε συνθήκες εξαθλίωσης για τους εργαζόμενους και την νεολαία που βλέπουν καθημερινά το μέλλον τους να διαλύεται. Μια ακόμη χρονιά που ζούμε κάτω απο τον ζυγό του μαύρου μετώπου της συγκυβέρνησης και της Ε.Ε. Μια χρονιά που εσένα σε βρίσκει ακόμα στα αμφιθέατρα.... αλλά για πόσο ακόμα; Το υπουργείο σου λέει όχι για πολύ!
 

10/8/2014 και το υπουργείο παιδείας μέσα από ανακοίνωσή του προαναγγέλλει τη διαγραφή των «λιμναζόντων» όπως λέει φοιτητών.  Οι διαγραφές αυτές θα έρθουν να γίνουν βάση νόμων που έχουν ψηφιστεί το 2007 και το 2011 όπως τονίζει για να καλλιεργήσει εκείνον τον κοινωνικό αυτοματισμό που τόσο πολύ χρειάζεται και ο όποιος κινείται στη λογική του ότι όποιος ήθελε μπορούσε να έχει τελειώσει όλα αυτά τα χρόνια.Πρώτα πρώτα, λοιπόν, για να μην υπάρχουν αυταπάτες για το οικονομικό πλήγμα που αποτελούν αυτοί οι φοιτητές για το ελληνικό κράτος.. .Το κόστος του κράτους για όσους φοιτητές έχουν περάσει τα ν+2 χρόνια σπουδών είναι μόνο οι κόλλες που χαλάνε στις εξεταστικές και που πλέον κι αυτές τις μοιράζουν σε όλους μας με την εξής προσφώνηση :« Με μέτρο και να μη γράφετε πολλά γιατί το πανεπιστήμιο δεν έχει λεφτά». Περαιτέρω φοιτητικά προνόμια δε δικαιούνται.

Αντίθετα, λοιπόν, αυτό το επιχείρημα αποτελεί μια πρόφαση για ένα μέτρο που δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα ακόμα λιθαράκι που θα εξυπηρετήσει το συνολικό σχέδιο για την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που ήδη έχει πέσει στο τραπέζι με το σχέδιο Αθηνά, με τους οργανισμούς και τους εσωτερικούς κανονισμούς, με τις απολύσεις των διοικητικών, με την περικοπή συγγραμμάτων, με τις εργολαβίες στην σίτιση, στην στέγαση και την καθαριότητα και πολλά άλλα. Ένα σχέδιο που προβλέπει την διάλυση του πανεπιστημίου και την ανασυγκρότηση του σε ένα πανεπιστήμιο που θα πληρώνεις δίδακτρα, που θα τρέχεις από μάθημα σε μάθημα, που δεν θα έχεις φοιτητικές παροχές, που το πρόγραμμα σπουδών σου θα είναι πλήρως εναρμονισμένο με τις ανάγκες του κεφαλαίου, που δεν θα σου επιτρέπουν να σηκώσεις κεφάλι, που η συλλογική διεκδίκηση θα ποινικοποιείται, που δεν θα έχεις συγγράμματα, που θα τσεκάρουν την φάτσα σου στην πόρτα σεκιουριτάδες, που η σχολή σου αν δεν μπορεί να αποτελέσει επικερδές πεδίο για τις επιχειρήσεις θα κλείνει, ένα πανεπιστήμιο που δεν χωράει και πετάει έξω την πληττόμενη νεολαία!

Ακριβώς εδώ είναι και ο ρόλος που έρχονται να παίξουν οι “διαγραφές”. Με το πρόσχημα, λοιπόν, της διαγραφής των “αιώνιων” φοιτητών στην ουσία προσπαθούν να επιβάλουν το καθεστώς των ορίων φοίτησης στα ν+2 έτη. Αυτό φυσικά σημαίνει ότι ο φοιτητής μπαίνει σε μια διαδικασία εντατικοποίησης και πειθάρχησης για να καταφέρει να πάρει πτυχίο στα προβλεπόμενα χρόνια. Έχοντας πάνω από το κεφάλι του τη γκιλοτίνα της διαγραφής, χάνει την δυνατότητα του να παλεύει και να διεκδικεί μέσα από τον φοιτητικό του σύλλογο. Γίνεται, δηλαδή, ένας φοιτητής πρόπλασμα του εργαζομένου που χρειάζεται η αυριανή επιχείρηση.

Κυρίαρχα, όμως, οι διαγραφές σημαίνουν ένταση των ταξικών φραγμών, σημαίνουν ότι θα πεταχτούν εκτός πανεπιστημίου οι οικονομικά ασθενέστεροι. Μια κατεύθυνση που μπαίνει πολύ πιο πριν με το “νέο λύκειο”, το νέο εξεταστικό κάτεργο που μπορούν να ανταπεξέλθουν μόνο όσοι μπορούν να πληρώνουν φροντιστήρια. Άρα στα πληττόμενα κομμάτια της κοινωνίας δεν δίνεται ούτε καν η δυνατότητα εισαγωγής στην τριτοβάθμια, αντιθέτως ωθούνται σε επαγγελματικές σχολές, σε κέντρα κατάρτισης και ΙΕΚ. Όσοι πάλι καταφέρουν να εισχωρήσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με την απειλή της διαγραφής όταν ξεπεράσουν κατά 2 έτη τα χρόνια φοίτησης και ενώ χρειάζεται να δουλεύουν για να σπουδάσουν καθίσταται αδύνατο να τελειώσουν την σχολή. Έτσι ωθούνται σε ευέλικτα προγράμματα σπουδών διετή και τριετή (θεσπίζονται μέσω του νόμο Διαμαντοπούλου και των οργανισμών του πανεπιστημίου), σε κέντρα δια βίου μάθησης και ιδιωτικές σχολές (δεν είναι τυχαίο που το Mediterranean College τάζει στους “αιώνιους” αναγνώριση των μαθημάτων που έχουν περάσει μέχρι τώρα και δυνατότητα πτυχίου αν το επιλέξουν). Εν τέλει ωθούνται στην ανεργία και στην ελαστική εργασία και στο αέναο κυνήγι προσόντων όπως και όλη η γενιά μας.

Το ζήτημα των διαγραφών, τελικά, είναι κομμάτι της συνολικότερης επίθεσης στην νεολαία.  Μια νεολαία στην οποία προσπαθούν να φορτώσουν αυτή την κατάσταση σαν προσωπική αποτυχία μιας ολόκληρης γενιάς. Θέλουν να μας πείσουν ότι φταίμε που διαγραφόμαστε, ότι φταίμε που είμαστε άνεργοι κλπ. Αρνούμαστε να καταδεχτούμε ότι οι κυβερνήσεις όλων αυτών των χρόνων και το υπηρετικό τους προσωπικό (καθηγητικό κατεστημένο, πρυτάνεις κλπ) πετάνε τώρα το μπαλάκι της ευθύνης στα ίδια τα θύματα της πολιτικής τους. Οι ίδιοι διέλυσαν το πανεπιστήμιο και γι' αυτό και το φοιτητικό κίνημα δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να συνδιαλλαγεί στο επίπεδο μιας διαχειριστικής, παραχωρητικής λύσης γύρω από τις διαγραφές. Δεν δίνουμε σε κανέναν το δικαίωμα να αποφασίσει την δυνατότητά μας να συνεχίσουμε τις σπουδές μας!

Η παιδεία που θέλουν να φτιάξουν δε μας χωράει! Καλούμαστε να επιλέξουμε. Από τη μία είναι ο δρόμος της υποταγής και του συμβιβασμού. Από την άλλη είναι ο δρόμος του αγώνα. Ένας αγώνας που για να είναι νικηφόρος πρέπει να είναι και συνολικός. Να παλέψουμε μαζί με του μαθητές που βλέπουν τα όνειρα τους να γκρεμίζονται. Να παλέψουμε μαζί με τους εργαζόμενους μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο. Με όπλο το φοιτητικό σύλλογο και τις γενικές συνελεύσεις και το συντονισμό μας με τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας,  να παλέψουμε μαζί για να επιβάλλουμε τα δικαιώματα μας σε δωρεάν σπουδές, σε ολόπλευρη μόρφωση, σε εργασία με αξιοπρέπεια, σε δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες!