Γιατί η ΕΕ δεν είναι το σπίτι των λαών;

  Η Ευρωπαϊκή Ένωση ιδρύθηκε τυπικά το 1957 όταν με τη Συνθήκη της Ρώμης δημιουργήθηκε η έως το 1991 Ευρωπαϊκή Κεντρική Οικονομία (ΕΟΚ) που μετεξελίχθηκε σε Ευρωπαϊκη Ένωση με τη συνθήκη του Μάαστριχτ. Ήταν εφεύρεση διαφόρων εθνικών ηγετών όπως ο Ζαν Μοννέ, τραπεζίτης, ο Τσόρτσιλ πρωθυπουργός της Αγγλίας και άλλες τέτοιες πεφωτισμένες προσωπικότητες ώστε να διασφαλιστεί η ''ειρήνη'', η ''ομαλότητα'' και η ''ευημερία'' εντός της.

  Ας δούμε, όμως, λίγο πιο ''κακόβουλα'' και με τη βοήθεια της ιστορίας αλλά και του παρόντος γιατί δημιουργήθηκε αυτή η ένωση. Που μόνο σαν ένωση των λαών δεν εξελίχθηκε. Κάθε άλλο… Ένωση των οικονομικά ισχυρών ακούγεται πολύ καλύτερα. Αρχικά ένας από τους κυριότερους λόγους είναι να καταφέρουν οι διάφοροι ''λόρδοι'' των ευρωπαϊκών κρατών να είναι ανταγωνιστικοί απέναντι στα αλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και να τους αναλογεί ένα μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας του παγκόσμιου πλούτου, αδιαφορώντας για τους εργαζόμενους και το λαό που τον παράγει.

  Αργότερα, έμελε να έρθει και η καθιέρωση των τεσσάρων ''ελευθεριών'', της ελευθερίας της κίνησης των κεφαλαίων, των εμπορευμάτων, των υπηρεσιών και, τέλος, του εργατικού δυναμικού. Αυτή η ελευθερία ήταν η αρχή της χωρίς όρια κερδοσκοπίας του κεφαλαίου και η αρχή για την περαιτέρω εκμετάλλευση των εργαζομένων. Καμία σχέση δεν έχει αυτή η ελευθερία, την οποία με τόση χαρά παρουσιάζουν, με την ελευθερία που εμείς διεκδικούμε! Η ελευθερία τους είναι η ελευθερία του δυνατού να εκμεταλλεύεται και να καταπιέζει χωρίς όρια τον εργαζόμενο, τον καθηγητή, τον υπάλληλο του σουπερ μάρκετ και οποιονδήποτε παράγει τον πλούτο που με τόση αφθονία αυτοί χαίρονται.

  Θα μπορούσε κανείς να κουβεντιάζει ώρες για τους λόγους δημιουργίας της ΕΕ και αδιαμφισβήτητα ξεχάσαμε πολλούς. Σίγουρα, όμως, το συμπέρασμα θα ήταν πως οι λόγοι αυτοί δεν είναι για την ευημερία και την ειρήνη των λαών αλλά για την ακόμα μεγαλύτερη καταπίεση τους, ώστε οι δημιουργητές και υποστηρικτές αυτού του ιμπεριαλιστικού γίγαντα της ΕΕ να μπορούν να ενδυναμώνονται απέναντι στους υπόλοιπους γίγαντες, ΗΠΑ, Ρωσία κτλπ που με τις πολιτικές τους σκορπούν φτώχεια και δυστυχία στον πλανήτη.

  Ας δούμε όμως λίγη από την πολιτική της ΕΕ . Μιας και είμαστε φοιτητές πιθανό είναι να γνωρίζουμε πως η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης που καθιστά αδύνατη ή, στην καλύτερη περίπτωση, αφόρητα δύσκολη την πρόσβαση παιδιών από λαϊκές οικογένειες στα Πανεπιστήμια του εξωτερικού, που με νύχια και με δόντια προσπαθούν οι εκάστοτε υπουργοί παιδείας να εφαρμόσουν στη χώρα μας, είναι μέρος του σχεδίου της Μπολόνια για τη μεταρρύθμιση της παιδείας προς όφελος των επιχειρήσεων και των επενδυτών. Επιπλέον, οι ''μνημονιακές'' πολιτικές εύκολα παρατηρούνται και στο εξωτερικό σε χώρες που δεν έχουν υπογράψει το μνημόνιο και απλά είναι μέλη της ΕΕ. Για παράδειγμα' η δέσμευση της πρώτης κατοικίας είναι κάτι που γίνεται ήδη στην Ισπανία. Από πέρυσι είδαμε αρκετό κόσμο να μένει στο δρόμο. Όσον αφορά το χώρο εργασίας, οι ατομικές συμβάσεις που επιτρέπουν στον εργοδότη να κάνει ουσιαστικά ό,τι θέλει με τον εργαζόμενο και επιχειρεί να καταργήσει κάθε μορφή συλλογικότητας και αλληλεγγύης μεταξύ των εργαζομένων, είναι και αυτό μέρος της πολιτικής της ΕΕ για την περαιτέρω... ''ομαλότητα'' και ''ευημερία'' του ευρωπαϊκού λαού! Ατέλειωτη μοιάζει η λίστα με τέτοιου είδους πολιτικές!

  Με το νέο έτος, και συγκεκριμένα στις 8 Ιανουαρίου, η Ελλάδα, μια από της πιο υποβαθμισμένες χώρες της ΕΕ, ανέαλαμβάνει την προεδρία της που θα σηματοδοτήσει και την περαιτέρω κλιμάκωση της επίθεσης αλλά και νέα δεινά για το λαό. Οι προτεραιότητές τους σύμφωνα με τις ανακοινώσεις τους είναι: α) η ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» των πολυεθνικών της ΕΕ με στόχο την «προσαρμογή των μισθών» στο επίπεδο των «ανταγωνιστών της ΕΕ», δηλαδή Κίνα, Ινδία, Βραζιλία κλπ! β) Η ενίσχυση της «δημοσιονομικής και τραπεζικής ενοποίησης», που σημαίνει δρακόντεια μέτρα επιβολής μιας βάρβαρης λιτότητας, διάλυσης των δημόσιων αγαθών σε όλη την Ευρώπη και σκληρού ελέγχου από μηχανισμούς της ΕΕ(σα να λέμε μονιμοποίση της τρόικα) για την επιβολή τους γ) η «ενίσχυση της αμυντικής πολιτικής», δηλαδή η παραπέρα στρατιωτικοποίηση της ΕΕ και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή μας πρώτα από όλα, για τις οποίες ο Σαμαράς υπερηφανεύτηκε ότι πληθαίνουν δ) την ενίσχυση της αντιμεταναστευτικής και ρατσιστικής υστερίας μέσα από την ενίσχυση των μηχανισμών τύπου Frontex, που σημαίνει ενίσχυση του ρατσισμού και του φασισμού.

  Είναι ώρα, λοιπόν, οι λαοί να πούμε ένα μεγάλο όχι στην ΕΕ και στις πολιτικές της που μόνο περισσότερη φτώχεια και μιζέρια έχουν να μας προσφέρουν και να παλέψουμε για μια άλλη ένωση, μια ένωση των λαών πάνω στις ανάγκες τους και τα συμφέροντα τους! Πλήρως αντικρουόμενα από αυτά των τραπεζιτών και των εφοπλιστάδων που παίζουν με τις ζωές μας για να αυξήσουν τα κέρδη τους!

  

  

 

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΤΙΣ 8 ΓΕΝΑΡΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΕΕ!

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ!