Αστική δημοκρατία ή χάος ή αστική δημοκρατία και... κοινωνικό χάος;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.. Εν αρχή ήν η μεγάλη ευρωπαϊκή ''οικογένεια'' και το μαύρο πρόβατο αυτής που ακούει στο όνομα Ελλάδα. Βέβαια, τώρα τελευταία τα μαύρα πρόβατα πληθαίνουν, βλέπε Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία (συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες).  Οι μεγάλοι της οικογένειας, λοιπόν, σε αγαστή συνεργασία με τον πλούσιο συγγενή ΔΝΤ, άπλωσαν πρόθυμα ένα χέρι βοηθείας(;) για να σώσουν το μαύρο πρόβατο από τη χρεοκοπία. (Ή τουλάχιστον έτσι θα λένε τα ''αντικειμενικά'' βιβλία ιστορίας του αστικού μας κράτους στα προσεχή χρόνια). Η συνέχεια είναι γνωστή: εισαγόμενα πακέτα σωτηρίας και μνημόνια διαδέχονται το ένα το άλλο με αποκορύφωμα τη φρεσκοψηφισθείσα δανειακή σύμβαση στις 12 Φλεβάρη.

  Όμως, τώρα τελευταία οι κηδεμόνες μας έχουν σκληρύνει την στάση τους. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του προέδρου της Ευρωζώνης, Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, στην οποία λίγο ως πολύ υποδείκνυε το σχηματισμό πλειοψηφικής κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ μετά τις εκλογές ως απαραίτητη προϋπόθεση για τη χορήγηση του νέου δανείου, ενώ την ίδια ώρα γίνεται λόγος για το διορισμό ειδικού επιτρόπου στην Ελλάδα (πάντα για το καλό μας), που θα ελέγχει την υλοποίηση του προγράμματος δημοσιονομικής εξυγίανσης (κοινωνικής γενοκτονίας λέμε εμείς).

  Αυτό το θέατρο του παραλόγου δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αντιδραστική μετάλλαξη της έτσι κι αλλιώς ψευδεπίγραφης αστικής δημοκρατίας, η οποία απογυμνώνεται από το προοδευτικό προσωπείο που πλάσαρε τα προηγούμενα χρόνια, φτάνοντας στο σημείο να κάνει κουρελόχαρτο το δικό της σύνταγμα που κατοχυρώνει το δικαίωμα της λαϊκής κυριαρχίας. Έτσι, η μαμά ΕΕ δεν διστάζει να ρεζιλεύει το εγχώριο πολιτικό σύστημα ζητώντας του γραπτές δηλώσεις.. μνημονιοφροσύνης! Με τη σειρά τους οι πολιτικοί αρχηγοί διαγράφουν σωρηδόν τους δήθεν αντιφρονούντες βουλευτές τους με αποτέλεσμα την απομάκρυνση 44 βουλευτών από τα δύο μεγάλα κόμματα. Εξάλλου, ο ευρωπαϊκός ολοκληρωτισμός φάνηκε και από την επιβολή του μεγαλοτραπεζίτη Παπαδήμ(ι)ου ως πρωθυπουργού που έγινε δεκτός ως εκλεκτός-Μεσσίας από τα ΜΜΕ.

  Η προώθηση στυγνών τεχνοκρατών στην εξουσία είναι στρατηγική επιλογή του συστήματος για την υπέρβαση της κρίσης του δικομματισμού, αποδεικνύοντας την ολοένα και αυξανόμενη εξάρτηση της πολιτικής από τις αγορές. Το φαινόμενο παίρνει διαστάσεις επιδημίας με πιο γνώριμο για εμάς παράδειγμα να είναι αυτό των Συμβουλίων Διοίκησης του νέου Πανεπιστημίου που οραματίζεται η Αννούλα. Με την επιβολή των Σ.Δ απαξιώνονται ουσιαστικά τα συλλογικά όργανα του πανεπιστημίου και μεταφέρονται υπερεξουσίες σε ''πεφωτισμένους'' εξωπανεπιστημιακούς, οι οποίοι φυσικά δεν θα κόπτονται και ιδιαίτερα για τον φοιτητή παρά για τη μετατροπή του πανεπιστημίου σε κερδοφόρα επιχείρηση. Επειδή όμως όλοι οι καλοί χωράνε, στο νέο διοικητικό σύστημα προβλέπεται και μία ολόκληρη θέση για φοιτητικό εκπρόσωπο ο οποίος, βέβαια, δεν θα εκφράζει τις αποφάσεις κάποιου συλλογικού οργάνου (ε δεν είναι της μόδας ντε!) αλλά την αποψάρα του.

  Το αυταρχικό κρεσέντο έρχεται να συμπληρώσει η κατάργηση των ''ελεύθερων'' διαπραγματεύσεων των κοινωνικών εταίρων, δηλαδή των συλλογικών συμβάσεων που ήταν και βασική πλευρά της τυπικής αστικής δημοκρατίας. Απροσχημάτιστη επιβολή, επομένως, του ''δίκιου'' του εργοδότη και καθιέρωση των... διαπροσωπικών διαπραγματεύσεων για τη σύσφιγξη των σχέσεων εργασίας-εργοδοσίας..! Και, φυσικά, επειδή όπου δεν πίπτει λόγος(τρόπος του λέγειν στην περίπτωση μας) πίπτει ράβδος, από το.. λίφτινγκ της αστικής δημοκρατίας δε θα μπορούσε να λείπει η περαιτέρω σκλήρυνση της αστυνομικής καταστολής, για τα σώματα της οποίας έρχεται πλήρης νομική ασυλία, καθώς καταργείται η αυτόφωρη διαδικασία για τα πλημμελήμματα και τα πταίσματα που διαπράττονται από τους αστυνομικούς κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων.

  Στον αστερισμό της κουτσουρεμένης-μεταλλαγμένης αστικής δημοκρατίας η βούληση της κοινωνικής πλειοψηφίας περνάει στα ψιλά γράμματα και στα τελευταία ρεπορτάζ στα δελτία των 8. Σε αυτή τη θεάρεστη δημοκρατία όπου εξουσιάζει μία ισχνή μειοψηφία, κρίνεται απόλυτα λογικό να πληρώσει ο λαός τα βάρη της κρίσης, στα πλαίσια πάντα του πατριωτισμού. Στη δημοκρατία αυτή το να αντιστέκεσαι και να εναντιώνεσαι στην εξαθλίωση της ζωής σου, θεωρείται διατάραξη της κοινής προσπάθειας διάσωσης της χώρας, ενώ ο εντεινόμενος ταξικός πόλεμος με τα χιλιάδες θύματά του είναι αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές. Λίγο παράξενη αυτή η δημοκρατία...

   Δήμος+κράτος= η εξουσία που πηγάζει από τον λαό, ασκείται από τον λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Με τον επιθετικό προσδιορισμό αστική και ιδίως μεταλλαγμένη ο λαός αντικαθίσταται, στις μέρες μας συγκεκριμένα, από ΕΕ, ΔΝΤ, εγχώρια αστική τάξη και πολιτικό προσωπικό. Αυτό το σύστημα δε μεταρρυθμίζεται. Ο παραπάνω επιθετικός προσδιορισμός και ό, τι συνεπάγεται μπορεί και πρέπει να πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων της ιστορίας και να αντικατασταθεί από την πραγματική δημοκρατία των εργαζομένων και της νεολαίας που με δικά τους όργανα και διαδικασίες από τα κάτω μπορούν να ανατρέψουν τον κοινωνικό μεσαίωνα που τους επιβάλλεται.

                                                                                                              

                                                                      ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ!