Σε νεκρό πολιτικό χρόνο το καλοκαίρι, η κυβέρνηση της ΝΔ ψήφισε την αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών, ενέργεια που ανοίγει το δρόμο για την καταστρατήγηση του άρθρο 16 του Συντάγματος, ουσιαστικά υπέρ της κοινοτικής οδηγίας 36/05, σύμφωνα με την οποία πρέπει να χορηγούνται επαγγελματικά δικαιώματα στους πτυχιούχους των ελληνικών κολεγίων που συνεργάζονται με ευρωπαϊκά ιδρύματα. Για να ολοκληρωθεί η διαδικασία αυτή χρειάζεται ,όμως, να ψηφιστεί στη Βουλή και η ισοτίμηση των ΑΕΙ με τα ΚΕΣ, πράγμα που το φοιτητικό κίνημα έχει καθυστερήσει. Γι’αυτή τη μη συμμόρφωση την Πέμπτη 23/10 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα επιβάλει πρόστιμο στην Ελλάδα. Ουσιαστικά μιλάμε για την ισοτίμηση της ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης με τα ΑΕΙ, μέσω της αναγνώρισης των πτυχίων των κολεγίων ως ισότιμων με αυτά των δημοσίων πανεπιστημίων.
Τους απόφοιτους των ΚΕΣ, που τώρα χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να δείξει ότι πιέζεται για την αναγνώριση, τους πέταξε από την δημόσια εκπαίδευση πριν μερικά χρόνια, όπως κάνει και τώρα πιο έντονα με τη βάση του 10. Τα ίδια παιδιά που κάποτε κρίθηκαν ανάξια να σπουδάσουν και κατέφυγαν στην πολυδάπανη ιδιωτική εκπαίδευση, τώρα κρίνονται άξια της παροχής ισότιμου διπλώματος με αυτό των ΑΕΙ. Προφανώς η κυβέρνηση δεν κόπτεται για την εξασφάλιση των αποφοίτων των κολεγίων, αλλά για την ισοπέδωση των δικαιωμάτων όλης της νεολαίας με την κατάργηση των επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων, μέσω της εξίσωσης τους προς τα κάτω και των δύο.
Είναι σαφές ότι η ισοτίμηση των κολεγίων με τα ΑΕΙ, θα δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα όχι μόνο στους χιλιάδες αποφοίτους, αλλά και στην ίδια τη λειτουργία των ΑΕΙ.Στο άμεσο μέλλον η κυβέρνηση θα θελήσει να εφαρμόσει τον ψηφισμένο νόμο της Αξιολόγησης των πανεπιστημίων. Ο νόμος θέτει ενιαία κριτήρια αξιολόγησης δημόσιων και ιδιωτικών ιδρυμάτων (όλα τα έχουν προβλέψει). Αυτό σημαίνει ότι τα ιδιωτικά ιδρύματα απολαμβάνοντας υψηλότερες βαθμολογίες στη κλίμακα μέτρησης -αφού είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα των ευρωπαϊκών οδηγιών- θα πιέζουν τα δημόσια να εναρμονίζονται με αυτά σε όλα τα επίπεδα (στα δίδακτρα, στα προγράμματα σπουδών, στους εσωτερικούς κανονισμούς, κ.λπ.). Με λίγα λόγια, δεν μπορεί να λειτουργούν δύο τύποι πανεπιστημίων. Η νομιμοποίηση ιδιωτικών πανεπιστημίων πιέζει ασφυκτικά τα δημόσια ΑΕΙ–ΤΕΙ να λειτουργήσουν σύμφωνα με τους κανόνες της αγοράς προκειμένου να ανταγωνιστούν τα ΚΕΣ, δηλαδή να μεταλλαχθούν πλήρως σε Ανώνυμες Εταιρίες και αυταρχικά εκπαιδευτήρια: περαιτέρω επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου και εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, κρατική υποχρηματοδότηση και αξιολόγηση με βάση τα σταθμά της αγοράς,, μείωση του «φοιτητικού κόστους». Τα 4ετή επιχειρησιακά προγράμματα και οι εσωτερικοί κανονισμοί θα υλοποιήσουν την χούντα των managers και του κεφαλαίου στο πανεπιστήμιο. Οι γιάπηδες και οι καθηγητικές κλίκες «αξιολογούν» αρνητικά τα συλλογικά μας δικαιώματα και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών. Καταργούν ουσιαστικά το άσυλο, τις γενικές συνελεύσεις και τις καταλήψεις, στήνουν πειθαρχικά συμβούλια. Η ανταγωνιστικότητα, που είναι και στη μόδα, θα επιβάλει το ένα μοντέλο και αυτό σίγουρα δεν θα είναι το δημόσιο και δωρεάν πανεπιστήμιο προσανατολισμένο στις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Ο νόμος-πλαίσιο προσδιορίζει την ανώτατη εκπαίδευση που περιγράψαμε, το πανεπιστήμιο της αγοράς.
Υπάρχει σαφής προσπάθεια της κυβέρνησης να εφαρμόσει το νόμο που ψήφισε και καταδικάστηκε από τους φοιτητές (βλ. λίστα συγγραμμάτων, πρυτανικές εκλογές).
Δεν αρκεί η αριστερή γκρίνια, τα έδρανα της Βουλής δεν δημιουργούν προϋποθέσεις ανατροπής των αντιεκπαιδευτικών-αντιεργατικών νόμων. Δε συμβάλει στην ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων το να μιλάει ο ΣΥΝ στη Βουλή ως εκπρόσωπος του κινήματος και ταυτόχρονα να στηρίζει χυδαίες αντεργατικές διατάξεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Δε συμβάλουν ούτε οι συνάδελφοι της ΠΚΣ με τη αέναη διαμαρτυρία χωρίς τη προοπτική νικηφόρων αγώνων.Το κίνημα όλο το προηγούμενο διάστημα επέλεξε να μη συμμετάσχει στο στημένο τους διάλογο και να κερδίσει όχι παρακαλώντας, αλλά εκβιάζοντας το πολιτικό σύστημα με τη μαχητικότητα και την αποφασιστικότητά του. Η συνάντηση του φοιτητικού κινήματος με τα υπόλοιπα κομμάτια της εκπαίδευσης (μαθητές, δάσκαλοι, καθηγητές) καθώς και με όλο τον κόσμο της εργασίας, είναι η βασικότερη προϋπόθεση για την ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος για την απόκρουση και την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης, του ΠαΣοΚ, της ΕΕ σε εκπαίδευση, εργασία, δημοκρατικά δικαιώματα. Είναι σαφές πως το ζήτημα της αναγνώρισης των ΚΕΣ, των αντεκπαιδευτικών και αντεργατικών μεταρρυθμίσεων συνολικά, αφορά όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Η γενιά των 700 ευρώ απέδειξε ότι μπορεί μέσα από μαζικές διαδικασίες και μαχητικές κινητοποιήσεις να προτάξει μπροστά τα συμφέροντά της και να διεκδικήσει καλύτερους όρους φοίτησης, εργασίας, συνολικά καλύτερους όρους ζωής. Τώρα είναι η ώρα να αποδείξουμε ότι είναι ζήτημα όλου του λαού και να εναντιωθούμε απέναντι στα αντιδραστικά μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους:
Σε παράσταση διαμαρτυρίας στα γραφεία της ΕΕ την Πέμπτη 23/10, στις 12:00, με προσυγκέντρωση στο Σύνταγμα.
