Παίζει γενική συνέλευση. Λες;

Ακούγεται τις τελευταίες μέρες ότι θα γίνει Γενική Συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου. Πιθανόν αν είσαι πρωτοετής δεν ξέρεις τι είναι η Γενική Συνέλευση, ενώ αν είσαι στο 2^ο έτος δεν έχεις ζήσει προηγούμενες περιόδους με μαζικές και σχετικά τακτικές Γενικές Συνελεύσεις. Διάφοροι θα σου πουν ότι «δεν υπάρχει λόγος να πας, έτσι κι αλλιώς δεν μπορείς να κερδίσεις κάτι. Καλύτερα να παρακολουθήσεις το μάθημα σου μπας και πάρεις κανέναν καλό βαθμό». Θα σκεφτείς ότι «εντάξει δεν είναι λάθος αυτά που λένε, αλλά δεν έχω εγώ χρόνο για συλλογικές διαδικασίες και άλλα τέτοια. Εγώ πρέπει να μπω στο μάθημα, να πάρω πτυχίο, να τελειώνω από δω μέσα». Θα σου πουν ακόμη, ότι «οτιδήποτε ξεφεύγει από το ατομικό κυνήγι προσόντων, θα σταθεί εμπόδιο στο να τελειώσεις γρήγορα και με επιτυχία τη σχολή σου». Από την άλλη, μάλιστα, σίγουρα θα σκεφτείς ότι αυτοί που ήρθαν να με ενημερώσουν είναι είτε κάτι γραφικοί κομματικοί τύποι που θέλουν να βγουν σωστοί και να ενισχύσουν την παραταξούλα τους, είτε είναι κάτι ουτοπιστές, που δεν πατάνε σε μάθημα, βρίσκονται πολύ μακριά από την πραγματικότητα και το μόνο που έχουν να πουν είναι να κάνουμε καταλήψεις και πορείες.

Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική…

Αυτή τη στιγμή περνάνε δίδακτρα σε πολλά μεταπτυχιακά, ενώ παράλληλα υπάρχει κατεύθυνση της κυβέρνησης σε πολλά τμήματα της Φιλοσοφικής (όπως και σε καθηγητικές σχολές της ΦΜΣ) να μην ενσωματώνεται η διδακτική επάρκεια στο πτυχίο μας. Αυτό σημαίνει πολύ απλά ότι πολλοί από εμάς που έχουμε μόνο το πτυχίο μας δεν θα έχουμε τη δυνατότητα να προσληφθούμε και να ασκήσουμε το επάγγελμά του καθηγητή, Ενώ αν θέλουμε να αποκτήσουμε διδακτική επάρκεια υπάρχει η κατεύθυνση από την Επιτροπή Διαλόγου για την Παιδεία αυτή να ενσωματώνεται σε επί πληρωμή μεταπτυχιακό και άρα θα πρέπει να πληρώσουμε ένα σωρό λεφτά. Ας σκεφτούμε, λοιπόν,  σ’ αυτό το σημείο, πόσοι φοιτητές κυριολεκτικά πετιούνται έξω από την εκπαίδευση και πώς τελικά αυτό το «δημόσιο αγαθό» γίνεται προνόμιο για λίγους.

Το πρόγραμμα σπουδών συνεχίζει να αλλάζει κάθε τόσο για να προσαρμόζεται καλύτερα όχι στις δικές μας ανάγκες  και της κοινωνίας συνολικά, αλλά στις ανάγκες των επιχειρήσεων και τις ανάγκες της αγοράς.

Στα ξενόγλωσσα ειδικά δεν μας παρέχουν δωρεάν συγγράμματα, τα οποία είναι απαραίτητα για την παρακολούθηση και την εξέταση στο μάθημα. Οι αίθουσες συχνά γεμίζουν και οι φοιτητές δεν μπορούμε ούτε καν να βρούμε θέση να κάτσουμε (όπως στα κοινά μαθήματα Ψυχολογίας- ΦΠΨ). Το χειμώνα ξεπαγιάζουμε, ενώ όταν πιάνει βροχή (και αυτό δεν είναι υπερβολή), το ταβάνι στάζει και δημιουργεί λιμνούλες με βροχόνερο στους διαδρόμους της Σχολής. Την ίδια ώρα δεν δίνονται κτίρια για τη δωρεάν στέγαση όλων των φοιτητών που έρχονται από επαρχία και έχουν ανάγκη από εστίες, οι μεταφορές όχι μόνο δεν είναι δωρεάν, αλλά είναι και μια ολόκληρη ταλαιπωρία, ενώ το φαγητό της λέσχης σίτισης τα τελευταία χρόνια δεν προσφέρεται σε όλους τους φοιτητές την ίδια ώρα που οριακά θυμίζει πλαστικό.

Με λίγα λόγια τα χρήματα που δίνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ για την παιδεία είναι ελάχιστα. Μας  λένε ότι δεν έχουν λεφτά για το πανεπιστήμιο, όμως έχουν λεφτά για στρατιωτικό εξοπλισμό και για την αστυνομία. Μας λένε ότι το πανεπιστήμιο δεν έχει χρήματα, όμως ολόκληρες εργολαβίες  πλουτίζουν απ’ αυτό. Στην ουσία μας λένε ότι δεν θα δώσουν ούτε ψίχουλο παραπάνω για τη φοιτητική μέριμνα και ότι θα πρέπει να την πληρώνουμε εμείς από την τσέπη μας. Άρα, όχι απλά μας το λένε, αλλά μας το θυμίζουν και συνέχεια, ότι η εκπαιδευτική διαδικασία γίνεται προνόμιο των λίγων φοιτητών, που διαθέτουν τα απαραίτητα χρήματα για να τα βγάλουν πέρα. Σε αυτό το τοπίο της διάλυσης κάθε έννοιας δημόσιας και δωρεάν παιδείας έρχεται να επενδύσει το κεφάλαιο, προκειμένου να χρησιμοποιήσει τη γνώση και την έρευνά για να αυξήσει τα κέρδη του στην προσπάθεια να ξεπεράσει την κρίση του συστήματος. Έτσι λοιπόν αντί να αναδεικνύεται ως λύση η αναγκαία κρατική χρηματοδότηση, εμφανίζεται το Επιχειρηματικό Πανεπιστήμιο ως «από μηχανής θεός». Όμως στο Επιχειρηματικό Πανεπιστήμιο χωράνε μόνο οι ανάγκες και τα κέρδη του κεφαλαίου και όχι εμείς, που μας προορίζουν να γίνουμε η γενιά της ανεργίας, της ελαστικής και μαύρης εργασίας και της μετανάστευσης.

Μας λένε ότι η γνώση που θα πάρουμε μέσα στο Πανεπιστήμιο δεν θα πρέπει να είναι γνώση σφαιρική και χρήσιμη για τον άνθρωπο και την κοινωνία, αλλά γνώση υπερεξειδικευμένη  και τεμαχισμένη, έτσι ώστε να μας προετοιμάσει να βγεις ένα αναλώσιμο εργατικό δυναμικό, χρήσιμο γι’ αυτό που αναζητά και επιδιώκει αυτή τη στιγμή η αγορά εργασίας. Άρα, αυτή τη στιγμή, με τις αλλαγές στο πρόγραμμα σπουδών, με την μη αναγνώριση διδακτικής επάρκειας και την επιβολή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά, αν ποτέ θελήσεις να ασκήσεις το επάγγελμά σου ή θα πρέπει να κάνεις ένα καλό ακριβό μεταπτυχιακό ή θα πρέπει να αναλωθείς σε μια σειρά από προγράμματα επανακατάρτισης, που πάλι απαιτούν χρήματα.

Αυτοί , λοιπόν, που σου λένε ότι οι φοιτητές που δεν έχουν να πληρώσουν δε θα σπουδάσουν. Αυτοί  που διαλύουν κάθε έννοια δημόσιας και δωρεάν παιδείας, αυτοί που θυσιάζουν τη γνώση στο βωμό των αναγκών της αγοράς εργασίας, είναι οι ίδιοι που σου λένε να μην πας στη Γενική σου Συνέλευση.

Ποια είναι λοιπόν η λύση; Πώς θα αντιμετωπίσουμε όλη αυτήν την κατάσταση; Ή μάλλον, τελικά, δεν θα την αντιμετωπίσουμε και θα μείνουμε αμέτοχοι; Δε θα πάρουμε θέση απέναντι σε όλα αυτά;

Εκεί ακριβώς είναι η χρησιμότητα της γενικής συνέλευσης. Ξεκινά από τη συνειδητοποίηση ότι δε θα κάτσουμε να δεχτούμε σαν δεδομένη και απαράλλαχτη την κατάσταση που βιώνουμε, ότι ο τρόπος  να κερδίσουμε κάτι δεν μπορεί να είναι ατομικός αλλά μόνο συλλογικός. Ξεκινά από τη συνειδητοποίηση ότι αν δεν πάρουμε θέση, ξεκάθαρα δεχόμαστε την κατάσταση που μας επιβάλλουν. Η Γενική Συνέλευση είναι το όργανο του φοιτητικού συλλόγου με το οποίο οι φοιτητές όχι μόνο μπορούμε αλλά οφείλουμε  να συζητήσουμε, να διαφωνήσουμε, να συμφωνήσουμε και να αποφασίσουμε, μακριά από λογικές που θέλουν το σύλλογο μαγαζάκι των πολιτικών παρατάξεων. Η γενική συνέλευση είναι το όργανο που οι φοιτητές οι ίδιοι μπορούμε και πρέπει να παράγουμε πολιτική για τον εαυτό μας  και όχι να καθοδηγούμαστε από τα θέλω και τα δε θέλω κάθε παράταξης. Γι’ αυτό κι εμείς πιστεύουμε ότι θα πρέπει να βρίσκεται όλη η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις.

Γι’ αυτό ακριβώς το ζήτημα είναι να υπερβούμε την κατάσταση που μας επιβάλλουν. Μια κατάσταση που σου λέει ότι πρέπει να την παλέψεις όσο μπορείς ατομικά, να επιβιώσεις μόνος σου και πολλές φορές σε βάρος των άλλων.

Αντίθετα οι αγώνες σήμερα μπορούν να νικάνε. Έτσι κατάφεραν να πετύχουν νίκες οι Γενικές Συνελεύσεις και οι μαχητικές κινητοποιήσεις στο Ρέθυμνο για τη δωρεάν μεταφορά των φοιτητών. Έτσι και οι Γενικές Συνελεύσεις και οι μαχητικές κινητοποιήσεις στη Νομική για την κατάργηση των διδάκτρων στα μεταπτυχιακά μπορούν να νικήσουν αν γίνουν υπόθεση όλων μας! Όλοι πρέπει να πάρουμε θέση για την παιδεία που θέλουμε. Για μια παιδεία δημόσια και δωρεάν  που να μας χωράει όλους. Για μια γνώση απελευθερωτική για τον ίδιο τον άνθρωπο και την κοινωνία. Για την παιδεία των αναγκών μας και την κοινωνία των ονείρων μας.

ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ στη ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ του συλλόγου την ΤΡΙΤΗ 25/10 στις 12:00 στην αίθουσα 313