«ΚΟΥΡΕΜΑ» ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΣΦΑΞΙΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ

ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ - ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Στις 19 και 20 Οκτώβρη σημειώνεται μία από τις μεγαλύτερες Πανεργατικές Απεργίες με δυο απ’ τις μαζικότερες πορείες της μεταπολίτευσης με πάνω από μισό εκατομμύριο κόσμο να διαδηλώνει εναντίον των νέων μέτρων λιτότητας που ανακοινώσε η κυβέρνηση , εναντίον της τρόικας του ΔΝΤ και της Ε.Ε. Έχει γίνει πλέον φανερό ότι το αστικό σχέδιο υπέρβασης της κρίσης που προστάζει το ΔΝΤ δεν έχει καμία κοινωνική νομιμοποίηση ή ακριβέστερα έχει την νομιμοποίηση μόνο εκείνων που δεν πλήττονται από αυτή την αντιλαϊκή πολιτική, δηλαδή των μεγαλοεπιχειρηματιών και του μαύρου μπλοκ εξουσίας (ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ-ΛΑΟΣ). 

Οι εργαζόμενοι έδωσαν ένα καθαρό μήνυμα στον Παπανδρέου, στους βουλευτές του και στους αγαπητούς εταίρους μας. Δεν φεύγουμε αν δεν φύγουν, δεν υποχωρούμε αν δεν τους νικήσουμε, δεν αντέχουμε άλλα μέτρα στο όνομα ενός απεχθούς χρέους. Το ηχηρό αυτό μήνυμα ξεπέρασε τα γεωγραφικά όρια της Ελλάδας, καθώς τα ξένα δημοσιογραφικά πρακτορεία είχαν ως βασικό θέμα την πρωτόγνωρη διαδήλωση, από πλευράς μαζικότητας, που διεξήχθη στο κέντρο της Αθηνάς.

Παρόλα αυτά το εκτρωματικό πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών ψηφίστηκε παρά τις αρχικές, υποκριτικές, δηλώσεις ορισμένων στελεχών του ΠΑΣΟΚ περί της μη ψήφισης του. Έτσι με το νέο μισθολόγιο - φτωχολόγιο οι μισθοί και οι συντάξεις του δημοσίου τομέα μειώνονται κατά 20% περίπου, καταργείται πληθώρα επιδομάτων και χιλιάδες εργαζόμενοι οδηγούνται στην εργασιακή εφεδρεία. Στον ιδιωτικό τομέα συντελείται η μεγαλύτερη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα με την κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων εργασίας και την καθιέρωση των ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων, που ουσιαστικά αναγκάζει τον εργαζόμενο στην ατομική διαπραγμάτευση με τον εργοδότη τόσο του μισθού όσο και του ωραρίου του, αφήνοντάς τον έκθετο στην -χωρίς περιορισμούς- εργοδοτική αυθαιρεσία.

Προκύπτει λοιπόν ένα βασικό ερώτημα που σίγουρα ταλανίζει τους εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα αλλά και τους φοιτητές μέσα στους συλλόγους. Βγάζει πουθενά αυτή η πολιτική; Αυτό το υπέρογκο χρέος μπορεί να πληρωθεί; Μπορεί η Ελλάδα να βγει απ την κρίση ακολουθώντας τέτοιου είδους τακτικές; Το πρόσφατο κούρεμα που έγινε στο χρέος της τάξης του 50% είναι το ιατρικό φάρμακο για την χώρα; Υπάρχει άλλος δρόμος απ τον ήδη πεπατημένο που ακολουθεί εδώ και δυο χρόνια η Ελλάδα υπακούοντας στο ΔΝΤ;

   Αρχικά είναι απαραίτητο να διευκρινίσουμε ότι όσο η Ελλάδα δανείζεται, με  ληστρικά κιόλας επιτόκια, τόσο το χρέος διογκώνεται για τον πολύ απλό λόγο ότι τα χρήματα δεν πάνε ούτε σε μισθούς ούτε σε συντάξεις όπως λέει ο ΣΚΑΪ ,ο Πρετεντέρης και οι υπόλοιποι παπαγάλοι του αστικού κράτους αλλά στην αποπληρωμή χρέους και σε τοκοχρεολύσια. Παραθέτουμε ένα πολύ ενδιαφέρον στατιστικό στοιχείο. Απ το 2001 έως το 2009 η Ελλάδα δανείζεται 490 δισεκατομμύρια ευρώ. Από αυτά τα 450 δις δηλαδή περίπου το 90% του δάνειου πηγαίνουν σε τόκους προηγουμένων δανείων-τοκοχρεολύσια. Άρα δεν χρειάζεται και να είσαι διακεκριμένος οικονομολόγος για να καταλάβεις ότι όταν δανείζεσαι για να ξεπληρώσεις δάνεια έχεις μπει σε έναν φαύλο κύκλο όπου συνεχώς το χρέος διογκώνεται όσο ακολουθείς τις συνταγές των αγορών. Το πιο εξωφρενικό απ όλα είναι ότι η χώρα κάνει αυτό που ακριβώς ζητάνε οι αγορές, συνεχίζει να δανείζεται με ληστρικά επιτόκια της τάξης του 5-6%, κάνοντας την φαντασίωση των σύγχρονων μαυραγοριτών-τραπεζιτών πραγματικότητα. Επίσης να σημειωθεί ότι όταν μπήκε η τρόικα στην Ελλάδα είχαμε ύφεση της τάξης του 2,5% και ανεργία περίπου 9%. Σήμερα η ύφεση φτάνει το 7.5%  και το 16.5%  η ανεργία, μάλιστα στους νέους τα ποσοστά ανεργίας αγγίζουν το 30%. Παράλληλα παρατηρούμε αύξηση του χρέους και όχι μείωση του όπως ευαγγελιζόταν το ΔΝΤ! Όταν ανέλαβε η τρόικα το δημόσιο χρέος της χώρας ανερχόταν στο 125% του ΑΕΠ (=ακαθάριστο εγχώριο προϊόν). Σήμερα ξεπερνά το 160% του ΑΕΠ!!! Αν όμως δανειζόμασταν με πιο ευνοϊκούς όρους; Αν κάναμε τη λεγόμενη επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους (άποψη που ενστερνίζεται δυστυχώς και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α); Αν δανειζόμασταν απ την ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα και πετυχαίναμε ένα γενναίο κούρεμα του χρέους (όπως «επιτύχαμε») τότε μήπως η χώρα μπορεί να σωθεί;

   Πρώτα και κυρίαρχα κούρεμα σημαίνει σφάξιμο για το λαό. Το «κούρεμα» που επιβάλλει η Γερμανική κυβέρνηση και οι ηγεμονικές δυνάμεις της καπιταλιστικής Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι στην πραγματικότητα σφάξιμο των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, κούρεμα με την ψιλή των Ασφαλιστικών Ταμείων, υποθήκευση του μέλλοντος ολόκληρων γενιών. Το «κούρεμα» αυτό γίνεται με βάση τους όρους των τραπεζιτών με σκοπό να χάσουν όσο  το δυνατόν λιγότερα χρήματα εις βάρος του ελληνικού δημοσίου. Κι έτσι έντεχνα καλλιεργείται ο μύθος ότι το «κούρεμα» αφορά το σύνολο του δημοσίου χρέους (360 δις.)  και άρα με την περικοπή του κατά 50% θα ανακουφιστεί σημαντικά η χώρα. Στην πραγματικότητα από το κούρεμα εξαιρούνται τα δάνεια που έχει συνάψει η Ελλάδα, στα πλαίσια του μνημονίου, με την τρόικα ΕΕ-ΔΝΤ-ΕΚΤ, τα ομόλογα που είναι στην κατοχή της ΕΚΤ καθώς και τα έντοκα γραμμάτια του δημοσίου. Σημειώνεται επίσης ότι το κούρεμα αφορά μόνο τα ομόλογα που λήγουν μέχρι το 2020. Με όλα τα παραπάνω ανέρχεται σε πάνω από 200 δις. το τμήμα του χρέους που αποκλείεται από το κούρεμα και, αυτά που τελικά απομένουν προς περικοπή είναι μόνο 160 δις.

   Από αυτά όμως πάνω από 100 δις. βρίσκονται στα χέρια των ελληνικών ασφαλιστικών ταμείων και των ελληνικών τραπεζών. Έτσι τα 60 δις. που κατέχουν ξένες ιδιωτικές τράπεζες και άλλοι ιδιώτες, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι δεν θα συμμετάσχουν όλοι στο εθελοντικό πρόγραμμα «κουρέματος», μία περικοπή της τάξης του 50% σημαίνει 20-25 δις. Έτσι λοιπόν κούρεμα 50% του δημοσίου χρέους στην πραγματικότητα ανέρχεται μόνο σε 20-25 δις! Σε ό,τι αφορά το χρέος στα ασφαλιστικά ταμεία και τις ελληνικές τράπεζες το ελληνικό χρέος θα μειωθεί «τυπικά» κατά 50 δις. περίπου. Και αυτό γιατί η περικοπή του χρέους θα οδηγήσει σε έλλειψη ρευστότητας των ταμείων και των τραπεζών και άρα οι μεν δεν θα μπορούν να δώσουν συντάξεις και οι δε δεν θα εξυπηρετούν τους καταθέτες τους. Προκειμένου να καλυφθεί το κενό στα αποθεματικά των τραπεζών, το κράτος θα προχωρήσει σε χορήγηση δανείων στις τράπεζες με ευνοϊκούς όρους – για τέταρτη φορά απ’ το 2008.  Για να καλύψει το δημόσιο τα δάνεια θα καταφύγει σε νέο γύρο  δανεισμού  από την τρόικα και κατά συνέπεια αυτό θα επιφέρει νέα δυσβάστακτα μέτρα για τους εργαζόμενους. Ουσιαστικά λοιπόν οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι και πάλι το αστικό μπλοκ εξουσίας, κεφάλαιο-ΕΕ-ΔΝΤ, σχεδιάζοντας μία νέα, άνευ προηγουμένου, αφαίμαξη του εργαζόμενου λαού που θα οδηγήσει στην πλήρη διάλυση των όποιων εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων.

   Επιπλέον αν δούμε το ζήτημα στην ουσία του, στην περίπτωση της Ελλάδας (και όχι μόνο) ισχύει η λαϊκή ρήση «άλλος φταίει, άλλος πληρώνει». Το τεράστιο αυτό χρέος δεν το δημιούργησε κανένα δημόσιο και κάνεις δημόσιος υπάλληλος, αλλά τα σκάνδαλα (Βατοπέδι ,Siemens κ.α.) των αστικών κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, τα δαπανηρότατα ποσά σε στρατιωτικούς εξοπλισμούς και  η φοροδιαφυγή των  μεγάλων αφεντικών. Πως όμως να μιλήσεις για ηθική σε ένα σύστημα όπου σε αξιακό επίπεδο την ανώτερη θέση καταλαμβάνει  το χρήμα, το κέρδος και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το ΔΝΤ έχει επισκεφτεί πάμπολλες χώρες όπως η Αργεντινή Ουγγαρία, η Ιρλανδία, η Ισλανδία και εντοπίζουμε μια κοινή συνισταμένη μεταξύ αυτών των 4 κοινωνικών παραδειγμάτων. Ραγδαία πτώση του βιοτικού επιπέδου των μεσαίων και χαμηλών εισοδηματικών τάξεων, δηλαδή της μικροαστικής και εργατικής τάξης αντίστοιχα.

   Με βάση τα συμφραζόμενα οι παραπάνω συνταγές ξεκάθαρα οδηγούν σε αδιέξοδο και με αριθμητική ακρίβεια στην οικονομική κατάρρευση της Ελλάδας. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Υπάρχει ο δρόμος της υποταγής στις αγορές και στους εταίρους που μέχρι στιγμής αυτόν βαδίζουμε. Υπάρχει όμως και άλλος δρόμος που δύσκολα θα τον ακούσουμε απ τα ΜΜΕ. Ο δρόμος της ανυπακοής στην ΕΕ, της εξόδου από την ευρωζώνη, ο δρόμος της διαγραφής του χρέους, ο δρόμος της στάσης πληρωμών και της εθνικοποίησης του τραπεζικού συστήματος κάτω από εργατικό έλεγχο. Ο δρόμος του αγώνα και της ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική. Ήρθε η ώρα ο λαός να βγει στους δρόμους και στις πλατείες και να απαντήσει μόνο όπως εκείνος ξέρει. Με πορείες καταλήψεις συγκρούσεις και διαδηλώσεις για να προκαλέσει το οριστικό ρήγμα που θα κάνει θρύψαλα την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και κάθε κυβέρνηση που θα τολμήσει να τα βάλει με τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Με κάθε έναν που θα θυσιάσει τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας για να σώσουν τα κέρδη τους!

Να πάρουμε την κατάσταση και την ζωή στα χέρια μας.

Ξεσηκωμός ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα και την εξαθλίωση που μας επιφυλάσσουν.

Αγώνας διαρκείας μέχρι την ανατροπή της κυβέρνησης, του σφαγείου ΕΕ-ΔΝΤ, και της πολιτικής τους.