ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΓΙΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ!!!

Ή τα παρελειπόμενα των γιορτών...

Το 2009 έφυγε και μαζί του πήρε και τις πρώτες 100 ημέρες που ζητούσε το ΠΑΣΟΚ για να μεταμορφώσει την Ελλάδα σε μια χώρα με υψηλά εισοδήματα γαι την πλειοψηφία των εργαζομένων και χαμηλή ανεργία! Helloοο! Άγιος Βασίλης ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ! Μόνο αυτό μπορεί να μας φέρουν στο μυαλό οι δηλώσεις του Παπακωσταντίνου και των Ευρωπαίων επιτρόπων που γνωστοποιούν στον ελληνικό λαό πως τελικά... τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά. Δεν περιμενάμε και τίποτε άλλο αφού η ίδια η πραγματικότητα αποδεικνύει πως το βάρος της κρίσης το επωμίζονται ήδη εξ ολοκλήρου οι εργαζόμενοι. Και προς αυτή την κατεύθυνση συνεχίζοντας, η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ομολογουμένως έντεχνα το «μπαμπούλα» που λέγεται Ε.Ε για να εξαγγείλει ακόμα πιο σκληρή επίθεση στα συμφέροντα εργαζομένων και νεολαίας σε όλο το φάσμα των λαϊκών κατακτήσεων και διεκδικήσεων, δηλαδή τόσο στην εργασία και στην παιδεία όσο και στα δημοκρατικά δικαιώματα.
Όσον αφορά την παιδεία έχει γίνει πλέον φανερό ποιος ήταν ο στρατηγικός στόχος όλων των κυβερνήσεων, «σοσιαλιστικών» και μη ,τα 10 τελευταία χρόνια. Ο στόχος αυτός είναι η πλήρης υποταγή της παιδείας στα ανάγκες της αγοράς και του κεφαλαίου κάτι το οποίο περνάει μέσα από την εφαρμογή και στην Ελλάδα της συνθήκης της Μπολόνια όπως ήδη συμβαίνει σε πολλές άλλες χώρες της Ε.Ε. Η νέα κυβέρνηση προσπαθεί με κάθε μέσο να την επιβάλλει και στο ελληνικό πανεπιστήμιο παρά τις μεγάλες αντιστάσεις που έχει επιδείξει το φοιτητικό κίνημα με τους αγώνες των τελευταίων ετών, βάζοντας φρένο στην εφαρμογή της. Σε αυτήν την κατεύθυνση κινείται τόσο η επί της ουσίας αναγνώριση των ΚΕΣ, που πρωωθεί το ΠΑΣΟΚ, η εφαρμογή του νόμου πλαίσιο αλλά και η προσπάθεια κατάργησης του ασύλου, αφού μια στρατηγικού τύπου αναδιάρθρωση στην παιδεία, δε μπορεί να αφήνει «ακάλυπτο έδαφος» για δυνατότητα ανάπτυξης ενός μαχητικού φοιτητικού κινήματος . Όμως, η συνθήκη της Μπολόνια έχει ήδη προκαλέσει αντιδράσεις σε χώρες που πρώτες έσπευσαν να την εφαρμόσουν , όπως η Γερμανία. Εκεί δεκάδες χιλιάδες συνάδελφοι μας το περασμένο διάστημα κατέλαβαν τις σχολές τους, κατέκλυσαν τους δρόμους των μεγάλων πόλεων και δέχθηκαν την άγρια καταστολή του κράτους, με αίτημα την απεμπλοκή της χώρας τους από τη συνθήκη.
Οι εξελίξεις όμως για τον κόσμο της εργασίας φαντάζουν ακόμα πιο δυσοίωνες. Η κυβέρνηση παίζοντας το χαρτί της ευρωπαϊκής επιτήρησης αλλά και αυτό του δημοσιονομικού ελλείμματος ετοιμάζει την πιο άγρια επίθεση των τελευταίων χρόνων στους εργαζόμενους. Την ίδια στιγμή που κουστουμάτοι ευρωπαίοι επίτροποι μπαινοβγαίνουν στα υπουργεία και ελέγχουν την οικονομική κατάσταση της χώρας, η κυβέρνηση έρχεται ουσιαστικά να τους προλάβει λέγοντας ότι τα δημόσια ταμεία είναι άδεια. Πιστεύοντας ότι οι εργαζόμενοι έχουν ξεχάσει ποιος τα άδειασε ,τόσο με τα σκάνδαλα υπεξαιρέσεων τεράστιων ποσών , με το χάρισμα 28 δις ευρώ στους τραπεζίτες και με τεράστιες φορολογικές απαλλαγές στους επιχειρηματίες, ζητά τώρα από τους εργαζομένους να τα ξαναγεμίσουν! Και έχει ήδη πολύ συγκεκριμένο σχέδιο για το πώς θα το πετύχει. Η αύξηση του ΦΠΑ και των φόρων σε είδη πρώτης ανάγκης, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 για άνδρες και γυναίκες και οι ευρύτερες αλλαγές στο ασφαλιστικό , είναι μόνο μερικά από τα μέτρα που η κυβέρνηση είναι έτοιμη να χρησιμοποιήσει προκειμένου να μετακυλήσει την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων. Κι όλα αυτά με «υποσχέσεις» για μηδενικές αυξήσεις στους μισθούς που σε συνδυασμό με την αύξηση του πληθωρισμού σημαίνει μείωσή τους.
Φυσικά όλα αυτά τα μέτρα η κυβέρνηση πρέπει με κάποιον τρόπο να τα επιβάλλει. Και ιδιαίτερα τώρα που το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα βρίσκεται σε κρίση, δεν μπορεί να μας πείσει ιδεολογικά και να να μας υποσχεθεί ένα μέλλον με θετικό πρόσημο , όπως έκανε στο παρελθόν με τα κοινωνικά συμβόλαια, επιστρατεύει το τελευταίο και συχνά πιο αποτελεσματικό του χαρτί. Αυτό της ιδεολογικής και φυσικής καταστολής. Στο ιδεολογικό επίπεδο το κεφάλαιο αξιοποιώντας πλήρως τη βοήθεια των ΜΜΕ, προσπαθεί να τρομοκρατήσει τον κόσμο της εργασίας και να τον πείσει για το πόσο απαραίτητες είναι όλες αυτές οι αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις , «αφού χωρίς αυτές η οικονομία θα καταρρεύσει αφήνοντας στο δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων»… Ταυτόχρονα κυβέρνηση και κράτος προσπαθούν με κάθε μέσο να απομονώσουν ιδεολογικά το κίνημα από την κοινωνία αναφερόμενοι σε αυτό σαν «ακραίες ομάδες». Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του περασμένου Δεκέμβρη όπου τα ΜΜΕ ήταν τα πρώτα που προωθούσαν το δόγμα της μηδενικής ανοχής κάνοντας εκκλήσεις για περαιτέρω συλλήψεις και… κατάργηση του ασύλου, ενώ οι χιλιάδες διαδηλωτών σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας πέρναγαν στα ψιλά. Κι όπου δεν φτάνει ο εκφοβισμός περνάει στην πράξη. Οι πρώτοι μήνες σοσιαλιστικής διακυβέρνησης δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα άλλο πέρα από παγίωση της αστυνομοκρατίας στο κέντρο, αναίτιες συλλήψεις, προσαγωγές σε πορείες, ξυλοδαρμούς μεταναστών σε αστυνομικά τμήματα, επιθέσεις σε πολιτικά στέκια και... μηχανοκίνητες επιθέσεις σε αγωνιστές από μέλη της ομάδας Δ.
Η κορωνίδα βεβαίως αυτού του σχεδίου καταστολής του κινήματος είναι η προσπάθεια από πλευράς του κράτους για κατάργηση του ασύλου. Αυτό έγινε εμφανές τον περασμένο Δεκέμβρη, όπου χωρίς καν αφορμή η αστυνομία περικύκλωνε το άσυλο καταλύοντας το ουσιαστικά και τα Μέσα διακήρυσσαν σε όλους τους τόνους την ανάγκη κατάργησης του. Πράγμα απαραίτητο καθώς ένας χώρος στον όποιο θα υπάρχουν μαχητικές και ζωντανές πολιτικές διαδικασίες συντονισμού του κινήματος και ανάπτυξης νέων αγώνων, αποτελεί την μέγιστη απειλή για την κυρίαρχη πολιτική. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Γερμανίας όπου στο υπό κατάληψη πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης, την ώρα διεξαγωγής γενικής συνέλευσης των φοιτητών, εισέβαλαν αστυνομικές δυνάμεις στο κτήριο, συνέλαβαν και ξυλοκόπησαν δεκάδες φοιτητές!
Μπροστά σε ολα αυτά έχουμε να διαλέξουμε ανάμεσα σε δυο δρόμους που ανοίγονται μπροστά μας. Ο ένας είναι ο δρόμος της υποταγής όπου στο τέλος του έχει ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και ανέχεια, όσο θα συνεχίζεται η επίθεση από πλευράς κυβέρνησης και κεφαλαίου, χωρίς να συναντά μπροστά της κινηματικά αναχώματα. Ο άλλος είναι ο δρόμος του αγώνα, που θα βαδίσουμε με όλους όσους έχουμε κοινά συμφέροντα και δικαιώματα. Ο δρόμος της διεκδίκησης και της αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής μέσα από νέες μορφές οργάνωσης και συντονισμού και με ανατρεπτικό πολιτικό περιεχόμενο. Ο δρόμος όπου μπορεί τελικά να αποδείξει ότι ΥΠΑΡΧΕΙ ο Άγιος Βασίλης και είμαστε εμείς!!!