Στις 8 Γενάρη 1991, πριν από 19 χρόνια, δολοφονήθηκε στην Πάτρα ο καθηγητής Νίκος Τεμπονέρας. Υπερασπίζοντας τους μαθητές του, την παιδεία και τις δημοκρατικές ελευθερίες, όρθωσε το ανάστημά του απέναντι στον κρατικό αυταρχισμό και την βάρβαρη πολιτική κυβέρνησης και κεφαλαίου. Ταυτίστηκε με ένα κίνημα και μια ολόκληρη γενιά αγωνιστών.
Ένα μικρό χρονικό για να μην αφήσουμε να λησμονηθούν οι κοινωνικοί αγώνες...
Τον Νοέμβρη του 90 ξεσπά το μεγαλειώδες κίνημα ενάντια στο πολυνομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ για την παιδεία. Μαζικές συνελεύσεις σε πανεπιστήμια και ΤΕΙ καταδικάζουν το πολυνομοσχέδιο του Υπουργού Παιδείας Κοντογιαννόπουλου και την συντηριτική πολιτική και απομονώνουν τις καθεστωτικές δυνάμεις των ΔΑΠ,ΠΑΣΠ και ΣΥΝ (ενιαίος πολιτικός χώρος τότε για ΚΚΕ και σημερινό Συνασπισμό). Οι μαθητές πρωτοστατούν στις κινητοποιήσεις ξεπερνώντας τις 2000 καταλήψεις σε σχολεία. Η κυβέρνηση αδύναμη να σταματήσει το ορμητικό ποτάμι της νεολαιίστικης έκρηξης επιλέγει το δρόμο της καταστολής. Ασκεί ποινικές διώξεις σε μαθητές της Σιβιτανιδείου, στις 14/12 χτυπάει άγρια τους φοιτητές έξω από το Υπουργείο Παιδείας με αποτέλεσμα τον σοβαρό τραυματισμό στο κεφάλι των φοιτητών Κ.Χαριτάκη και Β. Ράπτη, παραβιάζει το άσυλο στο χώρο του Πολυτεχνείου και τραυματίζει διαδηλωτές. Ενεργοποιείται για πρώτη φορά το παρακράτος όταν ο μαθητής Χρ. Χριστόπουλος δέχεται επίθεση από 9 άγνωστα άτομα, τα οποία τον χτύπησαν με μανία. Παρόλη την τρομοκρατία το κίνημα δεν καταστέλλεται αλλά φουντώνει περισσότερο.
Στην Πάτρα στις 7/1/91 στη σύσκεψη της Νομαρχίας Αχαΐας ο Νομάρχης Ν. Τάγαρης άναψε το πράσινο φως στους τραμπούκους δηλώνοντας: «Οι καταλήψεις των σχολείων είναι παράνομες, ενώ οι ανακαταλήψεις τους από τους πολίτες της Πάτρας νόμιμες. Η αστυνομία δε μπορεί να κάνει τίποτα, οι Πολίτες της Πάτρας όμως μπορούν.» Τον ρόλο των «πολιτών της Πάτρας» αναλαμβάνει ο τοπικός μηχανισμός κρούσης της ΟΝΝΕΔ «Μαύροι Πάνθηρες» με επικεφαλής τον πρώην Πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Πάτρας και τότε δημοτικό σύμβουλο Καλαμπόκα και πρωτοπαλίκαρά του του τον συνεργάτη της ασφάλειας Α. Μαραγκό και τον Σ.Σπίνο. Το βράδυ της Τρίτης 8/1 ομάδα κρούσης της ΟΝΝΕΔ καταφθάνει στο 3ο Λύκειο Πάτρας με στόχο την ανακατάληψή του. Στην περιφρούρηση του σχολείου εκτός από μαθητές συμμετέχουν φοιτητές και καθηγητές της τοπικής ΕΛΜΕ. Ένας απ’ αυτούς και ο Νίκος Τεμπονέρας μέλος του ΕΑΜ (Εργατικό Αντιιμπεριαλιστικό Μέτωπο). Η ομάδα κρόυσης επιτίθεται με μανία σε όσους αντιστέκονται. Πιάνουν στα χέρια τους τον Τεμπονέρα… Ο ιατροδικαστής Α. Μάζας δηλώνει: «Πρόκειται για συνειδητή δολοφονική ενέργεια. Δηλαδή ο δράστης αποσκοπούσε στο φόνο και όχι απλά στον τραυματισμό του θύματος.» Το ένταλμα σύλληψης των δολοφόνων του Τεμπονέρα αργεί δύο ολόκληρα 24ωρα. Τα γεγονότα που ακολουθούν είναι συγκλονιστικά. Επί τρεις μέρες σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας γίνονται διαδηλώσεις και συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής. Ο Κοντογιαννόπουλος παραιτείται, την θέση του αναλαμβάνει ο Σουφλιάς ο οποίος αποσύρει τον Πολυνομοσχέδιο σε μια προσπάθεια κατευνασμού του νεολαιίστικου κινήματος και πολιτικής διάσωσης της Ν.Δ..
19 χρόνια μετά και το κίνημα του 90-91 παραμένει ζωντανό για όλα τα μαχόμενα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας, όσο κι αν όλες οι επίσημες πολιτικές δυνάμεις προσπαθούν να το σβήσουν από την συλλογική μνήμη. Η διατήρηση της μνήμης για τα γεγονότα αυτά δεν έχει μια γενικά ιστορική αξία, αντίθετα είναι όπλο στα χέρια μας για τους αγώνες και τις νίκες της δικιάς μας γενιάς απέναντι στην πολιτική κυβέρνησης-ΝΔ-Ε.Ε. που όπως τότε σημάδεψε τον Νίκο, έτσι και σήμερα σημαδεύει το παρόν και το μέλλον μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου