Το σχέδιο του ελληνικού κεφαλαίου και του αστικού συνασπισμού εξουσίας για εναλλαγή κυβέρνησης με στόχο την ενσωμάτωση της λαϊκής δυσαρέσκειας, βρίσκεται σε διαδικασία υλοποίησης. Όλο το προηγούμενο διάστημα, ΜΜΕ και κυρίαρχοι κύκλοι ετοίμαζαν την άνοδο του ΠΑΣΟΚ, αφού η φθορά της ΝΔ στα μάτια της κοινωνίας την καθιστούσε αδύναμη να περάσει τις αναγκαίες τομές και μεταρρυθμίσεις για να ξεπεράσει το κεφάλαιο την κρίση του. Μεταρρυθμίσεις που στερούνταν κοινωνικής συναίνεσης και έβρισκαν μπροστά τους αντιστάσεις. Η λαϊκή αγανάκτηση, οι αγωνιστικές διαθέσεις και η δυνατότητα έκφρασής τους, ο φόβος για νέους Δεκέμβρηδες, για νέους αγώνες και διεκδικήσεις που θα έβαζαν ανάχωμα στη νέα επίθεση αποτελούσαν εμπόδια το οποία έπρεπε πάσει θυσία να ξεπεραστούν. Άλλωστε οι εκλογές και οι αυταπάτες για “αλλαγή πορείας” αποτελούσαν ανέκαθεν την καλύτερη συνταγή καταστολής και ενσωμάτωσης της κοινωνικής δυασαρέσκειας.
Η Νέα Δημοκρατία, έχοντας γευτεί όλες τις συνέπεις της θατσερικής της πολιτικής, μίας πολιτικής που ήρθε σε ευθεία σύγκρουση με τους εργαζόμενους και τη νεολαία φεύγει, έχοντας αφήσει πίσω της ένα μεγάλο “έργο” λεηλασίας των εργατικών και νεολαιϊστικων δικαιωμάτων. Ήταν η κυβέρνηση που κήρυξε τον κοινωνικό πόλεμο, που επέβαλε τις πιο αντεργατικές μεταρρυθμίσιες, που έβαλε τα θεμέλια για την επιχειρηματικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης, που επιτέθηκε σφόδρα στις λαϊκές ελευθερίες. Μία κυβέρνηση που βρήκε απέναντί της χιλιάδες φοιτητών στις κινητοποιήσεις των τελευταίων χρόνων, χιλιάδες εργαζομένων στο ασφαλιστκό, τη νεολαία το Δεκέμβρη. Γι' αυτό και φεύγει, από τη μία πληρώνοντας τη βάρβαρη πολιτική της, από την άλλη γιατί το ελληνικό κεφάλαιο επέλεξε ένα πιο “φρέσκο” διαχειριστή της ίδιας, γηρασμένης πολιτικής.
Το “φρέσκο” λοιπόν ΠΑΣΟΚ, της συναίνεσης και σύμπραξης στην ίδια αντιδραστική πολιτική, μπορεί σήμερα να είναι κυβέρνηση, αλλά η εκλογή του περισσότερο έχει να κάνει με το μπούχτισμα απέναντι στην πολιτική της ΝΔ και όχι επιλογή και ενεργό στήριξή του από την κοινωνία. Το ΠΑΣΟΚ καρπώθηκε τη φθορά της ΝΔ, στη λογική του μη χείρον βέλτιστο. Άλλωστε, στις βουλευτικές του 2007, όλοι μιλούσαν για τον καταποντισμό του. Σήμερα, δύο χρόνια μετά καταφέρνει να συγκεντρώσει μόνο 250 000 ψήφους παραπάνω και όλοι μιλούν για θρίαμβο. Είναι σίγουρο πως όποια αυταπάτη και “ελπίδα” έχει δημιουργηθεί γύρω από τη νέα κυβέρνηση, θα εξανεμιστεί σύντομα μπροστά στην αντιλαϊκή πολιτική που θα ακολουθήσει, ως άξιος συνεχιστής της απερχόμενης.
Η καθήλωση και υποχώρηση των κομμάτων της κοινοβουλευτικής Αριστεράς σε περίοδο κρίσης και χτυπήματος των εργαζομένων αποτελεί αποτέλεσμα της δικιάς τους αδυναμίας να συμβάλλουν για ένα άλλο νικηφόρο εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα. Αποτέλεσμα της αδυναμίας τους, εν μέσων κρίσης να χαράξουν σχέδιο για ανατρεπτικούς αγώνες και διεκδικήσεις, μένοντας στο περιθώριο των εξελίξεων.
Οι εργαζόμενοι και η νεολαία δεν πρέπει να δώσουν καμία περίοδο χάριτος στη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Καμία αυταπάτη ότι δε θα συνεχιστεί η αντιλαϊκή επίθεση που έχουν ξεκινήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις και η Ε.Ε. !
Θέλουν να πείσουν την νεολαία, ότι την επαύριο των εκλογών θα έχει ένα καλύτερο μέλλον. Όμως πώς θα συμβεί αυτό όταν το ΠΑΣΟΚ δεν διατίθεται να καταργήσει κανέναν αντιεκπαιδευτικό και αντεργατικό νόμο; Πως μπορεί να γίνει αυτό με την παραπέρα προώθηση του αντιδραστικού νόμου πλαίσιο για τα πανεπιστήμια που ορίζει πειθαρχικά συμβούλια, εντείνει την επιχειρηματική λειτουργία και αφήνει τα ΜΑΤ να κυκλοφορούν σε χώρους ασύλου; Πώς θα υπάρχει καλύτερη προοπτική με τα κολέγια, τα ΚΕΣ, την κοινοτική οδηγία 36/05, την κατάργηση και διάλυση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης και την ισοπέδωση επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων; Ποιον θα καταφέρει να εμπνεύσει και εν τέλει να πείσει αυτή η νέα κυβέρνηση, που ως “αντιπολίτευση” συναίνεσε στις πιο αντιδραστικές τομές; Πώς άραγε η γενιά των 700 ευρώ δε θα γίνει των γενιά 500;
Το μέλλον μας δεν είναι τα 700 €, η μαύρη, ελαστική και ανασφάλιστη εργασία και ο φόβος των απολύσεων. Πρέπει αποφασιστικά να βγουν στο προσκήνιο οι αγώνες της νεολαίας και των εργαζόμενων για την ανατροπή της υπάρχουσας κατάστασης και την διεκδίκηση όλων όσων μας ανήκουν. Με τη δύναμη και την εμπειρία των αγώνων που συγκρούστηκαν με αυτή την ίδια πολιτική της ΝΔ και της ΕΕ (φοιτητικό κίνημα, απεργίες για το ασφαλιστικό, Δεκέμβρης), ένα κίνημα ανατροπής μπορεί να γίνει ο χειρότερος εφιάλτης του ΠΑΣΟΚ. Για να μην αφήσουμε να περάσουν νέες αναδιαρθρώσεις, για να αντρέψουμε τη νέα επίθεση, για να ανατρέψουμε τους ήδη ψηφισμένους νόμους. Για να μην πληρώσουμε την κρίση τους! Ο Γιωργάκης ούτε ελπίδα, ούτε αλλαγή φέρνει. Φέρνει τη νέα επίθεση, τη νέα καταστολή. Η μόνη δύναμη και η μόνη ελπίδα βρίσκεται στους ανυπόταχτους αγώνες της επόμενης μέρας και στην αντικαπιταλιστική αριστερά.
ΑΓΩΝΕΣ Η ΜΟΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΥΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου