Ο Δεκέμβρης ήταν η πρεμιέρα, πρωταγωνιστές είναι οι ανάγκες μας

“Συντρόφισσα, σύντροφε. Εξεγερμένη Ελλάδα. Εμείς, οι πιο μικροί, από αυτή τη γωνιά του κόσμου, σε χαιρετάμε. Δέξου το σεβασμό μας και το θαυμασμό μας γι' αυτό που σκέφτεσαι και κάνεις. Από μακριά μαθαίνουμε από σένα.Ευχαριστούμε".

- Subcomadante Marcos -
2 Γενάρη, Σαν Κριστόμπαλ, Τσιάπας, Μεξικό.

Η φετινή χρονιά σημαδεύτηκε από τη μεγάλη εξέγερση της νεολαίας τον περασμένο Δεκέμβρη. Η κοινωνική αυτή έκρηξη έφερε στην επιφάνεια την οργή και αγανάκτηση που καιρό τώρα υπέβοσκε. Οργή που πηγάζει από την εντεινόμενη εκμετάλλευση και τη φτώχεια, την ανεργία και την ελαστική απασχόληση, τον κοινωνικό αποκλεισμό και το κατασταλτικό όργιο. Αδιαμφισβήτητος «πρωταγωνιστής» της έκρηξης ήταν η νεολαία - μαθητική, φοιτητική, εργασιακής περιπλάνησης. Η νεολαία που βρίσκεται καιρό τώρα στο στόχαστρο των αντιεκπαιδευτικών και αντεργατικών μεταρρυθμίσεων του κεφαλαίου, η νεολαία που βλέπει την εκπαίδευση να υποτάσσεται στους νόμους της αγοράς, το σχολείο και το πανεπιστήμιο να επιχειρηματικοποιούνται, το εργασιακό καθεστώς της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας να σκιάζει το παρόν και το μέλλον της .

“Τι άλλο φοβάσαι πες μου και θα γίνω!”

Το κίνημα του Δεκέμβρη κατάφερε να συγκλονίσει όχι μόνο την ελληνική κοινωνία αλλά και ολόκληρο τον κόσμο από τον αγωνιστικό χαιρετισμό των μακρινών Ζαπατίστας μέχρι την απόσυρση του εκπαιδευτικού νομοσχεδίου από τον Σαρκοζί στη Γαλλία «για να μη γίνει της…Ελλάδας». Ακριβώς επειδή χαρακτηρίστηκε από πρωτοφανή μαζικότητα, συντάραξε με τον δυναμισμό, τη διάρκεια, αλλά και με τον παλμό του έξω από τα όρια της αστικής νομιμότητας. Αμφισβήτησε ευθέως τους θεσμούς του ίδιου του συστήματος, ένωσε τη νεολαία, βρήκε τη στήριξη των εργαζομένων, κατέκτησε μορφές αυτό-οργάνωσης του κόσμου του αγώνα, έσπασε τον τρόμο της καταστολής. Υιοθέτησε το πρόταγμα για ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής που χρόνια τώρα δολοφονεί τις ανάγκες και τα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας .Και κατάφερε παρά τις αδυναμίες του να σπείρει τον τρόμο στα αστικά επιτελεία ότι πρόκειται για την πρώτη εξέγερση της κρίσης και ότι αποτελεί μόνο την αρχή των κοινωνικών μαχών που έπονται. Κυβέρνηση – ΠΑΣΟΚ και όλες οι κυρίαρχες δυνάμεις για να αποτρέψουν μία νέα κοινωνική σύγκρουση κλιμακώνουν τα αντιδημοκρατικά μέτρα και την κρατική βία, σπιλώνουν και θέλουν να πάρουν από το Δεκέμβρη τα όσα κατέκτησε..
Έχει παρελθόν στους παρατεταμένους αγώνες -ειδικά των φοιτητών- της προηγούμενης τριετίας, αλλά και μέλλον στις νικηφόρες αναμετρήσεις ενάντια στην αστική πολιτική και τους εκφραστές της. Γιατί, δείχνει τη δυνατότητα σήμερα των αγώνων να ορθώνονται και να τσακίζουν τα σχέδια τους, ειδικά σε μία περίοδο που μας βυθίζουν στο σκοτάδι της κρίσης που αυτοί δημιούργησαν.

Αναμέτρηση παντού!

Την κρίση που αυτοί δημιούργησαν…

Στην ένταση της περιόδου καθοριστικό ρόλο παίζει η οξύτατη οικονομική κρίση που μαστίζει όλο τον καπιταλιστικό κόσμο. Πολύς λόγος γίνεται σε δελτία ειδήσεων και εφημερίδες για τις συνέπειές της- που παραδόξως πρέπει να επωμιστούν μόνο οι εργαζόμενοι! - όχι όμως για τα πραγματικά της αίτια, λες και πρόκειται για φυσικό φαινόμενο καταστροφής. Τα αίτια αυτά βρίσκονται στην καρδιά και τα θεμέλια του σύγχρονου καπιταλισμού και όχι μόνο στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο διαχείρισης του συστήματος.

...δεν θα πληρώσουμε εμείς!
Στο πλαίσιο αυτό, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ακολουθώντας τις κατευθυντήριες γραμμές της ΕΕ, στοχεύουν στο να ξεφύγουν από την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν μεταφέροντας τα βάρη στους εργαζομένους. Αυτή η πολιτική στόχευση έχει ως αποτέλεσμα τις μαζικές απολύσεις, την ελαστικοποίηση της εργασίας, το πάγωμα των μισθών, την ανασφάλιστη εργασία, την εξουθενωτική φορολόγηση, τις ιδιωτικοποιήσεις, την εμπορευματική εκμετάλλευση και καταστροφή κάθε ελεύθερου χώρου και τη λεηλασία του περιβάλλοντος. Είναι η ίδια πολιτική που δίνει δισεκατομμύρια στις τράπεζες ενώ το ποσοστό των ανθρώπων οι οποίοι ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας αυξάνεται ραγδαία. Που υπερασπίζεται τα συμφέροντα του κεφαλαίου ενώ ταυτόχρονα επιτίθεται με μεγαλύτερο μένος στα όσα δικαιώματα έχουν απομείνει στους εργαζομένους. Η μόνη επιλογή που εξυπηρετεί τα δικά μας συμφέροντα ως φοιτητών και αυριανών εργαζομένων είναι η συνολική σύγκρουση με την πολιτική αυτή.

Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση
…στα σκουπίδια!

Η υποταγή της παιδείας στα συμφέροντα της αγοράς αποτελεί τον κεντρικό στόχο της κυβέρνησης στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής πολιτικής που χαράσσει η Ε.Ε. Ο στόχος αυτός υλοποιείται:
→Αφενός με την μετατροπή της εκπαίδευσης σε αγορά , τη λειτουργία των ιδρυμάτων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, τη χρηματοδότηση από ιδιώτες και τη σύνδεση των προγραμμάτων σπουδών και της έρευνας με τις επιχειρήσεις. Στα πλαίσια άλλωστε της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης επιχειρούνται και οι αλλαγές των προγραμμάτων σπουδών και σε πολλά τμήματα της σχολής μας(φιλολογικό, ιστορικό-αρχαιολογικό…) μακριά και πέρα από τις δικές μας ανάγκες, που θα εντατικοποιήσουν την καθημερινότητά μας.
→Αφετέρου, με την παραγωγή αποφοίτων που είναι απόλυτα εξειδικευμένοι για να καλύπτουν τις ανάγκες του εργοδότη και μετά να ρίχνονται στην ανεργία και την επανακατάρτιση, πειθήνιοι και χωρίς δικαιώματα καθώς και με την εφαρμογή της γνώσης στην παραγωγή με τρόπο που να μεγεθύνονται τα κέρδη των επιχειρήσεων. Το καθεστώς αυτό θωρακίζεται με την επιβολή ενός αυταρχικού πλαισίου λειτουργίας (Πρότυπος Εσωτερικός Κανονισμός) και με τη διαδικασία της λεγόμενης αξιολόγησης. Τα πορίσματα των εξωτερικών αξιολογήσεων «συστήνουν» (με την απειλή της διακοπής της χρηματοδότησης) την προσαρμογή των πανεπιστημίων στις συμφωνίες της Μπολόνια με τους κύκλους σπουδών, τις πιστωτικές μονάδες, την σκλήρυνση των όρων φοίτησης (προαπαιτούμενα, όριο λήψης μαθημάτων, διαρκής αξιολόγηση των φοιτητών). Με λίγα λόγια όσα περιλαμβάνει ο νόμος-πλαίσιο. Μοχλός πίεσης για την εναρμόνιση των πανεπιστημίων με τις επιταγές της ΕΕ θα αποτελέσει κα η αναγνώριση των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών ως πανεπιστημιακά ιδρύματα. Ταυτόχρονα η ισοτίμηση των πτυχίων των ΑΕΙ με των ΚΕΣ θα πιέσει προς τα κάτω τα εργασιακά δικαιώματα όλων των αποφοίτων. Το φοιτητικό κίνημα τα τελευταία χρόνια έχει παλέψει για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και αυτός είναι ο λόγος που η κυβέρνηση ανοίγει ξανά το «διάλογο» για την παιδεία.

Οι αγώνες στο προσκήνιο!

Με το «διάλογο» οικοδομείται ένα αντιδραστικό πλαίσιο συναίνεσης κόντρα στο φοιτητικό κίνημα και πάνω στην προώθηση της εκπαιδευτικής «μεταρρύθμισης» όπου συγκλίνουν οι δυνάμεις που συμμετέχουν (κυβέρνηση, ΠΑΣΟΚ, ΓΣΕΕ κλπ). Το φοιτητικό κίνημα δεν ενσωματώνεται σε τραπέζια στημένου «διαλόγου» αλλά επιλέγει τον πραγματικό διάλογο των Γενικών Συνελεύσεων και των δρόμων. Η ανατροπή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης θα επιτευχθεί με μαχητικό αγώνα που θα αναπτύσσεται μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες δηλ.με όλη την εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις ώστε να αποκτά εκείνο το περιεχόμενο, τις μορφές πάλης και τα χαρακτηριστικά που το καθιστούν πολιτικά επικίνδυνο. Με ένα περιεχόμενο που θα συνενώνει την νεολαία με βάση την εργασιακή της προοπτική και θα τη συνδέει με τα υπόλοιπα κομμάτια της κοινωνίας.


«Κουκούλα» στα δημοκρατικά δικαιώματα!

Προϋπόθεση για τη συνέχιση της επιθετικής πολιτικής σε εκπαίδευση και εργασία είναι το τσάκισμα του ίδιου του κινήματος. Σε μια προσπάθεια να αποτραπεί με κάθε τρόπο η σύνδεση των οξύτατων επιπτώσεων της κρίσης με τη φλόγα της εξέγερσης, καταπατώνται με κάθε τρόπο οι δημοκρατικές ελευθερίες. Χαρακτηριστικό είναι ότι η κυβέρνηση επαναφέρει χουντικές διατάξεις και προωθεί ένα φασιστικής αντίληψης «ιδιώνυμο» νομοσχέδιο «περί κουκούλας και άλλων δαιμονίων». Αναβιώνει ακόμα και την «περιύβριση αρχής» του δικτάτορα Μεταξά. Το νομοσχέδιο δε στρέφεται αποκλειστικά ενάντια στους «γνωστούς-αγνώστους» αλλά αποτελεί μια βαθιά τομή ενάντια στα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και στόχο έχει την τρομοκράτηση της νεολαίας και των εργαζομένων.

ΚάΤω τα ΧεΡιΑ από το ΑσΥλΟ!

Ιδιαίτερα στοχοποιείται το άσυλο ως λαϊκό δικαίωμα και εφαλτήριο ανάπτυξης των κινημάτων. Σε αυτή την προσπάθεια κατάργησής του πρωτοστατούν τα ΜΜΕ με τα προβοκατόρικα ρεπορτάζ τους που αφορούν δήθεν ορμητήρια γνωστών-αγνώστων. Ο νέος νόμος πλαίσιο μετατρέπει το κοινωνικό άσυλο των αγώνων, των διεκδικήσεων, της πραγματικής δημοκρατίας των Γενικών Συνελεύσεων σε άσυλο των επιχειρήσεων, της «εύρυθμης» λειτουργίας του πανεπιστημίου που μας ετοιμάζουν. Στην εξέγερση του Δεκέμβρη όμως τα πανεπιστήμια αποτέλεσαν τα κοινωνικά κέντρα του αγώνα, όπου μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι οργάνωναν τις δράσεις τους και εφορμούσαν σε όλη την κοινωνία. Αυτό δείχνει ότι το άσυλο δεν μπορούν να το υπερασπιστούν οι πρυτάνεις και οι δηλώσεις βουλευτών στα κανάλια αλλά η νεολαία που μαζί με τους εργαζομένους θα παλέψουν για τη διεύρυνση του σε σχολεία και χώρους δουλειάς.

Η Κούνεβα δεν θα είναι η μόνη, αλλά δεν θα είναι ποτε πια μόνη!

Ιδιαίτερα σήμερα που εργατικά δικαιώματα (όπως το 8ωρο που κατακτήθηκε εκατό χρόνια πριν) καταπατούνται στο όνομα της κρίσης. Ιδιαίτερα σήμερα που η εργοδοτική τρομοκρατία ξεπερνάει κάθε όριο, φτάνοντας στο σημείο να ρίχνει βιτριόλι στη μετανάστρια, αγωνίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα. Η Κ.Κούνεβα τιμωρήθηκε γιατί ως μετανάστρια και γυναίκα θα έπρεπε να υπομείνει αδιαμαρτύρητα τις απάνθρωπες συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται οι μετανάστες στη σημερινή εποχή για ένα κομμάτι ψωμί. Η Κ.Κούνεβα τολμώντας να διεκδικήσει τα αυτονόητα, δηλαδή να μην είναι ενοικιαζόμενη σε κάθε εταιρεία, έδωσε παράδειγμα θάρρους και αξιοπρέπειας σε χιλιάδες εργαζόμενους που ασφυκτιούν στο εργασιακό τους περιβάλλον αλλά και δεν χωρούν στη γραφειοκρατικοποιημένη ΓΣΕΕ. Η Πρωτοβουλία των 92 πρωτοβάθμιων σωματείων, που φτιάχτηκε -με αφορμή την απόπειρα δολοφονίας της- φανερώνει πως μόνο αν οι εργαζόμενοι πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους μπορούν να πετύχουν πραγματικές νίκες!

Η ομορφιά είναι στους δρόμους,
η ελπίδα στην αριστερά της ανατροπής…

Καλούμε όλους και όλες στις φοιτητικές εκλογές να στηρίξουμε την Ενωτική Πρωτοβουλία ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ, όχι γιατί θέλουμε να εκπροσωπήσουμε τους συναδέλφους μας, αφού για εμάς οι λόγοι της συμμετοχής μας στις εκλογές διαφέρουν από τις άλλες πολιτικές δυνάμεις. Οι εκλογές για εμάς δεν είναι η ουσία της δημοκρατίας όπως θέλουν να μας πείσουν οι καθεστωτικές παρατάξεις οι οποίες τελικά τις αξιοποιούν για να μας εγκλωβίσουν στην ανάθεση και την παθητικότητα. Δεν παλεύουμε για μια καλύτερη θέση για να διαπραγματευτούμε με το καθηγητικό κατεστημένο (βλέπε ΔΑΠ,ΠΑΣΠ), ούτε βλέπουμε τις εκλογές ως κατάληξη και αιτία του κάθε αγώνα (λογική ΠΚΣ,ΑΡΕΝ). Ως ΚΑΡΦΙ, δίνουμε τη μάχη των εκλογών για να βάλουμε σε ανοιχτή δοκιμασία τις πολιτικές μας θέσεις και τη δράση μας μέσα στη σχολή. Συμμετέχουμε στις εκλογές για να σπάσουμε και στην πράξη την αντιπροσώπευση και να περάσει η εξουσία στις Γενικές Συνελεύσεις.

Στις 13 Μάη στηρίζουμε-ψηφίζουμε Ενωτική Πρωτοβουλία Σ.Α.Φ-Κ.ΑΡ.ΦΙ

Από αυτή τη σκοπιά η ψήφος στην ΕΑΑΚ σημαίνει την πιο έμπρακτη και σκληρή καταδίκη της κυβέρνησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ,των εκφραστών τους στις σχολές ΔΑΠ και ΠΑΣΠ και της πολιτικής που καθημερινά δολοφονεί τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας .Σημαίνει μαχητική σύγκρουση ενάντια στην επίθεση που εξαπολύεται σε παιδεία –εργασία – δημοκρατικά δικαιώματα.

Στήριξη της ΕΑΑΚ είναι στήριξη στους αγώνες της επόμενης μέρας ,για ένα ανατρεπτικό κίνημα που θα μπορεί να είναι και νικηφόρο. Για την ενδυνάμωση του αγώνα διαρκείας ως μοναδική απάντηση στο νόμο πλαίσιο, τον Πρότυπο Εσωτερικό Κανονισμό ,την αναγνώριση των ΚΕΣ ,την αξιολόγηση ,στην εντεινόμενη επιχειρηματικοποίηση του πανεπιστημίου.

Στήριξη της ΕΑΑΚ σημαίνει ενίσχυση της ριζοσπαστικής , αντικαπιταλιστικής αριστεράς στις μεγάλες κοινωνικές μάχες που έρχονται . Εκείνης της αριστεράς που βλέπει ότι η διέξοδος για να ανατραπεί η πολιτική που σήμερα προωθούν η ΝΔ ,το ΠΑΣΟΚ και η ΕΕ, βρίσκεται στην πάλη των εργαζομένων και της νεολαίας, στην ενότητα πάνω στις κοινές τους ανάγκες και τον αμεσοδημοκρατικό συντονισμό τους. Μιας αριστεράς που δε λείπει από καμία μάχη, δεν αρκείται σε μια αριστερή διαμαρτυρία αλλά πετυχαίνει νίκες στο σήμερα. Μιας αριστεράς που δεν θα τρέφει αυταπάτες για μια καλύτερη διαχείριση του σημερινού βάρβαρου συστήματος εκμετάλλευσης, αλλά θα παλεύει για την ανατροπή του. Μιας αριστεράς που δεν θα μένει μόνο στην αναγκαιότητα αλλά θα μπορεί να καλλιεργεί τη δυνατότητα και να ανοίγει και τους δρόμους για μια άλλη κοινωνία. Μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και βία που είναι συνώνυμη του οικονομικού καταναγκασμού, του αστικού καθεστώτος και του πολέμου. Μια κοινωνία με ελευθερία, δικαιοσύνη και πλήρη πρόσβαση όλων των ανθρώπων στα αγαθά της φύσης και του πολιτισμού…

Κίνηση ΑΡιστερών ΦΙλοσοφικής Κ.ΑΡ.ΦΙ
(συμμετέχουμε στην Ενωτική Πρωτοβουλία ΣΑΦ-ΚΑΡΦΙ)
Ε.Α.Α.Κ