Μια εμπειρία απ’ την εξεταστική του Γαλλικού
Την Τρίτη 7/6, δεύτερη μέρα της εξεταστικής του
εαρινού εξαμήνου σε μάθημα του Τμήματος «Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας» ο
καθηγητής μετά το τέλος της εξέτασης ανέφερε τα εξής:
«Μόνο δύο άτομα τα οποία παρακολουθούσαν τακτικά τα μαθήματα θα περάσουν
το μάθημα, οι υπόλοιποι πλανώνται πλάνην οικτρά αν νομίζουν πως μη έχοντας
παρακολουθήσει το μάθημα θα έρθουν να πουν δύο προτάσεις και να νομίζουν πως θα
περάσουν».
Ο εν λόγω καθηγητής έχει επανειλημμένα μέσα στο
εξάμηνο δημιουργήσει ένα κλίμα εκφοβισμού στο μάθημα του (σταμπάρει πρόσωπα τα
οποία δεν παρακολουθούν κάθε φορά το μάθημα του και τους συμπεριφέρεται
ειρωνικά π.χ. «είστε φοιτητής εδώ; δεν σας έχω ξαναδεί»). Η λογική αυτή
εντάσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο εντατικοποίησης των σπουδών μας, την οποία
προωθούν οι αντι-εκπαιδευτικές πολιτικές της κυβέρνησης και της ΕΕ, προκειμένου
να αποδίδει καλύτερα το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο που χτίζουν. Επιπλέον
γίνονται κανονικότητα τέτοιες πρακτικές από καθηγητές εκφοβισμού φοιτητών (ενδεικτικό
είναι άλλωστε πως ελάχιστοι παρουσιάστηκαν για να δώσουν το μάθημα) με έμμεσες
απειλές του τύπου ‘’ αν δεν έρχεσαι στα μαθήματα δεν θα μπορέσεις να περάσεις
και το μάθημα’’, οι οποίες συνήθως δεν συναντούν αντιδράσεις.
Όμως πρέπει να δούμε την κατάσταση πιο συνολικά. Στον
καιρό της κρίσης, της ανεργίας και της διαρκούς διάλυσης κάθε έννοιας «δημόσιας»
και «δωρεάν» παιδείας, ειδικά στο γαλλικό και στα άλλα ξενόγλωσσα τμήματα, όπου
δεν μας παρέχουν ούτε συγγράμματα για να μπορέσουμε να διαβάσουμε για την
εξεταστική και αναγκαζόμαστε να αναζητάμε σημειώσεις (οι οποίες είναι ελλιπείς
και σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε μέσα από αυτές να αποκτήσουμε συνολική
επιστημονική γνώση) για να περνάμε τα μαθήματα, υπάρχουν καθηγητές που
παρουσιάζουν εμάς ως αποδιοπομπαίους τράγους για να καλύψουν τις αδυναμίες του
συστήματος. Το πιο πληττόμενο κομμάτι αυτών των πρακτικών είναι οι φοιτητές που
εργάζονται, οι οποίοι είναι σχεδόν αδύνατο να παρακολουθούν όλα τα μαθήματα. Τα
τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης όλο και περισσότεροι φοιτητές εργάζονται, οι
οποίοι αφενός θα πρέπει να επιβάλλουν το δικαίωμά τους να ρυθμίζουν την
εξεταστική τους ανάλογα με τη δουλειά τους, ενώ είναι προφανές ότι θα πρέπει να
μπορούν να δίνουν μαθήματα χωρίς διακρίσεις απ’ τους μαθητές που παρακολουθούν
και χωρίς να δέχονται τις απειλές κανενός καθηγητή.
Είναι προφανές ότι η παρακολούθηση των μαθημάτων (αν
και αναγκαία σε κάποιες περιπτώσεις) δεν θα πρέπει να εκβιάζεται με τέτοιο
τρόπο και να δημιουργείται και μεγαλύτερο ψυχικό βάρος στους φοιτητές από αυτό
που ήδη έχουν λόγω της υπάρχουσας κατάστασης (κρίση, αβέβαιο μέλλον, ανεργία,
επισφάλεια). Σαν να μην έφτανε η βάρβαρη επίθεση του κεφαλαίου στις σπουδές μας
(με τις τεράστιες ελλείψεις σε συγγράμματα – σίτιση - στέγαση, αλλά και με τη
συνολικότερη αδυναμία να μπορούμε να σπουδάσουμε δωρεάν) έρχονται τώρα και κάποιοι
καθηγητές να επιβαρύνουν την ήδη επιβαρυμένη κατάσταση.
Για εμάς η γνώση κατακτιέται μέσα από τη μελέτη και
την κριτική στο κάθε γνωστικό αντικείμενο και όχι με το να θεωρεί ο κάθε
καθηγητής τον εαυτό του αυθεντία που πρέπει να παπαγαλίζουμε τα "και"
και τα "αλλά" του. Το πρόβλημά μας δεν είναι ότι δεν θέλουμε να
παρακολουθούμε μαθήματα, αλλά ότι η γνώση που μας παρέχει το πανεπιστήμιο και ο
τρόπος που διδάσκονται τα μαθήματα δεν μας χωράει.
Θέλουμε να μπορούμε να
καθορίζουμε εμείς τη γνώση και την έρευνα του πανεπιστημίου στη βάση των δικών μας
αναγκών, όχι να καθορίζονται από τις επιχειρήσεις και τα κέρδη τους. Θέλουμε
στο μάθημα να μην θεωρείται κανένας καθηγητής «αυθεντία», αλλά να μας δίνονται
τα εφόδια ώστε να δούμε κριτικά το κάθε διδασκόμενο αντικείμενο, ώστε να
μπορέσουμε να κατακτήσουμε συνολική γνώση και μόρφωση. Θέλουμε ένα άλλο
πανεπιστήμιο για εμάς και τις ανάγκες μας, κόντρα στις κατευθύνσεις κυβέρνησης –
ΕΕ, στην υποχρηματοδότηση, στο κλείσιμο τμημάτων (βλ. σχέδιο Αθηνά 2), αλλά και
κόντρα στις εξεταστικές του άγχους, των σημειώσεων και των εξυπνάκηδων
καθηγητών.
Θέλουμε μια άλλη παιδεία για τις ανάγκες μας και
παλεύουμε καθημερινά γι’ αυτή!
